Nieuwe jeugdboekrecensies t/m 5 jaar

Leeuwenlessen
Jon Agee

Als je nog niet overtuigd bent door de afbeelding op de omslag, dan zie je het wel meteen als je het boek opendoet: net als op de buitenkant zie je een grote leeuw en een kleine leeuw, in een bepaalde houding staan.
Wat ze doen? Dat is de titel van dit boek: leeuwenlessen.

De kleine leeuw is eigenlijk een jongen. Hij wil net zo slim en sterk worden als een leeuw, dus wil hij zijn leeuwendiploma halen.
Als je iets nog niet kunt moet je het leren. Dat is niet altijd even makkelijk, dat ontdekt onze hoofdpersoon al snel. Het begint al met de leraar: dat is een echte leeuw, en die is streng...

De eerste les: de Opwaartse Leeuw; de Neerkijkende Leeuw, de vliegende Leeuw, en nog meer van dat soort dingen. (ha! Yoga!)
Je ziet wel aan het gezicht van de jongen dat het niet meevalt!
En de volgende lessen zijn nog moeilijker: hoe laat je zien dat je een woeste leeuw bent? En hoe moet dat: hard brullen?
De jongen doet zijn best, maar het lukt niet echt. Tenminste, dat vindt de leeuw.
Totdat…

Een fijn voorleesboek, voor kinderen die zelf de lessen wel willen doen. Eens kijken of het jou misschien beter lukt om een echte leeuw te worden!
Dat leren ze misschien wel, maar er is een veel belangrijkere les te leren!
De tekeningen zijn eenvoudig, maar duidelijk, vooral ook de gelaatsuitdrukkingen.

Jon Agee (1960, Nyack, New York) is kinderboekenschrijver en illustrator. Sinds 1981 heeft hij meer dan 31 boeken gepubliceerd, waaronder De muur in het midden van het boek (2019), In het huis van de griezels (1998) en The Toy Box (1989).

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Piratosaurus
De koning van de piraten
Alex Sanders

Voor de dinosauruskenner heeft Alex Sanders een verrassing: er bestaat ook een piratosaurus!
Hij is eigenlijk een T-rex, een angstaanjagende T-rex, die hard kan brullen en zich uitgedost heeft als een piraat. Hij heeft een ooglapje, een piratenhoed, met een houten been en een van zijn voorpoten is een ijzeren haak!
Die kun je maar beter niet tegenkomen! Hij woont op een eiland, in gezelschap van slingeraapjes, die wèl zijn beste vrienden zijn.

Als er zeerovers komen die denken op het eiland waar Piratosaurus woont, hun buit veilig te kunnen verstoppen, dan schrikken ze zich wild. Ze worden opgewacht door een monster! En erg genoeg is het ook een piraat. Maar dan een die groter en sterker is dan zij.
Hij is intussen al stinkend rijk geworden, zoveel goud en juwelen heeft hij al verzameld. Hij wil alle schatten van de zee.

Nou alle: de bananen en pinda’s hoeft hij niet. En die had hij maar beter net als alle juwelen wel kunnen afpakken…

Lees het verhaal maar!

Vaak zijn de figuren in een prentenboek schattig om te zien of in ieder geval ‘normaal’. Maar nu gaat het om een avonturenverhaal over echte zeerovers en een dinosaurus die nog machtiger wil zijn dan hij al is. De tekeningen behalve die van de aapjes, zijn aangepast aan het verhaal, best eng eigenlijk.
Dat is weer eens een andere soort prentenboek, en ook hier zijn liefhebbers voor.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het beste van het beste
Beatrice Alemagna

Josefien mag met mama mee. Boodschappen doen. Ze gaan naar de Jumboom (!), een grote supermarkt in een boom. Josefien heeft het al helemaal bedacht: zij wil in het zitje, want dan kan ze alles zien. Maar ze kan ook overal beter bij, dus als mama even niet kijkt haalt ze van alles van de planken en doet dat in het boodschappenkarretje.
Maar dat vindt mama niet goed.

Slakkenlolly’s? Te veel suiker!
Krekelchips? Te vet, vindt mama.

Josefien denkt er anders over: het is het beste van het beste toch? En ze blijft zeuren.

‘O nee!
Door al dat dreinen en kwijlen is Josefien een slap en glibberig wezen geworden!
Een slijmerige massa!’

Ze lijkt wel een slak! En dat denkt een vogel nu ook…

Hoe zou het haar verder vergaan in dit spannende avontuur? Ziet ze mama nog wel terug?
Zo’n ondeugende Josefien. Ze moet echt leren dat ze niet alles kan krijgen wat ze wil. En dat het beste van het beste niet echt zo’n slakkenlolly is!

Behalve een grappig en spannend avontuur is het dus ook een wijze les voor de jonge lezer.

De hoofdfiguren zouden vleermuisjes zijn? Maakt niet veel uit, ze zien er schitterend uit.
Prima rolverdeling ook: papa blijft thuis om schoon te maken.
Poederige illustraties, mooi van kleur, en met humor. De boodschappenkarretjes!
En kijk eens hoe mama geïrriteerd raakt en steeds bozer wordt. En hoe Josefien steeds wanhopiger zeurt.
Mooi weergegeven!

Beatrice Alemagna (1973, Bologna) besloot al op haar achtste dat ze boeken wilde tekenen en schrijven. Intussen heeft ze al een indrukwekkende prijzenlijst. Er zijn nu vier boeken in het Nederlands vertaald.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Koenijn is dol op Pasen
Martine van Nieuwenhuyzen

Als het lente wordt en ook nog bijna Pasen is, dan zijn eieren erg belangrijk. Maar: niet alleen voor Koenijn en zijn mama!

Het verhaal begint zo:
Als Koenijn met zijn moeder in de moestuin werkt vindt hij een ei. Een ei? In de moestuin? Maar Kipje legt haar eieren toch altijd in haar hok?
Is het wel van Kipje dan?

‘Tok’, zegt ze.

Maar als mama het ei meeneemt, vindt Kipje dat niet zo leuk. Dat blijkt wel als Koenijn de volgende dag eitjes wil gaan rapen in het kippenhok. Mama heeft dat gevraagd want ze wil immers paasbrood bakken en een paastaart. Eieren horen bij het paasfeest.
Een zoektocht naar de eieren die er anders wel zijn, levert niets op. Dan maar naar de winkel, besluit mama.

Heb jij een idee waar Kipje de eieren heeft verstopt? En waarom?

Koenijn ontdekt het al snel, en dan vindt hij het helemaal niet erg meer dat er geen eitjes waren…
En dan vergeet hij ook al snel dat hij het eigenlijk maar eng vindt in die donkere schuur…

Een boek dat niet alleen over Pasen gaat, maar over de lente in het algemeen. De avonturen van Koenijn zijn altijd heel herkenbaar voor jonge kinderen én mooi uitgebeeld.

Martine van Nieuwenhuyzen heeft zoals altijd zelf de illustraties gemaakt, in mooie pastelkleuren met aandacht voor de details.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De breed-
bekkikker
Illustraties: Jonathan Lambert
Tekst: Keith Faulkner

Als kind waren dit soort boeken mijn favoriet. Eindeloos kon ik de boeken open en dichtslaan om te genieten van het wonder dat de plaatjes uit het boek kwamen!
Hopelijk vinden kinderen het nu ook nog steeds leuk want dit boekje verdient die waardering wel.

Na de titelpagina is het gelijk genieten geblazen want we zien de enorme bek van de breedbekkikker up-poppen, inclusief een lange tong waarmee hij een vlieg heeft gevangen!

De kikker gaat lekker aan de wandel en vraagt al langshoppend aan de vogel wat hij eet. Dat konden we zo al zien, in zijn grote snavel houdt hij een stel wormen vast.
De muis waarvan zijn spitse snuit ook up-popt vertelt daarna wat hij naar binnen werkt.
Maar de alligator die zijn bek alvast wijd opengesperd heeft, eet... breedbekkikkers!!
Oeps!

Gelukkig bedenkt onze breedbekkikker onmiddellijk een heel slimme oplossing...

Hilarisch boekje met ontzettend aansprekende en helder gekleurde pop-up illustraties.
Dit gaat elk kind leuk vinden!

ISBN 9789463379960 | Hardcover | 12 pagina's | Pelckmans | 21 maart 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bij jou, bij mij
Marianne Dubuc

In het hoofdverhaal – als je dat zo noemt – gaat het verhaal over Ko Konijn.
Hij is jarig, en dus is er feest. Mama Konijn maakt zijn lievelingsontbijt, papa gaat de slingers hangen, Ko mag met mama de taart maken en natuurlijk komt er een feest! Daarvoor gaat hij de uitnodigingen rondbrengen, want iedereen die in dat grote huis woont waar de familie Konijn ook woont, mag komen.

En dat is het bijzondere aan dit boek: al vanaf het moment dat we aan het verhaal beginnen weten we wie de andere bewoners zijn. Het grote huis staat namelijk over de twee bladzijdes uitgetekend, en je kan overal binnenkijken. Dat huis blijft op der volgende pagina’s steeds hetzelfde, maar wat er allemaal gebeurt, dat verandert steeds.

Naast de familie Konijn wonen de egels.
Op de eerste verdieping wonen de familie Vos en meneer Beer.
Op de tweede verdieping woont de familie Muis en daarnaast is de woning nu nog leeg, maar daar komt al snel verandering in.
En op de zolder, daar liggen allerlei dingen opgeslagen, en: er woont een spookje. In een afgesloten deel van de zolder woont meneer Uil.

Dat zijn ze. O, wacht, naast het grote huis staat een boom en daar woont de familie Vogel.
En het zal je verbazen - of niet - maar er gebeurt nog meer, maar dan buiten. Eigenlijk heel grappig: daar worden namelijk sprookjes verteld: Roodkapje komt voorbij, en de drie biggetjes…

Het is erg leuk om binnen te kijken bij al deze bewoners. Steeds zie je weer nieuwe dingen. De kinderen Muis zijn ondeugend, meneer Beer is wat ziekjes, en er is een verhuizing gaande.Waarom kan meneer Uil niet rustig slapen?
En wat gebeurt er eigenlijk in het huis van de familie Vos als zij naar het ziekenhuis gaan omdat er een nieuwe baby komt?

Binnen dat ene grote verhaal zijn er dus nog heel veel kleine verhaaltjes! Heel leuk als kinderen dat zelf ontdekken en gaan vertellen wat ze zien, en wat ze denken dat er gaande is! Een heerlijk kijk- en zoekboek voor de jonge lezer!

Marianne Dubuc (1980 Montreal, Canada) schrijft en illustreert de prentenboeken voor jonge kinderen. Ze is afgestudeerd als grafisch ontwerpster aan de Université du Québec à Montréal.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Te veel troep
Emily Gravett

Mo en Bo zijn twee eksters. Zij hebben de lente in de bol en willen een nest maken.
Nu zijn eksters nieuwsgierig, ze onderzoeken alles wat ze zien. En nu ze een nest willen nemen ze dan ook alles mee wat ze kunnen gebruiken om dat nest te bouwen. Er ligt overal wel iets wat ze mooi vinden.
De andere dieren kijken eerst bewonderend toe: wat een mooi nest zal dat worden!
Maar al snel slaat die bewondering om in verbijstering. Want Mo en Bo nemen echt ALLES mee!

‘Maar toen ze weer rondkeken in hun nest
Vonden ze het toch nog niet al te best.
Ze konden eigenlijk voor ieder kuiken
wel wat meer mooie spullen gebruiken,

Want hun eitjes verdienden toch het beste
En allermooiste van alle nesten!’

Hun nest wordt zo enorm dat het wel mis moet gaan. En: kunnen ze hun eitjes nog wel terug vinden!
Het is een tekst op rijm, dat leest lekker voor.De illustraties zijn erg leuk: je ziet hoe ze alles wat ze vinden – troep dus en dat is er veel! – in en op hun nest stapelen. Je begint als lezer ook te twijfelen of dat allemaal wel goed kan gaan. Maar: er volgt een lucratieve oplossing! Heel leuk!

Op de hardcover omslagen staan grappige plaatjes afgebeeld, waarop je kunt zien hoe je troep kunt hergebruiken. Of wat je kunt doen als hergebruik niet kan. Grappig is dat dit afbeeldingen zijn uit het tijdschrift, het eerste ding waarmee Mo en Bo hun nest bouwen.

Emily Gravett (1972, Brighton) is auteur en illustrator van kinderprentenboeken. Voor haar debuutboek Wolves, gepubliceerd in 2005 en Little Mouse's Big Book of Fears, dat drie jaar later werd gepubliceerd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Luuk en Lotje – De maan en de sterren
Ruth Wielockx

Als de zon ondergaat is de dag voorbij. Luuk en Lotje zijn daar niet blij mee, ze willen nog niet naar bed.

‘Mama, ik wil nog niet gaan slapen,’ zucht Lotje.
‘We mogen opstaan,‘ probeert Luuk.
‘Er staat al een nieuwe lamp in de lucht.’ wijst hij.
‘De maan is geen echte lamp zoals de zon,’ zegt mama.
‘De maan geeft geen licht. We kunnen haar zien omdat de zon erop schijnt.’

Het brengt de kinderen op een idee: ze gaan naar de maan! En dus wordt er een raket gebouwd.
Hoewel papa en mama goed meehelpen, is het natuurlijk niet echt mogelijk om een raket te bouwen die naar de maan vliegt.
Ze moeten een andere manier vinden om meer over de maan en de sterren te weten te komen.

En daar hebben ze opa voor, die hen heel veel uitlegt.

Leuk verhaal over nieuwsgierige kinderen voor nieuwsgierige kinderen. Want je wil toch weten wat die lichtbol in de lucht is? En al die kleine bolletjes erbij?
Mooie duidelijke tekeningen. Leuk bijvoorbeeld dat sippe gezicht van Luuk!

Ruth Wielockx (Mol, 1971) studeerde Voedings- en dieetleer aan de Universiteit van Leuven en Southampton. Ze behaalde ook haar lerarendiploma en gaf een tijdlang les.Gelukkig ontdekte ze dat ze met veel plezier tekent!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Flamingo Fien lust geen roze
Tekst en illustraties: Marlien Crooijmans

Flamingo’s zijn grijs.
Nee, hoor, zeg je, flamingo’s zijn roze!
En ja, dat klopt maar weet je ook hoe dat komt?

Dat kleurtje krijgen ze omdat ze vooral roze garnaaltjes eten!
Maar dan ken je Fien nog niet! Zij is een eigenwijze flamingo, eentje die beweert dat ze geen garnalen lust.

‘Toch niet die roze diertjes met al die kriebelpoten?
Bah, garnalen! Die lust ik niet,’ zegt Fien.
‘En al helemaal geen grote.’
‘Door garnalen te eten,’ zegt mama,
‘krijgen wij mooie roze veren.
Soms is het goed om iets nieuws te proberen.’

Maar hoe vaak mama dat ook zegt, Fien eet andere dingen. Wier, wormen of een slak. En dus kleurt ze niet roze.
Nu weet Fien daar wel een oplossing voor, want eigenlijk wil ze wel roze zijn net als de anderen.
Maar of het allemaal zo goed werkt?

Behalve dat het een leuk verhaal is over een eigenwijze flamingo is het ook een lesje voor kinderen die te snel roepen dat ze iets niet lusten! Als je niet geproefd hebt, kun je dat namelijk niet weten.

In het verhaal zitten herhalingen – mama die aanmoedigt om iets nieuws te proberen – en de tekst is op rijm. Lekker om voor te lezen!
Ook zijn de illustraties zeer geslaagd. Mooie kleuren, veel roze natuurlijk.
En let eens op de oogjes van de garnalen…

Marlien Crooijmans is KNO-arts, ook schrijft en illustreert zij kinderboeken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Poes!
Illustraties: Aurora Cacciapuoti
Tekst: Cat Parker

Het is ochtend, de zon rekt zich lekker uit.
'Kom,' zegt mama. 'We gaan wandelen!'
Poes kijkt toe door het raam.

Het kindje zit lekker in zijn wandelwagentje, ze lopen langs een hond.
'POES!' wijst het kindje. 'Nee,'zegt mama, 'dat is een HOND.

Ze lopen door en zien een kikker, een paard, een koe en nog veel meer dieren.
Elke keer wijst het kindje en roept POES!
En elke keer verbetert mama het kindje en zegt de naam van het dier waar ze voorbij lopen.

Je zou denken dat het kindje nog niet begrijpt wat een poes is, maar wij zien dat het kindje dat juist heel goed weet!
Dát maakt het verhaal gelijk heel grappig.

De afbeeldingen zijn van een speelse fleurigheid, de dieren en de natuur zijn naar realiteit maar wel in eenvoudige vorm weergeven.
Alleen de zon is een personage geworden, wat erg leuk werkt.

Fijn voorleesboek, vooral door de herhaling van het woordje Poes! door het kindje.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER