Nieuwe boekrecensies

Tussen kant en kliffen
Christel Desmaretz

Twee vrouwen in het begin van de vorige eeuw: Livia is de dochter van een kantwerkster en er wordt niet anders verwacht dan dat zij er ook een wordt. Ze wil niet, maar geeft toe. Zo ging dat in die tijd. Ze had ook eigenlijk geen alternatief.

Als de soldaten van het Britse continent de Vlamingen te hulp schieten, bivakkeren zij onder andere in Poperinge, waar Livia de Schotse soldaat ontmoet die haar werk met het kamperfoeliepatroon bewondert. Hij wil het kopen voor zijn moeder, maar dan moet hij er wel op wachten: het is nog niet af.
Het noodlot maakt andere keuzes. Livia wordt wees en kan vanwege de oorlog niet in Poperinge blijven. De non bij wie ze les neemt, wordt gevraagd om naar Cotentin te komen, in Normandië. En Livia moet mee. Ze ziet Logan de soldaat niet meer terug, maar Livia blijft wel werken aan het stuk dat hij wilde kopen.

Op het schiereiland Cotentin, woont Juliette boven op de kliffen. Zij heeft Jonn, de liefde van haar leven laten gaan, hij zou als visser vaak van huis zijn en een gevaarlijk leven leiden. En haar vader was faliekant tegen een huwelijk.
Nu is ook haar vader dood, en woont ze helemaal alleen. Men vraagt haar om te komen helpen bij de opvang van de vluchtelingen uit België. Zo ontmoeten Livia en Juliette elkaar.
Juliette vindt ook een kind, een jongen die er verwaarloosd uitziet. Zij brengt hem naar de opvang en verliest hem vervolgens uit het oog. Daar is ze helemaal door van streek, ze had hem wel willen verzorgen, maar ze heeft niets te vertellen.

De berichten over het front bereiken hen af en toe wel, maar ze hebben verder weinig last van de oorlog. Jonn, die intussen getrouwd is, heeft zich aangemeld en is aan het front. En Livia krijgt bericht dat haar broer om het leven is gekomen, zodat beide vrouwen nu echt alleen zijn.
Omdat Livia tbc heeft, zorgt Juliette ervoor dat ze bij haar in huis kan komen: daar is frisse zeelucht, goed voor de patiënte. Hun levens kabbelen verder: wat ligt er voor hen in het verschiet? Zullen zij een doel in het leven vinden? Een grote liefde?

Een mooi verhaal over twee sterke vrouwen die proberen hun leven op een prettige manier in te richten. Ze moeten vechten tegen de tijdsgeest en tegen de gevolgen van de oorlog.
We volgen hen aanvankelijk om en om, later als ze samen in het huis op de klippen wonen, wordt hun verhaal een geheel. Dat wordt vervolgd tot het einde van de eeuw. Het laatste hoofdstuk speelt in 1973. De beschrijvingen van de weersomstandigheden en het landschap vormen een mooie sfeertekening. Je voelt de stormen tekeer gaan… ook die in de harten van de vrouwen woedden.

Christel Desmaretz (Zoersel) debuteerde In 2021 met Brieven van Leandra en in 2022 volgde Vogels van Glas.

ISBN 9789464935745 | Paperback | 220 pagina's | Uitgeverij Davey Jones Publishing | oktober 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Salomon
Jacqueline Zirkzee

Een salomonsoordeel: Een wijs oordeel of... een volstrekt willekeurig oordeel.

Beide komen we in dit boek tegen.

Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst, Venetië bestaat niet meer, het afval van mensen wordt gecontroleerd op verpakkingen o.a. van ongezonde voeding.
In elk huis zijn een of meerdere bubbels om je af te sluiten van de buitenwereld.

In deze wereld maken we kennis met een gescheiden vrouw en haar dochtertje Juno. De vrouw - aangeduid met 'ze' - is woedend.
Ze is het niet eens met de gang van zaken rond de bezoekregeling van Juno, ze wil eigenlijk dat Jason, haar ex-man, Juno helemaal niet meer te zien krijgt.
Maar hij wil daarentegen zijn kind vaker zien. Tot overmaat van ramp beschikt haar ex na de scheiding door een gebeurtenis over een aanzienlijke som geld.
De vrouw heeft nergens recht meer op. Zij moet het doen met het appartementje terwijl hij nu een riante woning heeft.
De woede van de vrouw gaat zo ver dat zij allerlei wraakakties bedenkt zodat hij ontslagen wordt van het ouderlijk gezag.

De vrouw werkt bij Salomon, een overheidsinstelling die intensief de jeugdzorg controleert, alles draait om het kind. Zij worden niet meer uit huis geplaatst. Ouders die geen goede opvoeders zijn, worden zwaar gestraft of heropgevoed. Misschien dat de vrouw Jason via haar werk kan laten afzien van zijn plannen? Ze kan hem bijvoorbeeld in een kwaad daglicht stellen...
De vrouw raakt compleet geobsedeerd door de gedachte Jason dwars te zitten, uit het zicht te krijgen, of... uit de weg te ruimen?

Inmiddels leren we ook het karakter van de vrouw kennen en het is geen mens die je graag als vriendin zou willen hebben. Ze is kil en harteloos. Ze behandelt haar ouders als lastige aanhangsels. Het is bijna verbazingwekkend dat de onzekere, zoekende Sybil haar als beste vriendin ziet en steeds opnieuw, tot ergernis van de vrouw, met haar af wil spreken.Ook tegen haar is de vrouw ongenadig hard.

Ondertussen lezen we hoe het er bij Salomon aan toe gaat, hoe hard de instelling is als ze 'slechte' ouders ontdekken. Bevlogen als de vrouw is over haar werk, maakt ze met haar collega plannen en behandelen ze zaken rond slechte opvoeding. Maar langzamerhand zakt valt de vrouw zelf ook onder de 'laakbare' ouders. Ze graaft in feite haar eigen graf...

Het hele proces van innerlijke strijd, de invloed van de regering én het wanhopig vastklampen aan elke mogelijkheid om haar kind veel in haar nabijheid te hebben is afstandelijk maar wel erg boeiend beschreven. De vrouw zelf is koud en zelfzuchtig. Sybil vormt met haar diepe zielsroerselen een perfecte tegenhanger. Ook het gebruik van al dan niet betrouwbare collega's laten kanten van het karakter van de vrouw zien waardoor ze steeds boeiender wordt. Je moet doorlezen om te weten hoe het afloopt.

Het boek is een mengeling van psychologische en spannende roman. Het verhaal blijft nog even nazinderen.

ISBN 9789083321257 | Paperback | 239 pagina's | Nobel boeken | 28 september 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Voorwaartse verdediging
Dave Dröge

Woord vooraf

In Voorwaartse verdediging komt (in fictie) o.a. het gewapende conflict Israël-Gaza aan de orde.
Deze oorlog leidt tot twee tegenover elkaar staande kampen, tot een polariserende samenleving.
In deze roman is al schrijvende een meer genuanceerde kijk op deze zaak ontwikkeld, nuance die volgens geen van de partijen mag worden geuit.
Juist daarom is het van groot belang dit wel te (blijven) doen.

Recensie Voorwaartse verdediging
Als je Nederlandse spionageromans wilt lezen, dan zal je goed moeten zoeken. Engelstalig is het kleine moeite; denk o.a. maar eens aan de boeken van John le Carré. In ons eigen taalgebied heeft in de vorige eeuw H.J. Oolbekking een dappere poging ondernomen met zijn serie romans over Agent Gotz en iets recenter deed ook Roel Thijssen een duit in het zakje met zijn Graham Marguand-reeks. Daarnaast zijn er eenlingen te vinden, zoals De Noordzeeconferentie van Jacob Vis en De staatsvijand van Johan op de Beeck. Nu dus een spionageroman, zijn eerste na drie andere romans, van Dave Dröge.

Structuur
De roman is verdeeld in vier hoofstukken met daaraan voorafgaand een “Vooruitblik”. Treft de lezer daar een spoiler aan? We zijn getuige van een aanslag, waarbij één of meer doden vallen: Fopke, een later acterend personage en een dode op het zebrapad; is dat ook Fopke of Sophie? Bijna anderhalve pagina ‘om in de sfeer te komen’? Gezien het vervolg min of meer overbodig. Op deze vooruitblik volgen dan vier hoofdstukken, waarvan twee tot en met vier weer verdeeld zijn in drie delen.

Geheim agent
De hoofdpersoon (ik-figuur) neemt in deel 1 zijn intrek in Hotel Europa. Inderdaad hetzelfde hotel Grand Hotel Europa als dat van Ilja Leonard Pfeijffer. Hij komt daar een boek schrijven waarin hij een vergane relaties een plaats wil geven: Voorwaartse verdediging. Over de inhoud van dat op stapel staande boek wordt de lezer voorlopig niet geïnformeerd. Wel komen we te weten dat het draait om een viertal relaties. De dames binnen deze relaties staan eigenlijk symbool voor vier gebieden: Afrika, Amerika, Rusland en Azië en hun relatie tot Europa. Daarbinnen komen we diverse aanknopingspunten met de literatuur tegen; zo wordt o.a. Geerten Meijsing geciteerd en het boek De meeste mensen deugen van Rutger Bregman genoemd. Tijdens zijn verblijf wordt de ik-figuur geconfronteerd met een veelheid aan schokkend wereldnieuws. Als hij toevallig in het dagboek van een oude schoolvriend de consequenties aantreft van het beroep van geheim agent, wil hij dat ook worden. Hij solliciteert en wordt tot zijn eigen grote verrassing aangenomen bij de European Intelligence Service (EIS) een geheime organisatie die gericht is op de instandhouding van het huidige Europa.

Diverse spionageactiviteiten
Hotel Europa komt aan het einde van deel twee terug als de ik-figuur een ontmoeting heeft met Olivia, een spionne van de CIA. Dit deel begint met ‘opleiding’ als geheim agent. Zijn leermeester is de uiterst gewiekste (maar gezien de “vooruitblik” niet gewiekst genoeg) AIVD-luitenant Fopke Troelstra. De locaties zijn divers, maar het meest vooruitspringend zijn toch Marrakesh en Istanbul. In het verhaal speelt de bank Blaze Hazard International een grote rol in een uitgebreide spionagezaak. Niet alleen de EIS, maar ook de AIVD, de CIA en vooral de Mossad, spelen daarin een belangrijke rol. Laat de AIVD te veel het oor hangen naar de Mossad? Dat zal o.a. in het derde deel blijken.

Israël
Dit derde deel begint weer in Hotel Europa, waar hij Jevgeni, collega- schrijven en ook spion? terugziet. Tekenend is daarbij een citaat van Stefan Zweig uit De wereld van gisteren. Tijdens hun etentje schuiven ook de andere spionnen van EIS aan: Yoko, Malika en Vaisa. Jevgeni komt op de proppen met een via spionage in Rusland gevonden manifest dat eindigt met “De huichelachtige democratieën en hun rule based order zullen tot het verleden behoren; de nieuwe wereldorde wordt keurig opgedeeld, zoals het hoort”.

Vaisa en ‘het getuigenmeisje’ van twaalf jaar, Asiya’ gaan naar een geheime locatie in Israël, Tel Aviv. Daarna brengt Vaisa die laatste op 6 oktober naar een Kibboets (de Kibboets van 7 oktober). Vaisa zelf bezoekt een feest van jongeren, vlakbij Gaza.

Onderzoek naar 7 oktober 2023
EIS gaat zich in het vierde deel wijden aan een grondig onderzoek naar de gebeurtenissen van deze datum. Opnieuw speelt de bank Blaze Hazard International in Istanbul een grote rol in het onderzoek. Daarnaast wordt gezocht naar Vaisa en Asiya. Dit onderzoek levert zeer opwindend resultaat op, waarover hier natuurlijk het best gezwegen kan worden. Maar de climax dit het oplevert doet niet onder voor de beste spionageromans en mag zeer verrassend genoemd worden.

Stijl
Duidelijk zal de lezer opmerken dat de stijl per deel verschilt. In de eerste twee delen kan de auteur het niet laten diverse grappige zaken te verwerken, die vaak, maar niet altijd geslaagd zijn. “…een collega – volgens sommigen ook wel een concullega benoemd (de Fransen lachen zich een ongeluk)…” En twijfelachtig is ook: “…aangeschoten doordat ik aan de bar … een oude vertrouwde compagnon had teruggevonden (Johnny Walker)…”. Clichés zijn er genoeg te vinden, zeker bewust. De roman is geschreven in de ik-vorm en een enkele keer spreekt de auteur de lezer rechtstreeks aan: “En dat, beste lezer, zou ik weten ook!” En “Misschien is het handig even wat meer context te verschaffen voor u als lezer”. Algeheel is de stijl van Dröge goed in overeenstemming met de inhoud en zeer prettig te lezen. Daar waar nodig houdt hij de vaart erin en op een ander moment is er tijd voor een uitweiding.

Spanning
De spanningsboog is uitermate goed opgebouwd. In de eerste twee hoofdstukken zit je nog niet op het puntje van je stoel, maar word je aardig en met humor beziggehouden met zaken die pas later tot spanning zullen leiden. In het derde hoofdstuk neemt de spanning toe om in het vierde tot een climax te komen die er niet om liegt.

Actueel
De inhoud sluit prima aan op actuele gebeurtenissen. Niet voor niets is de ondertitel van de roman: “Hoe de aanval van 7 oktober in Israël kon plaatsvinden” Daarbij gaat de auteur zorgvuldig te werk, al kunnen bij sommige zaken ook vraagtekens gezet worden. Het werk van inlichtingendiensten, positief en negatief komt duidelijk aan de orde. Dit alles maakt dat deze roman een prima aanvulling is op wat er in dit genre is verschenen.

ISBN 9789493345805 | Paperback | 361 pagina's | Berlin Books | 7 oktober 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De rivier
Ariel Lawhon

Zin om een historische roman te lezen waarbij de auteur een gedegen onderzoek gedaan heeft naar de onmogelijke positie van vrouwen in een wereld waar mannen de baas spelen in de 18^e eeuw? Dan is De rivier zeker een aanrader!

Vroedvrouw Martha Ballard houdt alles wat er speelt in haar dorp Hallowell bij in haar dagboek. Niet alleen het weer, wie er wordt geboren, wie er overlijdt, maar ook welke misdaden er achter gesloten deuren plaatsvinden. En die misdaden zijn schokkend! Regelmatig wordt Martha opgeroepen om te getuigen in rechtszaken. Als echter het stoffelijk overschot van Joshua Burgess, die verdacht wordt van verkrachting, in de bevroren rivier van Hallowell gevonden wordt, verandert er enorm veel.

Mijn hoofd raast, verbindt punten die hij nog maar nauwelijks heeft kunnen zetten met zijn zorgvuldige woordkeuze. ‘Dan is het dus echt Joshua Burgess die jullie hebben gevonden? En iemand heeft hem vermoord?’
Hij zegt niks. In plaats daarvan trillen zijn mondhoeken terwijl hij moed probeert te verzamelen om de vraag te stellen die hij al die tijd achter de hand heeft gehouden.
‘Denk jij dat Rebecca Foster de waarheid spreekt? Over kolonel North en Joshua Burgess?’ Hij lijkt zich te generen voor zijn vrijmoedigheid en zijn aangelopen wangen worden nog roder. ‘Denk jij dat ze haar hebben verkracht, zoals ze beweert?’
Zelfs nu, maanden later, staat de aanblik van Rebecca Foster me glashelder voor ogen. Ik trof de jonge vrouw alleen aan, thuis met haar kinderen, een paar dagen na de mishandeling. Haar man was weg en dus was zij een gemakkelijk doelwit geweest. Ik bekommerde me om de kapotte bovenlip, het blauwe oog, het gekneusde jukbeen. Ik inspecteerde de donkere, bijna paarse vlekken verspreid over haar torso, armen, dijen, enkels en polsen. Speurde naar gebroken botten en snijwonden, en vond maar weinig dat ik kon repareren. Want het soort schade dat ze hadden aangericht, kun je niet repareren. Ik heb dergelijke kneuzingen vaker gezien. Ik weet wat ze betekenen. En dus hielp ik de jonge, mooie vrouw van de dominee in bad en vervolgens in schone kleren, wikkelde haar in een deken. Daarna ging ik zitten en liet het meisje tegen mijn boezem snikken, streelde haar haar, mompelde zachte geluidjes in haar oor. Wachtte tot Rebecca Foster zichzelf had uitgewrongen en vervolgens hoorde ik haar afgrijselijke, hartverscheurende betekenis aan zodat ze die last niet in haar eentje hoefde te dragen.

En dat is wat Martha doet: luisteren. Een vaardigheid die je alleen maar verkrijgt door het vaak te doen. Gaat het Martha lukken om het tij te keren en het eindelijk voor elkaar te krijgen dat de echte schuldigen van misdrijven de straf gaan dragen en dat niet de vrouwelijke slachtoffers steeds weer opnieuw te schande worden gezet door de gemeenschap?

Schrijfster Ariel Lawhon weet je tot het einde van het verhaal vast te houden door de intrigerende personages die stuk voor stuk een belangrijke rol spelen in de uiteindelijke ontknoping. Sommige stukken in het verhaal zijn zo confronterend dat er op het voorblad een waarschuwing aan de lezers staat en de opmerking dat als je iets naars meegemaakt hebt, je moet weten dat je niet alleen bent. Vervolgens staat er het telefoonnummer van het Centrum Seksueel Geweld gemeld. Dat vind ik ook weer heel sterk. Het boek is niet zomaar een verhaal, het neemt je mee in de soms harde leefwereld van mensen, maar geeft je ook tastbare handvatten hoe je om moet gaan met nare situaties.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wachten op kerst
Lynn Austin

Het is een paar weken voor kerst als de pasgetrouwde Adelaide in de struiken voor haar huis een broodmager jongetje ontdekt. Ze weet hem over te halen om met haar mee naar binnen te gaan, want het is ijzig koud buiten. Eenmaal binnen vertelt het jongetje aan haar en haar echtgenoot Howard dat hij Jack Thomas heet, 8 jaar oud is en dat hij weggelopen is uit het weeshuis om zijn zusje Polly te zoeken.

‘Met kerst komt papa thuis en dan weet hij niet waar we zijn. ik moet mijn zusje zoeken en we moeten naar huis voor hij komt.’
‘Woont je zusje in hetzelfde weeshuis als jij?’ vroeg Addy.
‘Ik weet niet waar ze is!’ Het klonk gesmoord, alsof het de jongen grote moeite kostte om niet te huilen.
‘En waar is je vader?’ vroeg Howard.
Jack slikte moeizaam. ‘Hij werkt op een schip, maar met kerst komt hij thuis. Dat heeft hij beloofd.’
‘Vertel eens iets over je moeder,’ zei Howard vriendelijk.
Jack verloor de strijd en de tranen stroomden over zijn gezicht.
‘Ze werd ziek toen papa weg was. Ik probeerde voor haar te zorgen, maar ze is weg… naar de hemel.’ Na dat laatste woord snikte hij onwillekeurig.
Addy wist niet wat ze moest doen. Moest ze hem in haar armen nemen, proberen hem te troosten? Zijn smerige kleren en snotneus waren niet bepaald vertederend. Ze vroeg zich af of hij luizen had.
Voordat ze tot een besluit kon komen, veegde Howard zachtjes een droog blaadje uit Jacks haar en liet zijn hand weer op de schouder van het kind rusten.

Adelaide en Howard hebben intens medelijden met Jack en besluiten met hem op zoek te gaan naar het driejarig zusje en ze doen er alles aan om het raadsel waar vader Thomas is vóór kerst op te lossen. Gaat ze dat lukken? Tot het einde toe blijft het spannend en word je als lezer meegezogen in het verhaal.

Auteur Lynn Austin heeft met Wachten op kerst een hartverwarmend kerstverhaal neergeschreven waarin ze de volgende boodschap meegeeft:
weet dat iets wat een heel eenvoudige en kleine daad in onze ogen lijkt, een enorm groot effect kan hebben op het leven van een ander.
Wachten op kerst is een vervolg op Al mijn geheimen waarin het leven van Adelaide van voor haar trouwen verteld wordt. Wachten op kerst is goed los te lezen en heeft nog wat open eindjes aan het einde van het verhaal. Het zou mij niets verbazen als Lynn Austin nog een vervolg hierop gaat schrijven!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De ontdekker van het leven
De briljante wetenschapper die de mannenwereld trotseerde
Petra Hucke

Het is in de jaren vlak na de Tweede Wereldoorlog dat Rosalind Franklin zich als vrouwelijke wetenschapper verdiept in de structuur van het DNA en deze probeert te ontcijferen. Het is niet makkelijk om je als vrouw staande te houden in het mannelijk bolwerk van wetenschappers. Helemaal niet als die mannelijke wetenschappers al snel doorhebben dat Rosalind een briljante scheikundige is. Sommigen gebruiken zelfs oneerlijke methodes om met de eer van Rosalinds ontdekkingen te gaan pronken, maar zijn dan vaak weer niet zo slim om het op een juiste manier te doen:

En daar stond het dan, het model gele, rode, blauwe en witte plastic bollen waren door middel van zilverkleurige staafjes met elkaar verbonden en kropen zo tot manshoogte door de ruimte.
‘helixvormig, drie ketens, kristallografische herhaling om de achtentwintig ångström,’ begon Crick en terwijl hij het toelichtte, bekeken Randall, Oliver, Wilkins en miss Keller het model van alle kanten. Rosalind bleef met de armen over elkaar geslagen bij de ingang staan. Ze hoefde het niet van dichtbij te bekijken, want ze zag ook vanuit de deuropening al wat er allemaal niet deugde. Bovendien was de ruimte haar veel te benauwend.
‘… en zo houden de magnesiumionen de fosfaatgroepen bijeen…’
‘Ik ben blij te zien,’ onderbrak Rosalind het geleuter, ‘dat ik gelijk had.’
‘Met wat?’
‘Met mijn bewering dat modellen niet deugen.’
‘Sorry?’
Ze wees naar het geval. ‘Dat klopt voor geen meter. U bent het water vergeten – DNA is dorstig.’
‘Dorstig?’ herhaalde Crick en hij keek Watson aan. Die stak niet-begrijpend zijn handen op.
Rosalind kon er met haar verstand niet bij. Deze vent, die het waagde zonder te vragen een model te bouwen op basis van háár inzichten, had niet eens de moeite genomen goed te luisteren.

En dat is waar Rosalind haar hele wetenschappelijke leven tegenaan gaat lopen.

Schrijfster Petra Hucke schrijft deze aangrijpende biografische roman over Rosalind Franklin die slechts 38 jaar is geworden, maar toch een onmisbare bijdrage heeft geleverd aan de ontdekking van de structuur van het DNA. Ze weet een heel goede situatieschets aan jou als lezer voor te leggen waarin je de oneerlijke strijd tussen mannen en vrouwen in de wetenschap tot het frustrerende toe voelt. Het nawoord dat Hucke schrijft verheldert de situatie nog meer en legt gevoelig bloot dat zelfs na de dood van Rosalind de mannelijke wetenschappers nog steeds zich ver boven haar verheven voelden ondanks hun oneerlijke handel.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vuurtorenwachter en zijn dochter
Tjeerd Schuhmacher

Het kan haast niet goed gaan: Jaap Hiemstra, een oer-Hollandse ex-KNIL-militair neemt zijn Javaanse vrouw mee naar Nederland. Met hun dochtertje nestelen ze zich op Schiermonnikoog na een tijdje bij Jaaps ouders te hebben gewoond.

Jaap is gelukkig: hij heeft zijn gezin bij zich – dat was de afgelopen jaren nauwelijks het geval omdat hij geïnterneerd werd in Japanse werkkampen – hij heeft de baan waar hij erg blij mee is, en op het eiland wonen, dat vindt hij heerlijk.
Zijn vrouw, gemakshalve Roos genoemd, moet zich maar aanpassen. In die periode, eind jaren vijftig, hadden echtgenoten niets te vertellen, maar Jaap heeft er ook geen oog voor dat Roos erg ongelukkig is. Ze vindt de kou, waar hij zo van geniet, vreselijk. Ze krijgt geen aansluiting met de dorpsbewoners, ze is doodongelukkig. En ze kan geen kant uit vanaf dit eiland.

Langzaam groeien ze uit elkaar. Jaap brengt meer tijd door in de vuurtoren en in de kroeg dan thuis.
Waar zijn vrouw zich mee bezighoudt, dan ontdekt hij pas jaren later. En dan is het al lang te laat om hun huwelijk nog te redden.
Jaap probeert het nog: ze verhuizen naar Amsterdam, maar op een dag is Roos verdwenen.
Intussen is dochter Hillie - door haar moeder Djeni genoemd - de dupe van het liefdeloze huwelijk van haar ouders.

Het verhaal wordt vooral vanuit het perspectief van Jaap verteld, maar ook Hillie krijgt een stem.
Er zijn verschillende verhaallijnen, die zich ofwel in het heden ofwel in het verleden afspelen. Er staan aanduidingen boven de verschillende hoofdstukken, over wie er aan het woord is, maar de perioden waarin het verhaal zich af speelt moet je opmaken uit de tekst. Dat is overigens geen probleem.

Er wordt verteld over de tijd in Indonesië, over wat de mannen door de Jappen werd aangedaan. Het zijn gebeurtenissen die nog vaak in Jaaps dromen en nachtmerries terugkomen en die hem angsten bezorgen.
Hij vertelt over zijn jeugd in Friesland en - minder idyllisch - over het leven dat hem opgelegd werd als militair, gevangen genomen door de Jappen.

Natuurlijk lezen we vooral over zijn leven als vuurtorenwachter op Schiermonnikoog, met prachtige sfeervolle beschrijvingen van de natuur, van de weersomstandigheden. Precies dat waar Jaap zo lyrisch over is, en waar Roos niet tegen kan.
Of Hillie het leven ook zo idyllisch ervoer, dat wordt niet verteld, zij heeft het vooral over de sfeer thuis, over hoe zij niet wil kiezen, maar wel moet.

Het is een prachtige biografische roman over het leven van Jacob Hiemstra, die overleed in 1992.
Jacob – Jaap - was de broer van de schrijver van dit boek. Hij heeft het leven van Jaap mooi verteld.
Het is een geromantiseerd verhaal, maar grotendeels gebaseerd op feiten, die hij met hulp van diverse mensen vond.

Tjeerd Schuhmacher (Leeuwarden, 1954) begon pas laat met schrijven, nadat hij een cursus levensverhaal schrijven volgde aan de Schrijversvakschool.
De historische roman ‘Twee Kampen’ verscheen in 2021, de novelle ‘Chris’ (2023) haalde de shortlist van de KOBO/ Hebban schrijfwedstrijd.

ISBN 9789463656856 | Paperback | 287 pagina's | Uitgeverij Elikser | 12 oktober 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De weg naar de vrijheid
Drie vriendinnen ontvluchten het Berlijn van nazi-Duitsland
Anna Claire

‘Bekijk de dingen eens van een andere kant dan je tot nu toe hebt gedaan, want dat betekent dat je aan een nieuw leven begint. Denk minder vaak aan wat je mist en vaker aan wat je hebt,’ zo begint De weg naar de vrijheid. En dat is wat schrijfster Anna Claire door het hele verhaal van de Berlijnse hartsvriendinnen Luise, Anni en Maria weet heen te weven.
De meiden krijgen het ieder steeds moeilijker in het vooroorlogse Duitsland. Luise die het erg moeilijk heeft met alle onmenselijke dingen die in Duitsland gebeuren en uiteindelijk haar vriend Richard achterna reist naar New York. De joodse Maria die getrouwd is met boekhandelaar Jakob en allerlei antisemitische acties moet ondergaan en Anni die verloofd is met Siegfried, een lid van de Gestapo. Hoe verloopt hun leven tijdens de oorlog en daarna?

In de weg naar de vrijheid krijg je via de kleindochter van Luise, June, een steeds duidelijker beeld van het leven van Luise. Haar worstelingen met het verlaten van haar vaderland en haar vriendinnen, de strijd om een goed leven op te bouwen in Amerika en hoe zij omgaat met de belofte aan haar vriendinnen om een goed restaurant neer te zetten die zij met z’n drieën zullen gaan runnen. Hoe het Maria en Anni vergaat? Dat lezen we niet in dit boek, maar in de vervolgboeken die nog uitgegeven zullen gaan worden.

June, de kleindochter van Luise, krijgt na het overlijden van Bill Bixton, de man van haar vijf jaar geleden overleden oma de opdracht om contact op te nemen met Walter Brown, een advocaat uit Manhattan. Een heel nieuwe wereld gaat voor haar open en het luidt het begin van een lange zoektocht in. Een zoektocht naar het leven van haar oma, maar ook naar wat June nu eigenlijk zelf wil met haar leven.

‘Hoe dichter June bij het restaurant van haar oma kwam, hoe opgewondener ze werd. Nog maar een paar meter, dan zou ze het restaurant eindelijk met eigen ogen zien. Het was Luise gelukt, had hier een nieuw leven opgebouwd en haar droom gerealiseerd. Wat een vrouw! Het drong opeens tot June door hoe klein haar eigen problemen eigenlijk waren. Ja, ze had een relatieprobleem, zoals veel andere mensen, en een baan die haar geen voldoening schonk. Maar haar leven liep geen gevaar en ze had geen geldzorgen. Binnenkort al helemaal niet meer, nadat ze beide andere eigenaren of hun erfgenamen had gevonden en het restaurant en het huis waren verkocht.’

June krijgt de opdracht om op zoek te gaan naar Maria en Anni, de vriendinnen van haar oma. Hoe is het hun vergaan tijdens en na de oorlog en waarom heeft haar oma zelf geen contact meer met hen gehad? Op heel veel vragen krijg je als lezer geen antwoord, omdat deze in de vervolgdelen zullen behandeld worden.
Zelf vond ik het verhaal in De weg naar de vrijheid een realistisch beschreven vertelling die me boeit en ik wil heel graag de vervolgdelen gaan lezen, want nu lijkt het of we midden in het verhaal gestopt zijn.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Spiegel en sonde
Jetske Bilker

Het leven van Doutsen is niet wat ze gedroomd had. Ooit wilde ze beeldend kunstenaar zijn, en daarvan kunnen leven. Een tijdje lukte dat ook, maar toen ontmoette ze Maarten, en ze raakte zwanger. Natuurlijk was ze dol op Niels, maar, haar droom kon ze nu wel vergeten.
Later volgt er een scheiding, maar dat verandert weinig. Ze loopt Hotse tegen het lijf, en met hem krijgt ze een tweeling.
Als die twee jongens een jaar of zestien zijn komt er opnieuw een man in haar leven, en terwijl ze bij Hotse blijft, ziet ze Wilte in het geniep.

Nu ze niet meer schildert werkt ze als tandartsassistente. Het is niet ideaal, maar ze kan het met haar baas Simone best vinden.
Maar als Simone zwanger wordt en het werk haar niet meer lukt, komt er een vervanger.
Vanaf dat moment gaat alles fout.

De man, Joop Huizenga, houdt er een andere manier van werken op na, en Doutsen kan niet bijbenen. Ook realiseert ze zich sinds enige tijd dat haar geheugen niet meer zo feilloos werkt. Is het de leeftijd? Heeft ze te veel aan haar hoofd?
Want naast deze relatieproblemen is er ook haar zus, die druk op haar uitoefent. Niels zeurt aan haar hoofd om geld, dat ze hem uit schuldgevoel steeds toeschuift. Als Hotse vermoedens krijgt, en Wilte vindt dat ze maar eens een cursus Spaans moet gaan doen, begint Doutsen te twijfelen. Wat bedoelt Wilte? Vindt hij dat ze dementeert?
Maar ze is nog zo jong?

Het verhaal van Doutsen wordt in verschillende episoden verteld. Door haarzelf. Er is het heden, 2014, maar ook zijn er delen die spelen in het verleden, waar geheimen ontstaan zijn, en die verklaringen kunnen geven voor wat er nu allemaal gebeurt. Door de ik-vorm lezen we alleen wat Doutsen beweegt, haar twijfels en haar stemmingen. De pogingen om op de been te blijven. Dit zeer persoonlijke verhaal is indringend, en natuurlijk weet je als lezer ook niet wat er aan de hand is.
Zijn haar twijfels terecht? Is ze inderdaad aan het dementeren? Of is ze wat labieler dan ze altijd al was, en speelt er gewoon te veel in haar leven?
Een mooie psychologische roman, die op de flap humoristisch genoemd wordt. Hm...

Jetske Bilker (1960, Sexbierum) werkte onder meer bij de universiteit bij het Fries Instituut en bij het Nederlands Letterkundig Museum en Documentatiecentrum (nu: Letterkundig Museum) in Den Haag. Zij vertaalde een aantal delen uit de jeugdboekenserie De Kameleon van Hotze de Roos in het Fries. In 2007 verscheen Harry Potter en de stien fan 'e wizen, haar vertaling van Harry Potter and the Philosopher's Stone van J.K. Rowling. Ook vertaalde ze de boekenweekgeschenken, geschreven door Griet Op de Beeck, Jan Siebelink en Ilja Leonard Pfeijffer in het Fries.Spiegel en sonde verscheen eerst in het Fries, nadat ze de Gysbert Japicxpriis kreeg in 2023, de belangrijkste prijs voor Friese literatuur, kwam er een Nederlandse versie.

ISBN 9789464712674 | Paperback | 304 pagina's | Uitgeverij Noordboek | oktober 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het vondelingenhuis van Londen
Carrie Turansky

Het is 1885 als Lillian in haar statige herenhuis in Londen na jaren van stilte een briefje van haar zus Serena ontvangt:

Lieve Lillian,

Ik weet dat het heel wat jaren geleden is dat ik je heb geschreven. Dat spijt me en ik vraag je me te vergeven. Ik hoop dat je nu naar me toe wilt komen, ondanks mijn fouten uit het verleden, omdat ik vrees dat ik niet lang meer op deze wereld zal zijn. Ik wil je nog zoveel uitleggen. Maar nog belangrijker dan dat, ik heb je hulp nodig bij het terughalen van mijn dochtertje Alice. Ik had geen andere keuze dan haar bij het Foundling Hospital af te geven toen ze drie maanden oud was. Ze is nu bijna acht en je moet haar snel terughalen, anders ben ik bang dat ze ergens als leerling-huishoudster wordt geplaatst en we haar niet meer zullen terugvinden.

Vanaf dat moment verandert er heel veel in het leven van Lillian. Ze neemt haar zieke zus in huis en ze gaat op zoek naar haar nichtje, die op een miraculeuze manier verdwenen is uit het Foundling Hospital. De zoektocht die ze samen met journalist Matthew maakt, heeft verrassende wendingen en houdt je als lezer zo in de greep dat je het boek niet weg wilt leggen.

Auteur Carrie Turansky weet, net als in haar voorgaande boeken, echt een goede situatieschets te maken en geeft de karakters in het verhaal natuurgetrouw weer.
De gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van het vondelingenhuis komt 150 jaar later boven water als Janelle, die plaatsvervangend directrice van Foundling Hospital, filmmaker Jonas ontmoet. Hij wil een documentaire maken over het vondelingenhuis.

Wat is wijsheid? Zal openheid van zaken goed zijn voor het behouden van de donateurs van het vondelingenhuis of zal het hen juist afstoten? De dilemma’s waarvoor de hoofdpersonen van dit verhaal geplaatst worden, worden op een heel menselijke manier aan je voorgelegd.
Opnieuw een aanrader!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER