Nieuwe jeugdboekrecensies 6+

Lang, heel lang geleden...
Annemarie Bon

Alweer een sprookjesboek?
Inderdaad zijn er die al heel veel, maar deze is bedoeld voor beginnende lezers om zelf te lezen. Het zijn dertien sprookjes, op verschillend leesniveau, het eerste E3 (ongeveer leesniveau eind groep 3) tot M5, (leesniveau midden groep 5).
Bij het eerste sprookje – Sjakie en de bonenstaak – is er een behoorlijke ruimte tussen de regels, de woorden zijn niet meer dan twee lettergrepen, met een kleine moeilijkheidsgraad. De niet al te lange zinnen beginnen op een nieuwe regel.

Naarmate kinderen beter gaan lezen, wordt de ruimte tussen de regels kleiner, de letters zijn kleiner, en de zinnen worden langer. Bij niveau E4 beginnen de zinnen zodanig lang te worden dat ze doorlopen op de volgende regel. En er worden lastiger woorden gebruikt.

Je kan je voorstellen dat het verhaaltje dan ook ingewikkelder wordt. Het zou zo maar kunnen dat de schrijfster er expres voor gekozen heeft te beginnen met de meestal wel bekende sprookjes.
Het lelijke jonge eendje, Repelsteeltje en Belle en het beest – zijn op het niveau dat kinderen zo ongeveer halverwege groep 4 hebben bereikt.

Tegen de tijd dat kinderen naar groep 5 gaan of daar al zitten worden de sprookjes onbekender. Tenminste: Iwan de tsarenzoon, de vuurvogel en de grijze wolf, De boskoning Och en Stoorworm? Nooit van gehoord.

Alle verhalen zijn in een moderne bewerking: er is bijvoorbeeld geen spinnenwiel bij Doornroosje, dat kennen kinderen immers niet! En Sneeuwwitje wordt niet wakker gekust door een prins, maar door een prinses…

Bij de sprookjes staat vermeld wat de bron is: Prinses Maanlicht is bijvoorbeeld Japans en Boskoning Och, is een oorspronkelijk Russisch sprookje.

Wie van sprookjes houdt - en wie doet dat nu niet! – kan jaren genieten van dit boek. Ook van de mooie illustraties. Daar zou je misschien denken dat er voor beginnende lezers meer zijn, maar dat is niet zo. Prima, want bij sprookjes horen mooie afbeeldingen en Sandra Klassen zorgt daar bij alle sprookjes voor: prachtige tekeningen!

Annemarie Bon (1954, Den Bosch) was biochemisch analiste, freelance journaliste voor het Brabants Dagblad en hoofdredacteur van de kinderbladen Taptoe en Okki voordat zij verhalen en boeken voor jong en oud ging schrijven.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De overkant
Dichterbij dan je denkt
Illustraties Madelon Koelinga
Emy Geyskens & Rob Geukens

Enzo woont op de bovenste verdieping van een woontoren. Diep beneden ziet hij op het pleintje steeds jongens rondhangen en een grote hond. Daarom durft hij niet zo goed naar beneden te gaan om te spelen. Hij weet zeker dat die jongens 'als roofdieren op hun prooi' wachten. En die hond is veel te wild, die rent hem vast omver.

Aan de overkant staat ook een woontoren en daar ziet Enzo een meisje vioolspelen. Ze is heel mooi en Enzo wil eigenlijk gelijk naar haar toe. Maar dan moet hij naar beneden, langs die enge jongens en die hond!
Hij verzint van alles, maar niets lijkt een goed idee. Hoe komt hij nou aan de overkant? Hij weet het niet.

Maar op een dag ziet hij een dokter bij het meisje en zijn fantasie slaat gelijk op hol. Zou die dokter experimenteren net als in de games die hij speelt?
Gelukkig valt het mee, en het meisje begint zelfs te zwaaien naar Enzo. Hij bloost ervan!

Maar op een dag is het meisje er niet! En gisteren was die dokter er! Nu móet hij toch écht naar haar toe! En dat doet hij!
Daardoor ontdekt hij dat alles anders is dan hij zich in zijn fantasie voorgesteld had. En het meisje? Zij is superblij met het bezoek van Enzo.

Daarna volgen allerlei mooie opdrachten en verhalen over mensen/jongeren die ook tegen dingen opzagen maar toch stappen ondernamen om verder te komen.

Het hoofdthema van dit boek is Bruggen bouwen. We zien hoe er contact tussen een werkgever en mensen met een beperking gelegd kan worden.
Ook worden allerlei vragen beantwoord zoals: Hoe leg je contact, ook al vind je het eng? Of Wat doe je als iemand bijvoorbeeld in het Frans tegen je begint te praten? Hoe haal je vooroordelen weg? Hoe moet je reageren als iemand racistische opmerkingen maakt? Wat als je gepest wordt en je kunt bij niemand terecht?
Er staan oefenopdrachten bij, die je bijvoorbeeld kunt doen als je jezelf wil trainen in hoe je kunt reageren bij een probleem.

Een fijn boek, dat helpt om de wereld een beetje mooier te maken én wat steviger in je schoenen te staan.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Tandarts Chroom en de
kauwgomballen
boom
Marije van Seventer

De vader van Sophie heeft slecht nieuws: zijn fabriek zal moeten sluiten en dat betekent ook dat ze niet in het grote huis kunnen blijven wonen waar Sofie het zo naar haar zin heeft. Zonder fabriek geen werk, en dus geen geld meer.
De burgemeester benaderen? Dat heeft papa al lang gedaan. Het helpt niet.

‘We redden ons wel, al moeten we in een caravan wonen.’

Maar dat wil Sofie niet! Alles in huis herinnert haar aan haar moeder, dat wil ze niet kwijt.
In de fabriek wordt tandpasta gemaakt, ‘Sneeuwwit’. En nu heeft de enige tandarts in het dorp, Chroom, gezegd dat alle kinderen gaatjes hebben, niet één, maar veel gaatjes! En dat komt door die tandpasta, zegt hij.
Maar Sofie is pas nog bij de tandarts geweest en haar gebit was keurig! Hoe kan dat dan?

Met haar vriend Ben gaan ze het probleem onderzoeken; Ze komen tot de ontdekking dat ze weliswaar allebei met die zogenaamd foute tandpasta poetsen maar geen gaatjes hebben! En dan ontdekken ze dat zij niet naar tandarts Chroom gaan, maar naar een ander.
Hoe zit dat? Is er iets met die tandarts?

Sofie en Ben besluiten op onderzoek uit te gaan: in de tandartspraktijk. Een gevaarlijke onderneming, het is wel inbreken!
En wat ze daar ontdekken!?

Een wonderlijk en avontuurlijk verhaal. Als het niet om gaatjes ging ook nog wel grappig…

Marije van Seventer schreef eerder een gedichtenbundel voor kinderen: De boterhammenflat.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Donsdag
Illustraties Jeska Verstegen
Tekst: Kristien Dieltiens

Gaston heeft een beste vriend, Fons. Er gebeurt helaas iets waar Gaston niets aan kon doen maar daardoor wil Fons geen vrienden meer zijn.
En Fons is heel belangrijk voor Gaston.

"Hij blijft mijn beste vriend, ook al weet hij het zelf niet.
Met Fons durf ik alles. Bijna alles.
Met Fons durf ik een bommetje doen in het zwembad.
En fietsen met één hand. [...]"

Maar Fons is zo boos, dat hij Gaston zelfs niet eens meer ziet staan. Gaston is er beroerd van. Hij mist Fons vreselijk.

En dan komt opa Vik, die bij Gaston en zijn papa en mama woont, met een piepklein jong eendje... zo zacht, zo teer, zo eng om op te pakken.
Gaston geeft het beestje een naam... Fons zal hij heten. Deze Fons loopt niet weg, deze blijft!

Papa en mama zijn er niet echt blij mee, maar zij hebben andere zorgen. Ze willen graag nog een kindje maar dat lukt niet zomaar. Ze moeten daarom heel veel naar het ziekenhuis.
Maar als papa en mama thuis zijn dan zijn ze daar nog mee bezig. Gaston is maar wat blij dat opa Vik er wel is. Opa luistert en belooft voor Fons te zorgen als Gaston op school is. Maar op school mist Gaston zijn vriend Fons nog steeds. Gelukkig is Marie er. Lieve, vriendelijke Marie.

En dan komt de dag dat zijn ouders groot nieuws hebben... en ook dat zet de wereld van Gaston op zijn kop. Helemaal als alles toch niet zo loopt als het zou moeten en Fons ineens wegvliegt. Wat moet hij zonder Fons?
Of is er toch nog hoop?

Een ontroerend, warm en deels verdrietig boek o.a. over afscheid nemen en levenslessen leren. Gelukkig is het verhaal niet loodzwaar. Kristien Dieltiens weet precies de goede toon te raken. Ook de illustraties van Jeska Verstegen zorgen voor de juiste dosering en sfeer. Deels zijn ze vrolijk en licht en deels ingetogen en stemmig.
Het is een boek als het leven zelf, de ene keer een lach, de andere keer een traan.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ze hadden hun schaapjes geteld
Benny Lindelauf

In het verhaal over kerstavond dat algemeen bekend is wordt het kindje Jezus geboren en zijn de herders de eersten die op kraamvisite komen, omdat zij door een heldere ster naar de stal geleid werden.

Benny Lindelauf vertelt het verhaal vanuit het perspectief van een meisje. Gili heet ze, en ze is de enige dochter in een herdersgezin dat sinds de dood van haart moeder alleen nog maar mannen telt. En die mannen vinden het eigenlijk maar niks dat Gili bij hen is als ze schapen hoeden. Wat moet een meisje daar? En als zij aangeeft dat ze ook herder wil worden lachen ze haar uit.
Een meisje? Herder? Het idee!!
Ze hebben haar al haar zin gegeven toen ze het kreupele schaap in leven lieten!

En dan op een dag ontdekt Gili dat ze het medaillon kwijt is dat ze van haar vader kreeg. Het enige aandenken aan haar moeder. Ze moet het terugvinden. Ze vindt het ook, maar er gebeurt iets anders vervelends: haar schaap weet te ontsnappen!
Ze weet het: het is levensgevaarlijk, maar ze moet het schaap terugvinden…

En op haar pad ontmoet ze een man en een zwangere vrouw op een ezel…
Er verschijnt ineens een helder licht, en ze ontdekt een oude stal…

Een prachtig verhaal over die ene kerstnacht die we allemaal kennen. Maar dan anders. Mooi is deze insteek vanuit een meisje dat weet wat ze wil…

Benny Lindelauf (1964, Sittard) is een Nederlands schrijver van kinderboeken, waar hij al diverse prijzen mee won.

Marieke Nelissen (1975, Naucalpan De Juárez in Mexico) is een Nederlands kunstenaar, illustratrice en tekenaar. Ook zij won al meerdere prijzen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De ontvoering
3. De speurders van morgen
Jeroen van Berckum

Dit avontuur is los te lezen van de eerder verschenen delen, maar als je die wèl gelezen hebt dan weet je al dat Jonas een bijzondere opa heeft. Opa is een uitvinder en in zijn bunker heeft hij onlangs een tijdmachine gebouwd. De rode draad in alle drie de avonturen draait om die ene dag dat de vader van Jonas niet meer thuis kwam. Wat is er toen gebeurd? Zouden ze het kunnen voorkomen?

Maar de tijdmachine is niet perfect, het lukt ze nog niet deze reis te maken. En opa bevindt zich niet in het verleden maar in de toekomst! Vandaar de titel van de serie dus. Zo hebben Jonas en zijn vriendin Maartje (die niet altijd een vriendin was!) al naspeuringen verricht in verband met een bankoverval en een kunstroof.

Dit keer vertelt opa hen dat er de volgende dag kinderen ontvoerd zullen worden. Het zijn allemaal influencers, vloggers. En ook op de lijst staat Maartje!
Maar waarom zou iemand deze mensen willen ontvoeren?
Er wordt namelijk geen losgeld geëist, dus waarom dan wel?
En wie is dan die DutchCreepyPasta, degene die er achter blijkt te zitten?

Het wordt een hele kluif voor Jonas en Maartje, want die Creepy persoon heeft blijkbaar de beschikking over heel veel gadgets en schijnt gewoon te weten wat de speurders aan het doen zijn.
Natuurlijk moeten ze vooral kost wat kost voorkomen dat Maartje verdwijnt…

Het is een spannend verhaal dat je in een keer uit wil lezen. Want hoe gaat dit aflopen?
Er is ook nog een romance groeiende…

De vraag is ook of je de toekomst kunt veranderen en kan je wel ingrijpen in het verleden?
Een vraag die bij alle tijdreisboeken in je opkomt. Gelukkig is het fantasie, en laat het dan maar aan schrijvers als Jeroen van Berckum over om daar mee aan de slag te gaan!

Jeroen van Berckum (1980, Zwolle) ontdekte zijn passie voor schrijven in 2012, toen hij een kort verhaal voor zijn zoon ging schrijven. Intussen is dit al zijn vijftiende jeugdboek.

ISBN 9789044853186 | Hardcover | 224 pagina’s | Uitgeverij Clavis | maart 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Loop nooit onder een ladder
Andrés López

De ondertitel is: Een boek over (on)geluk.
Het begint met een inleidende tekst over wat bijgeloof eigenlijk is.

‘Beeld je in dat jij een van de eerste mensen op aarde was, miljoenen jaren geleden, en je hebt net - als alles goed gaat - je eerste oogst ingezaaid, de oogst waarvan je de rest van het jaar moet eten. Je hebt alleen een beetje regen nodig. Je hebt wolken nodig die de zonnestralen niet tegenhouden, je hoopt dat er geen insectenplaag komt die jouw plantjes opeet voordat jij dat kunt doen en dat er geen mammoet over je geliefde zaailingen heen dendert.

En beeld je nu in dat je op een bewolkte zomerdag over je speelbotjes struikelt. Je maakt een paar sprongen en schreeuwt het uit van de pijn. En terwijl je dat doet begint het opeen te regenen!
Misschien is zo het regendansen wel ontstaan. Of niet.’

Andrés López heeft vervolgens een heleboel voorbeelden verzameld die hij in grappige tekeningetjes uitbeeldt. Tekeningen in eenvoudige kleurzetting met een beetje tekst erbij. Humor die vaak nogal flauw is. Maar kinderen vinden dat over het algemeen wel een leuke soort humor.

Een klavertje vier brengt geluk - maar dan moet je wel tot vier kunnen tellen.
Binnenstappen met je rechtervoet brengt geluk - zorg er wel voor dat de deur openstaat.
Een gele auto zien brengt geluk - zolang het maar niet te dichtbij is.

Je ziet: de uitdrukkingen zijn niet altijd zoals we die in Nederland kennen, maar dat maakt natuurlijk niet uit, je kunt gewoon de tekeningen bekijken. En er om grinniken.

Andrés López (Mexico City) heeft met zijn boeken verschillende nominaties voor belangrijke prijzen (o.a. IBBY en Bologna Illustrators' Exhibition) gekregen, en soms ook gewonnen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Codebreker Charlotte
Cedar Wang

Als Charlotte jarig is, ze wordt negen, weet ze al dat ze van haar bonnie - haar overgrootmoeder - een speciaal cadeau krijgt. Maar misschien is de manier waarop ze dat cadeau krijgt eigenlijk nóg leuker. Bonnie maakt namelijk altijd een zoektocht waarbij Charlotte codes moet kraken om uit te vinden welke kant ze op moet. Charlotte vind dat helemaal geweldig.

Gelukkig is het inderdaad ook dit keer het geval. Ze vindt een kaartje in de keuken met een code ...
Na een tijdje puzzelen heeft Charlotte de eerste code gekraakt. Ze moet naar een bank in het park! En zo speurt Charlotte verder totdat ze uiteindelijk bonnie ziet zitten bij de rivier.

De cadeautjes zijn verwijzingen naar bonnies tijd bij Bletchley Park, een Brits centrum voor codebrekers. Daar moest ze tijdens de Tweede Wereldoorlog codes breken. Bonnie vertelt hoe hard ze zochten om de code van de Duitse berichten te kraken. En uiteindelijk lukte het! Het hielp heel erg om uiteindelijk de oorlog te stoppen!

Charlotte vind het een prachtig verhaal! En wil natuurlijk haar bonnie bedanken en dat doet ze ... in code!

Cedar Wang won met dit boek de zilveren medaille van de Key Colours Competition China 2021. De opdracht voor deze wedstrijd is een prentenboek voor kinderen tussen 2 en 7 jaar maken waarna een vakjury de artistieke, literaire en kindgerichte kwaliteiten van de inzendingen beoordeelt.Deze competitie heeft al veel prachtig prentenboeken opgeleverd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Roversjong
Illustraties: Martijn van der Linden
Tekst: Jef Aerts

Het zal je maar gebeuren. Zit je rustig onder de bessenstruik op je eieren te broeden, komt er ineens een vos herrie schoppen.
Iedereen helemaal in paniek en de arme haan evenals de andere kippen overleefden helaas het vossenbezoek niet.
Dat is natuurlijk heel eng en erg, maar ja je bent een moederkip, een kloek, dus je blijft op je eieren zitten, met of zonder vossen, onder de bessenstruik.

Maar ... wat doe je als de vos weg is en er een klein vosje achterblijft? Een vosje dat bovendien heel verdrietig is.
Dan ga je toch voor zo'n zielig diertje zorgen, je neemt het kleintje mee naar jouw nest en slaat je vleugels om hem heen.

Vera, want over haar hebben we het, zorgde voor het vosje alsof het haar eigen kind was en toen haar eieren uitkwamen likte het vosje de kuikentjes schoon.
Vonk, zoals Vera het vosje genoemd had, speelde gezellig met zijn 'broertjes en zusjes' en vooral met Pojke het haantje werd hij goede vriendjes.
Helaas, na een paar maanden kocht de boer nieuwe kippen en die vonden zo'n vosje in de buurt maar raar en griezelig Je weet maar nooit wat zo'n vosje gaat doen ...
De sfeer wordt er niet beter op.

Op gegeven moment beseft Vera dat het zo niet langer kan, ze besluit dat ze samen met Vonk weg zal gaan. Haar jongen redden inmiddels zichzelf wel.
Maar de wereld is heel groot, en is een stad wel iets voor een kip en een vosje?

Dit lieve, ontroerende verhaal is hartverwarmend. Moeder Vera is een móeder in de juiste zin van het woord. Ze is ook realistisch maar een keus maken over wat het beste is voor haar lieve Vonk is lastig én heel moeilijk. De afbeeldingen erbij zijn warm en stralen allemaal de liefdevolle zorg van moeder Vera uit.
Kortom, een fijn, gezellig en warm verhaal.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hotel Kosmos
Yelena Schmitz

Net als vorig jaar logeert Maia met haar ouders in een huisje op vakantiepark Hotel Kosmos.
Helaas is veel buiten gebruik, zoals bijv. de wasserette en het 'privéstrand' blijkt er ook niet te zijn. Het huisje zelf toont een grote lekkageplek.
Kortom, alles op het vakantiepark is in verval of kapot.

Maar niet alleen het park is in slechte staat, ook het huwelijk van haar ouders heeft zijn beste tijd gehad, maar dat verdringt Maia liever.
De hele omgeving is overigens niet echt vrolijk. Maia vindt konijntjes die ziek zijn en een meeuw waarvan één vleugel niet goed werkt. Hij is net als Maia en haar ouders nagenoeg vleugellam.

Gelukkig is de lieve parkwachter Hugo er, die Maia helpt met de konijntjes verzorgen en ook receptioniste Eva M. Everman probeert steeds toch overal het beste van te maken.
Maar het allerleukste is 'De familie Dalton'. Een groot gezin dat naast Maia en haar ouders zijn intrek in een groter huisje neemt.
Het gezin heeft alles wat er bij Maia thuis niet is. Het is gezellig en vrolijk en de ouders praten en lachen met elkaar. Bovendien is er een heel leuke jongen in dat gezin, Troy.
Maia wordt verliefd op hem, en hij vindt haar ook wel erg leuk...

Maia heeft veel plezier met en bij de familie Dalton en Troy, ook Hugo zorgt voor de nodige fijne momenten.
Maar ondertussen blijft de sfeer in het huisje ijzig. De ouders praten nauwelijks, papa slaapt voornamelijk.

Ik weet dat hij zo lang mogelijk wil slapen.
In je slaap ben je weg van alles wat in je woont.

Het boek heeft veel van dit soort opmerkingen, zij maken het verhaal zo mooi.

"Ga je mee van de glijbaan?"
"Straks,' zegt hij (vader)
Ik kan in zijn stem horen dat straks straks zal blijven. Straks wordt bijna nooit nu.

Papa is aan het winnen. Hij geeft een kus op mama's wang, maar ze kijkt weg.
'Ik ga terug naar het huisje', zegt ze direct na de laatste baan - van de minigolfbaan -

"Mijn ouders kussen elkaar alleen maar als iemand een foto neemt."

Als mijn ouders met elkaar praten, klinkt het alsof ze telefoneren. Er zit vertraging op.

"Sorry meisje" zegt mama als ze over papa praat.

Omdat de schrijfster regelmatig alles in dit soort kleine zinnetjes weergeeft voel je de situatie haarfijn aan maar krijgt de moeilijke sfeer niet de overhand.
Uiteindelijk komt het hoge woord eruit, papa en mama gaan scheiden... Natuurlijk had Maia dat al aangevoeld, toch is er schrik en die schrik en het verdriet worden eveneens prachtig door Yelena Schmitz weergegeven.

Het is jammer dat dit onderwerp in een kinderboek steeds normaler wordt, maar als je er toch over moet lezen dan is dit boek wel een van de betere boeken.
Geen extreem drama, geen vals sentiment maar wel inlevend en gevoelvol.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De gouden klok
Illustraties: Signe Kjær
Tekst: Sarah Engell

Sophia is vandaag jarig, ze is tien jaar geworden. Natuurlijk is het altijd een beetje spannend, zo'n verjaardag. Maar dit jaar is het anders. Het wordt haar eerste verjaardag zonder opa. Opa die zo van bloemen hield en altijd zei "Elke dag is mijn lievelingsdag." - Iets wat Sophia nooit zo goed begreep - Opa die altijd een schatkaart voor haar maakte. Hoe ouder ze werd hoe moeilijker hij de speurtocht maakte. Wat zal ze het missen, geen spannende raadseltjes en zoektochten meer op haar geboortedag. Ze vindt haar verjaardag gelijk wat minder leuk.

Maar net als elk jaar komen papa en mama al zingend met de cadeautjes naar Sophia's slaapkamer. Dat is toch ook wel een beetje fijn. Het wordt echter nog leuker want even later brengen papa en mama een schatkist binnen! Hoera! Opa heeft aan haar gedacht voordat hij een engel werd!
Natuurlijk is de opdracht weer heel bijzonder. Er zit een briefje in de kist met de tekst:

"Wat is het mooiste cadeau in het leven?
De grote wijzer is de sleutel"

Dat is al raadselachtig maar er zit ook een gouden klok met één wijzer in, de klok is zo hoog als een melkpak. Er staan ook geen cijfers op de wijzerplaat maar bloemen!

Sophia ontdekt dat ze met deze klok de tijd kan verzetten, dus geen saaie lessen meer op school, geen huiswerk meer... Nee, ze viert ze elke dag haar verjaardag! Ze wordt elf, twaalf, dertien en krijgt steeds prachtige cadeaus. Dat is toch veel leuker dan al die slome dingen doen!
Ze wordt er heel hebberig van, alles draait vanaf nu om haar. Sophie speelt met de klok en dát had ze beter niet kunnen doen!

Wat volgt is een indringend, ontroerend, spannend en wijs verhaal, waarbij Sophia het behoorlijk zwaar krijgt te verduren maar ze leert daardoor dat gewone dagen ook bijzonder zijn.

"Een gewone dag
Ze dacht aan alles wat onkruid werd genoemd, soms waren dat juist de mooiste bloemen."

Bij dit verhaal heeft Signe Kjær bijzondere afbeeldingen gemaakt waardoor de reis die Sophie, dankzij haar hebzucht, met het leven aangaat op confronterende maar schitterende wijze wordt weergegeven.

Een verhaal om te onthouden, een boek om te bezitten.

Zie ook het Inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Peetje en Flieflo en de verdwaalde superstinker
Mathilde Stein

‘Bij het bankje…
Op het bankje…
Of eigenlijk boven het bankje…
Ruik je het al?
Precies.
Boven het bankje hangt een scheet-wolk. En dan dus ook echt een geweldig giga-grote.’

Peetje en Flieflo vinden het zielig dat Knoepie – zo noemen ze de wolk – haar baasje kwijt is.
Ze gaan op zoek, het onderbroek-onderzoek.
Want Knoepie hoort natuurlijk wel bij iemand, maar bij wie dan wel?
Flieflo heeft een goede speurneus, en Peetje vraagt netjes aan iedereen in de stad of hij even mag ruiken.

‘Dames en heren, klein en groot,
Graag even met uw billen bloot!
En mag dan deze lieve hond
even ruiken aan uw kont?’

Je kan je vast de diverse reacties van mensen voorstellen, het verhaal bestaat dan ook uit onvervalste onderbroekenlol, maar zonder dat het echt plat wordt en verpakt als een spannend avontuur.

Als de twee bij het paleis komen bijvoorbeeld.
Want daar gaan ze zeker heen. Het zijn ook mensen hè, al praten ze wel vreemd. De lakei tenminste:

‘Zeug heut meur, heur.’

De prinses blijkt niet zo deftig. Zij heeft het over reet-rotjes en bips-boertje.

De ontknoping is verrassend, grappig en zelfs wat spannend.

Mathilde Stein maakt er een heel leuk verhaal van, dat leuk is om voor te lezen, maar vooral ook zelf gelezen kan worden door beginnende lezers. Haar woordkeus is uitdagend. De tekst is met een ruime bladspiegel verdeeld over de pagina, met veel witregels.

Vielen de eerdere boeken al in de smaak bij jonge lezers, deze absoluut ook! Want als jonge kinderen iets leuk vinden dan is het wel een verhaal als dit!
En dan zijn er nog de prachtige illustraties, vaak over hele pagina’s.

Mathilde Stein (Den Haag, 1969) studeerde Spaans en Communicatiewetenschappen, gecombineerd met een avondopleiding aan de kunstacademie van Bordeaux. Voor haar eerdere boeken ontving ze al een zilveren griffel.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De hemeladelaars
4. Elandeiland
Alex Milway

Rosa woont nog steeds bij oma Nan op Elandeiland. Maar de laatste tijd merkt ze dat het niet echt goed gaat met haar oma.Als Nan op een dag besluit om Albert de eland te gaan zoeken, weet Rosa niet of het een goed idee is. Maar ze besluit zich geen zorgen te maken, en alle klusjes te doen die ze anders samen gedaan zouden hebben.

‘Je redt je toch wel meisje? ‘ vroeg ze bezorgd.
‘Zeker weten,’ zei Rosa. ‘En hoe zit het met jou? Red jij je wel?’

Maar na een paar dagen wordt ze wel een beetje ongerust, want oma Nan blijft wel lang weg!
Rosa gaat haar zoeken, wolfje Tak gaat mee, en de uil Biggetje zal er voor zorgen dat niemand de hut beschadigt. Eigenlijk vindt hij dat wel eng, want hij heeft grote vogels gezien! Gevaarlijke grote vogels!

Rosa en Tak gaan op pad. Maar hoe weet ze nu welke kant Nan op gegaan is?
Zou haar oma ook over die gevaarlijke wiebelbrug gegaan zijn?
Gelukkig komt ze dieren tegen die oma Nan hebben gezien. Maar wel al een tijdje geleden.
Ook die grote vogels hebben haar gezien. En omdat zij vanuit de lucht kunnen kijken, kunnen ze meer zien. Arend (leuk, die naam!) wil wel helpen.

De adelaars – want dat zijn het, zijn helemaal niet eng, ontdekt Rosa.
Maar of Arend ook oma Nan ontdekt?

Alle bekende figuren doen ook in dit verhaal mee, dat het vierde en laatste deel is. Waarom dat zo is, begrijp je wel.
Deze keer kom je, al lezend in dit leuke, zelfs ietwat spannende verhaal, meer te weten over adelaars, en over de lente, en hoe we dieren kunnen helpen nu het klimaat er op achteruit gaat.

Achterin staan 'verborgen' planten getekend, die je kunt gaan zoeken in het boek. Want daar staan tekeningen in natuurlijk. Alex Milway (Hereford, Engeland) heeft die zelf gemaakt. Hij is illustrator, schrijver en animator. Hij heeft al twaalf kinderboeken op zijn naam staan, waaronder de Flamingo-serie.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER