Rita Verschuur

Over Simeon
Een vriendschap met Simeon ten Holt
Rita Verschuur

Ooit meldde ik op facebook dat ik helaas heel weinig van klassieke muziek wist. Bijna per omgaande kreeg ik een mail van een lieve vriend, hij zou me wel wegwijs maken in de wereld van klassieke muziek. Dit resulteerde in 100 mails die ik trouw elke zondagochtend ontving. In elke mail liet hij me kennis maken met een componist of muzikant met altijd een verhaaltje erbij over de muziek, de uitvoerder of iets wat hij zelf meegemaakt had. Ook liet hij zien hoe klassieke muziek gebruikt werkt bij moderne muzikanten en popgroepen.

Zo schreef hij op gegeven moment over de Canto Ostinato van de in Simeon ten Holt die in Bergen woonde (vlakbij mij dus) met o.a. deze link erbij. Ik heb lichtelijk verpletterd zitten luisteren. Ongelooflijk mooi. Later zag en hoorde ik nog een uitvoering met vier piano's.
Mijn liefde voor deze Canto was geboren, ik luister nog regelmatig gedeeltes hieruit.

Toen ik dit boekje over Ten Holt in de bibliotheek zag, geschreven Rita Verschuur, vertaalster van o.a. Astrid Lindgren en Strindberg, én inmiddels bekend kinderboekenschrijfster, móest ik het natuurlijk meenemen en lezen en ik ben blij dat ik dat gedaan heb.Het verdiept de kennismaking met Ten Holt.

Rita Verschuur vertelt over haar bijzondere vriendschap met Ten Holt (1923-2012).
Na een terloopse ontmoeting met Ten Holt waarbij ze elkaar een tijdje spraken, ziet Rita Verschuur Simeon ten Holt in haar nieuwe woonplaats Bergen. Ze spreken wat af en er ontstaat een speciale vriendschap. Ze herkennen in elkaar de afzondering die ze nodig hebben om te kunnen creëren. Ze schrijven en spreken elkaar, er staan ook enkele brieven afgedrukt in het boek, ze gaan bij elkaar op bezoek en de ontmoetingen zijn altijd warm en bijzonder. De gesprekken zijn nooit zonder inhoud. Ze hebben diepe genegenheid voor elkaar.

Door een bepaald voorval bekoelt de vriendschap voor even, maar bloeit tot wederzijdse vreugde toch weer op en blijft bestaan tot het eind van zijn leven. Ze ontmoeten elkaar meestal in zijn 'hut' een kleine ruimte waarin Ten Holt het liefst zijn tijd doorbrengt. Ze voeren markante gesprekken waaruit blijkt hoe levendig Ten Holst geest nog is ondanks zijn vergevorderde leeftijd. Hij staat altijd open voor nieuwe invloeden, nieuwe indrukken, de gesprekken vervelen nooit.

Het boekje is een ode aan Simeon ten Holt
Deze recensie is een ode aan de vriend die mij o.a. deed kennismaken met de muziek van Simeon ten Holt.

ISBN 9789059364684 | Paperback | 128 pagina's | Cossee | 7 november 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Astrid Lindgren een herinnering

Wie kent ze niet, de boeken van Astrid Lindgren... Pippi Langkous, Ronja de Roversdochter, Karlson van het dak, De gebroeders Leeuwenhart enz. Bijna alle boeken, behalve de Pippi boeken, zijn vertaald door Rita Verschuur. Zij vertelt over haar ontmoetingen en correspondentie met Astrid Lindgren.

Voor haar studie Zweeds ging Rita Verschuur in 1959 naar Uppsala. Daar zag in een etalage Rasmus på luffen (Rasmus en de landloper) van ene Astrid Lindgren liggen. Ze koopt het boek en vond het boek zo leuk dat ze het boek voor haar broertjes en zusje wilde vertalen. Maar hoe moest ze bijvoorbeeld het woord 'klyka' (boomvork) vertalen. Ze besluit op Astrid Lindgren af te stappen, die redacteur bij een uitgeverij was, en haar te vragen hoe ze dat het beste kan vertalen...
Hiermee begon een contact dat veertig jaar zou duren.
Het contact wisselt van heel warm tot afstandelijk. Rita Verschuur kon Astrid niet echt doorgronden, "maar wie kon dat wel?" vraagt ze later aan Astrids dochter Karin (aan wie dit boek opgedragen is). Astrid Lindgren blijkt bij tijden een hartelijke vrouw die onmiddellijk doorheeft wat er aan iemand schort, waar iemand mee zit, maar ook liet ze duidelijk merken als iets haar niet zinde.
Tijdens een etentje waarbij Rita vertelt over een kalkoen die zij niet gevuld had, ze wist niet dat dat moest. Ze vertelt dat Astrid uitermate koel tegen haar deed die avond en meer aandacht schonk aan de andere gasten. Ook bij het afscheid omhelste ze de andere gasten langer, tot Rita's grote frustratie. Naderhand beseft ze dat zij die avond ook leeg was, geen vulling kon leveren...
Astrid had zo haar aparte dingen, toen het haar allemaal te druk werd ging ze in haar kamer ter ontspanning een tijdje op haar hoofd staan. Op 66-jarige leeftijd springt ze samen met Rita's kinderen van flinke hoogte in het hooi.
Het contact dat in het begin voornamelijk over het vertalen ging wordt steeds persoonlijker. Maar Rita blijft die veertig jaar worstelen met de grilligheid en eigenzinnigheid van Astrid.
Ze hunkert naar erkenning van haar, ze krijgt die ook, maar niet op die momenten waarop ze erkenning verwacht.
Langzamerhand ontdekt Rita dat veel van Lingrends boeken gebaseerd zijn op delen van haar leven. Zoals bijv. Emile (Michiel in het Nederlands) die zijn avonturen beleeft op de geboorteplek van Astrid.
Astrid is een strijdbare vrouw. Ze krijgt enorm veel aandacht van de pers als zij protesteert tegen het belastingstelsel, tegen de bio-industrie enz. Maar ze heeft een hekel aan al die media-aandacht en vindt het steeds moeilijker worden daar mee om te gaan. Ze zou af en toe wel 'een diertje in het bos' willen zijn.
Naderhand krijgt ook de dochter van Rita, illustratrice Marit Törnqvist, contact met Astrid Lindgren. Zij werkt mee aan Junibacken, het verhalenhuis waar ze samen met Astrid Lindgren en een aantal handige ambachtslieden een sprookjesachtige reis in een zwevende treinwagon gecreëerd heeft.

Rita en Astrid hebben elkaar lang gekend en lief en leed gedeeld tot de dood van Astrid Lindgren in januari 2002. De relatie was niet altijd vriendschappelijk maar soms weer wel, dan is het bijna een moeder-dochter relatie. Rita Verschuur vertelt in dit boek over deze markante vrouw die feilloos de gedachten van kinderen aanvoelde.

ISBN 9035124766, pocket, 190 pagina's, Uitgeverij Bert Bakker

Reageren? Klik hier!

Non-fictie

Rita Verschuur