https://zieraad.wordpress.com/yvette-kopijn-2

Antara Nusa
Levensverhalen van ouderen uit Indië/Indonesië
Yvette Kopijn

 
Op de achterzijde van het boek staat vermeld:

Door de jaren heen is er heel wat geschreven over afwikkeling en verwerking van het einde van Indië. Opvallend dominant is daarbij de stem van de totoks [witte Nederlanders]. Dit boek wil de lezer een alternatief, meerstemmig perspectief aanbieden. Aan het woord komen ouderen van Indische, Molukse, Timorese, Indonesisch-Chinese en Surinaamse afkomst.

 
Dat heeft de auteur, oral history deskundige Yvette Kopijn op een prachtige manier gedaan. Bij het doorbladeren van het boek zien we tussen de verhalen doorgevlochten veel foto's uit de archieven van de geïnterviewde oudere zelf of uit andere historische archieven, die betrekking hebben op het verhaal van de betreffende geïnterviewde. De eigen verhalen worden voorafgegaan door een prachtig gemaakte recente foto van de verhalenverteller. Dat zijn stuk voor stuk hele mooie portretfoto's geworden, gemaakt door Armando Ella en ze zijn voorzien van een pakkende quote uit het door hen vertelde verhaal.

Het voorwoord in het boek is geschreven door Pamela Pattynama. Zij is bijzonder hoogleraar Koloniale en Postkoloniale literatuur- en cultuurgeschiedenis aan de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam. Haar eerste zin in het voorwoord is: Levensverhalen zijn altijd bijzonder en altijd uniek. Als antropoloog kan ik het alleen maar roerend met haar eens zijn. De geschiedenis horen uit de monden van degene die onderdeel van die geschiedenis waren, is zeer waardevol. Die verhalen gaan over de eigen beleving en als die over dezelfde geschiedenis gaan kunnen die verschillende verhalen inzicht brengen bij verschillende partijen die bij 'hetzelfde verhaal' betrokken zijn geweest. Dit kan achteraf veel inzicht verschaffen door reflectie en interpretatie die op het moment zelf nooit kan geschieden omdat iedereen er dan nog letterlijk middenin zit.

Dat maakt dit boek van Kopijn ook zo waardevol. Het gaat dan niet meer alleen om herkenning, maar ook erkenning van de verschillende verhalen. De manier waarop de auteur de ouderen uit Indië/Indonesië aan het woord laat en hun verhalen precies zo heeft opgetekend als ze zijn verteld, maakt dit tot een indringend en indrukwekkend document. Dat je het eindelijk kan vertellen zoals geïnterviewde Peter Kuyp. Zijn jongste dochter heeft vaak gevraagd, zo vertelt hij, “Pappa, vertel een iets over jezelf.” Hij wilde dat nooit, maar is daar recent anders over gaan denken en door deze bijdrage van Peter Kuyp kan nu niet alleen zijn jongste dochter, maar ook wij zijn verhaal 'horen' door het te lezen.

Naast het verhaal van Peter Kuyp, zijn er nog negen andere indrukwekkende verhalen te lezen in dit zeer mooi uitgegeven boek. Een boek dat door de persoonlijke verhalen veel verder gaat dan wat je in een geschiedenisboek zal kunnen lezen. Dat is de enorme kracht van oral history boeken en ik ben heel blij dat ik weer een heel mooi exemplaar aan die van mij heb kunnen toevoegen.

Over de auteur:
Yvette Kopijn (Aruba, 1966) is van Indische afkomst. Al twintig jaar zet zij zich in om verborgen verhalen en geschiedenissen van (koloniale) migranten op te sporen en zichtbaar te maken in boeken, artikelen, blogs en tentoonstellingen. Delen is helen. Vanuit dat besef nodigt ze ouderen uit om hun verhalen en herinneringen te delen, terwijl ze jongeren aanspoort om op zoek te gaan naar hun voorouders en familiegeschiedenis. Van haar verscheen eerder ‘Stille Passanten’ (2008): een bundel met levensverhalen van Javaans-Surinaamse ouderen.

Zie ook het inkijkexemplaar

ISBN 9789460224409 | Paperback | 128 pagina’s | Uitgeverij LM Publishers | maart 2018

© Ria, 3 mei 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER