Nieuwe jeugdboekrecensies 6+

Reinier
Illustraties: Harrie Geelen
Tekst: Imme Dros

Ik wilde altijd zijn zoals Reinier.
Niet bang, niet slecht in sport, niet gauw verlegen.
In alles goed waar ik niet goed in ben.

Reinier is de grote broer van Niels. Hij helpt Niels als hij weer gepest wordt door Max van Dalen.
Maar de laatste tijd is er iets aan de hand met Reinier. Niels hoort hem 's nachts huilen, maar als hij Reinier wil troosten dan jaagt hij Niels weg.

De zomervakantie is ook al zo raar, heel anders dan andere jaren, papa, mama en Reinier zitten alleen maar te praten met elkaar. En dan vertelt papa eindelijk wat er aan de hand is, 'Reinier voelt zich geen jongen maar een meisje.'
Het bericht komt als een donderslag binnen bij Niels. Zijn broer, zijn held een meisje?

Niels komt in een soort rouwproces terecht. Hij ziet zijn broer steeds meer veranderen, zelfs zijn naam is niet meer hetzelfde. Reinier heet nu Ini, net als oma. Van een afstand volgt Niels de ontwikkelingen, hij hoort praten over operaties, en injecties en pillen en doktersbezoeken. Maar ondertussen mist hij zijn grote broer heel erg.
Tot overmaat van ramp wordt hij ook nog gepest op school. Het gaat nu over Reinier...
En dan gebeurt er iets bijzonders. Iets wat Niels nooit verwacht had.

Het boek maakt goed inzichtelijk wat het betekent voor kinderen als je broer of zus een transitie ondergaat. Je weet in feite wel dat het nog dezelfde persoon is, maar toch is het allemaal heel anders. Die worsteling om dat te accepteren is mooi verwoord. Het is ook bijzonder dat het nu eens niet om de persoon in transitie draait, dat geeft een meerwaarde aan het verhaal.

De taal is sober, de zinnen zijn kort en doordat het verhaal door Niels zelf verteld wordt, komt het dichter op de huid te zitten, mede door de zich herhalende 'versjes' waaruit het verdriet van Niels spreekt.
De prenten zijn als grove linosnedes, iets waar ik nooit van gehouden heb. Ze zijn tevens zwart-wit wat het geheel nogal droefgeestig maakt. Toch zou ik niet weten welke tekeningen meer passend zouden zijn bij dit verhaal.
Het is een boek dat zeker voor kinderen die te maken hebben met transitie binnen het gezin, dankzij de (h)erkenning, troost en inzicht kan bieden.

Imme Dros (Oudeschild, 1936) werd geboren op Texel. Na het gymnasium ging ze in Amsterdam Nederlands studeren en ontmoette ze Harrie Geelen, met wie ze in 1963 trouwde.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Alle vragen van de regenboog
Een verhaal voor jonge filosofen
Illustraties: Marieke van Diepen
Tekst: Sabine Wassenberg

Isa zit vol vragen. Bij alles wat Isa ziet of doet, komen vragen als nieuwsgierige, kleurrijke golven met haar mee. Soms blijven ze in haar hoofd, maar nog liever zegt ze ze hardop. Want waar moet je zo'n vraag anders laten, als die eenmaal in je hoofd zit?

Isa vraagt zich bijvoorbeeld af waarom de lucht blauw is en wolken wit. Waarom is water nat?
Maar ook denk ze, als we geen klokken hadden, zou er dan wel tijd zijn?
Ze vraagt aan mama waarom ze het huis schoon moet maken. Waarom moet ze naar school als alles op internet te vinden is?

Maar helaas niemand heeft tijd om op haar vragen in te gaan of ze hebben gewoon geen zin om steeds antwoord te geven.
Isa krijgt het gevoel dat mensen haar irritant vinden als ze zo nieuwsgierig is. [...] Misschien is het maar beter om geen vragen meer te stellen. Ze besluit haar vragen te bewaren. [...] Ze stopt ze voorlopig diep weg.

Als Isa ouder wordt vergeet ze haar vragen zelfs. Maar dan wordt Isa's broertje Mats geboren... En hij heeft héél veel vragen. Maar Isa heeft er geen zin in, tot hij die ene vraag stelt en dan verandert alles!

Een heel herkenbaar verhaal. Wie kent er niet zo'n kind dat van alles vraagt? Maar wie kent volwassenen die ook zo onbevangen alles vragen? Die laatste zijn er weinig en dat is jammer. Dit boek stimuleert kinderen om vooral door te gaan met hun vragen, zo leert het zijn eigen inzichten en meningen te creëren. Bovendien kun je hele mooie gesprekken met kinderen voeren als je hun vragen serieus neemt en niet als de alwetende optreedt. Kinderen kunnen jou ook dingen leren door hun open blik.

De afbeeldingen van Marieke van Diepen tonen o.a. hoe mooi de wonderlijke vragenwereld kan zijn.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Taylor Swift
Illustraties: Borghild Fallberg
Tekst: Maria Isabel Sánchez Vegara

Over de hele wereld heeft Taylor Swift fans, dat zijn de Swifties. Maar zo geliefd was ze vroeger als meisje niet.
In dit boek lezen we dat ze op school gepest werd! Nu bijna niet meer voor te stellen maar toch was het zo. Op school vonden ze haar namelijk maar raar omdat ze van countrymuziek hield en cowboylaarzen droeg. De muziek hielp haar door die moeilijke jaren heen.

Dat ze zo gek was op muziek kwam door haar familie, haar oma zong ook, ze was operazangeres, en haar ouders waren ook grote muziekliefhebber. Toen Taylor een keer mee mocht naar een concert met countrymuziek vond ze dat geweldig. De teksten in countrymuziek gaan vaak over gevoelens en Taylor had heel veel gevoelens. Ze vond het heerlijk om die muziek te zingen en deed mee aan allerlei wedstrijden en trad op op markten en festivals.

Maar steeds muziek van anderen zingen was niet goed, ze moest zichzelf laten zien en begon liedjes te schrijven en... ze werd ontdekt! Ze kreeg steeds meer succes maar vergat ook het pesten op school niet. Ze probeert nu goed te zijn voor mensen die hulp nodig hebben en in haar liedjes hebben een diepere inhoud.

Het boek is een deel uit de mooie serie getiteld Little People, Big Dreams en dat slaat inderdaad helemaal op Taylor Swift. Als meisje droomde ze al van muziek maken en nu is ze een grote wereldster die door iedereen geliefd is.

De afbeeldingen van Borghild Fallberg passen mooi bij het verhaal. We zien kleine Taylor opgroeien. We zien dat ze geen verwend zangeresje is geworden maar een vrouw die van mensen en dieren zoals haar katten houdt.

Fijn boek voor alle Swifties!

ISBN 9789465000183 | Hardcover | 36 pagina's | De Vier Windstreken | 18 maart 2024
Nederlandse tekst: Antje Schoehuys-Blaak | Leeftijd 6+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een rugzak vol
Illustraties Linde Faas
Tekst: Pieter Koolwijk

Een rugzak vol! Dat kun je wel zeggen! Obi heeft een flinke last te dragen. Geestelijk en lichamelijk.
Zijn ouders zijn namelijk gescheiden en helaas is het geruzie niet gestopt. De ruzies lopen helaas nu via Obi, hij vindt het vreselijk.
En nu moet hij weer naar zijn moeder maar zij heeft geen tijd om hem te halen en papa heeft geen tijd om hem te brengen. Dus moet hij met de trein, dat gaat lukken!

Maar die reis heeft hij niet zijn oude vertrouwde rugzak mee want die is kwijt. En nu heeft zijn vader een afschuwelijke enorme rugzak voor hem gekocht. Obi schaamt zich dood. En dan gebeurt er iets vreemds, er komt een stemmetje uit de tas, het komt van een zaadje! 'Ik hoort bij de rugzak én bij jou', weet het zaadje hem te vertellen. Nóg erger denkt Obi, een lelijke rugzak én een pratend zaadje!

Onderweg naar het station probeert hij het monsterlijke ding nog te ruilen, maar helaas nee, er is geen andere. Hij koopt in de winkel nog wel even een zakmes... en dat is het begin van een groot avontuur. Het zakmes was namelijk net te duur en nu is er niet genoeg geld meer voor de trein ... Dan maar naar de volgende halte lopen denkt Obi maar ook dat verloopt heel anders dan hij gedacht had.

Want... onderweg hoort hij meer stemmetjes uit zijn rugzak komen. Het zijn allemaal kleine wezentjes. - Langzaam komt bij de lezer het besef dat zij de gevoelens/emoties van Obi vertegenwoordigen. - Er is o.a. de bange worm, de moedige plant (voormalig zaadje) de felle vlam, druppel etc.. Zij geven advies of remmen hem af. Zij bepalen in feite hoe Obi verder moet en zo wordt de reis naar Obi's moeder totaal verrassend.

Obi bereist diverse paden en die zijn allemaal bijzonder, soms spannend en ook leerzaam. Obi ontmoet mensen die belangrijk blijken te zijn en hem inzicht geven. De wezentjes staan hem bij in zijn emotionele doen en laten en geven hem inzicht. Het wordt een reis die Obi verandert van een onzekere jongen in iemand die staat voor wat hij doet.

Het is opnieuw heerlijk te lezen hoe Pieter Koolwijk weer een bijzonder jongetje heeft gecreëerd die je niet snel vergeet. Alle karakters in zijn boeken zijn overigens altijd ontwapenende kinderen die op hun manier moeilijke zaken het hoofd willen bieden. Ze zijn kwetsbaar én stoer, bang en vol lef, naïef en kritisch, zo ook Obi.
Pieter Koolwijk heeft opnieuw zijn geweldige fantasie mooi toegepast waardoor Obi en alle stemmetjes personages worden die je wilt koesteren.
Kortom, het is weer puur genieten mede door de prachtige, levendige afbeeldingen van Linde Faas.

ISBN 9789047716365 | Hardcover | 206 pagina's | Lemniscaat | 6 februari 2025
Leeftijd 9+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Peer
Illustraties: Karst-Janneke Rogaar
Tekst: Mohana van den Kroonenberg

Kai moet de hele vakantie naar tante Fee en dat wil hij helemaal niet want tante Fee is raar. Het huisje van tante Fee vindt hij maar een heksenhuisje, maar heksen, sprookjes en kabouters bestaan niet zeggen papa en mama altijd.

Kai moet gelijk van tante Fee samen met haar gaan wandelen in het bos, ook al zo iets, hij wil wandelen naar... huis! Onderweg vindt hij een piepklein knalrood mutsje.
En even later vinden ze een kabouter! Hij is gewond!
Tot Kai's schrik neemt tante Fee die rare kabouter mee naar huis, hij heet Peer... Kai gelooft helemaal niet in kabouters maar toch zit er nu een in het poppenhuis van tante.
Kai wil naar huis! Maar nee hoor, hij moet bij tante Fee blijven!

Peer blijkt heel verdrietig want hij is zijn muts kwijt, en dat is toch wel zielig. Als Kai het ding aan Peer teruggeeft is dat het begin van een prachtige en bijzonder vriendschap.
Maar nu doen Kai's ouders ineens raar! Nu móet hij naar huis!

Een grappig verhaal voor de beginnende lezer. De woorden en zinnen zijn kort, de letters zijn duidelijk afgedrukt. Op elke pagina staat een afbeelding die sfeerverhogend werkt.
Het verhaal zelf zit, zeker als er rekening gehouden moet worden met jonge lezers, knap en goed in elkaar. Het is een beetje spannend maar vooral leuk en speels.

Heerlijk boek, dat valt onder de Tijgerleesboeken. Tijgerlezen is een unieke leesmethode die kinderen helpt om op een leuke en boeiende manier te leren lezen.
Tijgerleesboeken leggen de nadruk op humor en spanning. Ze bieden variatie in moeilijkheidsgraad. AVI-niveau is niet aangegeven, omdat het concept ‘tijgerlezen’ ervan uit gaat dat kinderen zelf naar het boek grijpen dat ze aankunnen.
Dit boek zal zeker bijdragen aan het stimuleren van lezen, want hierna wil je meer van dit!

ISBN 9789045130453 | Hardcover | 104 pagina's | Querido | 04 februari 2025
Leeftijd ca 7-9 jr.

© Dettie, 8 februari 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Grote Boze Wolf onderzoekt sprookjes
Illustraties: Sara Ogilvie
Tekst: Catherine Cawthorne

Ook al speelt hij vaker dan veel andere dieren een belangrijke rol in sprookjes, meneer Wolf is helemaal niet zo blij met die verhalen. Hij vindt dat de vertellers hem een hele foute rol hebben gegeven. En ook andere dingen kloppen helemaal niet!
Want, zegt hij, wat denk je dat er gebeurt met een peperkoekenhuisje als het regent? Daar blijft niet veel van overeind! En echt, dansen met glazen muiltjes aan je voeten?: Doe dat maar eens! En dan nog wegrennen op die dingen ook? Dat kan dus echt niet.

Meneer Wolf gaat ons eens helemaal precies vertellen wat er allemaal fout is. Hij neemt enkele sprookjes als voorbeeld:

De drie biggetjes:
een wolf is fysiek helemaal niet in staat om iets om te blazen! Dan moet je je lippen kunnen samenknijpen en dat kan een wolf niet!

Assepoester:
Behalve dat die muiltjes niet geschikt zijn om te dragen is het toch raar dat de koets, de koetsier en de paarden om middernacht weer veranderen in pompoen, rat en muizen, maar het muiltje blijft een glazen muiltje? Rara…

De prinses op de erwt:
Dat is helemaal een verhaal van geen woord van klopt! Hoe komt die prinses in dat bed met twintig matrassen? En probeer het zelf maar eens: meneer Wolf adviseert dat met onderbroeken te doen: hoeveel lagen van die broekjes heb je nodig om de erwt niet meer te voelen?

Roodkapje: een mens in zijn geheel inslikken? Dat lukt van-je-lang-zal-ze-leven niet! Het enige dier dat zoiets zou kunnen is is een netpython. Of een dino, maar gelukkig voor oma zijn die uitgestorven.

Ook Japie en de bonenstaak en Hans en Grietje worden behandeld.
Nou, er klopt dus heel weinig van die sprookjes. Dus geeft meneer Wolf (leuke) adviezen. Eentje:Roodkapje en haar grootmoeder moeten maar les nemen in zelfverdediging…

Hoe kom je op het idee om een boek als dit te maken?
Dat is een gouden greep in deze tijd waarin de aandacht voor sprookjes lijkt te verflauwen.
Meneer Wolf, oftewel Catherine Cawthorne geeft een grappige maar welgemeende draai aan de verhalen. Met hele leuke en ook grappige, illustraties van Sara Ogilvie.
Heerlijk boek!

Catherine Cawthorne debuteert met dit boek. Ze heeft er een droom mee waargemaakt.

Sara Ogilvie heeft na haar studie aan de kunstacademie al meer boeken geïllustreerd. Ze kreeg al belangrijke prijzen en zelfs de opdracht om kunstwerken te maken voor Nelson Mandela en de Engelse koningin.

ISBN 9789047716730 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2025
Leeftijd 6+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De Kroon
Omdat het leven op aarde zo mooi is
Emily Kapff

Zorg goed voor de aarde.
We erven haar niet van onze voorouders,
we lenen haar van onze kinderen

Spreekwoord van de oorspronkelijke bewoners van de Verenigd Staten

Goed zorgen voor de aarde is ook het thema van dit boek en we worden daaraan herinnerd door een meisje dat uit de toekomst tot ons spreekt.
Zij draagt een kroon, die heeft zij geërfd van ons...
Het is een kroon die gemaakt is van wat werd achtergelaten op aarde, namelijk afval.
De heuvel waar het meisje op staat is opgebouwd van vuilnis.
Alles om haar heen is grijs.

Het meisje bladert in een boek, een boek uit onze tijd, toen de wereld nog kleurig was, groen was, vissen zwommen is de oceaan...
Het is "Een verhaal vol wonderlijk leven."
Het meisje vraagt aan ons om een andere kroon achter te laten voor haar...

Deze dringende boodschap is verwoord in mooie, stille zinnen en weergegeven in indringende afbeeldingen.
Als je dit gelezen hebt weet je zeker, die afvalkroon mag er niet komen.
Gelukkig staan er tips in het boek die vertellen hoe je die afvalkroon kan voorkomen.
Dit boeken moeten alle kinderen én volwassenen lezen én bespreken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kom
Fatinha Ramos

Is het een ballon, een zaadje? Uiteindelijk zien we een menselijk wezentje met armpjes en beentjes. Een wezentje dat zeer tevreden is met zijn leventje, hij voelt zich helemaal comfortabel met hoe zijn leven nu is, ook al roept de buitenwereld:

Kom, het is hier warm.
Kom hier kun je spelen.
Kom hier ruiken de bloemen zo lekker, etc.

Het wezentje komt echter niet, hij weerstaat die roep, want hij heeft immers alles al. Zijn leven is al rijk genoeg.

Zit het wezentje onder de grond? In het water? We zien hem immers tussen de prachtige kwallen, hangend aan de maan, waaiend tussen de wolken enz.
Toch voelt hij op gegeven moment de roep aan hem trekken. We zien hem in een donkere spelonk zweven, vallen bijna.
Die specifieke roep is niet te weerstaan.

Hoe kan dat? Wie of wat veroorzaakt dat?
Het is de roep van de liefde, die is nooit te weerstaan. Zij maakt de wereld mooier, geeft warmte en kleur.
Hoe geweldig is dat! Zo de moeite waard om toch de sprong te wagen...

En dit alles is in prachtige, bijzondere prenten weergegeven.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Treinen verdwalen niet
Illustraties: Eleni Debo
Tekst: Winny Ang & Marijn Brouckaert

Als je dit forse boek binnenstapt beland je in een soort dromenland waarin je meereist met de passagiers. Maar het reisverhaal is anders dan anders.
Terwijl de trein gewoon zijn route aflegt, reist de lezer mee met de herinneringen, gedachten en dagdromen van de passagiers.

Hakima ziet in de wapperende was een middeleeuws toernooi, de langsrijdende fietsers zijn de ridders.
Noor en Taara denken tijdens de reis aan elkaar. In de trein wordt namelijk gegeten, rozijnrijst, en Noor lust geen rozijnen, die zijn voor Taara.
Taara is bezig voor Noor, zij tekent rozen in een woestijngrot...

Opa en zijn kleinzoon leven daarentegen in ene heel andere wereld en wel die van vulkaangeesten, wierook en tamarindesnoepjes.

De trein reist door vele landen waarvan het uitzicht allemaal hun eigen fantasiebeelden oproepen. Zelfs rijden door een tunnel maakt dat je ineens in een sterrenhemel belandt.
'Kunnen sterren botsen als ze lichtjaren van elkaar verwijderd zijn?' is de vraag.

Het boek is prachtig om te zien, evenals de afbeeldingen maar...
De taal is niet makkelijk en de afbeeldingen en de tekst vloeien in elkaar over, soms is er te weinig tekst zodat het moeilijk wordt om te snappen wat bedoeld wordt.
Vooral opa met zijn wierook, tamarindesnoepjes en vulkaangeesten blijven raadselachtig in hun betekenis.
Het woordgebruik is voor kinderen van zes jaar ook vrij pittig. Kennen zij lichtjaren? Wat zegt de zin 'de wereld lijkt hier meer te wegen' hen?

Het idee is wel erg aansprekend en het kan voor kinderen een start zijn om hun eigen gedachten en fantasieën te uiten tijdens een reis, of gewoon thuis of in de klas.

Zie ook het inkijkexemplaar

Dettie, 8 februari 2025

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER