Non-fictie

Sonali Deraniyagala

Vloedgolf
Sonali Deraniyagala


Op 26 december 2004 raast een tien meter hoge tsunami over Sri Lanka. Iedereen heeft hiervan wel beelden op TV gezien en het is zo’n gebeurtenis waarvan bijna iedereen nog weet waar men was toen je het hoorden. De meeste van ons zaten waarschijnlijk gewoon heerlijk thuis of waren op weg naar familie om tweede kerstdag te vieren. De schrijfster heeft ook met haar gezin en ouders de dag voor de ramp kerst gevierd in de kustplaats Yala. Die 26ste december raakt zij die geliefden allemaal kwijt, haar man, haar twee kinderen en haar ouders. In dit boek beschrijft ze haar bijna niet te bevatten verhaal. Niet te bevatten voor ons als lezer, hoe moet het zijn als je dit meemaakt?


De schrijfster vertelt het ons op een hele openhartige manier. Zij deelt met ons haar verlamming, haar verslagenheid, haar pijn en hoe zij die onder andere met drank probeerde te verzachten, haar (in het begin letterlijk) wegkruipen voor de realiteit en haar woede en ongeloof over het gebeuren. Dan stukje bij beetje plukt ze zachtjes aan wat geweest is en haalt heel voorzichtig het verleden weer dichterbij en daarmee haalt ze haar man, haar kinderen en uiteindelijk ook haar ouders weer terug in haar leven. Aan ‘vreemden’ durft ze lange tijd niet te vertellen wat haar is overkomen, bang dat zij er niet mee om kunnen gaan en het haar weer terugbrengt naar die vreselijke diepe emotionele wond.


Uiteindelijk gaat ze terug naar de plek waar het gebeurd is. Daar realiseert ze zich hoe verwoestend het water is geweest. Haar schoonvader is mee en er gebeuren een aantal kleine wondertjes. Haar schoonvader vindt bijvoorbeeld de achterkant van het tijdschrift dat haar man las op het moment dat de vloedgolf toesloeg. Het ligt letterlijk aan zijn voeten en de bladzijde is nog helemaal intact.


Ik vond het een heel mooi boek om te lezen omdat Sonali uiteindelijk toch weer momenten van geluk beleeft en zelfs kan genieten van de kinderen van anderen. Vaak ook omdat deze haar kinderen weer dichter bij brengen in haar herinnering. Het is heel mooi om te lezen dat een mens zo sterk kan zijn om zo’n groot verdriet te dragen. Wat ook prachtig is aan het boek is hoe Sonali haar man, kinderen en ouders voor haarzelf en daarmee voor ons als lezer weer tot leven wekt. Misschien is dat wel de enige manier om zo’n immens verdriet te kunnen dragen. De overledenen weer tot leven brengen in je herinnering.
Ik geloof dat heel veel mensen dit een aangrijpend, maar heel mooi boek zullen vinden. Lezen dus!

Sonali Deraniyagala werd geboren in Colombo, op Sri Lanka. Ze studeerde economie in Cambridge en promoveerde in Oxford. Ze is verbonden aan de economische faculteit van de School of Oriental and African Studies van London University en als onderzoeker aan Columbia University in New York. Ze woont afwisselend in New York en Noord-Londen.


ISBN 9789046815038 | Paperback | 224 pagina's | Nieuw Amsterdam | december 2013
Oorspronkelijk titel: Wave Vertaling: Nico Groen

© Ria, 28 januari 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER