De waanzinnige boomhut van 91 verdiepingen
illustraties: Terry Denton
tekst: Andy Griffiths

Andy en Terry, de schrijver en illustrator, wonen zelf ook in de boomhut van 91 verdiepingen, melden ze, en dat is niet altijd even makkelijk want met zoveel verdiepingen word je steeds afgeleid. Op de ene verdieping zit een onderzeebootbroodbakkerij, op de andere vind je de krachtigste draaikolk ter wereld - zo krachtig dat je broek er van afzakt - , en je kunt ook met de aardappel met jus trein rondreizen of naar de overvolle prijzenkamer gaan, of naar de waarzegster mevrouw Weetallesal, of spelen met de menselijke flipperkast en nog veel meer. Kortom, er is héél veel te zien en te beleven in de boomhut van 91 verdiepingen. Maar afleiding of niet, het nieuwe boek over de waanzinnige boomhut moet er wél komen van meneer Grootneus, hun uitgever...

Andy en Terry, besluiten eerst maar eens naar mevrouw Weetallesal te gaan om te vragen of zij kan zien waarvoor die rode knop in de boomhut dient. De mannen zijn het zelf vergeten... Nou, het belooft niet veel goed. Mevrouw Weetallesal ziet ellende, ellende, ellende, meer ellende en dan niks. Dus ze kunnen maar beter van die knop afblijven. Maar dat is heel moeilijk voor de twee mannen.

Gelukkig verschijnt hun uitgever op het scherm en floept zijn 3 kleinkinderen, een tweeling en een baby, er doorheen. Terry en Andy moeten een dag op ze passen, morgen is hij weer terug en dan wil hij gelijk het manuscript voor hun nieuwe boek hebben. Tja dat is dan wel een probleem, want oppassen, tekenen en schrijven tegelijk is moeilijk. Hoe moeten ze dat voor elkaar krijgen? Maar de kinderen zeggen dat ze zich wel vermaken en op de baby zullen passen... Dus zo gebeurt het.

Maar als Jill, hun grote vriendin, hun rots in de branding en steun en toeverlaat, dit hoort, vindt ze het helemaal geen goed idee, veel te gevaarlijk, zegt ze. Dus gaan ze op zoek naar de kinderen en natuurlijk zijn ze niet te vinden, maar mevrouw Weetallesal is er ook nog en zij weet écht alles, ook waar de kinderen zijn. Het gekke is dat de Terry en Andy wel steeds specifiek moeten vragen wat ze willen, dat weet mevrouw Weetallesal toch al?

De zoektocht verloopt hilarisch. Ze belanden mét de kinderen in de enorme draaikolk en ze zakken dieper en dieper, wel 20.000 mijl onder zee... Maar Andy heeft een onderzeebootbroodje in zijn broekzak, daar stappen ze in en komen zo op een onbewoond eiland uit, die tot hun verrassing onderdeel is van de boomhut! Maar voordat ze daar achter komen beleven ze nog doldwaze avonturen met rooksignalen, de geest uit de lamp en nog veel meer.  Ze komen ook nog een sprookjeskleerkast tegen, misschien komen ze wel in Narnia! Maar nee het is een heel ander land dat voor hun ogen verschijnt als ze door de kleerkast stappen.
Geen leeuw, of heks te zien, wel bizarre wezens en springveren om je voort te bewegen.

Later blijkt dat mevrouw Weetallesal niet echt is wie ze zegt te zijn... en dan wordt het ook nog een beetje spannend. Maar de grootste vraag blijft... waar dient die rode knop nou voor?

Kortom, het is een knotsgek boek dat het midden houdt tussen een strip en leesboek. Sommige pagina's bestaan alleen maar uit zwart-wit tekeningen waar héél veel grappigs op te zien is, alleen dat is al leuk. En het verhaal zelf rolt naadloos over van de ene waanzinnig gekke gebeurtenis in de andere. Aan fantasie ontbreekt het beide heren totaal niet! En het lijkt zomaar te allemaal nog te kunnen ook!
Ik heb er echt van genoten! Gelukkig komt er een vervolg... De waanzinnige boomhut van 104 verdiepingen!

Zie ook het inkijkexemplaar

ISBN 9789401443111 | hHrdcover | 396 pagina's | Uitgeverij Lannoo | februari 2018
Vertaald door Edward van de Vendel | Leeftijd 10+

© Dettie, 29 mei 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER