Onzeker bestaan
Leven aan de rafelkant van de arbeidsmarkt
Will Tinnemans foto's Chris de Bode
Op de flaptekst is het niet vermeld, wel binnenin het boek, het boek is gemaakt op verzoek van de FNV als onderdeel van de projecten Gewoon goed werk en Werkende armen.
De flaptekst vermeldt het volgende:
Ze hoppen van het ene tijdelijke contract naar het andere, weten vandaag niet of ze morgen nog werk hebben. Ze liggen wakker omdat hun kinderen niet op zwemles kunnen, voelen zich mislukt. En tijdens de recessie zijn ze vaak de eersten die eruit vliegen. Vrouwen moeten economisch zelfstandig worden, ouderen moeten langer aan het werk blijven, werklozen moeten desnoods de arbeidsmarkt op geschopt worden. Een mooi beleidsstreven, maar het resultaat is dat ze zich vaak niet gezien voelen, terwijl ze zich uit de naad werken. Je hoort ze nooit. Daar zijn ze te bescheiden voor en niet zelden vrezen ze voor ontslag als ze hun verhaal aan de grote klok hangen. In Onzeker bestaan doen ze een boekje open over de onderkant van de arbeidsmarkt. In Nederland. Anno 2009.
--------
In dit boek vertellen mensen hun verhaal. Elk verhaal beslaat een paar bladzijden en wordt voorafgegaan door een foto van de persoon in kwestie met vermelding van het beroep en inkomen.
De verhalen zijn schrijnend. Je leest hoe mensen proberen toch hun hoofd boven water te houden. Hoe ze constant zitten te rekenen, hoe ze boodschappen doen (alles strikt volgens het boodschappenlijstje), hoe keihard ze werken tegen een erg karig loon.
Een verhaal gaat over een vrouw uit de Filipijnen die daar werkte voor een Nederlands gezin. Toen dat gezin weer terug naar Nederland ging smeekten ze haar om mee te gaan. De Filipijnse had man en kinderen. Na lang aarzelen ging ze mee, door haar inkomsten konden haar kinderen leren. Ze kreeg een vakantievergunning maar toen die verliep bleef ze en werd zo een illigale bewoonster. Het Nederlandse gezin betaalde haar zwart. Dit betekent dat ze geen ziektekostenverzekering kan nemen, nergens recht op heeft. Maar haar kinderen moeten het beter krijgen dus ze zingt haar tijd wel uit...
Een ander verhaal is van een 56-jarige vrouw die het met 800 tot 900 euro per maand moet zien te redden. Oorspronkelijk is ze verpleegkundige en, ondanks dat ze een contract heeft voor 15 uur, werkt 24 uur per week in de zorg als Alphahulp. Meer uren draaien redt ze niet meer. Een contract voor 24 uur krijgt ze niet, dat vond haar werkgever te riskant. Ze krijgt wel huursubsidie maar voor de rest niets. Haar bruto inkomen is net te hoog.
De in totaal 19 mensen hebben allemaal hun eigen verhaal. Opvallend is dat elk financieel extraatje dat ze krijgen vaak verkeerd uitpakt. Hun netto inkomen wordt dan lager ipv hoger.
Triest zijn de verhalen van mensen uit het buitenland, die 50-60 uur per week werken omdat de mensen in het geboorteland afhankelijk zijn van hun inkomen. Vaak hebben ze meerdere, slecht betaalde, banen. Toch zijn alle 19 doorzetters, ze gaan niet bij de pakken neerzitten. Ze vechten en knokken en hopen op betere tijden.
Indringend boek dat eigenlijk alle politici eens zouden moeten lezen.
ISBN 9789046805848 Paperback 155 pagina's, uitgeverij Nieuw Amsterdam mei 2009
© Dettie, mei 2009
Reageren? Klik HIER