Nieuwe jeugdboekrecensies t/m 5 jaar

De glitterjurk
Illustraties: Pippa Curnick
Tekst: Robert Tregoning

Robert Tregoning is LHBTI+-schrijver. Met andere woorden, hij hoopt dat zijn boeken kinderen en volwassenen helpen alles te accepteren en te vieren wat hen zo uniek maakt, zodat ze zich krachtig leren voelen en de erkenning krijgen waar iedereen recht op heeft.

In dit boek draait het om een jongen die helemaal verliefd wordt op een rode glitterjurk die in de etalage van de tweedehandswinkel hangt. Hij ziet gelijk voor zich wie de jurk gedragen kan hebben, een filmster? een spionne? een zangeres? En nu hangt die jurk zomaar in de tweedehandswinkel!
Hij wil hem absoluut hebben!

'Je kunt voor die jurk gaan sparen,' zegt zijn moeder en dat is wat de jongen gaat doen. Hij pakt alle klusjes aan, van auto wassen tot honden uitlaten. Ondertussen ziet hij zichzelf al lopen in de prachtige, flonkerende glitterjurk.
Maar als hij genoeg geld bij elkaar gespaard heeft, is de jurk weg!

Het is een gezellig verhaal. Samen met de jongen kijk je uit naar de dag dat hij eindelijk de jurk kan gaan halen. Ook de afbeeldingen zwieren met de jurk mee, ze zijn levendig, kleur- en fantasierijk.
Maar dan de vertaling... ondanks dat de vertaling van een gekende kinderboekenschrijver is, laat die her en der wel wat te wensen over.
Het lijkt wel of Edward van de Vendel eerst in het verhaal moest komen want verderop in het boek, begint de rijmende tekst beter te lopen.

Toch zinnen als:
[...] Wat iemand maar vroeg!

hij poetste, hij waste,
hij kookte, hij droeg

of
Hij waste en wreef tot zijn hand niet meer kon
en alles van de oldtimer glom in de zon.
(Engels: At house number twenty he washed an old car
and polished it up so it shone like a star.)

Het zijn lelijke zinnen, vooral schrijnend als je ziet hoe sprankelend de Engelse tekst is. Van een gerenommeerd en ervaren kinderboekenschrijver verwacht je een beter woordgebruik en taalgevoel en niet dit gesjoemel met zinnen en rijmwoorden.

Maar het verhaal zelf is erg leuk en natuurlijk is het verrassend dat een jongen van een jurk droomt, dat komt maar in enkele kinderboeken voor. Robert Tregoning haalt hiermee het rolbevestigende gedrag weg en laat kinderen zijn zoals ze zijn.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hé, wie zit er op de wc?
Harmen van Straaten

Beer moet naar de wc. Dat is pech hebben: de deur is op slot! Even wachten dan. Maar wat duurt het lang, de deur gaat maar niet open.
Hé, wie zit er op de wc?
Beer krijgt geen antwoord. Er zit niets anders op dan maar te wachten. Al snel krijgt hij gezelschap, van Varken, want ook hij moet naar de wc. Hij heeft niet in de gaten dat Beer al staat te wachten, maar die roept hem snel tot de orde. ‘Aansluiten, meneer.’
Dan komt Olifant eraan, maar ook hij moet wachten.

‘Schiet eens op daar in de wc!’

Beer, Varken en Olifant hebben het zwaar. Ze kunnen haast niet ophouden. Maar de deur blijft dicht…
En de rij groeit: Tijger, Aap, Pinguïn, allemaal willen ze echt heel graag naar de wc.

‘Aap, Pinguïn, Tijger, Olifant, Varken, Beer
Lopen steeds benauwder heen en weer.
Beer kreunt en steunt: ‘Ik hou het echt niet meer.’
Tijger zucht: ‘O nee, o nee.’

Maar hoe lang ze ook wachten: er komt niemand uit de wc.
Je ziet hoe de dieren steeds meer moeite hebben om hun behoefte op te houden. Ze moeten flink knijpen, want hoe ze ook roepen en smeken, de deur blijft dicht. Maar wie zou er dan toch op de wc zitten? Waarom duurt het zo lang?

Ontzettend grappig, maar ook herkenbaar. Vooral dat knijpen natuurlijk!
En zoals je ziet: de tekst is op rijm. De tekeningen van Harmen van Straaten zelf zijn erg leuk!

Met recht een klassieker! Het boek kwam uit in 2015, werd gekozen in de Prentenboeken Top 10 voor de Nationale Voorleesdagen 2017 en nu is er de 23^e druk!

Harmen van Straaten illustreerde ruim vierhonderd boeken in binnen- en buitenland en schreef ruim vijftig boeken. Zijn werk is bekroond met diverse prijzen, waaronder de Gouden Appel en de Sankei Children’s Book Award. Zijn werk is vertaald in het Duits, Amerikaans, Japans, Koreaans, Frans, Noors, Zweeds en Deens.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Luuk en Lotje - Het herfstbos
Ruth Wielockx

De tweeling Luuk en Lotje kun je al wel kennen. Zij hebben al vele avonturen beleefd die allemaal vastgelegd zijn in boeken: De Luuk en Lotje serie. Dit keer gaan ze een wandeling maken in het bos. Met papa en mama.

Het is herfst, ze doen een lekkere warme jas aan en laarsjes. En ze nemen wat lekkers mee voor onderweg.
Als ze groot bord zien waar een route op getekend is, roept Luuk: ‘We gaan op zoek naar de kabouterschat!’
Dat heeft hij goed gezien: op de pijlen die ze moeten volgen staat een kaboutertje getekend.
Als het goed is komen ze onderweg ook nog hertjes tegen!

Daar gaan ze. Het is echt herfst. De blaadjes - in mooie kleuren - dwarrelen van de bomen. En anders zorgt Luuk er wel voor dat er bladeren dwarrelen! Al moet hij wel uitkijken, er zitten ook kastanjes tussen en die kunnen prikken!
Hé, horen ze nu kaboutertjes?
En woont er eentje in die paddenstoel? Of onder die grote steen?

Behalve de tweeling en hun ouders is er op de volledig gekleurde pagina’s nog veel meer te zien. Meestal iets dat te maken heeft met de herfst.
En ze krijgen nog een verrassing ook!

Heel mooi prentenboek dat in 2016 al uitkwam. Of de inhoud wel hetzelfde is, dat weet ik niet, maar hoeveel kan je variëren? De omslag is anders. en de titel is een klein beetje veranderd. Natuurlijk maakt het niet uit, dit soort boeken voor de kleintjes blijven leuk!
Toevoeging: de inhoud is niet hetzelfde!

Ruth Wielockx (Mol, 1971) studeerde Voedings- en dieetleer aan de Universiteit van Leuven en Southampton. Ze behaalde ook haar lerarendiploma en gaf een tijdlang les.
En toen: toen bedacht ze dat ze kinderboeken wilde maken!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Frieda op droomreis naar de dino's
Deel 1: Frieda
Illustraties: Roel Steenbergen
Tekst: Rosalie Koppendraaier

Frieda is een gewoon meisje. Ze heeft een mama, een pap, twee broertjes. Haar hond heet Koekie. En haar kat ook.
Dat is niet zo gewoon? Ok, dat is ook al wel bijzonder.
Maar het meest bijzondere aan Frieda is dat ze kan reizen door de tijd en de ruimte! Maar hoe doet ze dat dan?
Frieda droomt!
En dat doet ze op een heel bijzondere manier. Ze gaat eigenlijk graag slapen, want als ze haar ogen dicht doet, slaapt ze al snel en dan begint haar droom.

‘Zodra Frieda in slaap valt, verandert de wereld! Ze kan zweven en ze kan zichzelf in bed zien liggen slapen. Ook kan ze bij haar broertjes kijken, die lekker in hun bedje liggen. Ze hoort papa en mama beneden en zweeft snel terug naar haar kamer.
Daar doet ze stilletjes haar gordijnen open. Op dat moment kijken Koekie en Koekie op en beginnen te kwispelen en te miauwen. Alleen zij weten wat Frieda gaat doen!’

In dit boek gaat de reis naar een ver verleden. Ze komt bij de dino’s. Daar zijn de Twijfelende Triceratops, de Blije Brachiosaurus, de Dappere Diplodocus, de Aardige Ankylosaurus, de Trillende T-rex en de Vrolijke Velociraptor. Zij zijn haar vrienden en vrienden vragen elkaar om hulp als dat nodig is. Deze keer hebben de dino’s hulp nodig! Kan Frieda hen helpen?

Iedere dino heeft een eigenschap, dat blijkt al uit hun namen.
De Trillende T-rex is een bangerd: ‘Frieda, ik ben bang. Alle kracht is uit mijn lijf verdwenen, je hebt niks aan mij.’ De Dappere Diplodocus zegt juist: ’Ik vind het spannend, ik kan het proberen.’
Frieda weet het voor elkaar te krijgen dat ze over hun angsten en twijfels heen stappen: ‘Als je de maan wilt, dan lukt dat’. Geloof in jezelf en je kunt meer dan je denkt.

Gelukkig wordt het verhaal er niet te zweverig van. Er zit humor in en is spannend.
En mocht je toch de meer esoterische kant van het verhaal willen dan staat er achter in het boek een QR-code waarmee je naar een gratis meditatie voor kinderen kunt luisteren.

Rosalie Koppendraaier (1986, Noordwijk) schrijft om kinderen te laten geloven in hun eigen kracht. Frieda op droomreis naar de dino’s is haar debuut en het eerste deel in de Frieda-reeks.
Roel Steenbergen (Ugchelen, 1986) maakt graag vrolijke illustraties voor kinderen. Hij schreef en illustreerde ook zijn eigen prentenboeken Hermans hoed en Luna vliegt naar de maan.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Iedereen telt mee
Kristin Roskifte

‘Iedereen telt mee’ dat heeft twee betekenissen, we gaan letterlijk tellen, en we beginnen bij 0 oplopend tot 7.500.000.000. En iedereen, dat ben jij, en ik en al die anderen.

Als we beginnen te tellen is alles nog overzichtelijk: op iedere pagina staan, nul, een, twee figuren getekend. Je kan je voorstellen dat als we bij de honderd of nog meer zijn, de pagina’s erg vol raken! Dat zie je al op de kaft van het boek. Door de kleuren en de diversiteit blijft het een feest om te bekijken. Maar eigenlijk zijn de eerste pagina’s wel mooier, al is dat een kwestie van smaak. Daar staan dus de personages getekend binnen een achtergrond van een tekening in blauwe lijnen. Eenvoudig, en heel mooi om te zien. Onder aan de pagina staan korte tekstjes over de mensen die je ziet.

‘Zes mensen in een lift. Een van hen is als de dood dat hij iets zal missen. Twee van hen voelen zich eenzaam.’

Op deze pagina zie je zes mensen met duidelijke contouren en vol in kleur getekend tegen een blauwe lijntjestekening die een lift weergeeft. Als je deze pagina met een kind bekijkt kan je het er over hebben: wie is degene die bang is dat hij/zij iets zal missen? Wie zouden de eenzame mensen zijn?
Juist omdat dit niet bij iedere pagina even duidelijk is, kan je dat bespreken! Bij deze zes mensen is het overigens wel duidelijk te zien. Wat je ook kan doen is een kind de opdracht geven om zelf dit soort tekeningen te maken. Met ook zo’n tekstje erbij!
Een boek dat uitdaagt, een boek waarmee je telt, en een zoekboek. En een boek dat duidelijk maakt dat iedereen belangrijk is!

Het beste kinder- en jeugdboek van Scandinavië in 2019.
Wereldwijd succes: vertaald in 38 talen.

Kristin Roskifte is een Noorse illustrator en auteur. Ze heeft al meer dan tien jaar ervaring als freelance illustrator en haar werk heeft haar vele prijzen en geweldige recensies opgeleverd.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Beertje Probeertje gaat naar de dokter
Eline van Lindenhuizen

Beertje Probeertje gaat samen met het kind en zijn mama mee naar de dokter. Zijn kind zal vertellen hoe het bij de dokter eraan toegaat, van het begin tot het eind.
Beertje hoeft niet bang te zijn want hij is niet ziek. De dokter wil alleen maar kijken hoe het met hem is.

Dit vertelperspectief is natuurlijk slim bedacht. Het kind laat alles aan Beertje Probeertje zien en daardoor leren de kleine voorleesluisteraartjes ook wat ze mee kunnen maken bij de dokter. We zien en horen daardoor hoe het in de wachtkamer is en dat de dokter je roept als je aan de beurt bent. Beertje en zijn kind worden ook gemeten en gewogen en ook luistert de dokter met een apparaatje naar je hart, dat apparaatje is best koud.

Beertje moet ook aaah zeggen als zijn kind net als de dokter in zijn keel kijkt en dan doen ze spelletjes zodat de dokter weet of Beertje en zijn kind alles goed horen en zien. Ook een prikje kan erbij horen maar als Beertje en zijn kind alles dapper doorstaan hebben dan geeft de dokter soms zelfs een cadeautje!

Een heldere en klip en klare tekst met even zo duidelijke afbeeldingen. Niets wordt overgeslagen. Het is natuurlijk wel een situatie waarin niets met het kind aan de hand is want het is een gewone controle.
Wel een beetje jammer dat de tekst aangeeft dat je als je dapper bent geweest een cadeautje krijgt. Voor een heel bang en huilend kind is het misschien nog 'dapperder' dat ze toch alles doorstaan. Nu wordt er toch een soort prestatie verlangd van het kind wat het misschien nog niet kan leveren. Maar misschien kan de voorlezer daar een draai aan geven.
Verder is het een bijzonder prettig boek waardoor een kind leert dat een bezoekje aan de dokter niet eng hoeft te zijn.

Dettie, 9 september 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik mis je
Illustraties: Frederico van Lunter
Tekst: Rik Peters

En toen was je verdwenen
je bent niet weggegaan
maar was het gewoon opeens
weg

Met deze woorden begint het liefdevolle boek over afscheid nemen en loslaten.
We zien een klein jongetje in zijn kamertje, door het raam vliegt een witte ballon weg. We zien gelijk dat het niet zomaar een ballon is, om de ballon glanst en schittert het. De ballon geeft bijna licht.

Het jongetje zegt heel wijs:

Misschien is missen niet
dat ik je niet meer zie
maar dat ik je blijf zien
waar je niet meer bent

We zien hem op een wip zitten, aan de andere kant 'zit' de mooie glanzende ballon. Het jongetje zegt:

Alles is met zonder jou

En zo zet dit poëtische verhaal zich voort. Het jongetje weet dat het zo niet kan blijven. De ballon moet een eigen plek krijgen.

Een plaats waar ik je vast kan houden om los te laten

Het jongetje zoekt een ergens-anders plekje, een niet-hier plek. En vindt dat in het schrijven, in een brief, "want ik schrijf je en ik lees je"
Maar ook een foto is een ergens-anders plek en die plek kan ook in een lied zitten. Hij stapt met de ballon aan een touwtje in een papieren bootje en gaat op weg. Hij moet door.
Hij vaart door papier en letters. Langzamerhand wordt het anders.

Het boek eindigt met de woorden:

Soms dwaal ik nog, soms mis ik je
maar ik vind je altijd op een nieuwe plaats
een gesloten boek
dat open kan.

We zien het jongetje samen met een meisje in een boek kijken, de ballon vliegt vrij in de lucht. Het is goed zo.

Meer moet er niet gezegd worden. Het is een boek dat je moet zien en lezen, je moet de woorden proeven en vertellen. Elk kind zal het begrijpen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Monstermanieren
Een echt rommel-
monster
Katrijn Jacobs

Er zijn van die wezens die overal waar ze komen rommel maken. Als ze in bad gaan, is het binnen de kortste keren een grote waterbende. Als ze eten dan eten hun kleren, de vloer, de tafel en alles mee, want alles zit onder de taart, patat, pizza, groente enz.

Roki is ook zo'n rommelmonster. We zien dat het gebakken ei aan de muur plakt, het melkpak leegloopt op de vloer, de patat in zijn oren zit en zelfs bij zijn moeder zitten de kersen in haar haar.
Maar het allerergste is de slaapkamer van Riko. Die ligt helemaal vol met allemaal spullen die Riko wel eens gebruikt, maar alles ligt door elkaar! Als zijn vriendjes komen spelen is die rommel extra leuk, er is toch al rommel dus er kan veel meer rommel bij, het verschil zie je toch niet. Dus gooit Riko prullenbakken om, gooit kussens van zijn bed, maar waar zijn zijn vrienden nou?
Door alle rommel kan hij ze niet meer vinden!! Wat nu?
Hij zal toch niet alles op moeten ruimen?

Roki is om te zien wel een grappig rommelmonster net als Bako en Larza die komen spelen. En alle die rommel maakt wel dat je er lekker in wil springen en er in rond wil rommelen.
Maar rommel heeft ook een nadeel... Je kunt niets meer terugvinden, zelfs je eigen vriendjes niet! Dat is natuurlijk de wijze les achter dit verhaal.
Maar die les is wel heel gezellig verteld!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Abel en Lot gaan verhuizen
Illustraties: van Laury Timmermans
Tekst: Ruby Coene

De zesjarige Abel is boos. Hij wil helemaal niet verhuizen! Dan mist hij zijn vriendjes, zijn eigen kamer en de buurt waar hij iedereen kent.
Maar natuurlijk heeft hij niets te vertellen. Zijn ouders zijn gescheiden, en nu papa verder weg is gaan wonen is het handiger als mama met hen dichter bij hun papa in de buurt gaat wonen.
Dus stapt hij in de grote verhuiswagen waar al hun spullen ingeladen zijn.
Hij vindt het dan wel weer leuk dat hij en zijn jongere zusje Lot even in de grote cabine mogen zitten.
En dan vertrekken ze. Voor nieuwe avonturen in een nieuwe buurt.

En avonturen komen er: het begint al met een soort kamperen en picknicken in het nieuwe huis dat nog niet ingericht is. En in de tuin, die nog geen tuin is, spelen in de modder. Daar leren ze hun buren kennen, gelukkig met kinderen van hun eigen leeftijd.
Ze gaan de buurt verkennen, en maken kennis met de ‘bouwmevrouw’, een mevrouw die vrijwel iedere dag bij hen in de straat aan het werk is met haar rood-groene graafmachine. Ze wonen namelijk nu in een nieuwbouwwijk die nog niet af is.
Natuurlijk gaan ze ook naar papa, waar ze een kippenhok maken en dan de bewoners daarvan uit gaan kiezen.
Abel gaat al naar school, Lot moet nog even wachten.
Maar het is al snel duidelijk: in hun nieuwe huis hebben de twee het al snel naar hun zin!

Het zijn verhalen, om voor te lezen – de lengte is daar prima geschikt voor – en om later zelf te lezen.
De belevenissen van de kinderen zijn wat kinderen in hun eigen leven ook meemaken, of waar ze over horen van vriendjes: het verhuizen. Een speeltuin zoeken in de buurt. Thuisblijven van school omdat ze ziek zijn; huisdieren aanschaffen. Op schoolreisje gaan met de bus. Boodschappen doen met mama en de zwemles.
Bijzonder is het verhaal over de alles-mag-dag! Dat heeft papa ingesteld, al krijgt hij daar misschien wel spijt van…

Leuk dus, al deze herkenbaarheid, wat betreft de twee kinderen en wat ze meemaken.
Abel en Lot weten zich goed aan te passen en zijn zeer vindingrijk!
Ruby Coenen verwerkt leuke taalgrapjes in de verhalen zoals ‘jakkie-bakkie- kippenkakkie’.

Ruby Coene (1986) heeft haar eigen praktijk als kinder- en jeugdtherapeut in Utrecht. Naast schrijven is ze gek op lezen en reizen. Na De Grote Race en het vervolg daarop De Zussenmeren, is er nu een voorleesboek voor jongere kinderen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Niemand die ons ziet
Donna Kroese

Verstoppertje spelen, dat is het leukste spelletje dat er is. Vooral als ze je niet kunnen vinden…
Lotje wil dan ook heel graag verstoppertje spelen met oma. Haar vriendjes doen ook graag mee. Ze mogen het hele huis gebruiken!
Lotje is goed in verstoppen, maar oma is heel goed in vinden!

Dan komt Lotje op een idee! Dat zal vast werken, nu zal Oma hen vast niet kunnen vinden!
Wat ze bedenkt, je kan het niet verzinnen: ze heeft er een flinke pot verf bij nodig. In dezelfde kleuren als het huis is. Heb je al een idee wat Lotje doet?
Het is iets waardoor een aanvankelijk realistisch verhaal verandert in een verhaal vol magie.
En zou oma er in trappen?

De vriendjes van Lotje zijn bijzonder. Er is een jongetje, maar het zijn vooral knuffels. Lotje verstopt ze allemaal, en oma, die zoekt. Heel goed doet ze dat.

Dit boek gaat dus over verstoppertje spelen. en dat betekent dat je moet zoeken. Nou als je iets heel goed kunt doen met dit boek dan is dat zoeken!
Op iedere pagina staan zoveel details afgebeeld, dat je met een jong kind uren bezig kunt blijven.
Ben je klaar met verstoppertje spelen, dan is er nog veel meer te zien! En alles in vrolijke kleuren.

Donna Kroese (Tilburg) is iedere dag bezig met tekenen. Meestal over liefde, vriendschap, troost en verwondering.
Ze heeft al meer boeken gemaakt, zie HIER

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Dierenbendes
Scarlet Ratt

Audra en Oliver Otter gaan de zee op in een bootje. Met papa natuurlijk! En ze nemen van alles mee: zwemvesten, de picknickmand, de vishengels…
Wat is er veel te zien onderweg en op die grote oceaan: flamingo’s, kikkers, vissen natuurlijk… Ze worden er moe van en vallen in slaap. En dan, als ze wakker worden zien ze papa nergens meer! Wel zien ze haaien. Het zal toch niet? Is papa opgegeten?

Hoe dan ook: hij is er niet. Ze moeten zelf zien hoe ze thuis komen. Ze drijven lang op de enorme zee tot ze aan land komen. Maar dat is niet het goede land!
Onderweg komen ze nog meer dieren tegen: tijgers, apen, hyena’s. Sommigen dieren kunnen ze beter uit de weg blijven, maar andere blijken hen wel te willen helpen. Gelukkig maar.

Het begon al op de eerste pagina: een groep kikkers; een tribune flamingo’s, een school vissen. Die dieren hebben een naam als ze met meerdere bij elkaar zijn! Hoe heet het dan als er otters samen groepen?
Niemand die het weet en dat vinden ze wel jammer. Maar het belangrijkste is dat ze thuis weten te komen!

Dat is dan ook het verhaal: de otters beleven een angstig, maar ook spannend avontuur. Ze leren bij wie ze maar beter uit de buurt kunnen blijven en wie dan wèl hun vrienden zijn.
Maar onderweg leren zij - en dus ook de lezer - hoe al die groepen dieren heten. Het fijne is dat achter in het boek alles nog eens op een rijtje staat! Zouden daar de otters ook bij staan?

De afbeeldingen zijn prachtig, vooral de cobra en de tijger zijn heel mooi getekend. De dieren zijn soms wel en soms niet aangekleed, niet echt consequent, maar de jonge lezer zal dat waarschijnlijk niet eens zien.

ISBN 9789044850451 | Hardcover| 56 pagina's | Uitgeverij Clavis | juni 2023
Leeftijd vanaf 5 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Beter een goede buur ...
Rocio Bonilla

"Er was eens een buurt als zoveel andere buurten.
Er waren huizen, bomen, stoplichten...
En buren die elkaar niet kenden."

En om al die buren draait nu net het hele verhaal.
Neem nou Saartje de kip van nummer 15. Uit haar huis kwam altijd heel veel lawaai, de buren dachten dat het de tv was. De buurvrouw is zeker doof, dachten haar buren.
Maar Saartje was helemaal niet doof! Ze had wel tien baby's die heel veel herrie maakten.

Daarom durfde Saartje ook niet naar buurman Karim, de vos, die was altijd zo netjes om te zien. Maar wat Saartje niet wist, was dat advocaat Karim in zijn vrije tijd zijn circuspak aantrok een ging jongleren. Hij wilde heel graag publiek, maar ja buurvrouw Saartje was doof en zijn andere buurman was een grote draak...
Maar ook dat klopte niet, die draak was een muis!

En zo blijkt de hele buurt van veronderstellingen uit te gaan, die helemaal niet kloppen. Dat heeft wel tot gevolg dat ze allemaal niet bij de ander durven aan te bellen, totdat... bij mevrouw Bonita, de uil, ineens de internetverbinding ermee stopt. Dat was echt een ramp! Dus vroeg mevrouw Bonita heel voorzichtig hulp aan haar buurvrouw Marie, die wetenschapper, blijkt te zijn. En dit brengt de bal aan het rollen ...

Uiteindelijk praten alle de buren tegen elkaar en ontdekken ze dat ze eigenlijk heel erg leuk zijn! En zo wordt de buurt een heel gezellige burenbuurt! Iedereen staat klaar voor elkaar en er ontstaan heel fijne vriendschappen.
Zo zie je maar weer dat niets is wat het lijkt!

Rico Bonilla heeft heel vermakelijke afbeeldingen bij dit verhaal gemaakt. Je wordt er vanzelf blij van.

Bekijk ook de vrolijke video over het boek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Tockels in het bos
Illustraties: Ina Hallemans
Tekst: Ilse de Keyzer

‘Wat ruikt de herfst lekker!’

En zij kunnen het weten, hier zijn immers de Tockels aan het woord.
De Tockels dat zijn Tosca, Tessie, Tica, Tommie en Taco, vijf teckelpuppy’s die de wereld ontdekken. En ze laten ons daarvan meegenieten! Heel erg lief van ze!

Ze gaan naar buiten, met hun baasje die hen netjes aan de lijn doet. In het bos mogen ze los (foei baasje, dat is niet zo’n goed idee. In het bos wonen andere dieren die schrikken van een hond, laat staan van vijf! Maar ja, dan is er geen verhaal te vertellen…)

Ze genieten er wel van, onze hondjes: al die fijne herfstgeuren, en lekker spetteren in een plas. Blaadjes vangen die van de bomen vallen, er valt veel te beleven.
Ze schrikken van een heel groot dier dat daar ineens staat, maar voor ze het goed kunnen bekijken is het al weer verdwenen.
Een haas rent angstig weg en een eekhoorntje is hen te slim af.
Er liggen fijne grote takken, tjee, wat is het leuk in het bos.
Ze krijgen er honger van en moe zijn ze ook. Dan mogen ze bij mama Trojka liggen om lekker uit te rusten.

Het leuke is wel dat de puppy's alle vijf een eigen karakter hebben en dat ze dan ook binnen het verhaal te onderscheiden zijn van elkaar. Tosca beleeft een avontuur met een muis, Tica met een egel.
Tommie vindt het water minder leuk, en die bramenstruiken, hm, daar kan hij ook maar beter uit de buurt blijven. Zo leer je welke naam bij welke hond hoort.

Ina Hallemans (1958) studeerde Vrije Grafiek in Brussel. Sinds enkele jaren maakt ze vooral illustraties voor kinderen, met als specialisatie natuurillustraties.

Ilse De Keyzer (1980) is een Belgische jeugdboekenschrijfster. Naast haar schrijfwerk is zij docente. Haar ervaringen in het onderwijs waren de aanleiding voor haar debuutroman Harde Noten in 2012, een pleidooi tegen het pesten.
En ze schreef een serie rond de teckel die Tokkel heet. Jawel, de papa van onze kleine Tockels…

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bouwen maar!
Serie: Beestenboel
Federico van Lunter

In de serie Beestenboel zijn er behalve voor nog jongere kinderen meer boeken verschenen voor driejarigen: over Kerstmis, voor het eerst naar school of naar de zee gaan, Nu is er het grote voertuigenboek.De hoofdfiguren in deze boeken zijn dieren. Louis het aapje, Olivia de poes, Emma de een of andere vogel en Arthur is een tijger. Niet dat het uitmaakt, maar kinderen vinden dat wel leuk.

‘Hé, gek aapje!
Je graaft me helemaal onder met je bulldozer,’ lacht Arthur.
‘Maak je maar geen zorgen,’ grinnikt Louis.
’Je hebt je helm toch op?’

Het is duidelijk: ze hebben veel plezier als ze aan het spelen zijn met al die bouwvoertuigen. Ze graven, takelen, maken beton, boren met de drilboor en kiepen er op los.
En inderdaad: ze hebben allemaal een helm op, heel veilig!

Bij ieder voertuig dat ze gebruiken vertellen ze wat daar mee kan. Bijvoorbeeld:

De Kiepwagen

Wat een grote laadbak!
Zodra de kiepwagen helemaal vol is, voer ik het zand weg. De achterklep kan open.
Zo kiep ik de laadbak weer leeg.

Bij de afbeelding staan vaak woorden zodat je ook ziet wat er verteld wordt. Je ziet hoe hard onze vrienden werken, en er is nog een extraatje: bij verschillende pagina’s is er een zoekopdracht.
Je kan een duifje zoeken, emmertjes, of vogels.

Een boek voor uren lees- en kijkplezier. Ook als je niet zo’n bouwer bent…

Voor een inkijkje en meer zie: HIER

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het groene land
Duan Xuefei

Er was eens een woestijn, de Maowusuwoestijn, waar het leven hard en zwaar is. Er zijn geen planten of bomen en de mensen die er worden moeten periodes van overstromingen, grote droogte en zandstormen doorstaan. De mensen willen er niet meer wonen en trekken weg.

In die woestijn woont ook Bao Ri, zij houdt van de woestijn en wil helemaal niet weg. Een oude dorpsgenoot vertelt haar over de tijd dat de woestijn nog groen was en er koeien en schapen rondliepen. Maar helaas na oorlog en het weghalen van de bomen ging het mis.

Bao Ri is een wijs meisje, een denkertje. Als het vroeger groen was, dan kan het nu toch ook? bedenkt ze zich. In haar hoofd groeit een plan. Als zij nog eens gewoon begint met planten van kleine boompjes? Vol vuur begint ze haar plan ten uitvoer te brengen, maar... de wind blaast alles weer weg.
Maar Bao Ri is koppig, ze plant ze op een andere plek, maar... de schapen eten alles op.
Dan maar een hek maken, maar... een zandstorm blaast het hek omver en de bomen vliegen door de lucht, op één boompje na.
Dat ene boompje maakt dat Bao Ri de moed niet opgeeft, als dat ene boompje wel blijft staan dan blijven er vast meer boompjes staan.
Weer bedenkt ze een oplossing, zal het deze keer wel lukken?
Natuurlijk wel! Maar eerst moeten er nog een heleboel obstakels overwonnen worden.

Het lijkt een sprookje maar het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het laat zien dat je met doorzettingsvermogen en vertrouwen héél veel kunt bereiken.
De Maowusuoestijn is verdwenen en is nu een prachtige groene plek waar mensen graag willen wonen.

De afbeeldingen zijn beeldend en geven de situatie goed weer. De kleuren zijn levendig en laten zien wat voor enorme veranderingen de woestijn ondergaat, maar ook hoe koppig de woestijn is. Bao Ri en haar dorpsgenoten leveren een flinke strijd voordat de woestijn zich gewonnen geeft. Prachtig weergegeven!

Duan Xuefei is de winnaar van de zilveren medaille van de Key Colours Competition China 2021.
Clavis Uitgeverij en de stad Hasselt organiseren deze tweejaarlijkse, internationale wedstrijd voor het beste prentenboek concept. De winnaar krijgt een flinke geldsom en een uitgavecontract bij Clavis Uitgeverij. Deze wedstrijd is voor veel illustratoren het begin van een succesrijke carrière in binnen- en buitenland.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Halloween met Fien en Milo
Pauline Oud

Op 31 oktober verkleden kinderen zich en als het donker wordt bellen of kloppen ze aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes. De bewoners geven de kinderen dan snoepjes. Het is net St Maarten maar op Halloween lopen kinderen niet met lampions maar gaan ze griezelig verkleed.
Konijntje Fien en muisje Mila doen natuurlijk ook mee.

Alleen de voorbereidingen zijn al leuk, want wat zullen ze aantrekken. Fien kiest de roze tovernaarsjurk, die is niet echt eng, maar Milo vindt het moeilijk, trekt hij het drakenpak aan of doet hij de sppokjescape om? Het wordt het drakenpak.

Maar dan zijn ze er nog niet, want bij Halloween hoort ook dat je de boel versiert, met een beetje enge dingen, zoals een spinnenweb met spinnen... brrr. Zelfs de tuin doet mee aan Halloween. Fien en Milo maken prachtige pompoenmannetjes met lichtjes erin! Maar ze hebben nog veel meer spullen om bij de deur te zetten. Het wordt een echte Halloweentuin, wat een mooie avond zullen ze krijgen.

Pauline Oud maakt op een speelse manier duidelijk wat Halloween is en dankzij de vragen en zoekopdrachten leren kinderen wat wel of niet bij dat feest hoort.
Zoals altijd is het weer een heel gezellig, duidelijk en vrolijk verhaal geworden.
Heerlijk om uit voor te lezen en samen de afbeeldingen te bekijken.

Zie ook het inkijkexemplaar op de website van Pauline Oud

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER