Godfried Nevels

Forever 27
The infamous club of 27
Godfried Nevels

Een interessant boek over muzikanten die op 27-jarige leeftijd zijn overleden en die samen nog wel eens als een soort club gezien worden. Natuurlijk vinden we de bekende namen: Brian Jones, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison, Kurt Cobain en Amy Winehouse, maar ook wat minder bekende namen.
Na het voorwoord van Barry Hay, die later ook nog een keer aan het woord komt over Jimi Hendrix, Janis Joplin en Jim Morrison, volgt een inleiding over de vraag waarom muzikanten jong sterven en of 27 nu echt wel zo'n gevaarlijke leeftijd is.

Het stuk met muzikantenportretten trapt af met Robert Johnson, die misschien een beetje een vreemde eend in de bijt is. Hij overleed in 1938 en is eigenlijk pas later aan de club van 27 toegevoegd. Dan volgen de portretten van 4 muzikanten die hun stempel op de muziek van de jaren 60 hebben gezet, namelijk Brian Jones (overleden in 1969), Jimi Hendrix (overleden in 1970), Janis Joplin (ook overleden in 1970) en Jim Morrison (overleden in 1971).

Hierna volgen een aantal intermezzo's. Eerst een stuk over het getal 27, dat wat mij betreft beter weggelaten had kunnen worden. Het is vooral vaag geklets dat niets toevoegt aan het verhaal. Het is vooral een soort bewijs van het feit dat mensen geneigd zijn om overal patronen in te zoeken. Het stuk over muzikanten die op 26-jarige en 28-jarige leeftijd zijn overleden is interessanter. Daar vinden we onder andere Nick Drake, die 26 jaar werd en Tim Buckley, die 28 jaar heeft geleefd. Beide muzikanten werden na hun dood pas echt populair. Natuurlijk ontbreken er de nodige muzikanten die de pech hadden om op een andere leeftijd te overlijden, maar goed, je moet nu eenmaal ergens een streep trekken. Tot slot is er nog een stukje met uitspraken van de overleden muzikanten.

Na deze intermezzo's volgt nog een stuk met portretten van muzikanten die op 27-jarige leeftijd zijn overleden, waarbij de aandacht wordt gericht op muzikanten van latere generaties. In dat opzicht is de eerste muzikant een beetje een vreemde eend in de bijt, die eerder bij het stuk voor de intermezzo's past. Dat is Pete Ham, de frontman van Badfinger, een naam die vermoedelijk minder mensen wat zal zeggen dan de andere namen die voor de intermezzo's aan bod komen. Hij maakte in 1975 een einde aan z'n leven.
Dan komt er ineens een sprong in de tijd naar Kurt Cobain, die op 8 april 1994 een einde aan z'n leven maakte. Verder volgen nog Kirsten Pfaff (1994), de bassiste van Courtney Love's groep Hole (voor wie het niet weet, Courtney Love was de partner van Kurt Cobain) en Richey Edwards (die in 1995 verdwenen is en van wie niemand meer iets gehoord heeft) van The Manic Street Preachers. En dan volgt nog Amy Winehouse (2011), waarmee het rijtje voorlopig compleet is.

Na deze muzikantenportretten, waarin ook aandacht is voor de doodsoorzaken en eventuele mysteries volgen nog interviews met mensen die iets te maken hebben gehad met verschillende leden van de club van 27. Al met al is het een interessant werkstuk op vrij groot formaat, met veel informatie en het nodige fotomateriaal.
Na het dankwoord volgen nog een bronvermelding en een fotoverantwoording.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Non-fictie

Godfried Nevels