Nieuwe jeugdboekrecensies 6+

Beer en Faas en de stalen oppas
Illustraties: Esther Leeuwrik
Tekst: Anke Kranendonk

De vader van de tweeling Beer en Faas is muzikant en moet een tijdje op tournee en mama werkt overdag. Dus... er moet een oppas komen en dat wordt Stella.

Natuurlijk wordt Stella uitgeprobeerd, de jongens plagen haar en ze proberen haar in de war te brengen door te zeggen dat ze Beer of Faas zijn. Maar Stella weet de identieke tweeling vanaf de eerste minuut uit elkaar te houden. Bovendien is ze ook nog eens een heel stoere meid. Daarom geeft de tweeling haar al snel de naam Staal in plaats van Stella.

Het wordt uiteindelijk een gezellig verhaal, waarbij het verschil in karakter van Beer en Faas duidelijk naar voren komt. Beer is de actieve doener, Faas de tekenaar en dromer. Staal speelt daar steeds goed op in. En verder is Staal streng maar lief, creatief en muzikaal, ze verzint de gekste dingen en heeft maling aan alles. Langzamerhand pakt ze de jongens helemaal in. Ze zijn al snel gek op haar, helemaal als Staal de tweeling op komt halen in haar dinopak!
Het is ook Staal die een prachtige verrassing verzint voor als papa thuiskomt.

Anke Kranendonk heeft opnieuw een prettig leesbaar boek geschreven. Het verhaal is lekker gek maar niet té waardoor je het met een brede glimlach leest. De afbeeldingen van Esther Leeuwrik zijn zoals altijd humoristisch en vol vaart. Kortom, lekker fantastievol verhaal dat ook erg geschikt is om uit voor te lezen.

ISBN 9789025776633 | Hardcover | 160 pagina's | Gottmer | februari 2023
Leeftijd ca. 8+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Missie afbreken
Illustraties Linde Faas
Tekst Pieter Koolwijk

Nadat de lieve, enthousiaste, meelevende, kleurige, flitsende Gozert zowel Luna als Ties er weer helemaal bovenop heeft weten te helpen, merkt hij dat ze hem niet meer zo nodig hebben. Dat doet zeer want hij houdt zoveel van 'zijn' mens Ties. Alles is goed als hij maar bij Ties is. Als Ties hem roept dan laat Gozert alles vallen en móet hij naar hem toe.
Maar Gozert heeft Ties zo geholpen dat hij het nu eigenlijk wel alleen redt.

Ties is de enige die Gozert kan zien, Luna de enige die Gozert kan horen. Maar als zij te druk zijn met hun nieuwe leven en vrienden, wat voor nut heeft Gozert dan nog? Ze willen zelfs niet eens meer op de missies die Gozert altijd bedacht.
De arme Gozert voelt en ziet dat zijn bruisende, flitsende bubbel die altijd om hem heen hangt, langzamerhand minder helder wordt. Hij vraagt zich af, wat is hij eigenlijk zonder zijn mens?

Als hij weer eens in zijn eentje rondvliegt ontdekt hij Wes. Wes is zijn mens kwijt, hij is nu helemaal grijs, alle kleur is verdwenen, alleen als Ties met hem praat, zie je de kleurige Wes weer verschijnen. Gozert vindt het verschrikkelijk Wes zo te zien en is heel bang dat hij ook als Wes zal eindigen. Dat nooit! denkt hij.

Het is ontroerend om te lezen hoe Gozert worstelt met zichzelf. De ene keer is hij de oude, kleurige, vrolijke, altijd vol plannende zitten Gozert, en valt er heel veel te lachen, de andere keer is Gozert een schim van zichzelf. Hij gaat zich steeds meer afvragen wat hij nu eigenlijk is. Is hij een geest? Een spook (neeee), maar wat is hij wel?
De enige met wie hij daarover kan praten is Wes. Die geeft wel antwoord op alle vragen van Gozert maar daar word je niet vrolijk van. Wes heeft het opgegeven, het is zoals het is. Maar Gozert houdt teveel van alles en iedereen, hij is zo enthousiast over alles. Maar toch... die vragen, die twijfel...

Gelukkig zijn Ties en Luna en nog veel meer mensen er wel. Mensen die ondanks de onzichtbaarheid van Gozert toch veel van hem houden.
Heel langzaam leert Gozert daardoor wat hij is en dat hij er wél toe doet, maar dan op een heel andere manier dan de mensen gewend zijn.

Dit is helaas het laatste boek rond Gozert. Het kostte me moeite om het te gaan lezen omdat je geen afscheid wil nemen van die fijne Gozert. Linde Faas maakte met haar afbeeldingen Gozert helemaal levend voor je. En Pieter Koolwijk wist aldoor de juiste toon te raken waardoor je enorm mee kon leven met alle problemen rond Ties en Luna waarbij Gozert de levenslustige, fantasievolle, verbindende factor was. Je ging van Gozert houden, je wilt hem niet kwijt, maar toch is uiteindelijk de afsluiting helemaal goed... Om met Gozert te spreken, helemaal precies goed.

Dag lieve Gozert, ik ga je missen!

ISBN 9789047713869 | Hardcover | 264 pagina's | Lemniscaat | 12 mei 2023
Leeftijd 9+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Niet nog een verhaal
Margreet Schouwenaars

Boyd is pas een paar weken geleden in een flatgebouw in een wijk die hij niet kent komen wonen. Met Zijn moeder. Zijn vader heeft een andere vrouw leren kennen, die blijkbaar belangrijker is dan zijn zoon.
Maar eerst die wijk die dus verkend moet worden.

‘Je kent het wel. Je holt langs de achterkant van de huizen in de hoop op avontuur. Je rent door stegen, langs schuttingen, en rakelings langs klimop met takken die hun dorre vingers naar je uitsteken. Je voeten draven over scheve tegels of los zand.
Soms lijkt het alsof je iemand achter je hoort lopen. Af en toe lijkt het zelfs of de stegen nauwer worden. Maar je kunt niet stoppen. Je holt door.’

Zo gaat Boyd op avontuur. Zou hij thuis gebleven zijn als hij had geweten wat voor avontuur op hem lag te wachten?

Het begint met de ontmoeting met een vreemd meisje. Ze is erg wit en mager, maar heeft de mooiste blauwe ogen die hij ooit gezien heeft. En ze vraagt om hulp: haar kat zit namelijk vast in een heg. Boyd helpt haar natuurlijk, want hij weet toevallig dat hij een dier makkelijk kan vangen door er een doek over te gooien.
Hoe hij dat weet?
Boyd is dol op verhalen. Zijn moeder weet dat intussen heel goed. Iedere keer als Boyd thuis komt met weer een scheur in zijn jas, of schoenen vol modder, weet hij daar een hele goede verklaring voor te verzinnen. Dan zegt zijn moeder: Niet nog een verhaal…

Het verhaal evenwel dat hij nu zou kunnen vertellen, dat gelooft geen mens! Zeker zijn moeder niet. Maar zij ziet zelf toch ook die bezem vliegen met iemand erop? En die drie piraten, die ziet ze ook!
Boyd verzint ze echt niet…

Het is een verhaal dat gaat over vaders die er niet zijn.
En over tovenarij, heksen. En piraten dus.
Een fantasierijk verhaal, zoals je dat wel aan Margreet Schouwenaars kunt overlaten!
Spannend en met humor.
‘ik wil niet meer’, verzucht Boyd.
Maar dat willen de lezers wel!

Margreet Schouwenaar ( Schagen, 1955) is een Nederlands schrijfster en dichteres. Ze werkt als docent aan de afdeling OLB van Hogeschool Inholland.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hoera voor Annabelleke
3. Annabelleke
Illustraties: Monique van den Hout
Tekst: Miriam Borgermans

Ondeugend is Annabelleke nog steeds, en de arme Diederik, die juist het braafste jongetje op de wereld is, moet het ook nu weer ontgelden.
Ook zal ze deze keer de lezer een aantal keren waarschuwen voor schokkende beelden, dus het wordt nu wel heel erg!
Of zou het nog wel meevallen?
De verrassing die ze haar moeder bezorgt is eigenlijk wel heel leuk, maar ja, of mama daar ook zo over denkt?

En één ding is erg duidelijk: Annabelleke moet niets van erwtjes hebben. Helaas, mama vindt dat erwtjes juist erg gezond zijn. Het zal er om houden wie wint: wie bedenkt de beste truc om de ander zo ver te krijgen dat ze haar zin krijgt?
Er komen tantes op bezoek. Hé, die ene tante, die lijkt wel aan Annabelleke gewaagd? Zou het toch in de familie zitten?

‘Tante Barbara zal denken dat ik niet zo goed ben in opvoeden.’
‘Je bent GEWELDIG in opvoeden, mama. Niemand kan zo goed opvoeden als jij,‘ zei Annabelleke. Ze gaf mama opgewekt een kusje omdat mama haar hoofd liet hangen.'

Natuurlijk zit dit boek boordevol humor. Al zal waarschijnlijk niemand een Annabelleke in huis willen, het verhaal over de kikkervisjes is toch wel aandoenlijk. Terwijl je leest over hoe kikkervisjes kikkers worden, als er vijfduizend zevenhonderdvierentachtig door het huis huppelen, dan ga je daar wel anders over denken!

Opnieuw zijn de avonturen van Annabelleke heel leuk! Wie de eerdere boeken over dit meisje met de verbazingwekkende grenzeloze fantasie kent, is niet verrast door de opzet van het boek. Verhalen, maar ook doe-dingen als recepten voor kikkerslijm. Er zijn kwinkels (onzinliedjes die Annabelleke zelf verzonnen heeft) en vele kleurrijke tekeningen. Natuurlijk produceert ze weer een paginalange schreeuw! Waarover zou het deze keer gaan? En er wordt met de tekst gespeeld: qua kleur en typografie.

Miriam Borgermans (Vught, 1965) is een Vlaamse schrijfster, van zowel verhalen voor volwassenen als Young Adults. En superleuke kinderboeken dus.
Monique van den Hout heeft opnieuw sprankelende tekeningen er bij gemaakt.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Misjka
Edward van de Vendel & Anoush Elman

Misjka is een soort prequel van De gelukvinder dat Edward van de Vendel samen met Anoush Elman in 2008 schreef. Nu is Anoush zelf de hoofdpersoon, waar het in het eerder verschenen boek Hamayun was, haar oudere broer. In het boek heet zij Roya.
Het gezin waarin deze twee kinderen opgroeien telt behalve hun ouders nog twee jongens: Bashir, nu op de middelbare school, en Navid, die in groep 8 zit.
Maar hoewel ze nu een huis toegewezen hebben gekregen, na jaren in een azc, vindt Roya dat het nog niet goed is: als je echt een ingeburgerde Nederlander wil zijn, dan moet je een huisdier hebben.
Maar wat voor huisdier dan?
Het is niet moeilijk: Noya ziet het witte pluizenbolletje in de winkel zitten en weet het meteen: Misjka zal hun huisdier worden.

Voor Roya ia het beestje een troost. Ze kan aan het diertje al haar zorgen kwijt en vertelt aan Misjka over wat ze nog over de reis naar Nederland weet. Dat is niet zo veel, ze was pas drie jaar, maar haar broers weten nog wel het een en ander.
Het hele gezin schrikt op als Misjka op een dag verdwenen is. Iemand heeft het hok niet goed dichtgedaan.
Waar is het konijntje gebleven? Iedereen zoekt mee.

Het is het verhaal over een meisje en haar huisdier, dat niet alleen voor haar, maar ook voor haar stoere broers een troost is na alles wat ze hebben meegemaakt. De vlucht uit Afghanistan en de jaren van onzekerheid of ze wel zouden mogen blijven, hebben hu sporen duidelijk achtergelaten.
Wat dan zo’n klein huisdier teweegbrengt, dat is mooi verteld in dit boek.

Edward van de Vendel (Leerdam, 1964) groeide als oudste van drie kinderen op in een echt onderwijsgezin: zijn vader was hoofd van een christelijke basisschool en zijn moeder was kleuterjuf.

ISBN 9789045127903 | Hardcover | 156 pagina’s | Uitgeverij Querido| augustus 2022
Leeftijd vanaf 8 jaar
Illustraties van Annet Schaap

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Club van de Volle Maan
Anna Kadabra deel 1
Pedro Mañas

Om meteen het boek binnen te vallen: op de eerste pagina’s is eerst de plattegrond van Maanstad te zien en op de volgende twee bladzijdes worden de personages voorgesteld: fraai gekleurde pagina’s met in lichte kadertjes de tekst. Je ziet er bijvoorbeeld Marcus Pocus, een figuurtje in het groen.
Met een zwarte vogel op zijn schouder.

‘Mijn beste vriend, hoewel zijn kraai me niet erg mag. Zijn toverkleur is groen en hij is gek op grappen en idiote plannetjes.’

Je bent meteen binnen! Anna stelt zichzelf natuurlijk ook voor.
Maar hoe zij in Maanstad terecht komt lezen we eigenlijk pas op de volgende pagina’s. Ze is een heks, vertelt ze, maar kan nog niet zo goed toveren. Ze is namelijk nog maar net met haar ouders verhuisd naar Maanstad. Met die verhuizing was ze helemaal niet blij!
Ze had dan ook geen idee dat de beslissing eigenlijk niet door haar ouders genomen was, al dachten die van wel. Anna is gelokt:

‘Ik zal proberen het uit te leggen,’ verzuchtte de juf. ‘Onze club heeft nieuwe leerlingen met toverkracht nodig. Als we een kandidaat vinden, doen we alles wat nodig is om het hele gezin naar ons dorp te lokken. Wij hebben de winkelruimte gevonden voor de banketbakkerij van je ouders. We hebben zelfs de kranten betoverd zodat zij onze advertentie zouden lezen!’

Haar wereld verandert totaal, nu ze ontdekt dat ze bepaalde krachten heeft. Alleen moet ze dus nog leren hoe ze daarmee om moet gaan. Behalve dat haar kat die eveneens magische krachten heeft haar helpt, zoals de kraai Marcus helpt, zijn de kinderen van de Club van de Volle Maan ook echte vrienden. Maar er is ook Olivier en dat is een pestkop. Hij werkt Anna tegen waar hij kan, al mag hij niet weten dat ze echt een heks is. Hij is namelijk een heksenjager!
In dit eerste boek beleeft Anna meteen een spannend avontuur, dat met veel humor verteld wordt.
Als je dit boek uit hebt, wil je meer lezen over Anna Kadabra en haar heksenstreken!
Enne, die zijn er al! Ze hoeven alleen maar vertaald te worden…

Pedro Mañas (Madrid, 1981) studeerde Engels in Madrid. In die tijd won hij voor het eerst een prijs met een verhaal dat hij had geschreven. Sindsdien schrijft hij boeken en gedichten voor kinderen, waarmee hij verschillende prijzen heeft gewonnen. Zijn boeken zijn in allerlei talen vertaald, zoals het Frans, Duits, Koreaans en Chinees. En het Nederlands!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De zeven veren van de papegaai
Illustraties: Linde Faas
Tekst: Paul Biegel

Het verhaal begint als een echt sprookje:

"Lang, lang geleden, toen alle schepen nog zeilen hadden, leefden er twee kinderen met hun vader en moeder aan de rand van een groot bos."

Je voelt gelijk dat er iets gaat gebeuren in dat bos. Wat zal het zijn? Een wolf? een everzwijn? een spook? een rover? Met zo'n beginzin kun je nog alle kanten op.
Het wordt echter niets van dit alles. Paul Biegel verzint iets heel anders namelijk o.a. een Wolkenmannetje, een papegaai en een Nevelkoningin. Dat klinkt gelijk al bijzonder! Maar hoe komen we bij die personages terecht?

Het begint allemaal met vader die na het houthakken niet meer thuiskomt. Moeder en haar kinderen, Doenja en Jorkos, wachten en wachten, maar vader komt niet thuis.
Op een nacht droomt Doenja en daarna weet ze precies waar papa is. Samen met haar broertje Jorkos gaan ze die ochtend stiekem op pad en kijk daar is het Wolkenmannetje!
Hij vertelt dat ze zeven veren van de bonte papegaai moeten verzamelen en die naar de Nevelkoningin brengen, dan zal zij hun vader vrijlaten. Maar eerst moeten ze die papegaai zien te vinden! En dat is helemaal niet makkelijk!

Het verhaal blijft spannend en heeft alles van een sprookje in zich; een lange reis met bijzondere ontmoetingen, slechte en goede karakter én een goede afloop.
De veren van de papegaai verscheen eerder als feuilleton in het damesblad Margriet en in 1975 verscheen het in boekvorm met illustraties van Carl Hollander.
Nu is het opnieuw uitgegeven met afbeeldingen van de fantastische Linde Faas.

Paul Biegel (1925-2006) zelf was geen onbekende in kinderland. Hij heeft veel beroemde boeken geschreven, zoals De kleine kapitein, De tuinen van Dorr en Sleutelkruid. Dit boek De zeven veren van de papegaai is inmiddels ook een klassieker geworden. Het is een verhaal dat je uitstekend kunt voorlezen maar zelf lezen kan ook - vanaf een jaar of acht -. In totaal schreef Biegel zo'n 50 kinderboeken.

ISBN 9789025776824 | Hardcover | 64 pagina's | Gottmer | 17 mei 2023
Leeftijd: voorlezen 6+, zelf lezen 8+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De blauwe zangvogel
Vern Kousky

Een verhaal dat de oeroude spreuk Oost west, thuis best letterlijk weergeeft. Hoe ver je ook gaat, wat je ook doet, als je weer thuis komt, vind je daar wat je zocht.
Dat geldt natuurlijk niet in alle gevallen maar wel in dit boek.

Het blauwe zangvogeltje van de titel ontdekt namelijk dat zij niet zo mooi kan zingen als haar geelgevederde zussen, wat ze ook probeert, het lukt niet. "Het lijkt wel of er voor mij geen liedjes zijn" verzucht ze. Haar wijze mama stuurt haar op reis. "Jij moet uitvliegen en een speciaal lied vinden, dat alleen jij kan zingen," zegt ze.
En daar gaat het blauwe zangvogeltje, op zoek naar haar eigen lied.

Bang is het vogeltje niet, ze vliegt op de grootste en soms beetje enge vogels af. Ze vliegt de hele wereld over maar niemand kan haar helpen. Het is de kraai die dé plek weet, waar ons vogeltje kan leren zingen... Maar toen het vogeltje daar aankwam was ze... thuis!
Dat was een teleurstelling, want nu wist ze nog niet wat haar eigen lied was. Of toch wel?

Het is een verhaal over zelfvertrouwen en jezelf zijn maar ook over familie. Je bent allebei, degene waar je vandaan komt en degene die je geworden bent of wil worden.
En ook al ben je anders dan de rest, je zal toch je eigen stem moeten vinden.

De waterverfafbeeldingen zijn mooi en eenvoudig gehouden. De Nederlandse tekst houdt prima de Engelse tekst aan. Toch had het geheel wel een beetje spannender en speelser gekund, er is weinig verrassends in het verhaal te vinden, bovendien is het ook niet erg origineel. Maar ondanks dat vind ik het toch een leuk boek waar je goed uit voor kunt lezen.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Nout en ik in de Razende Ruimte
Fleur Doornberg-Puglisi

Twee kinderen beleven spannende avonturen, zonder moderne technologie, ze gebruiken ook geen speelgoed, want dat hebben ze niet nodig.
Wat ze wèl hebben is hun fantasie, waarmee ze hun wereld betoveren.

‘Als jij nou hiervan af springt, dan vlieg je zo de Razende Ruimte in,’ zegt Nout. Hij klopt met zijn vlakke hand op de grote rots waarop ik sta. ‘De Razende Ruimte?’ vraag ik. ‘Ja! De Razende Ruimte!’ roept Nout. Hij spreidt zijn armen uit. ‘Daar kan alles, écht alles!’

Ze wonen met hun moeders, de Zweedse Freya en Margot, die de kinderen ook veel vrijheid geven. Natuurlijk moeten ze af en toe tot de orde geroepen worden: de moeders hebben bijvoorbeeld liever niet dat ze pannen gebruiken als helmen. Als de kinderen op zoek gaan naar een helm – en waar anders dan bij die buurman die motor rijdt? – ontmoeten ze meer mensen uit de straat. Met buurman Frans zijn ze heel blij als ze diens bijzondere zolder vinden! Ze mogen ook de hond van buurman Arush uitlaten.
Maar als de buurman een nieuwe riem heeft, zo'n hele lange lijn, gaat alles fout! Kwispel ontsnapt! Bovendien raken ze zelf de weg kwijt! O jee, wat nu?

Een erg leuk verhaal dat vooral bijzonder is omdat de kinderen lekker buiten spelen en de wereld omvormen tot wat ze er in willen zien. Maar gelukkig zien ze de werkelijkheid ook als dat moet! Wie Nout is, dat is wel duidelijk, maar wie de ik-figuur is niet. Ook hun leeftijd blijft onduidelijk. Er blijft wel meer open dat de lezer zelf kan invullen. Dus ook de lezer kan zijn of haar fantasie gebruiken! Leuk!
En wat nu die Razende Ruimte is?

Korte hoofdstukken met grappige tekeningen - die ook niet echt de vragen die rijzen beantwoorden! Hier willen we meer van, gewoon een fijn leesboek over kinderen met een heerlijke fantasie!

'Ik kijk langs de trap omhoog. Het is een steile trap. Daarboven staat Nout te zwaaien.
'Is daar een klein kamertje?' vraag ik. 'En twee krukken?'
'Ja. Maar nog iets anders,' zegt Nout. 'Iets veel leukers!'
'De ingang naar de Razende Ruimte? vraag ik. Ik ren nu de trap op. De houten trap. Er is hier geen tapijt.
'Ja! Of, misschien! Ik weet het niet! Maar het zou kunnen!' Nout springt en danst.'

Fleur Doornberg-Puglisi (Curaçao, 1983) is basisschoolleerkracht en reisde ze de wereld rond. Inmiddels woont ze samen met haar man en kind in Zweden. Ze werkt daar als library teacher op de internationale school.
https://exlibrisfleur.com

Aron Dijkstra (Sneek, 1992) is Illustrator en schrijver Hij studeerde illustratie de Willem de in Rotterdam en debuteerde als auteur en illustrator met met zijn prentenboek Ridder Roel de drakenvechter, dat in meer dan 10 talen werd vertaald.
https://www.arondijkstra.nl

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Maffe muffins
Geronimo Stilton 2.0
Geronimo Stilton

Geronimo is in een nieuw jasje gestoken. De tekeningen zijn hipper, maar de kleuren zijn hetzelfde gebleven, ook de kleuren en typografie is nog steeds speels. Geronimo heeft een nieuwe vriend: een hond! Spaghetti heet hij, en hij brengt zijn baasje natuurlijk wel in de problemen. In dit nieuwe avontuur maakt Spaghetti zijn baas wakker. Het duurt even voor die begrijpt dat ze dringend naar het park moeten. Nog half slaperig trekt hij snel wat aan en laat zich meesleuren.

Hij had iets beter moeten kijken wat hij aantrok, want er verschijnen gênante foto’s op internet.
De arme Geronimo is helemaal de kluts kwijt. Eerst komt Rebella op hem af – de Rebella van het bedrijf ‘Vertel Het Rebella’, zodat ze kan helpen. Geronimo is helemaal niet blij met haar, maar dan bedenkt hij dat hij bezoek zou krijgen van iemand die nog erger is.
Misschien lukt het hem om weg te komen met het minste van twee kwaden…

Maar ja, of hij het nu wil of niet: hij moet meedoen aan een wedstrijd: wie bakt de lekkerste muffins?
Dat wordt een puinhoop, dat kan je je voorstellen.
Meestal weet onze muis zich wel te redden uit penibele situaties, maar dit gaat vast te ver…

Na afloop van het verhaal, nee geen recept, maar wel tips over het bakken.
Het is inderdaad een heel modern verhaal. Moderne media spelen een rol, eigenlijk op een hele leuke manier. Wat er precies gebeurt, dat weet Geronimo niet, maar de lezer wel! Er staan namelijk kadertjes in het boek, waarin daarover verteld wordt.
Zoals gezegd: weer een verhaal met hippe kleuren, met kleine tekeningetjes maar ook afbeeldingen over hele pagina’s. Het ziet er allemaal vrolijk en dus aantrekkelijk uit.
Geronimo is net als altijd grappig! Wat dat betreft is er niets veranderd. Zijn klunzigheid en zijn bij wijlen slimme ideeën zijn ook nog hetzelfde.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik heb mijn huiswerk niet gemaakt, want...
Illustraties: Benjamin Chaud
Tekst: Davide CalÌ

‘Gisteren was ik echt heel ziek’ of ‘de hond heeft mijn schrift verscheurd’, daar kom je niet meer mee weg, misschien lukt het wel met de smoesjes die je in dit boek vindt?

…elfjes hadden mijn potloden verstopt!
…mijn hond was opgeslokt door een andere hond. Ik heb de hele middag bij de dierenarts gezeten.
…mijn broer en ik werden gekidnapt door het circus.

En nog vele andere meer of minder bizarre smoesjes.
Wat denk je, zou de juf hem geloven?

Al deze smoezen worden op een hele leuke manier uitgebeeld. Er is ontzettend veel te zien op iedere nieuwe pagina, waarop een afbeelding staat met daaronder de absurde smoes. Hoe ze dit bedacht hebben! Die van het zoeken naar de gordeldieren van de buren is ook heel leuk. Er is een woonkamer afgebeeld, en daar zitten inderdaad gordeldieren. Maar degenen die zoeken kijken op de verkeerde plaatsen.

Het is nog even de vraag of kinderen vanaf zes jaar al huiswerk moeten maken, maar is dat het geval dan kunnen ze in ieder geval deze leuke smoesjes gebruiken voor als het er dan een keer niet van komt.
Of hun juf of meneer er in trapt?
Ze zijn absoluut goed voor eventjes goed lachen. Of zou je geloofd worden als je vertelde dat een beroemde filmregisseur een nieuwe film wilde opnemen in jouw kamer?
De afloop is heel verrassend...

Davide Cali is een in Zwitserland geboren Italiaanse schrijver van prentenboeken en graphic novels, voornamelijk voor kinderen en jonge volwassenen. Hij woont in Italië. Zijn werk is gepubliceerd in 25 landen en vertaald in vele talen.
Benjamin Chaud is een Franse illustrator. Hij studeerde aan kunstacademies in Parijs en Straatsburg Zijn bekroonde boeken zijn vertaald in meer dan twintig talen.

ISBN 9789048868292 | Hardcover | 240 pagina’s | Uitgeverij Moon| maart 2023
afmeting: 22.3 x 28.6
Leeftijd vanaf 6 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER