Nieuwe jeugdboekrecensies 13+

Zwarte vlinder
2. De schemertijdcodes
Roel Verheggen & Conz

Yara is een dertienjarige tiener, een meisje dat graag de wereld wil ontdekken die aan haar voeten ligt. Ze heeft via Tinder een jongen leren kennen, op wie ze denkt verliefd te zijn. Maar ze heeft hem nog nooit in het echt gezien. Op de foto is Melvin een knappe jongen en ze hebben al zoveel contact met elkaar gehad dat Yara een klik voelde. Hun contact voelt alsof Melvin haar soulmate is.
En dan vraagt hij om een ontmoeting.

‘Zullen we morgen afspreken? Appte Melvin. Pik ik je rond zeven uur op.’

Geen haar op het hoofd van Yara dat er aan dacht dat het wel eens een verkeerde beslissing zou kunnen zijn om in te gaan op de praatjes en voorstellen van Melvin.
Maar dat blijkt het dus wel te zijn. En niet een beetje fout, maar heel erg fout.
Met open ogen is ze er in getrapt. Als hij haar chanteert met foto’s die hij van haar genomen heeft terwijl ze door zijn toedoen bedwelmd is geraakt, kan ze niet anders dan toegeven.

Hoe kan ze zich vrij maken uit deze situatie? En tegelijk een lotgenoot, het meisje Evi, helpen?

Het verhaal ontwikkelt zich als een spannende thriller, maar is in feite een waarschuwing voor de jonge lezers: bezint eer gij begint.
Want als je in de echte wereld in de handen valt van dit soort criminelen, dan is het niet zo dat je zoals het boekmeisje Yara wordt geholpen door wezens uit de schemertijd!
Voor lezers van het eerste deel van de schemertijdcodes is Michaël een bekende figuur. Wat voor figuur het is, blijft onduidelijk, maar hij verleent Yara de hulp die ze hard nodig heeft.
De wereld waar zij het tegen op moet nemen is een harde wereld.
Van mannen die rijk en machtig zijn en nog rijker en machtiger willen worden, en die daarom nietsontziend te werk gaan.

Wat opvalt is dat het eerste deel van deze reeks voor kinderen van 10 en ouder geschikt was, waar dat met dit tweede deel zeker niet het geval is. De lezer van het eerste deel is intussen ouder en kan dit nu aan waarschijnlijk.
Naast het fictieve ietwat magische aspect is het namelijk vooral een indringend verhaal, een thriller die de feiten niet verhult.
De lezer wordt gewaarschuwd, zoals ook in het eerste deel een waarschuwing zat voor de gevaren van sociale media.

Roel Verheggen (Lottum) schreef de vierdelige serie ‘De geheimen van Schatterdam’ van Griebel, Vlievlug, Maanvonk en Zilverwind. Zwarte vlinder is het tweede deel van de serie De Schemertijdcodes.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het onwaarschijnlijke verhaal van Baskerville Hall
Ali Standish

We beginnen in Edinburgh, aan het einde van de negentiende eeuw.
Arthur Doyle is de veelbelovende zoon in een gezin dat het niet breed heeft. De vader drinkt, en al doet Arthurs moeder haar best om haar kinderen te voorzien van eten en kleding, de jongen neemt toch een moeilijk besluit: hij zal gaan werken. Dan maar niet verder leren.
Zijn moeder protesteert: hij kan zo goed leren en als hij op school blijft kan hij in de toekomst meer voor hen betekenen!

Terwijl Arthur daar nog over loopt te piekeren komt er een brief - van wie?? - waarin hij wordt uitgenodigd naar de Baskerville Hall te komen. Een besloten school, voor bijzonder begaafde kinderen en waar dus niet zomaar iedereen op terecht komt. En gratis.
Zijn moeder dringt er op aan dat hij gaat en zo maakt Arthur zijn eerste luchtreis. Per Zeppelin!
De bestuurder blijkt ook de rector van de school, en die kan, na wat er tijdens de vliegreis gebeurde, zeker geen spijt hebben van Arthurs komst naar zijn school.

Dat heeft hij dan ook niet, tot er allerlei vreemde dingen gebeuren, die allemaal met Arthur en zijn vrienden te maken hebben. Er zijn geheime genootschappen, inbraken waarbij niets ontvreemd wordt, uitgestorven dieren, verborgen vertrekken en gangen, en de leraren zijn niet altijd wie ze lijken te zijn.
Helaas heeft Arthur behalve vrienden ook vijanden. En daardoor dreigt er op een gegeven moment zelfs een schorsing.
Maar hij moet zijn vrienden niet onderschatten…

De titel is ‘Het onwaarschijnlijke verhaal’…
In het begin denk je nog dat het allemaal wel meevalt. Een bijzondere school, oké, maar dat zou zo maar kunnen. Maar dan gebeuren er dingen die inderdaad onwaarschijnlijk zijn, en krijgt het verhaal een magisch tintje.

Wie de verhalen van Sherlock Holmes kent, zal diverse namen herkennen. Doyle zelf natuurlijk, die de schrijver is van de mysteries die Holmes op moet lossen.
In dit avontuur, een meeslepend en spannend verhaal, dat absoluut om een vervolg – of meer – vraagt, volgen we de jonge Doyle, die inderdaad slim is. En moedig.
Achterin vinden we foto's en tekeningen plus een korte biografie van Arthur Conan Doyle.

Ali Standish studeerde jeugdliteratuur aan de universiteit van Cambridge. Ze is schrijfster van boeken voor iedereen die jong van geest is. Ze won onder meer de Jane Addams Book Award Honor voor uitmuntende jeugdliteratuur die kinderen aan het denken zet over vrede, sociale rechtvaardigheid en gelijkheid voor alle mensen. Dit boek - en inderdaad het vervolg! - schreef ze in samenwerking met de Conan Doyle Estate Ltd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een brandend hart
Luc Hanegreefs

1995. In Littleford, New Hampshire, heeft de geschiedenisleraar net voor Halloween een oud verhaal verteld: een meisje dat overleden is aan tbc, spookt volgens de overlevering sinds haar dood rond op het vervallen kerkhof, bij de ruïne die overgebleven is van dat deel van Littleford.
Enkele jongeren gaan naar de plek, ze willen wel eens griezelen.
Bij het graf ontdekt Vicky een tekst op de grafsteen, het doet haar griezelen, maar ze voelt ook medelijden met het betreffende meisje. Wie was Rose? Waarom is ze zo jong gestorven? En wat betekent die tekst?

Ik wacht op je
ik kijk naar je uit.

Als ze terug willen rijden loopt alles uit de hand: een van hen verdwijnt…
En daar blijft het niet bij. Wat gebeurt er toch in het anders zo vredige dorp?

Meer dan twintig jaar later wonen David en Lynn met hun moeder in een stacaravan. Hun moeder drinkt, en verwaarloost haar kinderen. Ze heeft niet eens in de gaten dat David een nacht niet thuis is gekomen. Hij vertelt zijn zus over zijn nachtelijk avontuur, waarbij hij een schedel heeft gevonden.
Heeft hij een van de slachtoffers gevonden die in 1995 verdwenen zijn?

Maar misschien is er ook een verband met wat er in datzelfde dorp in 1808 gebeurd is. In dat jaar overleed het meisje Rose, en ze was niet de enige. Er heerste tbc. In die tijd speelde bijgeloof een grote rol, men wist niet beter, al die doden, het moest de straf van God zijn.

Een romantisch verhaal, met thrillerachtige elementen. Een meeslepend verhaal, ontroerend bij tijden, maar ook schokkend.
Het verhaal is verdeeld in drie delen. 1995, het heden en het verhaal waarop alles gebaseerd is, dat speelt aan het begin van de negentiende eeuw. Ware gebeurtenissen inspireerden Luc Hanegreefs tot dit verhaal. Dat wordt jammer genoeg niet verder uitgelegd, maar het deel dat zich afspeelt in 1807 is vast niet uit de duim gezogen.

Luc Hanegreefs (1959) werkte jarenlang als journalist voor onder meer De Tijd, VRT en de nieuwsdienst van VTM. Hij is docent aan de Hasseltse hogeschool, waar hij studenten journalistiek opleidt. In 1996 verscheen zijn eerste jeugdboek.

ISBN 9789044851649 | hardcover | 264 pagina's | Uitgeverij Clavis | augustus 2023
Leeftijd vanaf 14 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hellenacht
Erik Jan Tillema

‘Het is geen inbreker. Was dat maar waar. Het is iets wat niet kan bestaan en toch loopt het door de slaapkamer. Het zit achter mij aan. Ik wil schreeuwen. Ik wil gillen, ik wil mij helemaal laten gaan. Een herkenbaar geluid galmt door de kamer. Het is iets dat ik al eerder gehoord heb en juist daardoor doen de woorden pijn aan mijn oren. Ik weet: dit is mijn eigen schuld. Ontsnappen is onmogelijk.’

Emma is alleen thuis. Dat wil zeggen: haar ouders zijn er niet. Emma’s oma is namelijk net overleden, er moeten dingen geregeld worden. Emma hoefde gelukkig niet mee, ze vond deze oma helemaal niet aardig. En nu kan ze haar vriendinnen uitnodigen voor een avondje Netflix, pizza en stiekem Bacardi-cola drinken.

Maaike en Jorien waren al lang haar vriendinnen, en vooral Maaike is er niet blij mee dat Emma ook Tessa heeft uitgenodigd om te komen. Zij begrijpt niet dat Emma dat wil! Tessa draagt altijd zwarte kleren en is eigenaardig opgemaakt.
Als er die avond rare dingen gebeuren, wijst Maaike dan ook allereerst naar Tessa: het is vast door haar toedoen dat de lampen knipperen en het lijkt alsof er heel veel munten van de trap naar beneden kletteren. En die bliksem? Ach, dat roept dat rare kind ook op!
Natuurlijk is dat niet zo. Emma weet wel beter. Maar dat vertelt ze niet tegen haar vriendinnen.

Er heerst een toenemende spanning, vooral als blijkt dat ze het huis niet uit kunnen. Wat gebeurt er toch allemaal? Ook al begin je als lezer het een en ander te vermoeden, het is zo spannend geschreven, lekkere korte hoofdstukken, dat je haast ademloos doorleest. Het is een griezelig verhaal, maar, al lijkt het daar heel lang wel op, het is gelukkig niet zo griezelig dat je er wakker van gaat liggen. Want het is duidelijk dat Emma er meer van weet. het verhaal wordt door haar in de ik-vorm verteld. Het is ook een verhaal over tienermeiden, overtuigend neergezet met hun onderling gekissebis, waar hun vriendschap niet echt onder lijdt.

Erik Jan Tillema (1983) is godsdienstwetenschapper maar vertelt graag verhalen en laat zich daarbij inspireren door de vele eeuwenoude teksten uit verschillende religies. Met Bureau Deus geeft hij boeken uit waar hijzelf enthousiast van wordt: van vrijzinnige kerkgeschiedenis tot prachtige prentenboeken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Duet met valse noten
Bart Moeyaert

De bliksem slaat in als Lander het nieuwe meisje op school ziet. Liselot is het helemaal en gelukkig ziet ze hem ook zitten. Een mooie, gelukkige tijd breekt aan. Tot het noodlot toeslaat.

Dit is het verhaal in notendop, maar het is wel een boek van Bart Moeyaert, zijn debuut zelfs en dat maakt dat hij je 192 pagina's lang weet te boeien met dit liefdesverhaal in al zijn prille facetten. De aanvankelijk onzekere gevoelens van beiden, het zoeken naar woorden, maar toch weten dat ze elkaar willen blijven zien. Het wordt allemaal levensecht weergegeven. Gelukkig is Liselot nogal voortvarend en worden Lander en zij al snel een echt stel.

Het verhaal speelt zich af in de tijd zonder smartphones en apps, de telefoon hangt nog op een vast punt in huis, dus er moeten steeds smoezen bedacht worden om elkaar even te spreken. Het was echt een heel andere tijd.

Het 'duet' wordt gevormd door de schrijfstijl van Moeyaert, in het ene hoofdstuk vertelt Liselot, in het andere Lander. Zo vullen zij elkaars verhaal aan, en de 'samenzang' is liefdevol.
Maar dan gebeurt er iets, wat veel mensen zomaar kan overkomen, het lijkt klein, het lijkt een misverstand, het lijkt iets wat snel over zal waaien, maar dat doet het niet.
Uiteindelijk leidt het tot enorme verdragende gevolgen.

Meer moet je er niet over vertellen, het is een verhaal wat je zelf moet lezen want dan lees je pas hoe knap de sfeer en de omgang van de jongeren met elkaar neergezet is.
Achterin het boek geeft Bart Moeyaert een nadere toelichting over het ontstaan van het boek, hij verklaart het duet als volgt:

"Ik zie een jongen en meisje en heel hun wereld voor me. Ik weet precies hoe Lander praat, hoe Liselot eruitziet en hoe ze samen zijn. Het verhaal van een jaar uit hun leven zingt als een duet door mijn hoofd. Eerst een heel mooi deuntje, harmonisch en gevoelig, maar dan komen de valse noten."

Fijn boek, Het boek werd bekroond met de Prijs van de Kinder- & Jeugdjury, werd vertaald, kreeg een tweede leven als musical en was een bestseller die een longseller werd..

Dettie, 11 april 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Niemand mocht het weten
Greet Beukenkamp

Voor Simone is het leven niet gemakkelijk. Haar broertje Marijn heeft een stoornis in het Autisme spectrum en hoe dol ook op hem is, het is vaak lastig om met hem om te gaan.
Haar ouders vinden dat natuurlijk ook. Ze laten het meestal aan Simone over om Martijn naar bed te brengen – dat wil hij ook het liefst – en dat ze op hem moet passen komt ook vaak voor.
Maar als hij een van zijn woede aanvallen heeft, dan wil ze het liefst weg!

Als er nieuwe buren komen, spreekt de buurman haar al heel snel aan: of ze misschien op hun dochtertje wil passen af en toe. Amber is een jaar of twee, en Simone vindt haar reuze schattig.
Ze is wel erg jong, vinden haar ouders, ze moet nog veertien worden, maar Simone zet door.

Simon, de buurman en zijn vrouw Barbara, zijn erg aardig, en bij hen voelt ze zich vrij.
Ze is ook nogal gevleid door de speciale aandacht van Simon, die haar zelfs meer uit neemt naar een concert. Is ze zelfs verliefd op hem, zoals haar vriendin en Martijn denken? Maar dat mag natuurlijk niet. Hij is veel ouder en getrouwd.

Toch, als de buren haar vragen of ze met hen meegaat als ze een weekje naar zee gaan, besluit ze ja te zeggen.
Dat ze daar vreselijk spijt van zou krijgen, hoe had ze dat kunnen weten? Simone weet niet meer wat ze moet, ze durft niemand iets te vertellen. En dat mag ze ook niet, want niemand mocht het weten! Maar haar omgeving merkt wel dat Simone niet meer de oude is.

In dit verhaal vertelt Greet Beukenkamp over het ergste wat een onschuldig en ietwat naïef tienermeisje kan overkomen. Grotendeels binnen het verhaal maar ook in een nawoord vertelt ze nog eens waar je op moet letten, wat je rechten zijn. Hoe je je kunt wapenen, en hoe je kunt leren om nee te zeggen.Het voornaamste is dus dat je juist niet je mond houdt, maar iemand zoekt aan wier je het kunt vertellen. Iemand die je kan vertrouwen.

Greet Beukenkamp (Haarlem, 1939) heeft haar opleiding onderwijzeres afgerond om daarna psychologie te gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam.
Na haar debuut in 1992 heeft ze nog veel meer geschreven.

ISBN 9789044853162 | Hardcover | 496 pagina's | Uitgeverij Clavis | februari 2024
Leeftijd vanaf 13 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Spiegelhaat
Erna Barth

De ik-figuur is de achttienjarige Libby. Ze is in een heel akelige situatie terecht gekomen, misschien was ze op dat moment naïef, maar dat is wel veranderd! Nu plant ze om weg te komen, een eigen leven te gaan leiden! Als het verhaal begint staat ze voor de spiegel:

‘Ik kijk in de spiegel en haat wat ik zie. Die reebruine ogen en volle lippen in een hartvormig gezicht, omringd door lang, dik, rossig krulhaar. Ik zie eruit als een damsel in distress uit zo’n damesromannetje van Mona, wachtend op de held, de prins op het witte paard, die haar komt redden. En ze leefden nog lang en gelukkig’

Maar haar situatie is niet als in een damesromannetje!
Dat vertelt Libby zelf als het verhaal verder gaat: hoe ze in de ban geraakte van Guido, een machotype met een vlotte babbel, die haar van alles beloofde.
Haar droom leek uit te komen. Libby wil namelijk zangeres worden en Guido zou haar helpen. Hij kende de juiste mensen, zei hij. Als hij haar meeneemt naar een club gaat ze ervan uit dat ze daar zal gaan zingen. Ze ziet wel andere meisjes rondlopen: ‘ in glitterpakjes - meer lapjes dan kledingstuk’ die drankjes rondbrengen, maar dat hoeft zij niet te doen.
Nee, in het begin niet...
De lezer voelt het al aankomen: Guido heeft haar bedrogen. En nu moet ze zien te ontsnappen.

Wie eerder boeken las van Erna Barth weet al wel dat ook dit verhaal spannend gaat worden. Het is niet een situatie waarin jongeren dagelijks verzeild raken, maar het zou zo maar kunnen. Hopelijk ontmoeten zij dan net als Libby mensen die willen helpen! Realistisch verhaal dus.
De hoofdstukken zijn meestal kort, de dialogen zijn sprankelend en tussendoor zijn er flarden muziekteksten.

Erna Barth (Spijkenisse, 1966) is niet altijd dol geweest op lezen. Maar nu wel, en ze is ook zelf gaan schrijven. Haar debuut Lef verscheen in 2019, gevolgd door Moordspel en Spiegelhaat.

ISBN 9789044850734 | Hardcover | 152 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 13 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Brown girl dreaming
Jacqueline Woodson

In de Young Adult novel Brown girl dreaming beschrijft Jacqeline Woodson op poëtische wijze haar jeugd in de Verenigde Staten in de jaren ’60-’70. Een jeugd die gevormd is door de warmte en geborgenheid van haar familie uit South Carolina, maar die ook getekend is door een door rassenongelijkheid sterk gesegregeerde samenleving.
In het boek ontdekt Jacqeline haar identiteit en persoonlijkheid tegen de achtergrond van de emancipatie van de Afro-Amerikaanse bevolking van de VS.

Het boek begint op de geboortedag van Jacqueline, op 12 februari 1963 in Columbus Ohio, VS – “een land gevangen tussen Zwart en Wit”, zoals Woodson schrijft. En in hoofdstuk 2 noemt ze meteen een paar memorabele historische gebeurtenissen:
Martin Luther King Jr. bereidt een protestmars voor naar Washington, Malcolm X staat in Harlem op een zeepkist te praten over een revolutie, het is zeven jaar geleden dat Rosa Parks weigerde haar zitplaats in de stadsbus op te geven en het is nog geen drie jaar geleden sinds een bruin meisje genaamd Ruby Bridges, naar een witte school ging:

“Gewapende bewakers omsingelden haar terwijl honderden
witte mensen spuugden en haar uitscholden.
Ze was zes jaar oud.”

In Brown girl dreaming maakt Woodson duidelijk hoe slavernij en discriminatie diepe sporen trekken door het leven van vele generaties Afro Amerikanen. De generatie van de hoofdpersoon Jacqueline is misschien de eerste generatie die onbevangen kan dromen over de toekomst:

“de mensen
die op mij lijken
blijven vechten
en protesteren
en vermoord worden
zodat vandaag
– 12 februari 1963
en elke dag vanaf dit moment,
bruine kinderen zoals ik
vrij op kunnen groeien. Kunnen
leren en stemmen en lopen en rijden
waar wíj maar willen.”

De familie van Jacquelines vader komt uit Columbus Ohio, de familie van haar moeder uit Greenville in South Carolina. De vader van Jacqueline is zelfbewust en trots en dat lijkt ermee te maken te hebben dat de slavernij in het noorden van de VS eerder afgeschaft is dan in het zuiden. De betovergrootvader van Jacqeline (aan vaders kant) was vrij geboren in Ohio in 1832. De noordelijke staten in Amerika besloten tussen 1776 en 1804 slavernij af te schaffen. In het zuiden van de VS wilde men daar niet in meegaan. Er was een burgeroorlog (1861-1865) voor nodig om ook de slavernij in het zuiden af te schaffen. De vader van Jacqueline heeft daarom een hekel aan het zuiden:

“Je mag je Zuiden houden, zegt mijn vader. Hoe ze ons daar behandeld hebben,”

“Er zal nooit een Woodson zijn
die achter in de bus zit. […]
Er zal nooit een Woodson zijn die zijn ogen moet neerslaan
naar de grond.”

De moeder van Jacqueline mist het zuiden vanwege haar familie en het klimaat. Vaak reist ze met haar kinderen naar South Carolina, met een Greyhound bus. Ze gaat achterin zitten met haar kinderen “Te gevaarlijk om dichter naar voren te zitten/ en de chauffeur uit te dagen/ haar te laten verplaatsen. Niet met ons. Niet nu.” Haar verzet is stiller “We zijn net zo goed als ieder ander,/ fluistert mijn moeder.”

Het verschil tussen de vader en moeder leidt uiteindelijk tot een breuk, waardoor Jacqueline met haar moeder, zus en broertjes vertrekt naar Greenville, om te gaan wonen bij haar opa Gunnar en oma Georgiana, die een huis hebben met een veranda en een grote tuin met een schommel. Het is een gelukkige tijd in haar leven, ook al vertrekt haar moeder op den duur naar New York, om daar een nieuw bestaan op te bouwen.

Uiteindelijk vertrekken ook de kinderen naar New York, waar ze in het multiculturele Brooklyn komen te wonen en waar Jacqueline een Zuid Amerikaanse vriendin krijgt, Mi amiga, Maria.
Waar de zus van Jacqueline een echte lezer is, daar ontpopt Jacqueline zich als schrijver. In de stijl van het boek wordt dit laatste duidelijk door de zich steeds herhalende hoofdstuktitel ‘hoe je moet luisteren’. Deze doorgenummerde hoofdstukjes kenmerken zich door korte, drieregelige tekstjes, die iets weg hebben van gedichtjes. Zo luidt één van de tekstjes:

“Zelfs de stilte
wil je een verhaal vertellen.
Luister maar. Luister.”

Het lijken de gedichtjes van de hoofdpersoon te zijn. De stijl van het boek is verder ook opvallend en lijkt nog het meest op lyrisch proza. Er is weinig tekst en zinnen zijn opmerkelijk vaak afgebroken, als bij een gedicht. Deze stijl vraagt misschien wat meer van de jeugdige lezer, omdat het boek veel informatie geeft, die je zelf in een historische context moet kunnen plaatsen. De afgebroken regels hebben meestal geen speciale betekenis, maar zorgen er wel voor dat de tekst sterk intuïtief is en op het gevoel geschreven.

Brown girl dreaming is een bijzonder boek dat de aandacht verdient en buitengewoon belangrijk is, in een tijd waarin het slavernijverleden van Nederland en de gevolgen daarvan voor hen die afstammen van de slaven, middenin de aandacht staat. Zonder moraliserend te worden, zorgt Jacqueline Woodson er met haar boek voor, dat iedere lezer zich kan inleven in het leven van een Afro Amerikaans meisje dat te maken heeft met discriminatie en vooroordelen èn dat getuige is van de emancipatie van haar bevolkingsgroep. Dat is een verrijkende leeservaring.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tess vindt haar weg
Andie Daleboudt

De veertienjarige Tess blokt voor de overgang naar de derde klas. Haar leraar Frans waarschuwt haar: als ze geen betere punten haalt blijft ze zitten. Dat wil ze niet natuurlijk: haar vriendin Inge zal wel naar de derde gaan en thuis? Ze krijgt er vast op haar falie!

Maar thuis is nu net het probleem: ze kan zich niet concentreren op haar leerstof. Haar ouders zijn gescheiden en ze woont nu met haar moeder en Charles in een kast van een huis. Hij is een Fransman, die wel Nederlands spreekt gelukkig, maar die haar altijd slecht behandelt. Eigenlijk behandelt hij haar moeder ook niet goed, weet Tess. Maar ze beseft pas goed wat er eigenlijk aan de hand is als ze er getuige van is dat Charles haar moeder neerslaat, omdat die weigert met hem mee te gaan naar Frankrijk. Tess had gehoord dat zij ook mee moest – waarom? – en helaas mislukt haar ontsnappingspoging. Terwijl ze niet weet hoe het met haar moeder is, wordt ze ontvoerd naar Zuid-Frankrijk.

Tess komt in een zeer gevaarlijke situatie terecht. In een land waar ze de taal niet van spreekt.
Hoe kan ze hier uit geraken?

Poeh, een spannend verhaal. Vaak denk je bij thrillers dat het in het echt niet zo kan gebeuren, hoewel je je daar in kan vergissen, want de wereld is slecht. Maar het verhaal van Tess benadert de werkelijkheid meer dan menige andere thriller.
Het is mooi om te lezen hoe een muis zich ontwikkelt tot een leeuw. Tess leert heel wast in deze paar akelige weken, en niet alleen Frans…

De verhaallijnen wisselen elkaar af: Tess en Inge. Zo wordt de spanning opgebouwd. Je vraagt je af of Inge wel op tijd zal ontdekken wat er aan de hand is.Dit is een prima Young-Adult-debuut!

Andie Daleboudt ontdekte het schrijven toen zij voor haar eigen zoon de teksten van de leeslessen op school verving door eigen verhaaltjes. In 2004 verscheen een kinderboek ‘Weer vrienden’.

ISBN 9789492719553 | paperback | 258 pagina’s | Uitgeverij Keytree | maart 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Autumnville
Rick Meijer

Hugo hield meer van zijn opa dan van zijn vader. Net als zijn opa leeft hij voor verhalen. Voor boeken. Hij is dan ook dol op de boekenwinkel van zijn opa. Vooral op de zolder is hij graag, daar hangt zo’n fijne sfeer. Maar nu zijn vader de winkel overgenomen heeft, gaat het blijkbaar alleen maar om geld verdienen. Hij zegt ook dat Hugo te veel fantasie heeft. Maar is het wel fantasie als de Wolf verschijnt?

‘Hij is er weer! De Wolf. Ik lig helemaal onder de dekens, ik kan hem niet zien, maar ik voel dat hij naar me kijkt. De Wolf komt dichterbij en ik kan niets. Ik kan me niet bewegen, niet schreeuwen. Ik kan helemaal niets. Het enige dat er is, is de Wolf.
Ineens is het stil. Is hij weg? Nee, ik hoor zijn ademhaling nog, maar het is net alsof hij wacht. Waarop? Ik heb het gevoel dat hij zich omdraait. Gaat hij weg? Maar dan verandert het gehuil n gelach en weet ik dat hij naast mijn bed staat. De Wolf staat voor de geheime opening nu. En ik voel het, de magische spreuk is verbroken. Met een ruk wordt het dekbed van me afgetrokken…’

Dit heeft Hugo alleen aan zijn beste vriend verteld. Mikey is zijn steun en toeverlaat, nu opa er niet meer is. Toch stelt zijn vader wel vertrouwen in hem. Op een dag mag hij alleen de winkel afsluiten. Dat is een verantwoordelijke taak! Hugo doet zijn best: hij kijkt goed of er niemand is, controleert overal. En draait de deur op slot. Maar wat is dat nu? Hij staat al buiten als hij een meisjesstem hoort:

‘Hugo! Help me!’

Maar dat kan niet: er was niemand meer. En ook op straat is niemand.
Het zit hem vreselijk dwars. Hij slaapt er slecht van, zodat hij problemen krijgt op school.
Hij kan het alleen Mikey vertellen. Zijn vader vindt het allemaal onzin en zijn moeder, die is er wel, maar ze heeft geen tijd voor hem. En ze lijkt wel ziek.

Er is van alles aan de hand, maar net als Hugo kunnen wij lezers er ook onze vinger niet op leggen. Er hangt een grimmige sfeer, maar waarom? Het mysterie zit een stuk ingewikkelder in elkaar als je zou denken. Een oplettende lezer kan wel eerder dan Hugo in de gaten hebben wat er speelt, maar slechts gedeeltelijk. De bevreemding blijft, en je kan niet anders dan doorlezen. En pas op het einde passen de puzzelstukjes. Eigenlijk wil je dan weer het verhaal van voren af aan gaan lezen, dan begrijp je veel beter wat er allemaal aan de hand is. En dan is er ook nog de muziek. Met QR-code kun je verschillende nummers beluisteren die bij het verhaal horen.

Het is een beklemmend verhaal, ook al begint het vrij gewoon. Je voelt dat er iets aan de hand is, maar wat dan? Het lijkt wel een gothic, zeker geen griezelverhaal, al zijn er wel elementen die bij dat soort boeken passen. Lees het zelf, en ervaar. Want zo’n verhaal is het: je moet het ondergaan. Niet nadenken, meegaan met de gebeurtenissen. En dus: na afloop het geheel nog een keertje lezen.

Rick Meijer schreef zijn eerste kinderboek in 2017. Breekpunt werd meteen genomineerd voor De Hotze de Roosprijs. Zijn tweede boek Onderschept, schreef hij samen met Gerard van Gemert.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER