Non-fictie

Rosemarijn Milo

Hopeloos verliefd op Frankrijk!
Rosemarijn Milo


Korte verhalen over het land waar Rosemarijn Milo zo dol op is. In 2006 verhuisde zij naar Frankrijk om daar te gaan wonen met haar partner Yves. Aanvankelijk wonen ze in Metz, maar na een tijdje verhuizen ze naar een naburig dorpje Mey. Vanuit deze locaties schrijft ze de stukjes die de twee delen van dit boek vormen: Brieven uit La Dominance (2007-2009) en berichten uit de Praillon (2009 tot heden).


Het verhaal begint bij een brief over hoe ze er toe gekomen is om naar Frankrijk te verhuizen, om daar een leven op te bouwen met haar geliefde. Er komen zeer diverse onderwerpen aan de orde waarbij de politiek niet ontbreekt. Als ze verwacht dat het de lezer aan kennis ontbreekt, dan geeft ze de feiten erbij, met name als het gaat over geschiedenis en politiek.
Het verhaal over de kathedraal van Metz lijkt het boek te beheersen, die kerk vormt herhaaldelijk het thema van een stukje. Maar ze schrijft ook veel over het bestuurlijk gekronkel en gekonkel. Over schandalen en affaires van de hooggeplaatste heren. Ook komen haar persoonlijke ervaringen aan bod.
En de taal natuurlijk. Met een Franse echtgenoot die Nederlands aan het leren is en de nieuw verworden taal op een bijzondere manier weet toe te passen.
Over de verengelsing van het Frans (het Frangels) nogal verwarrend voor een Nederlandse:


Als haar man het heeft over ‘leddiedie’. ‘Leddiedie?, vroeg ik. ‘Ken je die dan niet, ‘leddiedie’?’. ‘Geen idee.’
‘Nou ja, je weet wel, die Engelse prinses die in Parijs de dood gevonden heeft.’
‘Ooh, Leedie Dai!’


In het geval van Rosemarijn Milo maakt liefde niet blind. Haar stukjes zijn niet kritiekloos, vooral niet als het gaat over de politiek van het land en van de gemeente. Of als ze het heeft over de ambtenarij.
Maar dat ze wel degelijk verliefd is op Frankrijk zorgt er voor dat de sfeer van de verhalen zodanig is dat de lezer zin krijgt om af te reizen naar dat land. In ieder geval naar Metz, om die kathedraal toch eens te gaan bekijken.


Er is een voorwoord door Caspar Visser ’t Hooft, eveneens Frankrijkkenner (voor zover dat mogelijk is)


Rosemarijn Milo (Amsterdam, 1945) studeerde aan het conservatorium om celliste te worden, maar ging toch maar rechten studeren. Zij was in Nederland advocaat en rechter, en ging daarna in Frankrijk wonen. Ze schreef eerder Brieven uit La Dominance (2012), Een vervlogen droom (2019) en Het hoge woord (2020).

ISBN  9789461853189 | Paperback | 266 pagina’s | Uitgeverij Grenzenloos | maart 2022

© Marjo, 16 maart 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER