Nieuwe jeugdboekrecensies 15+

Waar ben je?
Anna van Praag

Na de dood van hun stiefvader, 10 jaar geleden, is de moeder van Juno en Milan bijna vijf jaar lang zwaar depressief geweest. Voor het merendeel zat ze dag en nacht op de bank. Soms leek het alsof ze niet eens bewogen had.

Door deze situatie waren Milan en zijn oudere zus Juno zeer op elkaar aangewezen, ze hebben een zeer hechte band ontwikkeld. Het is dan ook Juno die haar broertje opvangt, verdedigd en met alles helpt. Juno is hoogbegaafd, zit vol fantasie en bedenkt spelletjes die niemand snapt, behalve Milan...
De verhouding tussen Juno en haar moeder is turbulent. Juno is té uitgesproken, te apart. Dat kan ze er aanvankelijk niet bij hebben. Milan is anders, ook banger, en gezeglijker.

Milan denkt dat het eeuwig zo kan doorgaan. Juno is er gewoon altijd, zij verjaagd zijn spoken, zijn sombere gedachtes en maakt hem aan het lachen, dankzij haar enorme talent van verhalen vertellen en speurtochten verzinnen. Maar op een dag is Juno verdwenen, weg, foetsie.

Aanvankelijk is Milan - de verteller van dit verhaal - de enige die zich zorgen maakt, moeder en de biologische vader van Juno en Milan maken zich niet echt druk. Ze komt wel weer terug... dit is vaker gebeurd, wees maar niet zo ongerust. Maar Milan weet dat het dit keer anders is. Samen met zijn vriendin Jaleesa gaat hij op zoek.
Hij vermoed dat ze aanwijzingen achter heeft gelaten, net als vroeger bij hun speurtochten.

Jaleesa blijkt onmisbaar in het verhaal, zij is nuchter en niet zo emotioneel betrokken bij de vermissing dan Milan.
Samen gaan ze Juno's gangen na, ontmoeten bijzondere mensen die een kant van Juno laten zien die Milan niet kende.
Langzamerhand leidt de zoektocht naar een gebeurtenis die van grote invloed op Milans leven is geweest.
Maar alles blijkt heel anders te zijn dan in Milans geheugen gegrift was.!

Anna van Praag heeft met dit verhaal een prachtig inzicht gegeven over hoe geheimen hun bizarre weg kunnen voeren en naar wat voor complexe gedachten ze iemand kunnen brengen.
Het bijzondere is dat in het boek de speurtocht ook voorzien is van tekeningen van 'gevonden voorwerpen' dat maakt het verhaal nóg levendiger.
De toon van het verhaal is meeslepend en spannend. Eenmaal begonnen kun je nauwelijks meer stoppen.
Topboek!

ISBN 9789047716259 | Paperback met flappen | 190 pagina's | Lemniscaat | 7 januari 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Powerless dl 1
Lauren Roberts

Het land Ilya werd jaren geleden getroffen door een akelige ziekte. De mensen die het overleefden kregen een speciale gave, deze Elites werden sterker, slimmer of kregen nog andere krachten.
Na de Zuivering zoals die periode genoemd werd, waren er ‘Vlammenwerpers’, Klauteraars’, ‘Flitsen, Volts’, ‘Geleerden, en nog veel meer. Degene die geen gaven hadden waren ‘Doorsnee‘.

Of, het waren Nullen. En die hoorden er niet te zijn, vond de koning. Op hen werd gejaagd door Imperialen. Want er werd beweerd dat Nullen de ziekte hadden gebracht. Ze werden verbannen of vermoord.

Paedyn Gray is zo’n Nul, maar haar vader heeft haar geleerd te vechten voor hij vermoord werd. Ook leerde hij haar zich te ontwikkelen tot een Helderziende. Dat dit niet meer is dan goed observeren, dat hoeven anderen niet te weten.
Ze is ook vingervlug, want om in leven te blijven moet ze stelen.

Op een dag besteelt ze de verkeerde. Hij is niet alleen een Imperiaal, maar blijkt ook een prins te zijn.
Als ze hem een tweede keer ontmoet is dat omdat hij belaagd wordt door een Demper. Zij kunnen hun tegenstanders hun krachten afnemen, zodat zij niets meer dan een Nul zijn. Paedyn slaagt erin hem te ontzetten. Dat blijft niet onopgemerkt; ze wordt geselecteerd om mee te doen aan de Proeven. Weigeren is geen optie…

‘De zesde Proeven staan voor de deur. Ter ere van de Zuivering.
Met dank aan de Pest.
Bewijs eer aan je koninkrijk, je familie en jezelf.
Jij kunt de volgende zegevierende Elite zijn.’

Ook de prinsen doen mee. Kitt, degene die Koning zal worden, en Kai, degene die zijn Handhaver zal worden. En Paedyn en Kai kennen elkaar dus al.

In een koninkrijk met een tweedeling als dit heerst geen rust. De Nullen - want al had de koning hen graag uitgeroeid, dat is niet gelukt - hebben zich verenigd in Het Verzet. Zij weten Paedyn te vinden als zij in voorbereiding op de Proeven in het paleis moet gaan wonen.
Maar daar is ook Kai. En er zindert iets tussen Paedyn en Kai. Ze willen het geen van tweeën, maar het laat zich niet stoppen natuurlijk…

Ruim vijfhonderd pagina’s smullen, want naast al dat geweld (denk bij de Proeven aan de Hongerspelen), kan je vooral ook heerlijk zwijmelen. Echt een boek voor jongeren: een onmogelijke liefde, en veel spanning. Die niet ophoudt aan het einde, het moet tenslotte een trilogie worden.

Lauren Roberts (Michigan, 2002) is dol op fantasy en besloot zelf een trilogie te gaan schrijven. Powerless is haar debuut.
Het is bij velen al bekend door TikTok and Instagram

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Jimi Fender Johnson
Buddy Tegenbosch

De naam van deze auteur kwam ik tegen in een kritisch artikel over jeugdboeken en met name over de keuzes van de Jongeren Jury, die in de ogen van de auteur van het artikel nog wel wat te wensen over lieten.
Ik vond dit boek in de bibliotheek en werd aangetrokken door de titel en de voorplaat.

Het boek gaat over Jimi die voor de muziek leeft. Hij speelt gitaar in een band en na een repetitie heeft hij een ontmoeting met een mysterieuze vrouw. Voor dit gebeurt, leren we dat Jimi oorspronkelijk als Lucy door het leven ging. De namen Jimi Fender heeft hij zelf gekozen en Johnson is de naam van z’n vader.

De transitie naar Jimi speelt geen grote rol in het verhaal. Er wordt vrij gewoon over gedaan en Jimi denkt zo nu en na over z’n gevoelens voor andere mensen, terwijl je ook wel iets meer leert over de dingen die hij doormaakt. Ook muziek is een belangrijk onderdeel in het boek en achterin staat een playlist met nummers die in het boek voorkomen.

Maar goed, het verhaal gaat dus over de gebeurtenissen na de ontmoeting van de mysterieuze vrouw, die hem vertelt dat hij, als hij een trap op gaat in het verleden terecht komt, waar hij een persoonlijke opdracht zal moeten vervullen om weer terug te kunnen keren.
Deze manier van tijdreizen doet mij een beetje denken aan het werk van Hubert Lampo, waarin ook nog wel eens poorten naar een soort parallelle wereld voorkomen. De vrouw vertelt hem dat hij terecht zal komen in een tijd voor z’n geboorte en dat er een gelegenheid per jaar is om weer terug te komen in het heden. Je kan niet 2 keer in dezelfde tijd bestaan, dus Jimi moet terug zijn, voor hij in de tijd waar hij terecht komt, geboren wordt.

Via de trap belandt Jimi in New York een dag voor de aanslagen van 11 september. De vraag is wat zijn opdracht nu eigenlijk is. Natuurlijk denkt hij dat hij de aanslagen moet zien te voorkomen, maar dat is natuurlijk niet mogelijk. In New York ontmoet hij de kleurrijke Mateo, waar hij gevoelens voor ontwikkelt. Zijn opdracht brengt hem op de bovenste etage van het WTC, waar hij een bijzonder iemand ontmoet. Zal het hem lukken om op tijd het WTC te verlaten?

Al met al sprak het boek mij bijzonder aan, vermoedelijk ook omdat mijn liefde voor muziek te vergelijken is met die van Jimi. In de playlist achterin het boek zitten nog wel wat vreemde dingen. Zo staat bij ‘Simple man’ van Lynyrd Skynyrd dat het uit 1987 komt, maar het is opgenomen in 1974. En bij ‘Purple haze’ van Jimi Hendrix staat dat het uit 1989 komt en toen was Jimi al een aardig tijdje hemelen. Het nummer komt dan ook uit 1967.

ISBN 978 90 00 388832 5 | Paperback | 256 pagina’s | Best of YA | juni 2023
Leeftijd 15+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

To the Moon
Susanne Koster

Ondanks de titel is dit geen Engelstalig boek, maar een Young Adult van Nederlandse bodem.
De hoofdpersoon is de zeventienjarige Amy. Ze zit op het mbo en is van plan na haar examen – dat ze natuurlijk gaat halen – de PABO te gaan doen.
Ze woont alleen met haar moeder sinds haar oudere broer Liam is gaan studeren. Gelukkig belt en appt hij vaak en hij komt geregeld naar huis, want ze zijn vrij hecht met z’n drieën. De vader in het gezin is overleden toen Amy nog maar een baby was.

Amy’s leven verloopt rustig. Tot er een nieuwe leraar op school komt. David Nevada is nog jong, en knap, en wordt de mentor van Amy’s klas. Haar vriendin Britt vindt dat Amy nogal heftig reageert op de nieuwe, maar Amy ontkent dat ze verliefd is. Hoe zou dat kunnen? David is meer dan tien jaar ouder én hij is getrouwd.

Maar ze kan niet ontkennen dat ze zijn aandacht prettig vindt, en dat het contact zich uitbreidt tot buiten de klas, daar ziet ze het gevaar niet van in.
Toch staat haar leven na een tijdje volledig op zijn kop.
Het is maar goed dat ze altijd terecht kan bij haar moeder en broer, ook al duurt het even voor ze daar toe besluit. Ook haar vriendin houdt ze even op afstand.
Maar haar probleem is te groot, haar toekomst staat op het spel, om te beginnen het examen. Het moment dat ze haar hart lucht komt dan ook wel.
Niet dat het probleem daarmee is opgelost…

Het is zeker geen verhaal vol kommer en kwel. Integendeel eigenlijk. Naast Het Probleem, waarbij het gaat over morele kwesties, gaat het verhaal over een normaal tienerleven: school, vriendschap en verliefdheid.
Het is in een eigentijdse stijl geschreven, met bijvoorbeeld app-gesprekjes.

Natuurlijk kunnen jongens dit boek ook lezen, maar het lijkt toch wel vooral voor jonge meiden te zijn. En voor een specifieke doelgroep, al komt het helaas nog te vaak voor dat meiden belanden in eenzelfde situatie als waar Amy mee te maken krijgt. En niet iedereen zal zitten wachten op een verslag van een bevalling. Maar het is wel een belangrijk thema, met – gelukkig – achter in het boek tips voor wat je kunt doen, wie je om hulp kan vragen.

Susanne Koster (1957, Scheveningen) debuteerde met de jeugdroman Zwarte lieveling, dat meteen een succes werd. Naast psychologische Young Adult, zoals To the Moon, schrijft ze ook thrillers voor jongeren.

ISBN 9789044853179 | Hardcover | 240 pagina’s | Uitgeverij Clavis | april 2024
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 5 mei 2024

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dante 4
SLAVES 8
Miriam Borgermans

Het achtste deel over Raven en Dante concentreert zich op Dante.
De wereld anno 2559 is vernietigd door de mens zelf. Het is nu de technologie die heerst.
Met name dat akelige algoritme, het overkoepelend beslissingsorgaan, dat SLAVES regeert:

‘Besluiten worden louter genomen op basis van ingevoerde data en wiskundige modellen.’

Daarnaast is er een kleine groep mensen die in luxe leven en machtsbelust de miljarden mensen onder de duim houdt met een chip in hun halsband. Zij zijn slaven verdeeld in allerlei klassen: van een groep die het betrekkelijk goed heeft in dienst van die machtige rijken, tot armoezaaiers die hun kostje bij elkaar scharrelen op de vuilnisbelt. Dante en Raven zijn slaven.

Dante heeft grote problemen. Lichamelijk gezien is hij niet in orde, na de aanval van de giftige spinnen. Zijn vrienden helpen hem wel, maar het probleem is dat Dante nogal eigenwijs is. Hij weet niet of hij de mensen om hem heen kan vertrouwen. Soms heeft hij daar gelijk in, maar soms ook niet. De omgang met de mensen die samen met hem de opstand voorbereiden is er niet gemakkelijker door geworden. Maar dank zij die vrienden die in hem geloven – waar Dante zich over verbaast – lijkt het allemaal vrij goed te gaan.

Nu is Dante bij Satu, de hoogste baas. Die wil de grote baas worden. Op de Nationale Feestdag, die al snel gevierd gaat worden, zal het algoritme een mens aanwijzen die alles zal regeren, Satu is in de race, met Zeus.
Het is ook de dag waarop de Opstand alles moet beslissen: de wraak van de slaven.
Satu is zo machtsbelust dat hij niet ziet dat Dante een dubbelspel speelt. Of is hij slimmer dan gedacht en is Dante de blinde?

Dante weet veel te bereiken, maar er is natuurlijk nog dat andere dat hem drijft: het terugvinden van Raven. Hij heeft wel in de gaten dat er een heleboel fout gegaan is, maar tegelijk denkt hij nog steeds dat hij Raven moet redden. Hij is er niet van op de hoogte dat Raven ook een opstand aan het organiseren is. Dat kan toch ook helemaal niet. Raven is een slavin, zij heeft een sterke man nodig en dat is hij. Hm…

Eigenlijk kunnen we na het lezen van deel 8 maar één conclusie trekken. Hoe slim Dante ook is, hoe goed hij zijn mensen ook om zich heen weet te verzamelen – hoewel hij er zich eerder over lijkt te verbazen dat mensen zo op hem vertrouwen – als het gaat om Raven, en misschien wel alle vrouwen, dan begrijpt hij daar helemaal niets van. Of het dus ooit goed komt met die romance tussen hen blijft nog even de vraag.

En in de tussentekstjes – jawel, natuurlijk ook in dit achtste deel – lezen we opmerkingen van Cym, die haar zoon Seamus aan een leiband heeft, en zo haar eigen plannen heeft. Eigenlijk lezen we in dit korte tekstjes net zo goed een compleet verhaal. Miriam Borgermans weet het zo te doen dat we als lezer de rest kunnen invullen. Ok, met kennis uit het verhaal van Dante, maar toch…
Er is de gebruikelijke zeer handige lijst terminologie achterin het boek.

En zoals iedere keer weer: als we met een zucht de dikke pil, met zoveel plezier gelezen, dichtdoen, is er de bange afwachting voor wat Miriam Borgermans in petto heeft voor Dante en Raven. En dus voor ons, lezers. En helaas, we zullen er nog even op moeten wachten.

Miriam Borgermans (1965, Vught) schrijft voor diverse leeftijdscategorieën. Behalve de onnavolgbare SLAVES-serie voor Young Adults is er Annabelleke voor jongere kinderen. Ook schreef ze verhalen voor volwassenen.

ISBN 9789044851236 | Hardcover | 568 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zorgen voor later
Gemma Geurts

Als de zeespiegel stijgt en maar blijft stijgen of als er steeds meer zonnestormen zijn waardoor de aarde bekogeld wordt door brokstukken.
Wat als alle dieren uitsterven, of als er een grote droogte heerst…
Is het nog mogelijk de ramp te voorkomen? En hoe dan? Maar vooral ook: wie moet dat dan doen? In bijna alle verhalen is er een tweedeling ontstaan: de rijken hebben zich ingedekt, en maken zich nergens druk over, zeker niet over de mensen die deze mogelijkheid niet hadden en de dupe worden.

Er moeten soms moeilijke beslissingen genomen: wil je overleven, dan moet je alles achterlaten, huis en have, maar ook vrienden en bekenden.
Sommige verhalen vertellen over de periode na alle rampen. Jongeren vragen zich af hoe het zo gekomen is. Maakt niemand zich zorgen over wat de toekomst nog meer zal brengen?

Het zijn in deze verhalen de jongeren die zich zorgen maken. Niet alleen over het milieu of over het verdwijnen van dieren, jongeren maken altijd, in welke tijd ze ook leven, een ontwikkeling door naar volwassenheid. Dat gaat sneller in deze dystopische verhalen, en de beslissingen zijn moeilijker. Maar de zorgen over zichzelf, over de wereld om hen heen, over vrienden en familie, dat blijft toch wel hetzelfde. Of de ramp nog moet gebeuren of al gebeurd is, de hoofdpersonen van de verhalen zitten met vragen.

De wereld kan op vele manieren aan zijn einde komen. Het is onbekend wanneer, of hoe, en Gemma Geurts heeft er haar fantasie op los gelaten. Bij sommige verhalen denk je ‘dat kan toch niet’, maar ja, in feite weet niemand het. Dus het kan allemaal…
Vrolijk zul je niet worden van deze verhalen. Aan het denken gezet misschien wel.

Gemma Geurts is pedagoge en werkte in het basisonderwijs, hoger onderwijs en in het jeugdwerk. In 2019 verscheen haar eerste kinderboek, Sophie en de drakentranen,, een boek over vriendschap en rouwverwerking.

ISBN 9789044854329 | Hardcover | 240 pagina's | Uitgeverij Clavis | mei 2024
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Voor altijd regen
Meke Levinga

‘Trillend staat ze buiten. De tranen stromen over haar wangen. Ademen gaat nauwelijks, laat staan praten. Wat moet ze nu? Het is acht uur in de avond en het is donker en koud buiten.’

Als Everly-Raine door haar moeder en broer naar haar nieuwe woonst gebracht wordt, moet ze moeite doen zich in te houden, zeker, ze wilde het zelf, zo ver van huis gaan studeren, maar nu ze alleen gelaten wordt in dat piepkleine studiootje, komen de twijfels opzetten.
Maar dit was wat ze wilde toch? Fine Arts studeren, haar passie voor tekenen ontwikkelen.
Dus zwaait ze haar moeder en broer uit en installeert zich.
En de eenzaamheid bekruipt haar.

Als ze eenmaal begint met de colleges zijn er anderen om haar heen. Een er van, Hanne, benadert haar. Kan Hanne een vriendin worden?
Al vanaf het begin twijfelt Everly-Raine, Hanne doet zo overdreven. Ze is een klever. Zelf is ze niet zomaar verlegen, ze kan best sociaal zijn, al kost dat veel moeite, maar deze uitbundigheid overvalt haar. Bovendien lijkt Hanne zo ook te doen bij anderen. Die heeft haar niet nodig toch?
Dat Hanne daar heel anders over denkt, wordt nog een probleem.

Een ander probleem is dat ze al snel een werkstuk moet maken in een groepje met medeleerlingen. Het mag niet alleen. Dat ze tenslotte toch vrijwel alleen maakt, stoort haar vreselijk. Waarom doen die anderen niets?

Als Everly-Raine haar frustraties van zich af zingt in de metro waarvan ze dacht dat die leeg was, komt er een meisje op haar af. Zij, Bree, vindt dat Everly-Raine een gouden stem heeft, en laat zij nu op zoek zijn naar een zangeres van de band waar ze zelf de drummer is.
Ook deze Bree is een voortvarend type, anders dan Hanne, maar Everly-Raine is dus echt niet van plan om in te gaan op de uitnodiging, al heeft Bree zomaar de gegevens in haar telefoon gezet.

Natuurlijk belandt ze toch in de kelder waar de band oefent. Het loopt namelijk helemaal niet zo lekker bij de colleges, dit zijn geen vrienden… misschien degenen die haar passie voor muziek delen wel? Niet dat Hanne haar met rust laat. En als er iets dramatisch gebeurt in haar studio, dat ondanks alles haar veilige plekje was, ziet ze haar dromen volledig in duigen vallen.

Everly-Raine is een persoon die je niet loslaat. Als je het boek even dicht doet – dat moet wel bij een dikke pil als dit – blijft ze in je hoofd zitten: je wil weten hoe het met haar gaat!
Zal ze toch een eigen plekje vinden? Haar draai vinden?
Of blijft het voor altijd regenen…

Een herkenbaar verhaal, over vriendschap en over de overstelpende, duizelingwekkende wirwar aan gevoelens die een jongere bezig houdt.
Voorin staat de opmerking dat het gaat over angststoornissen. Dat is misschien wel te veel gezegd. Is niet iedere jongvolwassene (en niet alleen jong-volwassenen!) onzeker en angstig voor het onbekende? Het moment dat je de veilige plek waar je opgegroeid bent verlaat en in een vreemde omgeving opnieuw moet zien een leven op te bouwen, dat is niet niks.
Meke Levinga beschrijft heel invoelend hoe de hoofdpersoon er mee om gaat.

Een prachtige Young Adult! Grote aanrader!
Meke Levinga verdient een groot publiek!

ISBN 9789044852752 | Hardcover | 400 pagina's | Uitgeverij Clavis | april 2024
Leeftijd 15+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bloedmaïs
Erik Jan Tillema

Als de zestienjarige Daisy, haar iets oudere broer James en hun ouders naar hun nieuwe huis in Nederkarspel rijden, zijn ze daar al een paar maanden niet geweest. De hoge muur van maïs verrast hen dan ook: zoveel maïs! En zo hoog!

‘Jemig,’ mompelde haar moeder. Het klonk verbaasd, ietwat geschrokken. ‘Dat is wel heel hoog.’
‘Is dat…’ begon haar broer, waarna hij stilviel.
Met vijftig kilometer per uur reden ze er langs. De weg was kaarsrecht en uitgestorven. Haar vader leunde voorover, bijna met zijn kin op het stuur, en keek van links naar rechts.
‘Mais,’ prevelde Daisy.
Het kriebelde in haar buik. Ze voelde zich opgesloten, gevangen.’

Net een leger van miljoenen plantensoldaten, denkt ze.
En dan heeft ze nog geen idee want:

‘In het maisveld gebeuren de ergste dingen.’

Het verhuizen was natuurlijk toch al niet waar de twee jongeren op zaten te wachten, maar wat er eigenlijk uitzag als een lieflijk dorpje waar ze best snel hun draai zouden kunnen vinden, blijkt een nogal besloten gemeenschap. Er wonen mensen die daar al tien jaar geleden zijn komen wonen en die nog steeds behandeld worden als ‘nieuwkomers’. En dat niet op een aardige manier.
Daisy ontdekt dat er iets afschuwelijks gebeurd is in hun huis.
James wordt belaagd door de dorpsjongeren, maar voor er erger gebeurt, redt een eerdere nieuwkomer hem. Deze Anna wordt een vriendin. Gelukkig maar, want ze zijn echt niet welkom, dat laten de bewoners duidelijk merken. Vooral de familie Flintboer, voor wie het hele dorp ontzag heeft – zeg maar bang is – zou liever zien dat ze weer vertrekken.

Maar wat is er dan gaande? Wat gebeurt er in dat maisveld? Het lijkt wel of die stengels hen roepen…
En de overbuurvrouw, is zij nu wel of niet op hun hand?

Een jeugdthriller in de sfeer van Stephen King. Niet voor watjes! Dat zie je al aan de omslag.
Waanzin kent vele vormen namelijk.

Erik Jan Tillema schreef eerder jeugdthrillers, onder andere de trilogie over dat huis in de polder, maar deze lijvige thriller slaat alles (tot nu toe dus).
Op ingenieuze manier weet hij al meteen vanaf het begin spanning in het verhaal te brengen:
- Er is een intrigerende proloog.
- Een jongen en een vader zijn lang naamloos.
- De school ziet eruit 'alsof kinderen daar nog lijfstraffen krijgen’
- En een agent die het ronduit zegt: ‘U bent hier niet welkom’…
En als dan het verhaal écht begint, dan zit je huiverend op je stoel (of waar je ook leest).

Erik Jan Tillema (1983) is godsdienstwetenschapper en waarschijnlijk dol op griezelverhalen. Vertellen kan hij ze in ieder geval!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

To Lie For
Street Academy deel 1
Chinouk Thijssen

‘We zijn hier samengekomen om het leven te eren van Melody Ramos…’

Ze kwam op een akelige manier om het leven, deze Melody waar het hier om gaat. Ze was een beroemde streetdancer, en daarom een groot voorbeeld voor de meidengroep, Shay, Tatum, Maeve, Gigi en Aysegül die ook dagelijks trainen om de beste te worden. Ze willen immers naar de Street Academy.
Dat is een dure opleiding en de meiden en hun familie hebben daar eigenlijk geen geld voor, maar dat is van later zorg. Eerst maar zien dat ze aangenomen worden.

Maar: er is blijkbaar iemand die daar een stokje voor wil steken. Of zit er iets anders achter de dreigbrieven die de meiden krijgen? Bij ieder individu wordt bovendien aangegeven door welk voorwerp ze zullen sterven. Jasses…

‘Degene die ons bedreigt is ziek. Die berichtjes, de speelgoedwapens… Maar echt iemand van ons vermoorden? Onze beste vriendin?’

Het zet hun leven danig op zijn kop.

Op de achtergrond gaat het leven gewoon door: het leven van een streetdancer bestaat uit trainen en nog eens trainen om dan hun kunsten te laten zien in battles. Het verhaal speelt in een multiculturele samenleving. Bij de meiden thuis heerst armoede en zijn de omstandigheden niet ideaal.

Het verhaal wordt verteld door twee leden van de dancersgroep, Tatum en Shay.
En zoals we dat eigenlijk al gewend zijn van Chinouk Thijssen: het is weer een boek dat je in een ruk wil uitlezen.
Om dan helaas tot de ontdekking te komen dat er niets opgelost wordt. Het einde is volledig open en het is wachten op deel 2…

Chinouk Thijssen (1983, Rotterdam) schrijft voornamelijk Young Adult boeken. Haar eerste kwam uit in 1980 en werd meteen een succes.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Wanneer bloemen verwelken
Meke Levenga

‘De Dood is een gewone man met een heel moeilijke baan. Misschien wel de zwaarste baan. Nu vraag je je af hoe ik dat weet? Ik weet het. Omdat ik hem kan zien.’

Day, kort voor Daisy, kan niet alleen deze voor anderen onzichtbare man zien, ze voert hele gesprekken met hem.
De eerste keer dat ze hem ontmoette was ze nog erg jong, en nu ze naar de middelbare school gaat duikt hij vaker op in haar leven. Dat heeft een reden.
Day woont in een gezinsvervangend huis voor jongeren. Haar ouders ‘wilden haar niet.’ Ze hebben elkaar in de afgelopen jaren nauwelijks gezien, en bellen kan niet, want een van de problemen is dat Day geen woord meer heeft gezegd sinds dat tragische voorval toen ze een jaar of vier was.

In het tehuis heeft ze na een tijdje haar draai gevonden, en vooral met Aza, kort voor Azami, heeft ze vriendschap gesloten. Aza heeft taaislijmziekte, ze weten dat ze niet oud zal worden. Maar als dan het afscheid komt, is dat vreselijk zwaar. Day heeft alleen Aza…
Ze is razend op de Dood. Waarom doet hij dit? Maar het is natuurlijk niet de Dood die daar over beslist. Hij is de begeleider van mensen die sterven, gestorven zijn.

Al vrij snel komt er een ander meisje in de kamer van Ava. Lindsay is boos op iedereen en alles. Day probeert wel vriendschap te sluiten, maar dat valt niet mee. Dan komt er een nieuwe jongen in haar klas. Alex zoekt toenadering. Aanvankelijk wil ze zijn vriendschap niet. Tot…

‘Heel even, voor heel even vergeet ik Aza en wil ik me verontschuldigen en zeggen dat het me spijt. Maar dan zie ik haar gezicht, hoor ik haar lach. Alex is Aza niet, en hij mag haar niet vervangen. Ze leeft door in mij en ik mag haar niet vergeten.
‘Ik weet dat je haar mist en dat je niet wilt dat ik haar vervang, maar je moet doorgaan., ‘De woorden dringen nauwelijks tot me door. Ik hoor wat hij zegt, maar ik luister niet. Ik begrijp het niet. Tot hij zegt: ’Dat zou Aza ook willen.’

Ook Alex heeft ook een niet alledaagse gave: hij kan overleden personen zien. Zij en hij vinden elkaar in een heftige vriendschap, waarbij evenwel opnieuw de Dood spelbreker is.

Het kader waarin het verhaal verteld wordt is realistisch: het gaat over problemen waar jongeren mee moeten zien te leven. Dit wordt evenwel als terloops medegedeeld.
Day vertelt heel summier over de dramatische gebeurtenis in haar leven waardoor ze besloot te zwijgen. Maar dat haar ouders haar zomaar uit huis sturen? Er is nauwelijks contact, maar als Day belt om iets af te spreken stellen ze geen vragen? En dat huis met al die jongeren, dat is alleen maar gezinsvervangend, de kinderen krijgen geen hulp bij hun problemen?
Misschien hebben niet alle lezers daar last van, maar het kan vele vragen oproepen die niet beantwoord worden.

Het verhaal van de vriendschap, eerst Day met Aza en dan Day met Alex, dat deel van het boek is evenwel prachtig. Een mooi verhaal, met veel emoties, en dat toch niet overdreven melodramatisch verteld wordt. Hoeft ook niet, het is allemaal al heftig genoeg.
Het gegeven dat Day de Dood ziet en met hem spreekt, het feit dat Alex overledenen ziet, maakt het verhaal bijna een sprookje. Wel een duister sprookje, dus wees gewaarschuwd.

Meke Levenga (Groningen) studeert Arts, Culture and Media, vast van plan redacteur te worden. Identiteit was haar debuut.

ISBN 9789044852417 | Hardcover | 392 pagina's | Uitgeverij Clavis | november 2023
Leeftijd vanaf 15 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER