http://ankekranendonk.nl

Anke Kranendonk - jeugd 6-9 jaar
Anke Kranendonk - romans volwassenen

Lynn 3.0
Anke Kranendonk

Alweer het derde deel over Lynn. Deze keer is de schoolvakantie begonnen en moet Lynn zich alleen zien te redden. Vriendinnen heeft ze niet maar verliefd is ze wel, op Joeri. Na die ene kus zweeft ze door de straten en is haar humeur niet kapot te krijgen.
En dat terwijl ze met haar moeder in een tent op een failliete bejaardencamping zit want de glazen pui die geïnstalleerd zou worden is uit de hijskraan gevallen. Elektriciteit is er niet, dus chatten of appen is er ook niet bij. Ook dit keer is het Lynn die het verhaal vertelt via haar dagboek.

Moeder werkt gewoon dus Lynn moet de meeste tijd alleen doorbrengen op die camping midden in de duinen. Tot haar verrassing ziet Lynn een meisje uit haar klas lopen, Fenna! Het meisje waarvan haar moeder liever niet heeft dat ze ermee omgaat, want Fenna komt uit een beetje raar gezin en Fenna stink. Fenna is nergens bang voor, stapt overal op, is goudeerlijk en zegt alles wat ze denkt. Dat zorgt ervoor dat niet iedereen gecharmeerd is van het meisje. Lynn vindt haar wel leuk maar wil haar eigenlijk ook niet echt als vriendin.

Deze keer is Fenna anders dan anders, ze snauwt Lynn af, wil niet dat Lynn met haar praat. Maar Lynn ziet ook dat er wat aan de hand is, het gaat niet zo goed met Fenna. In een impuls neemt ze Fenna mee naar de camping, waar ze luidkeels haar mening over de bejaarden niet onder stoelen of banken steekt. De moeder van Lynn is boos, ze wil dat stinkende meisje niet in de tent hebben... De gevoelige Fenna weet alweer genoeg... Zo gaat het altijd.
Ondertussen wacht Lynn op een berichtje van Joeri, waarom laat hij zo weinig van zich horen?

Ik had me verheugd op dit boek, maar, om met de deur in huis te vallen, het verhaal rammelt dit keer nogal. Lynn en haar moeder zitten op de camping 'omdat het thuis zo'n chaos is'. Voor vader en broers geldt dat kennelijk niet? Moeder gaat vervolgens gewoon naar haar werk en Lynn moet zich maar zien te vermaken op een failliete camping tussen allemaal oude mensen. Vreemd...
Ook het verhaal rond Fenna is nogal vaag, wat er nou eigenlijk aan de hand is, wordt niet echt duidelijk, bovendien loopt al het gedoe ronde Fenna en haar familie nogal merkwaardig af.

Maar er stoort me nog meer. De campinggasten zijn SBO's, ofwel Super Bejaarde Ouderen, zoals Lynn ze noemt. Als ze op de fiets stappen hebben ze 'zulke stijve benen dat het stoelpoten leken. Als ze ze maar niet halverwege gingen verliezen'. Moeder zegt gewoon dat ze Fenna niet in de tent wil omdat ze uit een raar gezin komt en stinkt enz. Deze denigrerende toon over andere mensen stoort me enorm, ook al worden ze door een jong meisje in een dagboek geschreven. Ook de Schotse Hooglanders die ze in de duinen tegenkomen, worden afgeschilderd als gevaarlijke wilde dieren, wat ze totaal niet zijn - anders mochten ze daar niet eens lopen - . Het komt allemaal nogal bot en weinig respectvol over.

Wat wel mooi verteld wordt, zijn de gevoelens van Lynn rond Joeri, ze is stapelverliefd en dat weet ze in mooie bewoordingen weer te geven. Maar veel meer heeft Lynn dit keer niet te melden ondanks de verrassende wending aan het eind van het verhaal. Diep in mijn hart zou ik veel liever een verhaal over de bijzondere Fenna willen lezen want die wordt wel steeds leuker en interessanter en blijkt veel zinniger dingen te vertellen te hebben dan de dit keer beetje zeurderige Lynn.

ISBN 9789047707820 | Hardcover | 192 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | mei 2016
Leeftijd 10+

© Dettie, 5 juni 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lynn 2.0
Anke Kranendonk

In het eerste boek over Lynn konden we lezen hoe ze worstelde met haar onzekerheid, haar weinige zelfvertrouwen, en hoe ze moet reageren op alles en iedereen. Maar 'zichzelf zijn' vond ze het allermoeilijkste. Eigenlijk was ze een beetje jaloers op de vrijgevochten Fenna, die gewoon precies deed wat ze wilde, die trok zich nergens wat van aan. Op het eind van dat boek heeft Lynn toch redelijk haar draai gevonden.

In Lynn 2.0 gaat Lynn met alle klassen van groep acht  op schoolkamp en uitgerekend die dag ontdekt ze dat haar hoektanden recht naar voren groeien, ze lijkt wel duiveltje! Aanvankelijk probeert ze te mompelen zodat niemand die rare punten ziet maar al gauw blijkt dat Lynn de enige is die ze opgemerkt heeft, niemand anders ziet ze. Maar waar Lynn eigenlijk nog meer problemen mee heeft is Joeri, haar maatje, haar stoei- en lachvriend waar ze al vanaf groep drie mee omgaat. Ineens is het helemaal anders als ze hem ziet. Dan krijgt ze kriebels in haar buik en rare wiebelbenen. Ze heeft ontdekt dat ze zwaar verliefd is op Joeri! En nu gaan ze op kamp en Joeri gaat ook mee, hoe moet ze nou tegen hem doen? Elke keer als hij tegen haar praat, krijgt ze een rood hoofd en weet ze ineens niets meer tegen hem te zeggen.

Gelukkig is het op het schoolplein een puinhoop met al die ouders en kinderen met koffers. Bovendien staat Fenna ineens bij de bus en ze heeft nog maar een deel van de reis betaald. De meester had al gezegd dat ze dan niet mee mocht.  Lynn zorgt er voor dat ze toch mee kan. Als ze eindelijk op weg gaan naar hun vakantiehuis de Gele Rijder gebeurt er zoveel dat Lynn nauwelijks aan Joeri denkt, hoewel... Kim doet wel héél lief tegen hem.

Op kamp gaat het zoals het vaak op schoolkamp gaat. De meisjes en jongens keten 's nachts, er wordt een dropping georganiseerd, ze gaan naar een museum, ze hebben om beurten corvee en hebben huilbuien of vreselijk de slappe lach. Lynn doet natuurlijk lekker mee maar toch is ze anders, ze is meer een toeschouwer en denker dan de rest van de meiden. Fenna is zoals altijd helemaal zichzelf. Zegt precies wat ze denkt en is daardoor een buitenbeentje. Maar Lynn mag haar toch heel erg graag, juist om dat directe en eerlijke.

Natuurlijk gebeurt er van alles in en rond het kamp en Fenna speelt een belangrijke rol daarin, toch ontzetting van de populaire meiden. Fenna is zo recht door zee dat al gauw de façade die de meiden rond zichzelf hebben opgebouwd begint te wankelen en dat kunnen ze niet uitstaan. Ze worden zo boos dat ze heel akelige dingen met Fenna doen. Lynn ziet het allemaal gebeuren en probeert alles te hanteren en net als Fenna eerlijk te blijven, wat nog niet altijd zo makkelijk is. En dan is er nog Joeri...

Eigenlijk is Lynn meestal alleen, een echte vriendin heeft ze niet, hooguit Fenna kan ze eventueel een vriendin noemen maar zo hecht als Kim, Hanneke, Natasja en Anneloes met elkaar omgaan... Nee, dat kent Lynn niet en wil ze dat eigenlijk wel?
We lezen veel van wat ze denkt. We maken als het ware de schoolreis van Lynn zelf mee. We weten wat ze voelt, denkt en van plan is. Ook wat ze eigenlijk zou willen zeggen of doen als ze het zou kunnen of durven. Soms laat ze haar fantasie de vrije loop, vooral als een meisje heel leuk doet tegen Joeri.
Lynn is apart, ze laat zich niet meeslepen in de maalstroom van erbij horen of populair zijn. Ze is Lynn met af en toe een beetje meer. Het is gewoon een lieve meid die veel inlevingsvermogen heeft en een groot hart, toch is het geen weekhartig typetje. Joeri zou blij mogen zijn met zo'n leuke vriendin...

Anke Kranendonk heeft een prettige manier van schrijven, ze voelt goed de leefwereld van een jong meisje aan, ze weet zich goed daarin te verplaatsen zowel qua taal als gedachten. Gelukkig is Lynn geen oppervlakkig babbelmeisje die zich alleen maar druk maakt om uiterlijk en jongens. Net als in Lynn! staan er ook in dit boek gelukkig geen sms berichtjes, receptjes, lijstjes e.d. Dat blijft een verademing!
Het is opnieuw een lekker meeslepend verhaal met de nodige diepgang. Als je begint te lezen is het lastig om het boek weg te leggen. Ik kon tenminste niet meer stoppen tot ik het uit had. Hopelijk volgt snel Lynn 3.0!

ISBN 9789047707059 | Hardcover | 201 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | juni 2015

© Dettie, 13 juni 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Lynn!
Anke Kranendonk

De bijna twaalfjarige Linda is nog helemaal niet bezig met al die dingen waar meisjes in haar klas over praten. Jongens, slipjes, bh's... Linda draagt gewoon onderbroeken en als er over A en B wordt gepraat denkt ze dat het over zwemdiploma's gaat in plaats van de cupmaat van een bh. En jongens zijn gewoon jongens. Daar kun je lekker mee voetballen of gamen. Ze heeft ook geen gebloemde fietstas zoals de drie Julia's uit haar klas maar een rugzak. Soms denkt ze wel eens, hield ik ook maar van roze net als alle andere meisjes, ze voelt zich eigenlijk totaal niet op haar gemak tussen die meiden.
Diep in haar hart vindt ze Fenna veel leuker maar ook weer niet. Fenna komt uit een groot, rommelig gezin, ze zoekt peuken op straat die ze verkoopt aan haar broers, ze is stoer en heeft maling aan alles. Linda help mee peuken zoeken en doet ook stoer, maar ze schaamt zich soms ook voor Fenna en dat stoer doen is ook niet altijd leuk. Maar Fenna is wel gewoon zichzelf, ze is gewoon Fenna en niemand anders. Linda weet in feite steeds niet wat zij zèlf nou wil en wie ze precies is.

"Lynn,' zei ik tegen mezelf. 'je doet maar wat! Je aapt iedereen na. De ene keer ben je een halve Fenna, dan weer een halve Marjorie, dan een kwart Juul. Dus eigenlijk ben je niks.'

Thuis heeft ze het wel prettig. Soms kibbelt ze met haar moeder en vindt ze haar vreselijk en soms hebben ze het gezellig samen. Maar ook thuis snapt ze niet altijd alles, waarom ze bijvoorbeeld niet naar de kermis mag en waarom haar moeder zo verdrietig is als er binnen de kerk onenigheid is over het ontstaan van de mens. Iedereen weet toch hoe de mens is ontstaan?
Waarom ze volgens haar klasgenoten een slet is als ze gewoon stoeit met haar beste vriend Joerie, snapt ze ook al helemaal niet.
Linda vindt het allemaal maar moeilijk, waarom kan ze niet gewoon de dingen doen die ze wil doen, waarom is er altijd commentaar op alles wat ze doet? Het is ook nooit goed.

Als er een nieuw meisje, Alexia, in de klas komt ziet Linda het als haar grote kans. Nu zal ze gewoon zichzelf zijn, nu zal ze laten zien wie ze écht is. Ze stelt zichzelf voor als Lynn en neemt het initiatief voor een gesprek. Maar gewoon Lynn zijn is moeilijker dan ze dacht en de vriendschap met Alexia, wat ze zo zag zitten, lukt ook al niet zo erg.  Kortom, Lynn is haar onzekere zelf en reageert op alles en iedereen zoals ze dénkt dat ze moet reageren, ze doet bekakt tussen bekakte mensen, praat over jongens tussen jongensmeiden, maar in feite vindt ze dat wel heel slap van zichzelf. Waarom doet ze dat? Is ze niet goed zoals ze is? waarom zegt ze niet gewoon wat ze écht denkt, wat ze écht wil?

Het is een verhaal, zonder storende toeters en bellen zoals mailberichten, kwisjes, testjes, smsjes e.d., over het dagelijks leven van een jong meisje, met alle ups en downs die erbij horen. Lynn zit in het laatste jaar van de basisschool, ze moet nadenken over wat ze later wil worden, ze moet de CITO toets doen waar zoveel van afhangt en ook nog eens met iedereen op een prettige manier zien om te gaan. Toch... ga er maar aan staan, hoe doe je dat allemaal? Lynn staat op de rand van volwassenheid, ze is soms nog een kind maar soms ook zo wijs. Ze weet niet zo goed hoe ze zich moet gedragen, wat ze moet doen en laten, maar gelukkig ontdekt ze uiteindelijk hoe ze met al die verwarde gevoelens om moet gaan.
Anke Kranendonk is er erg goed in geslaagd om al deze lastige opkomende pubergevoelens te verwerken in dit vlot geschreven verhaal.
Prima boek.

ISBN 9789047705314 Hardcover 167 pagina's Uitgeverij Lemniscaat april 2013
Leeftijd 10+

© Dettie, 4 mei 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER