Non-fictie

Martine Salomé

Het neusje van Peru


Iemand gaat op reis naar een prachtig land, Peru in dit geval, en schrijft een boek over deze reis. Op de flap staat: "Het neusje van Peru voert de lezer mee naar de Peruviaanse woestijn, het Triticameer, over de Andes naar het hart van het Incarijk, tot in de jungle nabij Iquitos."
Dat klinkt toch goed nietwaar? Helaas, we worden wel meegenomen maar niet naar het bovengenoemde. Natuurlijk komen deze gebieden wel voor in het boek maar het frappante is dat ik heel veel over het reizen zelf heb gelezen maar weinig over het land.


De schrijfster is samen met vriendin Nina op reis gegaan naar Peru en het verhaal begint dan ook met de landing op Lima's Aeropuerto Jorge Chavéz en daarna volgt de zoektocht naar een hotel. We krijgen een korte indruk van Lima, winkeltjes, veel mensen, vrouwen die op komfoortjes koekjes en broodjes bakken. Er volgt een klein stukje geschiedenis over Lima en dan gaat de reis verder, naar Nazca om het Nazcaraadsel te aanschouwen vanuit een vliegtuig. Na een uitgebreide inleiding over dit raadsel verwacht je een enthousiaste beschrijving. Veel verder dan het noemen van de waargenomen afbeeldingen gaat het echter niet. Wél krijgen we uitgebreid te lezen hoe ongemakkelijk de busreis is, hoe het vliegtuigje zwenkt, stijgt en daalt. En eigenlijk is het hele boek zo. Er wordt veel en vaak opgemerkt hoe armoedig de mensen er uit zien, uitgebreid verteld hoe slecht de wegen en de bussen zijn, hoe druk het in de bussen en treinen is, hoe lang de treinreizen zijn, hoe goed of slecht de hotels zijn maar het werkelijke Peru leren we zeker niet kennen. De beschrijvingen zouden net zo goed over een ander Zuid-Amerikaans land kunnen gaan. Er wordt verteld hoe het Incarijk ten onder ging maar daarvoor hoef je niet in Peru te zijn, dat kan je hier ook opzoeken. Het daadwerkelijke bezoek in Cuzco is in een flits verteld.
Wel heb ik gelezen hoe Fransen, Engelsen, Duitsers en Amerikanen zich gedragen. Hoe slecht de douchevoorzieningen zijn. Hoeveel etenswaren en andere spullen tijdens het reizen aangeboden worden, hoe wisselend het landschap vanuit de trein is maar echt veel meer dan dat is het niet.
Bijvoorbeeld: De twee vrouwen mochten overnachten bij een inwoner van Amantani, ze vinden het daar vies, het eten slecht, de vrouw vinden ze stuurs en armoedig. Verder dan het plaatselijke dorpslokaal komen ze niet.
Ja er zijn enkele stukjes die wel aardig zijn maar over het algemeen heb ik niet het gevoel dat ik meegevoerd werd door de Andes, het Incarijk enz., zoals de flaptekst beloofde.
Met moeite heb ik het boek uitgelezen.


Het is een verhaal over een reis, over mensen die ze ontmoet hebben, over gesprekken die ze gevoerd hebben maar echt een verhaal over een reis door Peru? Nee, dit soort verhalen kunnen in veel landen plaatsvinden en geven mij niet een gevoel dat dit alleen in Peru kan voorkomen.
Het is een verhaal dat schreeuwt om foto's en waar zijn de kaartjes om aan te geven waar de reis naartoe gaat, welk traject gevolgd wordt?
Het verhaal zelf is soms met horten en stoten geschreven. De overgangen verbaasden me en veroorzaakten verwarring.' Waar zijn ze nu weer?' vroeg je je af en toe af. Jammer, er lijkt me zoveel meer van te maken dan dit.


ISBN: 9789057860652 Uitgever: Servo Uitgeverij En Dtp, 168 pagina's, ingenaaid, mei 2007.

© Dettie, augustus 2007

Lees de reacties, klik hier!