Non-fictie

Marjon van Royen

De nacht van de schreeuw
Marjon van Royen


Soms kom een boek tegen,  onverwachts, wat precies het soort boek blijkt te zijn waar jij van houdt. Dat overkwam mij bij dit boek. Gekregen van iemand, op mijn nachtkastje terecht gekomen, en pas toen ik al begonnen was met lezen kwam ik er achter dat het het soort boek was waar ik een eeuwigdurend zwak voor heb; non-fictie, geschreven in een verre cultuur, liefst door een journalist, en een mengeling van hoe het is om in zo’n land te wonen en informatie over het land, de cultuur, de politieke situatie etc.


De schrijfster in deze is Marjon van Royen, journalist, werkzaam voor o.a. het journaal in Zuid-Amerika.
In dit boek vertelt zij over haar periode in Mexico, een land waar ze een soort haat-liefde relatie mee ontwikkelt, met uiteindelijk iets meer haat dan liefde.
Ze ontmoet tijdens haar journalistieke werk in de sloppenwijken een Indiaanse vrouw, Sandra, en haar twee dochters, en er ontstaat een bijzondere vriendschap. Een omstreden vriendschap ook, want geen mens kan geloven dat het om een gelijkwaardige vriendschap gaat en niet om een dienstverband. Sandra heeft een bewogen geschiedenis, ze wordt achtervolgd door duendes, de plaatselijke kwade duivels, die staan voor het ongeluk wat op je pad komt. Uiteindelijk komt ze bij Marjon in huis wonen, met haar twee dochters. Dat huis wordt een soort duiventil van her en der in en uit stromende vrouwen en een enkele verdwaalde man, maar de kern van het huis, en van dit boek, vormen Marjon en Sandra en hun vriendschap.


Iedereen die een tijd in een andere en armere cultuur gewoond heeft weet dat gelijkwaardig houden van een vriendschap waarin de één het materieel veel beter heeft, en dus veel meer betaalt dan de ander, niet mee valt. Vooral niet voor de ontvanger. Ook in deze vriendschap komt daar uiteindelijk vervreemding door. Als Marjon voor haar werk naar Brazilië vertrekt, blijkt Sandra onvindbaar, wat niet eens zo heel moeilijk is als je zonder telefoonboek en internet in een miljoenenstad leeft. Ze voelt zich verraden door het vertrek van Marjon en wil het contact voor altijd verbreken.


Dwars door alle verwikkelingen over de vrouwen en hun levens en vriendschap loopt ook nog de rode draad van het land Mexico. Mijn visie op dat land is na het lezen van dit boek volledig omgeslagen. Ik had een nogal naïef beeld van een gezellig vakantieland, maar het blijkt een land waar de mensenrechten structureel geschonden worden, de politie structureel corrupt en deel van de criminaliteit in plaats van de bestrijder daarvan. De bureaucratie blijkt gekmakend en wederom ook corrupt, zelfs de mensenrechtenactivist blijkt omgekocht te worden. Met name een gewelddadige scène aan het eind van het boek waar de zogenaamde bewakers toe kijken bij een verkrachting en degene die te hulp schiet overreden en neergeschoten wordt, is huiveringwekkend.


Een boek dus wat je op een ander spoor zet, en aan het denken, terwijl het ondertussen ook vermakelijk is. En óók nog eens goed geschreven.
Kortom, ik zei het al, precies het soort boek waar ik een eeuwigdurend zwak voor heb.


Marjon van Royen, de nacht van de schreeuw, 2004, rainbowpocket, 574 pagina’s , ISBN:978 9041707284

© Willeke, april 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER