Nieuwe jeugdboekrecensies 10+

De chaos in Loïs
Yorick Goldewijk

Maarten is van slag. Loïs is er niet, haar stoel in de klas blijft leeg. De meester vertelt dat ze geopereerd is en heel ziek is. Maarten wist dat ze ziek was, maar wilde het niet weten. Ze was ook al steeds minder vaak op hun berg geweest, waar ze altijd samen met Klaas, Arthur, Sjuul, Dunya en Klaas speelden.
Het zweet breekt hem uit. Waarom was hij niet naar haar toe gegaan?

Maar sinds hij zo mooi over haar gedroomd heeft, is alles anders. Ze was altijd gewoon zijn vriendinnetje. Ze speelden hun hele leven altijd al samen. Na die droom voelde de vriendschap niet meer hetzelfde. Hij kreeg het steeds warm als hij haar zag en wist zich geen raad. Wat vroeger vanzelfsprekend was is nu niet meer zo. Hij durft amper wat te zeggen. Het voelt als chaos.
Maar de chaos in Lois is iets heel anders. Die chaos noemen ze kanker. Maarten zoekt het op. Genetische chaos staat er. Ongeremde celdeling.

Dankzij een kaart van de klas die Maarten moet brengen, waarbij hij hulp vraagt van de onbezorgde Klaas, ziet hij haar weer. Gelukkig voert Klaas het woord, Maarten staat er onbeholpen bij, maar ziet evengoed dat Loïs blij is dat hij er is. Hij schaamt zich ook dat hij niet op bezoek ging omdat hij zelf te bang was, terwijl het Loïs is die zo ziek is.

Even verderop in de straat staat het schervenhuis. Het is een leegstaand huis waar vreemde dingen gebeuren. Kapotte dingen worden daar weer heel wordt gefluisterd en dát brengt Maarten op idee. Loïs is toch ook kapot? Wat als...

Het boek is geschreven voor de Maand van de Filosofie die 1 april van start is gegaan. Het verhaal nodigt uit tot gesprekken over hoop en geloven in iets. Over ziek zijn en wat je kunt voelen als iemand waar je van houdt ziek is. Dat hoeft helemaal geen zorg voor de zieke te zijn, maar je kunt ook angst voelen omdat je niet weet hoe je ermee om moet gaan.
En hoe gemeen is het als iemand zo ziek wordt die eerst nog vol plannen zat en dan ineens geconfronteerd wordt met een mogelijk einde?
En zo roept het verhaal meer dingen op waar je over na kunt denken of samen kunt praten.

Het verhaal is niet loodzwaar, de nonchalante, nuchtere Klaas weet moeilijke situaties te relativeren en ook het verhaal rond het schervenhuis maakt de boel luchtiger.
Prima boek om de filosofiemaand mee te beginnen.

ISBN 9789045130033 | Paperback | 96 pagina's | Querido | 12 maart 2024
Leeftijd 10+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zombies op school
Marieke Boeijen

Het leven gaat gewoon zijn gang in het stadje. Ook op school, waar de leerlingen buiten de gewone lessen druk zijn met spreekbeurten en de kerstmusical.
Mick (Micky voor zijn beste vriend) doet ook mee, maar hij fungeert het liefst als kerstboom. Achter op het toneel, en toch meedoen, dat is het beste!
Zo denkt zijn vriend Jimmy er ook over.

Maar: is dat wel zo? Er gebeurt iets vreemds als ze op het toneel staan, de nieuwe leerling verdwijnt en Jimmy wil ineens Jozef zijn.

‘Jimmy’s lichaam schudde heftig. Zijn hoofd knikkebolede en zijn armen en benen schokten ruw, Het duurde misschien een seconde of drie, maar het zag er vreselijk uit. Toen stopte het weer. Alsof er niets gebeurd was, staarde Jimmy naar het toneel.
Even leek alles normaal, maar toen hij begon te praten, kende ik hem niet meer terug. Hij sprak niet op fluistertoon zoals we gewend waren, maar schreeuwde zo hard dat Kindje Jesus zijn hoofd boven het kribje uitstak.’

Daarna is alles anders. De politie doet onderzoek naar de verdwijning van de nieuwe jongen en heeft reuze lol om het verhaal dat Mick vertelt. Nou, als ze hem niet geloven, dan besluit hij in te gaan op het vreemde briefje dat hij vond. Hij zou een tante hebben, en daar weet hij niets van! Zijn moeder wil het liefst dat dat zo blijft, ze wil niets vertellen.
Maar wie ze ook is, en waar ze ook is, Mick komt er achter, en laat zij nou degene die hem gelooft en ook hulp biedt.

En zo gaat Mick samen met zijn tante en twee vriendinnetjes uit zoeken wat er aan de hand is. En natuurlijk hoe ze die kwestie op kunnen lossen.

Misschien wel heel juist om het boek te beginnen met een waarschuwing! Want er zitten echt wel griezelige elementen in dit boek. Brr…
Marieke Boeijen laat haar fantasie helemaal gaan!
Niet alleen wat betreft de griezelige kant, maar ook wat humor betreft.
Er valt veel te lachen om de grappige situaties, maar ja, soms is het ook echt eng..
Erg leuk boek, waarvan kinderen vast meer willen!

Marieke Boeijen studeerde journalistiek in Utrecht. Dit is haar eerste kinderboek. Ze woont in Huissen en laat enkele scènes in het boek zich afspelen in dat stadje.

Geert Gratama (1958, Leeuwarden) studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Geert is illustrator en grafisch ontwerper.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De dood in de polder
Het huis in de polder deel 3
Erik Jan Tillema

In de polder staat een huis waar je maar beter ver uit de buurt kan blijven.
Voor de derde keer staan op die plek heel akelige dingen te gebeuren. Wie de eerdere boeken las weet waar hij of zij aan begint, maar is dat niet het geval – en het hoeft niet! – dan ben je nu gewaarschuwd…

Hoofdpersoon is de zestienjarige Julia. Zij schrijft mailtjes aan ene mevrouw de Paerle, die ze al snel Helen noemt.
Het is al snel duidelijk dat Julia deze Helen nog maar een enkele keer ontmoet heeft, waarom gaat dit meisje niet naar haar ouders of vrienden om te vertellen wat er gaande is?

‘Er gebeurt iets dat mij de kriebels geeft. Kun je alsjeblieft iets van je laten horen. Want ik heb het gevoel dat ik langzaam gek word,
Help me!’

De toon van haar mails wordt steeds wanhopiger. Er zijn nooit antwoorden, dat staat immers in Julia’s berichten.
Ze hebben elkaar ontmoet toen Julia wegvluchtte van haar ex-vriendje. De jongen was de laatste tijd veranderd. Ze begon hem eng te vinden en maakte het uit.
Maar dat wekte zodanig zijn woede op dat ze angstig haar fiets pakte en wegspurtte. En toen reed ze met haar fiets tegen de stoeprand: fiets kapot, meisje hysterisch en toen was daar die auto met Helen erin.
Zij bracht Julia thuis, en vertelde onderweg dat ze makelaar was. Wilde Julia misschien het huis zien dat ze nu in de verkoop had?
Julia vond het huis er niet echt vrolijk uitzien: overal achtergelaten oude meubels, kapotte borden op de grond en her en der lekkages. Creepy, vond Julia. Het was er doodstil.

Als Julia steeds maar geen reactie krijgt op haar mail gaat ze kijken bij de boerderij. Wel een auto. Geen Helen.
Thuis wordt het steeds erger. Ze ziet donkere schaduwen. Ze hoort geluiden en haar moeder (die is er dus wel) hoort ze later ook.
Wat gebeurt er toch?

Nou, echt heel akelige, enge dingen. Gruwelijk zelfs.
En toch lees je door. Want wat gebeurt er nu eigenlijk?
Niet voor watjes, dit boek. Brr…

Erik Jan Tillema (1983) is godsdienstwetenschapper maar vertelt graag verhalen en laat zich daarbij inspireren door de vele eeuwenoude teksten uit verschillende religies.

ISBN 9789044852288 | Hardcover | 174 pagina's | Uitgeverij Clavis | december 2023
Leeftijd vanaf 12 jaar

De laatste verhalenverteller
Donna Barba Higuera

Als ze op het punt staat om de reis van haar leven te maken, bezoekt ze haar geliefde oma. De dertienjarige Petra weet dat ze haar nooit meer zal zien.
Voor de laatste keer luistert ze naar een verhaal, een cuento, zoals haar grootmo4eder haar die haar hele leven al heeft verteld.
Maar dan is het afscheid daar.
Petra vertrekt met haar broertje Javier en hun ouders naar een nieuwe planeet. Achter hun rug zal hoogstwaarschijnlijk de aarde vernietigd worden: de komeet Halley koerst recht op de aarde af.
Ze zijn in het gezelschap van een grote groep geleerden. Ze zijn de uitverkorenen vanwege hun kennis.
Eenmaal aan boord zullen ze in slaap gebracht worden om pas weer te ontwaken bij aankomst op de nieuwe planeet, Sagan.
Het vertrek verloopt chaotisch door actievoerders: een groep mensen die er allemaal hetzelfde uitzien:

‘We hebben deze eeuw al vele beproevingen gehad. En zeer binnenkort zullen we er met nog een te maken krijgen. Stel je eens een wereld voor waarin de mensheid tot overeenstemming komt, waarin iedereen het met elkaar eens is. Met een collectieve eensgezindheid kunnen we alle vormen van conflict voorkomen. Zonder conflict, geen oorlog. Zonder de kosten die gepaard gaan met oorlog, geen hongersnood. Zonder verschillen in cultuur, in uiterlijk, in kennis…’

Dat klinkt goed, denkt Petra, maar ze ziet mannen en vrouwen met geblondeerd, strak achterovergekamd haar, allemaal in hetzelfde uniform en met de handen in elkaar gevouwen bij hun heup. Identieke glimlachen en geen enkel spoortje make-up. En papa zegt dat de manier waarop deze mensen hun doel willen bereiken niet goed is. Ze willen dat iedereen hetzelfde is.
Dus toch niet zo goed?

Als ze aankomen, vierhonderd jaar later, en Petra wakker gemaakt wordt, merkt ze al snel dat haar vader gelijk had. Het is het Collectief gelukt aan boord te komen en de macht over te nemen.
Ieders geheugen is gewist, maar erger dan dat: vele passagiers hebben de reis niet overleefd.

Bij Petra is evenwel iets fout gegaan: ze heeft haar geheugen nog!
Maar heeft al snel door dat ze dat maar beter niet kan laten merken. Ze moet proberen de anderen te helpen. Maar in haar eentje! Dat zal niet meevallen.
Gelukkig heeft ze haar verhalen. Machtige cuentes.

Het is een prachtig utopisch verhaal, zelfs al is het minder aannemelijk dat die verhalen echt zo magisch zijn. Maar zij kent natuurlijk ook de verhalen over de aarde. Over het leven dat ze daar hadden. En dat zoveel mooier was dan hetgeen het Collectief voor ogen heeft.

Maar dat Collectief is machtig…

Ontroerend verhaal, dat je naar adem doet happen.
Je wilt als lezer echt alleen maar dat dit moedige meisje erin zal slagen haar verhalen te blijven vertellen…

Donna Barba Higuera is een Amerikaanse kinderboekenschrijfster. Haar debuutroman, Lupe Wong Won't Dance, was een Pura Belpré Award-ereboek en PNBA-winnaar in 2021. Haar dystopische roman van middelbare graad, The Last Cuentista, won de Newbery-medaille van 2022 en de Pura Belpré-medaille.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bent u daar God? Ik ben het Margaret
Judy Blume

Toen Margaret Simon terugkwam van zomerkamp hoorde ze dat ze gingen verhuizen, van een huurappartement in New York naar een koopwoning in Farbrook, New Yersey. Haar moeder verlangde naar bomen en bloemen. Maar Margaret gelooft dat niet erg...

"Volgens mij zijn we weggegaan uit de stad vanwege mijn grootmoeder, Sylvia Simon. Ik kan geen enkele andere reden voor de verhuizing bedenken. Vooral omdat mijn moeder vindt dat oma te veel invloed op me heeft. "

Oma heeft geen auto, ze heeft een hekel aan de bus en vindt treinen vies dus verwacht Margaret dat ze haar oma weinig meer zal zien en dat terwijl ze gek op haar oma is. Het enige vervelende is dat oma altijd vraagt of ze een vriendje heeft en of hij joods is.

Gelukkig maakt Margaret al op de verhuisdag kennis met Nancy Wheeler, een meisje uit dezelfde straat die tevens in dezelfde groep 8 zit waar Margaret in zal komen. Ze worden gelijk vriendinnen. Nancy sleept haar ook mee naar haar andere vriendinnen: Gretchen en Janie. Ze besluiten om samen een geheime club op te richten genaamd De Vier JPJ ofwel de Vier Prachtige Jonge Pubers. Ze stellen ook regels op. Zo moeten ze bijvoorbeeld elke week hun favoriete jongen van school noemen (allemaal noemen ze dezelfde) maar ze spreken ook af dat ze die week allemaal een bh zullen kopen.

Kortom, het lijkt nogal op het zoveelste meidenboek waarin een clubje meiden over jongens, kleren, school en verliefdheden praten. Toch wijkt dit boek af van de doorsnee boeken omdat Margaret thuis de invloeden van 'een geloof hebben' ondervindt. Haar ene oma is joods maar de ouders van haar moeder zijn streng protestants. Het huwelijk tussen Margarets joodse vader en christelijke moeder werd dan ook hevig afgekeurd door de ouders van Margarets moeder. Dit resulteerde in geen contact meer hebben en dit duurt al veertien jaar.
Margaret mag later zelf kiezen wat ze met het geloof wil. Op school is ze wel een beetje een buitenbeentje omdat ze niet gelovig is opgevoed.

Margaret praat wel steeds met God als ze het moeilijk heeft. Die problemen kunnen variëren tot nog niet ongesteld zijn en geen borsten hebben, het onbegrip van de haar onbekende grootouders als ze op bezoek dreigen te komen of het verraad van Nancy. Daarnaast moet ze voor school een project doen en daarvoor heeft ze 'verschillende godsdiensten' gekozen. Ze bezoekt een dienst in de synagoge en een dienst in de Presbyteriaanse Kerk. Ze vindt het prachtig maar voelt God niet, terwijl ze dat in haar gesprekken met God wel voelt. Later slaat wel de twijfel over God toe.

Op zich is dit een apart idee, het geheel wordt ook heel vlot verteld waarbij het geloof niet heel zwaar drukt op het verhaal drukt. Maar naar mijn gevoel is het idee niet goed uitgewerkt. Het uitzoeken van de godsdiensten blijft bij de bezoekjes aan de kerken maar verder wordt er niets mee gedaan. De schrijfster haalt er daarnaast veel te veel zaken bij buiten deze zoektocht, waardoor het verhaal te brokkelig wordt en als lost zand aan elkaar hangt.
Soms is het verhaal ook vrij Amerikaans, er worden dingen tegen elkaar gezegd die in het nuchtere Nederland niet gauw besproken zullen worden.
Het is verder wèl een een mooi ontwikkelingsverhaal van een meisje op weg naar volwassenheid, maar het geheel had beter gekund.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Winnie en de flopsies
Wim De Vos

De twaalfjarige Winnie vindt het maar niets: ze wordt door haar ouders naar tante Bernie gebracht en die kent ze nauwelijks. Maar haar ouders hebben het veel te druk om zich bezig te houden met haar, dus gaat ze nu de hele vakantie logeren op een plek die ver van de bewoonde wereld ligt.

Als ze eenmaal aangekomen zijn, krijgt Winnie al snel het idee dat het misschien toch wel mee zal vallen: die tante Bernie besteedt nu al meer aandacht aan haar dan haar ouders ooit doen en het huis is bijzonder: groot en mooi. Er zijn maar liefst acht kamers, allemaal met een andere kleur deur en ze mag zelf kiezen in welke ze wil slapen.
Nadat ze op de tweede verdieping heeft rondgekeken, kiest ze toch maar voor de verdieping eronder.

‘Winnie gaat opnieuw alle kamers binnen, en ook hier zijn alle bedden mooi opgedekt en staan in elke kamer vazen met bloemen, maar toch….
‘Maar toch,’ zegt Winnie zacht tegen zichzelf, ‘toch hangt er hier iets vreemds in de lucht.’
‘Geluk,’ klinkt het plots heel zacht, vanachter het behang.
Winnie schrikt op. Heeft ze dat nu echt gehoord? Zei er nu iemand ‘geluk’ ?‘

Het zal vaker gebeuren, dat ze iets hoort, of denkt te horen, want Winnie kan maar niet ontdekken waar dat stemmetje vandaan komt. Is dus vast niet echt.
Pas als ze in de enorme tuin die een warboel is, maar reuze gezellig, een jongen van haar leeftijd ontmoet komen de gebeurtenissen op tempo. De jongen heet Stiem, en hij weet erg veel van planten. En van flopsies, die bijzondere wezentjes die op een speciale manier met mensen verbonden zijn. Ze vormen als het ware de link tussen de mens en de natuur.

‘Flopsies zijn een achtheid: ze zijn altijd met acht en kunnen niet bestaan met meer of met minder leden dan deze Achtheid. Dat noemen ze zelf de Band van Acht. Deze Band kan bestaan uit meisjes en jongens, de kleuren van de wezens kunnen verschillend zijn, de leeftijden kunnen sterk uiteenlopen als ook de karakters, maar dit alles is nooit noodzakelijk. ‘

Als Winnie en Stiem ontdekken dat het met deze Band van Acht die bij tante Bernie wonen niet goed gaat, komen ze in actie. Hoe kunnen ze de flopsies redden?

Een verwonderverhaal over het belang van de natuur. En over hoe de mens van nu dat schijnt te zijn vergeten.
Een avontuur met veel humor.

Wim De Vos heeft Germaanse taal gestudeerd en is leraar te Boechout. Maar schrijven is zijn passie.
Op de website van Winnie kunnen kinderen meer weetjes over de natuur en een kruiswoordraadsel ontdekken: zie HIER

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De omzwervingen van Boek
Melanie van de Peut

Het is al weer een hele tijd geleden, maar Boek weet het nog goed: hij stond al geruime tijd op een boekenplank in de boekenwinkel toen Abbi daar binnenkwam. Abbi werd ‘zijn mens’, hij kocht Boek voor zijn vrouw, Oemi, die op het punt stond moeder te worden. En Abbi dus vader.
Inderdaad werd er een dochter geboren, Ziza.

Maar Ziza heeft haar moeder nooit gekend, en Boek stond nu al jaren in het huis van Abbi op de plank, ongebruikt.
Dat hij geen tekst, en zelfs geen titel heeft, is het onderwerp van vele pesterijen door de andere boeken.
Hij weet het nog niet, maar er staan hem vele avonturen te wachten. En hij zal die allemaal noteren op zijn bladzijdes.

Want in Syrië, waar hij leeg en nutteloos op de plank staat, breken opstanden uit. Zijn mens besluit te vluchten, het is niet veilig meer in zijn land. Boek beseft dat dit zijn kans is: hij moet in de rugzak van Abbi, of die van Ziza zien te komen.

De reis zal lang zijn, en erg gevaarlijk. Een reis zoals zovele vluchtelingen die gemaakt hebben en nog maken, vanuit een oord waar hun leven bedreigd wordt naar een plek waar ze hopen veilig te zijn. Voor Abbi en Boek moet dat Holland zijn. Maar onderweg wordt hen verteld dat niemand in Europa hen wil. Ook Holland niet.

’Waar wil je dat ik heen ga? In Syrië gooien ze me inde gevangenis en vermoorden ze me, omdat ik geen soldaat wil worden en geen onschuldige mensen wil doden.’
‘In Turkije wil ook niemand ons hebben. Ze bouwen nu een muur om de grens van Syrië heb ik gehoord.’
Moesa gaat steeds harder praten. ‘Een muur om de vluchtelingen tegen te houden! Er gaan geruchten dat ze vluchtelingen zelfs terug gaan brengen naar Syrië, terwijl de oorlog daar nog volop bezig is. Ze willen van ons af.’ (-)
‘In Europa worden we gedwongen om samen te werken met mensensmokkelaars en levensgevaarlijke criminelen. Alleen maar omdat we naar een veilige plek willen. Ze schieten traangas op ons af, ze gooien ons in de gevangenis, houden ons tegen bij alle grenzen en laten ons verdrinken in rivieren en zeeën.’

Dit alles vormt een onderdeel van de avonturen. Maar ze leren ook nieuwe mensen kennen die wèl aardig en behulpzaam zijn. Ze moeten diverse gevaren zien te overwinnen, uit netelige situaties proberen te ontsnappen. Of niet.
Boek maakt alles mee, en vertelt er over. Hij is dus de verteller van het verhaal en geeft het geheel een magisch tintje. Want hij ‘leest’ mensen en kan communiceren met Ziza.

Het is een aangrijpend en ontroerend verhaal. Een verhaal dat echt is. En niet alleen de moeite waard (want ja, wel een dikke pil) voor jongeren, maar ook voor volwassenen.
Achterin is er een verantwoording door de schrijfster, een stuk tekst dat je zeker niet moet overslaan!

Onderwijskundige Melanie van de Peut werkt als taalcoördinator in de kinderopvang.

ISBN 9789044852240 | Hardcover | 544 pagina's | Uitgeverij Clavis | juli 2023
Leeftijd vanaf 12 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De sterren van opa
Saskia de Jong

"Dit is de tweede dag dat ik bij opa logeer. Ik ben hier nog nooit alleen geweest. Samen met mama kwam ik wel op bezoek, maar niet zo vaak en ook nooit lang. Het lijkt wel of mama meer bij oma hoort dan bij opa. Dat komt natuurlijk omdat opa en oma al gescheiden zijn toen mama nog maar één jaar oud was. Oma vertrok en ze nam mama mee.
Ik denk dat opa en mama elkaar helemaal niet zo goed kennen. Ik denk wel dat ze van elkaar houden, al weten ze dat goed te verbergen. Het lijkt wel of ze constant een beetje ruzie aan het maken zijn.
Mama wil nooit lang blijven, bij opa en zijn tweede vrouw, oma Sara."

Aan het woord is Sjuul. Oma Sara leeft inmiddels niet meer en haar andere oma ligt in een ziekenhuis in Duitsland, ze krijgt een nieuwe heup. Mama moest mee met oma dus moest Sjuul bij opa logeren, een papa is niet in beeld, en eigenlijk vindt Sjuul dat logeren best leuk.

Sjuul is niet gelovig opgevoed maar opa heeft drie beeldjes van Jezus in de kamer hangen en langs de trap naar boven hangen tien lijstjes. In elke lijstje hangt een spreuk vertelt opa, hij noemt ze de tien geboden. Ze horen bij zijn geloof. "Lees ze maar Sjuultje" zegt opa over die spreuken, "dan word je een goed mens."
Lieg niet, Steel niet, Vloek niet, die spreuken snapt Sjuul nog wel, maar Eer uw vader en uw moeder? Dat klinkt wel gek, alsof ze elke dag een buiging voor mama moet maken.

Die middag moet opa oefenen met het kerkkoor en Sjuul wil wel mee, dat heeft ze nog nooit meegemaakt dus is het best wel spannend.
In de kerk gaat opa naar boven naar het orgel en Sjuul blijft beneden. Ze slentert een beetje door de kerk, ze kijkt haar ogen uit, uiteindelijk gaat ze bij een beeldje van een lezend meisje zitten. Opeens ziet ze een jongetje binnenkomen die naar de kaarsen sluipt. Hij steelt geld uit het kaarsenblikje!
Sjuul is er helemaal van slag van, dat zal ze straks aan opa vertellen... Stelen mag niet volgens opa's spreuken.

Maar door allerlei andere dingen komt het er maar niet van om het aan opa te vertellen. Sjuul ontdekt ook dat opa's de spreuken niet altijd opvolgt en dat vindt ze gek. Waarom liegt opa bijvoorbeeld ook al bedoelt hij het goed. En waarom mag je geen mensen doden maar eet opa wel dieren. Mag je dieren dan wel dood maken?
Het geloof van opa houdt haar flink bezig. Ze probeert ook te bidden, maar waarom bid je eigenlijk? Geeft God dan antwoord? Verder wil ze weten waarom al die beelden in de kerk staan en wie of wat ze voorstellen. Sjuul is dus echt een meisje dat denkt met de onbevangen logica van een kind en ze zet opa met haar opmerkingen en vragen soms flink voor het blok.

Ondertussen loopt het stelen van de kaarsenmuntjes door het jongetje als een rode draad door het verhaal. Sjuul komt er bijna zèlf door in de problemen. Ze heeft namelijk daardoor dingen gedaan die niet mogen van de spreuken. Maar uiteindelijk past ze een van de spreuken toe... ze stopt met liegen en vertelt eindelijk de waarheid over alles en iedereen. En dát is precies waardoor alles nog beter afloopt dan Sjuul verwacht had.

Saskia de Jong weet op een heel overtuigende manier de vragen van een kind die onverwacht kennismaakt met een christelijk geloof te bespreken. De nieuwsgierigheid van Sjuul maakt het verhaal ontwapenend. Je snapt dat ze niet alles begrijpt want waarom doen volwassen vaak wat van de spreuken niet mag? Waarom vertellen ze bijvoorbeeld niet alles?
Als volwassene geeft het boek ook nog veel antwoorden en toch is het echt een boek voor jongeren. Sjuul maakt uiteindelijk haar eigen spreuken en die zijn veel duidelijker!

ISBN 9789047715870 | Hardcover | 128 pagina's | Lemniscaat | 18 oktober 2023
Leeftijd 10+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mijn broer en ik
Abdelkader Benali

In een interview over dit boek vertelt Benali dat bijna alle kinderen zeggen het gevoel te hebben dat ze door hun ouders niet serieus worden genomen, dat zij achter hun rug om praten en informatie voor hen verborgen houden. Dit was het aanknopingspunt voor het schrijven van dit boek, maar ook de toenemende technologie speelt een rol in het verhaal.

Amira en haar broer Adam hebben zomervakantie. Helaas zijn ze niet op vakantie naar Turkije gegaan, zoals ze afgesproken hadden, want hun vader ging weer veel te veel in zijn werk op en vergat de reis te boeken. Papa probeert namelijk met zijn team robots te maken die op een mens lijken en is in zijn hoofd daar altijd mee bezig.
Door papa's vergeetachtigheid zijn Amira en Adam dus gedwongen thuis te blijven. Gelukkig verveelden ze zich niet echt. Adam is een computerspellenfanaat en Amira is veel in het zwembad te vinden.

Maar nu is het de laatste dag van de vakantie en Amira vindt dat haar broer nu écht eens met haar mee moet naar het zwembad. Volgens mama kan dat niet want Adam kan niet tegen chloor maar Amira is daar niet zeker van. Toch moet Adam wel elke maand naar de dokter voor zijn allergieën, maar veel krijgt Amira daar niet over te horen en dat vindt ze heel akelig. Het is toch haar broer?

Amira weet Adam eindelijk toch over te halen en daar gaan ze, op naar het zwembad, stiekem, zonder dat papa en mama het weten.
Het gaat gelukkig helemaal goed, ze hebben enorm plezier en er is niets aan de hand, totdat... Adam ineens verdwenen is.
Amira schrikt enorm en zoekt hem overal. Ze vindt hem terug met vier ijsjes en hij praat wartaal! Wat is er aan de hand? Is hij toch ziek geworden van het chloorwater? Maar waarom zegt hij dan van die rare dingen?

Mijn broer en ik is het eerste filosofische kinderboek van de Maand van de Filosofie en het verhaal heeft dan ook veel punten die je zou kunnen bespreken. Niet alleen het voor vol aangezien worden als kind is een onderwerp maar ook gamen, de invloed van vakantiedoelen, het maken van keuzes enz.
Dit eerste filosofische kinderboek is daarbij ook nog een spannend en boeiend verhaal geworden. Jongeren zullen het met veel plezier lezen en misschien gaan nadenken over het een en ander wat in het boek besproken wordt.

ISBN 9789045122922 | Paperback met illustraties van Charles Michels | 80 pagina's | Querido | 11 maart 2019
Leeftijd 11+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Raadselbreker
Oerbloed 1
Rob Koops

Norgië, een land waar de regels duidelijk zijn. Vrouwen zijn hier de baas!
De Boekhoeders bewaren de kennis van het land. Zij wonen in de Boekenburcht. De dertienjarige Obbe heeft een belangrijke taak – zegt hij: hij mag de boeken afstoffen. Maar eigenlijk wil hij kaartenmaker worden.
Als hij op een dag, in de veronderstelling dat hij alleen is, uit de koekjespot snoept en de heilige Midwinterkroon op zijn hoofd zet, loopt dat fout af: Rafenna, sinds kort de rechterhand van wijsgeleerde Gundahart, betrapt hem.

Tja, en zij heeft een hekel aan Obbe, hetgeen wederkerig is overigens. Ze verklikt hem bij de wijsgeleerde. Obbe vreest het ergste. Wat voor straf zal hij krijgen? Tot zijn grote verbazing krijgt hij een opdracht: hij moet het Zevende Boek in veiligheid brengen. Het Boek heeft hem gekozen, zegt Gundahart. Hij is de raadselbreker!

Het moet naar de andere kant van het land, Obbe dus ook. Alleen. In het geheim. Hij krijgt enkele goede raadgevingen mee, en daar gaat hij.

Het wordt een razend spannend avontuur, dat doet denken aan het avontuur van Frodo, de hoofdpersoon uit de Ban van de Ring. Ook hij moest een voorwerp in veiligheid brengen. Maar hij had kameraden. Nu komen die gelukkig ook wel op Obbes pad. Maar ook vijanden: vooral Rafenna. Zij zit hem achterna, zij wil het Boek hebben.
De hoofdstukken met een intrigerende titel en een citaat die met de inhoud van dat hoofdstuk te maken hebben, zijn kort en nodigen daardoor uit om door te lezen. Koops laat Obbe verhalen vertellen, zodat ook de lezer het een en ander meekrijgt over het land Norgië en de geschiedenis. De oplettende oudere lezer herkent meer elementen: Bijbelse en mythische verhalen.
Obbe is een figuur die je aardig vindt. Je kan alleen maar hopen dat hij alles wat tegenzit zal overwinnen.
Nu volgen er nog twee delen, dus of het hem gaat lukken, dat weten we nog niet. Achterin vind je een woordenlijst en een extra verhaal over he het verhaal tot stand kwam. En een recept om de koken te kunnen maken waar het hele avontuur van Obbe mee begon! Dit spannende boek waarin humor niet ontbreekt is het debuut van Rob Koops. Genomineerd voor de Hotze de Roosprijs 2024.

ISBN 9789402713053 | Hardcover | 304 pagina's | Uitgeverij HarperCollins | augustus 2023
Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER