Militante immigratie in Europa
De islam ontsluierd
Serge Desouter

De auteur heeft een lange ervaring met Afrikaanse landen en moslimgemeenschappen en werkte voor de VN en andere internationale organisaties.

In dit boek maakt hij zich zorgen over de massale import van moslim-migranten in Europa, vaak onder het mom van ‘vluchtelingen’ en de eisen die de islam overal stelt. Hij geeft daar enkele krasse voorbeelden van en toont aan dat tientallen miljoenen islamitische migranten niet van plan zijn om zich te integreren (p. 25-40). In Engeland hebben ze al meer dan 85 sharia-rechtbanken, met tot nu toe enkel vrouwelijke beklaagden (p. 40-42). De Islamitische Verklaring van de Rechten van de Mens (1990) plaatst de sharia boven onze rechtstaat (p. 162-163).

Hij toont ook aan hoe de sharia Turkije omvormde van een christelijk naar een voor 99,8% islamitisch land (p. 45) en hoe de christelijke Kopten in Egypte geleidelijk uitgemoord worden. Het aantal christenen in het Midden-Oosten daalde verder van 20% in 1914 naar 4% nu (p. 48). Het enige democratisch land met vrijheid van godsdienst in die regio is Israël en de meeste moslims willen het zien verdwijnen, zoals ze hun landen ook al Joden-vrij gemaakt hebben sinds de 7^de eeuw. De wereldwijde vervolging van christenen, met meer dan 100.000 doden per jaar en de aanvallen op kerken, zijn geen item voor onze media. In de Bijbelse landen Irak, Syrië en Turkije blijft er van hen maar weinig over (p. 51-55).

Bij asiel en migratie lezen we dat we overspoeld worden door veelal analfabete mannen en jongens, die ongeschikt zijn voor onze arbeidsmarkt en schoolcultuur. Minder dan 25% van hen werkt. Het migratiepact van Marrakesh (2018) werd goedgekeurd door de UNO, maar de parlementen van de lidstaten mochten er niet over stemmen. De mensensmokkel-industrie floreert, hoewel ze aan de migranten 5.000 tot 8.000 dollar kost (p. 89).

Ondertussen verwijderen wij in heel West-Europa standbeelden en straatnamen, veranderen wij namen van lange tradities zoals Kerstmarkt in het nietszeggende Wintermarkt of Plaisirs d’hiver, is het kruisje weggehaald uit de schildjes van Real Madrid en FC Barcelona en is het christendom verdwenen uit de Europese Grondwet en dat allemaal om de moslims en andere migranten een plezier te doen. Over de vervolging en uitmoording van christenen in het Midden-Oosten en in vele Afrikaanse landen wordt gezwegen  (p. 116-125, p. 180-184).

België deed al van alles: de snel-Belg-wet zonder verplichtingen (2000), het migrantenstemrecht (2004), regularisatie van 2 op 3 illegalen (p. 135), opvang tijdens de migratiegolf van 2015 e.v. en zo meer. De auteur geeft ook nog het voorbeeld van het christelijke Madagaskar, waar Saoedi-Arabië de regering omkoopt, 2.600 moskeeën bouwt, mensen betaalt om hun bijbels te verbranden en waar Turkse moslims zich zomaar komen vestigen (p. 142). In West-Europa zitten we inmiddels met getto’s waar 50 à 98% van de bevolking van vreemde afkomst is, waar weinigen werken en waar blanken niet meer durven komen.

In het hoofdstuk over slavenhandel lezen we dat de Arabische slavenhandel 8 tot 25 miljoen slachtoffers maakte, veel meer dus dan de Westerse met 11 miljoen, de slaven bovendien castreerde, ze ook uit Rusland, Zuid- en West-Europa haalde (tot IJsland), maar onvermeld blijft in onze geschiedenisboeken en nooit veroordeeld werd door de islamitische wereld, waar nog beperkte slavernij bestaat. Zoals in Mauritanië, officieel: de Islamitische Republiek Mauritanië (p. 192-196). Daar is elk kind van een slavin automatisch slaaf; ze zijn met 800.000 op 4 miljoen inwoners, ze zijn zwart, de eigenaars zijn blanke Berbers die ook ‘recht’ hebben op seks met hun slavinnen en als de slaven te oud zijn, worden ze gedumpt in de woestijn, waar ze een vreselijke dood sterven.  (bron: Amnesty.nl, 01.06.2017).

Ondanks de vele aanslagen in naam van Allahu Akbar (God is de grootste), blijft de islam beweren dat het een vredevolle religie is. Sinds 11 september 2001 vindt er elke dag wel ergens zulk geweld plaats. Van dan tot 29 april 2019 waren er 31.221 aanvallen, met 146.811 doden of gemiddeld 22 per dag en met IS als koploper (p. 199). Desouter legt ook uit wat de essentie is van de sharia en waarom IS het ‘ongelovige’ Westen haat (p. 209 e.v.).

De islamitische veroveringen (vanaf 622) hebben de islam met geweld verspreid tot China in het oosten en Spanje in het westen. Christenen en Joden werden herleid tot tweederangsburgers of erger: de mannen en zeker de priesters werden afgeslacht, de vrouwen en kinderen tot slaaf gemaakt (p. 229). Nu gebeurt de verspreiding door massale immigratie en door veel geboortes. De auteur gelooft niet in de interreligieuze dialoog met de islam zolang ze christenen verdrijven uit Nazareth, Gaza, Egypte, Syrië, Irak, zolang ze christenen uitmoorden in Afrika en de bouw van kerken in de islamitische landen verbieden.

Hij wijdt ook een hoofdstuk aan de culturele glorietijd van de islam in al-Andalus, van 711 tot 1492. Toen was er een rijke cultuur in Spanje, maar joden en christenen werden gedegradeerd tot tweederangsburgers en bij de pogrom van 1066 werden in Granada meer dan 4.000 joden gedood, vrouwen en meisjes herleid tot seksslavinnen, alle kerken vernield en de sharia ingevoerd.  Desouter somt een aantal Arabische geleerden op, het waren deels Perzen en Joden, maar hij vindt de mythe van al-Andalus een historische vervalsing, bedoeld om immigratie en islamisering te aanvaarden.

Het boek eindigt met een geschiedenis van de Jihad sinds 622 n.C.. De eersten die toen onthoofd werden, waren de Joodse gemeenschappen, dan volgden de christenen in het huidige Turkije, Syrië, Palestina, Egypte etc. De wereldberoemde bibliotheek van Alexandrië, die dateerde uit de 3^de eeuw v.C., werd in 641 volledig vernietigd. Idem voor het oude Carthago in 697. In 732 werden ruim 500 monniken van een abdij bij Cannes uitgemoord. In dat jaar kon Karel Martel de moslims verslaan bij Poitiers, maar dat belette niet dat ze ongestoord verder aanvielen in Italië, Spanje, Frankrijk, Ierland en tot in IJsland. Ook elders gingen hun veroveringen verder: in 751 versloegen ze bij de Talas-rivier het leger van de Chinese Tangdynastie (618-907). In 1389 versloegen ze op het Merelveld bij Kosovo een christelijk leger en veroverden ze de Balkan. In 1453 maakten ze een einde aan het Byzantijnse rijk. Ze palmden de Hagia Sophia in en vormden ze om tot een museum ( Erdogan maakte er in 2020 een moskee van).
De opsomming van veroveringen, plunderingen en moorden is eindeloos en gaat tot 2018 (Jezidi’s).

De genocides door de Turken op 1,5 à 2 miljoen christelijke Armeniërs en 0,75 miljoen Assyriërs in 1915 staan er ook bij (p. 301).

In zijn nawoord drukt de auteur de wens uit dat onze politici met uitheemse achtergrond wat meer inzetten op integratie van inwijkelingen en merkt hij op dat heel wat autochtone organisaties en onze overheden wel voor integratie ijveren, maar dat er weinig initiatieven vanuit de moslimzijde komen. Het boek eindigt met een lange verklarende woordenlijst van Arabische en vreemde termen (p.315-338), een lijstje met afkortingen (p. 339-343) en een personenregister (p. 345-356).

Desouter heeft met veel kennis van zaken een stevig boek geschreven, dat  best gelezen zou worden door onze beleidsmakers en door iedereen die betrokken is bij immigratie en integratie. President Macron toonde in zijn toespraak van 2 oktober 2020 dat hij het probleem begrepen heeft en het ook durft te benoemen. Desouters historisch overzicht van de Jihad maakt  de meeste indruk.

Bij een volgende druk mogen de taal- en spelfouten er wel uit. Enkele voorbeelden: p. 9: het heeft mij behoedt; p. 11: van zij die> van hen die; p. 21: men onthoofd; p. 23: querens> quaerens; p. 25: ongeletterden mohammedanen; p. 26: intellectuelen moslims; p. 30: 0,15 li > 15 li; p. 33: Dat klop; p. 36+37: t.t.z.: gallicisme voor d.w.z.; p. 53: beschuldigende > beschuldigd; p. 60: Nu beland het; p. 135: Aziatisch migranten: Aziatische; p. 142: bedingt heeft> bedongen heeft; p. 149: hen bevrijd> bevrijdt; p. 199: Alahu > Allahu; p. 227: verspreid het zich; p. 244: die ze omarmt hebben; p. 292: vincit > vicit (heeft overwonnen); op de kaft: objectieven> doelstellingen.

Ondanks zijn kritiek, reikt de auteur een uitgestoken hand  aan iedereen die onze samenleving wil verbeteren. Zijn boek biedt pistes aan voor een humaan en respectvol beleid in het omgaan met onze gemengde cultuur.

ISBN 978-94-930-0512-9 | paperback  | 356 pagina's met woordenlijst en register | Uitgeverij Polemos |  juni 2020

© Jef Abbeel, 8 oktober 2020  www.jefabbeel.be

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER