Nieuwe jeugdboekrecensies t/m 5 jaar

Het vogelboek van Roodborstje
Yuval Sommer

Bijzonder: vanaf het begin tot het einde is het boek gevuld met illustraties. Het is duidelijk voor kleine kinderen, die hebben niets aan inleidende pagina’s waarop niets interessants staat.
Ook de vormgeving is geschikt voor kleine vingertjes. Het zijn kartonnen pagina’s, waarop je veel mooie afbeeldingen ziet, mooie kleuren, met leuke details en ook veel herhaling.

Aan de binnenkant van de omslag zie je de hoofdfiguur: het roodborstje. Hij staat negen keer afgebeeld, iedere keer in een andere activiteit. Zo ziet een kind wat een roodborstje allemaal doet in de tuin. En als je verder bladert zie je roodborstje bij het water, in de stad, in de bergen en op de rotsen en nog andere situaties, tot uiteindelijk de dag voorbij is en hij weer thuiskomt.

In andere omstandigheden zijn er natuurlijk andere vogels. Zo komen we zwanen tegen, duiven, papegaaiduikers en nog meer, tot in het donker de uil.
Er staat steeds een kort tekstje bij, en er wordt vermeld wat voor geluid de vogels maken. Hoewel het voor een voorlezer wel lastig is soms: ‘Krijs, krijs!’ Of ‘schr.. schr.. ‘ (Wat denk je wat voor vogels dat geluid maken?)
Maar dat maakt niet uit, de afbeeldingen doen hun werk. Er valt veel te zien en aan te wijzen.

Yuval Zommer studeerde aan het Royal College of Art in Londen. Hij werkte als creative director bij allerlei grote reclamebureaus. Bij Lemniscaat verschenen al vele boeken van zijn hand, waaronder Het Bijzondere Beestjes Boek, Het Buitengewone Beesten Boek, Het Zinderende Zee Boek en het vrolijke prentenboek De grot van Bruine Beer.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Jouw boerderij
Jon Klassen

Ben jij al eens door een dag geleid? Een dag op een boerderij nog wel, een boerderij met alles erop en eraan én die je ook nog eens zelf maakt!

Jon Klassen doet dat. Hij neemt je mee vanaf het moment dat de zon opkomt totdat de maan verschijnt.
Hij benoemt alles wat je ziet en vertelt erbij dat alles voor jou is.

Bij de boom zegt hij:

Dit is jouw boom.
Die kun je in
het zonnetje zetten.

De schuur kan mooi naast de boom staan en het paard mag in de schuur net als het hooi voor het paard.
En zo gaat het door, tot je dankzij de plaatjes een eigen boerderij hebt, mét een hek eromheen.

En als het donker wordt, komt de maan die jouw boerderij beschijnt waardoor jij rustig kunt gaan slapen.

Natuurlijk is alles weer in de simpele maar o zo doeltreffende manier afgebeeld, zoals we inmiddels van Jon Klassen gewend zijn.
Zelfs hier op de boerderij zijn het in feite vooral de ogen die weer de hoofdrolspelers zijn. Het blijft verrassend hoe doeltreffend die afbeeldingen zijn, ondanks de bijna minimalistische
uitwerking. Ook leert een kind gelijk wat een boerderij is en hoe die eruit ziet.
De tekst bestaat uit korte zinnen die in een duidelijk lettertype is weergegeven.

Opnieuw een prima boekje van deze bijzondere schrijver/illustrator.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

100 weetjes over
Tandenfeetjes
Thaïs Vanderheyden

Thaïs Vanderheyden is bekend om haar leuke boeken over de Spiekpietjes. Mijn buurjongetje was gek op die verhalen. Maar de tijden zijn veranderd en daarom zijn de Spiekpietjes verleden tijd. Maar nu heeft Thaïs een nieuw boek gemaakt over tandenfeetjes met dezelfde gezellige sfeer. Want wist je dat er net als Pietjes ook héél veel tandenfeestjes bestaan?
Zij leggen een muntstukje onder jouw kussen als je daar je uit je mond gevallen melktand neergelegd hebt.

Omdat ze nog niet zo bekend zijn worden er in dit boek allemaal vragen gesteld aan een tandenfeetje, zodat je ze goed leert kennen.

Een van de vragen is 'Waar wonen tandenfeetjes?'
Het tandenfeetje vertelt dat ze kunnen vliegen en daarom meestal hoog wonen, bijvoorbeeld tussen stenen van een oude toren of in een hoge holle boom. Op de afbeelding zie je dat ze een heel gezellig huis hebben met een badkamer, een grote keuken en ons tandenfeetje heeft een eigen slaapkamer met bureautje en een poppenhuis en nog veel meer.

En hoe weet een tandenfeetje eigenlijk dat er een kind een melktand onder een kussen heeft gelegd?
Daar hebben ze een heel team voor en een signaal centrum! Het feetje vertelt ook hoe ze in de huizen komen en waarom ze zo gek zijn op die melktandjes.
En hoe kan het dat een tandje soms niet wordt opgehaald? En wat doen ze als ze een vrije dag hebben? En moeten ze ook naar school?

Op al deze vragen en meer, geeft het tandenfeetje antwoord. Op de afbeeldingen kun je gelijk zien waarom bijvoorbeeld het tandenfeetje moeite heeft om de tand te vinden, of wat ze op hun vrije dag doen. Het is allemaal heel vrolijk en plezierig om te zien.

Aan het eind vertelt ze ook nog hoe je jouw melktandjes mooi wit kunt houden zodat de tandenfeetjes heel mooie, gave tandjes kunnen bewaren.
Super toch!

Zie ook het enkele afbeeldingen van dit boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik ben Steef
Morag Hood

‘Ik ben Steef!!’
‘Nee, IK ben Steef!’

Je zag het al op de omslag: twee vogels, papegaaiduikers, die er bijna, maar net niet helemaal, hetzelfde uitzien. Allebei zeggen ze dat zij Steef zijn! Maar dat kan helemaal niet! Of… toch wel?

Een hele poos staan ze te ruziën, wie de beste is, want dan moet die wel de echte Steef zijn.
Is het degene die slimmer is? Degene die langer is? Of degene die het langst onder water kan blijven?

Natuurlijk komen ze er niet uit, er zijn er gewoon twee!
Zullen ze dat accepteren?

Als je het verhaal leest over de twee Steven, hoor je als het ware twee kleine kinderen ruziën.
Waar het ook over gaat - waarschijnlijk niet over een naam - maar net als de twee vogels kunnen kinderen opschepperig kibbelen, totdat ze – hopelijk – beseffen dat ze er niets mee opschieten.
Het is een erg herkenbare situatie!
En wat doe je er aan? Nou, misschien dit boek er bij pakken en gaan zitten lezen. Hardop natuurlijk...
Het is ook heel leuk uitgebeeld, met sprankelende kleuren, en humor.

Morag Hood (Edinburgh, 1986) heeft al meerdere prijzen gewonnen voor haar prentenboeken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Als grote hond huilt
Illustraties: Barbara de Wolf
Tekst: Tamara Bos

Na o.a. de ontroerende boeken Kapsalon Romy en De kale boom, die beiden lastige onderwerpen op een toegankelijke en licht humoristische manier behandelen, is er nu dit boek Als grote hond huilt. Grote hond is hierin een metafoor voor volwassen mensen die soms, net als kleine kinderen, ook verdriet kunnen hebben.

Het is knap dat dit gegeven op zo'n lieve en zelfs grappige manier weergegeven wordt. Iedereen kent wel het ongemak wat je voelt als een ander huilt, je wilt niets liever dan dat het stopt en je doet er alles aan om diegene weer op te vrolijken. Dat is precies wat kleine hond ook probeert te doen.

Op de mooie, grote pagina's zien we dat kleine hond allerlei dingen verzint om grote hond weer minder verdrietig te krijgen.
Kleine hond kijkt eerst of grote zich mogelijk bezeerd heeft en plakt alvast overal pleisters. Of misschien heeft grote hond wel honger! Dus graaft kleine hond al zijn begraven botten op, maar dat helpt ook niet. Grote hond moet nog steeds huilen.
Misschien heeft grote hond erge dorst, dus brengt kleine hond water, of moet hij gewoon plassen of een poepje doen. Maar ook dat is niet het geval.
Kleine hond weet het niet zo goed meer, hij zingt en springt maar niets hoor, de tranen van grote hond blijven lopen.

En dan zegt grote hond 'Soms moet je gewoon huilen, dat is goed, als je die binnenhoudt dan zwel je helemaal op!'
Dat ziet kleine hond gelijk voor zich, een heel bolle, ronde grote hond, vol tranen... hij moet er vreselijk om lachen. Dus laat hij grote hond lekker huilen, dan is het er maar uit.

Het verhaal maakt dat het huilen van een ander veel minder moeilijk wordt, het laat zien dat huilen ook wel eens lekker kan zijn. Zo leer je dat papa en mama ook wel eens verdrietig kunnen zijn, dat dat heel gewoon is. Maar ook zonder deze wijze les is het een heerlijk verhaal om voor te lezen.

De mooie, zachtgekleurde illustraties van Barbara de Wolf geven prachtig de gemoedstoestand van grote en kleine hond weer.
Kortom, het is opnieuw een heel mooi boek van Tamara Bos.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De rots van boven
Jon Klassen

Schildpad staat op zijn lievelingsplek, hij wil nooit meer ergens anders staan.
Daar is het gordeldier! Kom bij me staan op mijn lievelingsplek zegt schildpad.
Oké

Maar het gordeldier voelt zich helemaal niet prettig op die plek. Hij heeft er een slecht gevoel bij.
Hij gaat even op een andere plek staan om te kijken of dat beter voelt.
Inderdaad voelt dat beter en roept dat naar schildpad, maar die kan hem niet verstaan.

Gordeldier loopt terug om dat te vertellen en gaat daarna weer naar zijn eigen plek.
Daar komt slang aan. Hij gaat bij gordeldier staan.
'Mijn plek is beter,' roept Schildpad maar ze verstaan hem niet.
Dus loopt schildpad naar gordeldier en slang.

Wat de drie dieren niet weten, maar wij wel, is dat er een enorme rotsblok naar beneden
komt precies naar het lievelingsplekje van... schildpad!

Dit is het eerste van de vijf verhaaltjes die allemaal om het rotsblok draaien en op de specifieke Jon Klassens manier worden 'verteld'.
Jon Klassen heeft namelijk altijd weinig woorden nodig. Zijn kracht zit in de afbeeldingen die eveneens eenvoudig zijn.
Maar schijn bedriegt. Hoewel de dieren nauwelijks bewegen, zit er toch veel beweging in de verhalen.
Het zijn namelijk, gek genoeg, in veel van zijn boeken de ogen die het verhaal vertellen.

Het was weer puur genieten.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reactie op het forum en/of reageer, klik HIER

Lars de dwarse dromedaris
Illustraties: Jim Field
Tekst: Rachel Bright

In de ochtend worden de dromedarissen wakker geroepen door Driss Dromedaris, ze moeten verder, naar de oase, dan kunnen ze lekker water drinken.
Maar kleine Lars denkt, bekijk het maar, ik heb nog geen zin om te lopen. Natuurlijk trekken de dromedarissen zich niets aan van zo'n kleine dwarsligger, ze gaan gewoon op pad!

Lars sjokt er al klagend, drammend, dralend en mokkend achteraan. En hij wordt uiteindelijk zo boos dat hij keihard schreeuw 'Ik blijf hier!!'
Na aanmoedigingen en duwtjes trekken de dromedarissen hun bult op en lopen verder. Hij bekijkt het maar. En nu voelt Lars zich eigenlijk best zielig. Daar ligt hij dan middenin de hete woestijn.

En dan tralala komt springmuis voorbij dansen, springen en zingen. Daar snapt Lars niets van, hoe kan hij zo blij zijn in deze hitte?
Dat vertelt de springmuis aan hem. "Gewoon blij kijken" Maar daar heeft onze kleine boze dwarse Lars nou net geen zin in...
'Dan doe je het niet', zegt de muis en toen...

Dit is nu echt zo'n boek dat je keer op keer wilt voorlezen want je wordt er vanzelf vrolijk van ook als je in net zo'n boze, dwarse bui als Lars bent.
Het is niet alleen het verhaal dat zo heerlijk opwekkend is, de afbeeldingen zijn ook zo ontzettend aansprekend. Jim Field heeft zowel de dwarse Lars geweldig weergegeven maar ook de blije Springmuis is hilarisch. Je zou hem zelf in je buurt willen hebben!

Het boek is vertaald door Bette Westera en dat is, zoals altijd weer heel speels gedaan. Ze weet altijd de goede toon te raken wat kinderboeken betreft.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Jouw bos
Jon Klassen

Dit is jouw zon.
Hij komt net op,
speciaal voor jou.

Met deze openingszinnen begint ook het boekje Jouw Boerderij van Jon Klassen en opnieuw mogen we meedoen met de fantasie van Jon Klassen.
Hij maakt namelijk een bos, speciaal voor jou.

In het boekje de boerderij werd één boom in het zonnetje gezet, maar met één boom heb je geen bos, dus nu worden er veel meer bomen geplaatst.
Er wordt zelfs een blokhut bij de bomen gezet en er komt een gezellig riviertje mét een brug!
Jouw bos is nu helemaal geweldig geworden en als het donker wordt, kun je rustig gaan slapen en dromen over alles wat je morgen gaat doen.

Grappig is dat er ook een lief spookje in het bos mag rondspoken. Ook al kijken de bomen, de rotsen en de blokhut er met een schuin oog naar.
Want die ogen blijven de kracht vormen in de afbeeldingen van Klassen. Zij bepalen de sfeer en vaak is dat heel grappig om te zien.
Het blijft opmerkelijk dat Jon Klassen met zulke eenvoudige afbeeldingen zoveel uitstraling kan opwekken.

Zie ook het inkijkexemplaar

Jon Klassen CM is een Canadese schrijver en illustrator van kinderboeken en een animator. Hij won zowel de Amerikaanse Caldecott-medaille als de Britse Kate Greenaway-medaille voor kinderboekillustraties, als erkenning voor het prentenboek This Is Not My Hat uit 2012, dat hij ook schreef.

Afmeting: 18,5 x 14 cm | Leeftijd 2+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Frank en Bert trappen een balletje
Chris Naylor-Ballesteros

De Frank en Bert boeken kun je eigenlijk ongezien kopen. De boeken stralen steeds veel vrolijkheid en gezelligheid uit. Bovendien volgt er telkens een lekker verhaal waarna je het boek glimlachend dicht slaat want, ondanks alles, Frank en Bert blijven vrienden, voor altijd!

In dit boek lezen we dat de slimme Frank en knuffelige Bert heel veel van voetballen houden. Maar ja wie Bert een beetje kent weet ook dat Bert vaak 'ongelukjes' heeft. Als Frank hem voetbaltrucjes leert bijvoorbeeld... dan schopt Bert die bal regelrecht naar het picknickkleed mét taart of bovenop een egel! Dag bal.

Bert zorgt gelukkig voor een nieuwe bal, zal het nu beter gaan? Nee! Bert blijft klungelig. Als ineens Barbara, de topvoetbalster, verschijnt is Frank door het dolle heen. Hij vergeet alles en iedereen, ook Bert! Toch als Frank in de problemen komt, is Barbara nergens te bekennen, maar Bert is er wel! Zo zie je maar, een goede vriend is goud waard!

De afbeeldingen zijn zoals altijd schijnbaar eenvoudig maar wel helemaal raak. En die snoeten van Frank en Bert... daar moet je gewoon wel van houden.
Opnieuw een erg fijn leesbaar boek. hopelijk volgen er nog vele boeken over dit grappige duo.

ISBN 9789025780791 | Hardcover | 32 pagina's | Gottmer | 26 februari 2025
Vertaald door J.H. Gevefr | Afmeting 27,7 x 27,8 cm | Leeftijd 3+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lisa en de wereld
Effie Lada

Als ik de naam Effie Lada zie, maakt mijn hart al een sprongetje. Haar boeken zijn altijd bijzonder en de afbeeldingen zou je zo aan je muur willen hangen.
Ook dit boek is weer een pronkstukje, zowel inhoudelijk als visueel. Bovendien heeft het een belangrijke boodschap met name voor volwassenen...

We zien Lisa in haar gele jas door de regen lopen. Alle volwassenen in de stad zijn verder grijs en grauw om te zien. Het enige wat wél kleur heeft is het blauwe schermpje van de telefoon. Niemand praat of kijkt om zich heen, zelfs als ze niet op hun telefoon staren. Lisa vindt het maar gek, hoe kunnen mensen weer gelukkig zijn? denk ze.
Ze gaat met de bus naar het platteland en daar is wél een kleurig leven!
Ze hoort en ziet vogels, de sterren aan de hemel stralen haar tegemoet, ze wordt de weg gewezen door een libel. In de haven ziet ze vluchtelingen op een schip, zij zijn kleurig gekleed en vol dromen over hun nieuwe leven.

Lisa loopt door en daar is het! Ze weet wat haar te doen staat zodat mensen elkaar weer zien en er weer kleur in hun leven is!

Het is geen vermanend verhaal maar wel een eye-opener voor veel mensen. Het laat zien hoeveel je mist als je alleen maar hun schermpje kijkt. Dan zie je het mooie leven zelf niet meer! En dat is een belangrijk gegeven.
Het moet maar op elke school voorgelezen worden...

ISBN 9789044856811 | Hardcover | 40 pagina's | Uitgeverij Clavis | 31 januari 2025
Afmeting 25,7 x 26,8 cm | Leeftijd 5+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De jongen, de trol en de krijtjes
Illustrator: David Litchfield
Tekst: Anne Booth

Illustrator David Litchfield is vooral bekend door zijn boeken over Beer en de piano. De warme prenten lieten je helemaal in de wereld van Beer stappen.
Deze keer is het boek geschreven door Anne Booth die ook al heel veel kinderboeken op haar naam heeft staan, helaas zijn deze nog alleen in het Engels verkrijgbaar.
Het leuke is dat dit verhaal over de jongen, de trol en de krijtjes weer een heel andere sfeer met zich meebrengt in de illustraties. Waren de boeken over Beer bijna dramatisch met een knipoog, deze zijn vrolijk en luchtig, terwijl het verhaal zelf een mooie inhoud met diepgang heeft.

Het gaat namelijk over een trol, die vanuit zijn grot vaak zit te grommen, hij wil met rust gelaten worden.
De kinderen die bij de grot spelen negeren hem eigenlijk maar. De trol krijgen ze toch niet te zien. Maar er is één jongen die toenadering zoekt, hij wil hem zien, hem spreken, maar hoe krijgt de jongen de trol zo ver?

Hij begint met zijn krijtjes voor de grot een tekening te maken van een bloem, maar één blaadje kleurt hij niet in. Daarna laat hij één krijtje achter...
De volgende dag is ook het laatste blaadje ingekleurd! Maar de trol wil zich nog steeds niet laten zien. Dus gaat de jongen door, elke keer laat hij iets weg op zijn tekening.
Maar de trol komt nog steeds de donkere grot niet uit.

De jongen houdt echter vol en op een dag weet hij, het is zover, hij roept de trol en ja! daar is hij... de trol staat eindelijk in het licht.
Maar hij ziet er heel anders uit dan iedereen dacht!
Het is een bijzonder verhaal dat eens op een andere manier bepaalde thema's presenteert. Er kunnen tijdens of na het voorlezen ook vragen gesteld worden over het waarom van het terugtrekken in de grot. Er zijn veel antwoorden op te geven. Ook kun je uit het verhaal opmaken dat de aanhouder wint, in de goede zin van het woord. De jongen is duidelijk begaan met de trol, wat een mooi gegeven is.

Zoals we inmiddels gewend zijn bij deze uitgeverij is het boek weer perfect verzorgd. De cover is voorzien van ragfijne gouden illustraties en glimmende details in de verder kleurige afbeelding.

ISBN 9789465000015 | Hardcover | 40 pagina's | De Vier Windstreken | 27 januari 2025
Formaat 24,7 x 28,7 cm | Leeftijd 5+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een bril voor Vos
Daan Remmerts de Vries

Toen Vos lekker een wandelingetje maakte, vond hij een bril. Hij zette hem op, keek in een waterplas en vond zichzelf er wel heel intelligent uitzien.
Dat hij nauwelijks iets zag door het ding en overal tegenop botste maakte Vos weinig uit.
Wat Vos niet weet is dat hij tegen bomen staat te praten of zigzaggend door het bos loopt. Hij ziet alles door een grote mist. En dan botst hij tegen iets op dat beweegt en kan praten!
Vos kan niet zien tegen wie hij praat en andersom is het hetzelfde.
Ze hebben een heel fijn gesprek, ze begrijpen elkaar helemaal totdat...

Naast een grappige verhaal is het ook een boek waar je veel kanten mee op kunt. Er is natuurlijk het thema ijdelheid, zie je er liever beter of intelligenter uit ook al beperkt het je om andere dingen goed te zien? Of, als je niet weet hoe iemand eruitziet, ben je dan minder bevooroordeeld?
In dit verhaal vinden de twee dieren elkaar helemaal, ze hebben begrip voor elkaar en bieden daardoor een vorm van troost, totdat ze elkaar zien!
Gelukkig laat de laatste afbeelding ook de wijze les zien...

Daan Remmerts de Vries (1962) volgde de opleiding Tekenen en handvaardigheid en dat is goed te merken in dit boek. Ook ontbreekt de nodige humor hem niet zoals te zien is op de paginagrote afbeeldingen. Vooral de ronddolende Vos met zijn slechte zicht is hilarisch om te zien, zelfs de 'mist' wordt nog grappig weergegeven.

Een bril voor Vos is al eerder in al eerder in het AVI-groeiboek 'Dit is Vos' verschenen, maar is nu verkrijgbaar als Prentenboek.
Dit boek maakt deel uit van een prentenboekenserie rond Vos. Eerder verschenen 'Vos is een boef', 'Dokter Vos', 'Feest met Vos' en 'Vos en Vis'.

ISBN 9789025779740 | Hardcover | 40 pagina's | Gottmer | 19 februari 2025
Afmeting 23,3 x 31,9 cm | leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vriendjes
Illustraties: Suzanne Diederen
Tekst: Mark Janssen

Ach arm Vosje, hij is helemaal verdrietig. Beer en Eekhoorn willen vast geen vriendjes meer zijn want ze willen niet meer met hem spelen, ze vinden op muizen jagen en door smalle holen kruipen niet leuk meer. Waren ze ook maar een vos dan wilden ze dat wel, want er iets écht niets leukers om te doen.

Gelukkig legt mama uit waarom ze dat waarschijnlijk niet meer doen willen en dat geeft Vosje weer een beetje moed. Hij gaat maar gauw naar buiten, naar de grote boom om te kijken of hij honing of lekkere nootjes kan pakken. Maar dat is nog helemaal niet zo makkelijk voor een Vosje. Hoe komt hij bij de bijenkorf in de boom? En die noten zijn ook al zo lastig uit de grote boom te halen. Maar dan had hij buiten Beer en Eekhoorn gerekend!
Daardoor snapt hij gelijk de verschillen tussen hem en de andere twee dieren, de een kan dit beter, de andere dat en Vosje kan goed door holen kruipen. Het is maar goed dat ze zo anders zijn anders hadden ze niet kunnen genieten van die lekker nootjes en honing. Een mooie les is geleerd.

Mark Janssen heeft er een leuk en aansprekend boek van gemaakt, de afbeeldingen hadden echter wel wat sprankelender gemogen.
Maar evengoed zullen kinderen van dit boek gaan genieten, o.a. door de grappige, onweerstaanbare snoet van Vosje.

Dettie, 9 februari 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER