Een hart van hoefijzers 2: Paardenfreak!
Veronique Marien


In het eerste deel van deze serie over Jolien werd verteld dat ze moest verhuizen. Haar ouders gingen scheiden, maar het ergste vond Jolien dat haar paard Serena verkocht moest worden.

Intussen heeft Jolien haar draai wel gevonden op de nieuwe manege, Klaverhof. Natuurlijk is ze Serena niet vergeten en ook haar vriendin Karen mist ze heel erg. Maar zoals dat meestal gaat, went ze snel genoeg aan haar nieuwe leven en heeft ze al snel nieuwe vrienden gemaakt. En ja, ook dat zijn weer paardenliefhebbers.

Met Maarten, Ingrid en Eva vormt ze een hecht groepje dat zich goed weert tegen het groepje meiden die rijkere ouders hebben en dus ook meer tijd om te rijden, en mooiere spullen. Zij noemen zich de Glamazones. De vier vrienden besluiten hun groepje ook een naam te geven: De Paardenfreaks.

‘Ik vind het vervelend dat ze ons altijd freaks noemt,’ mompelde Ingrid.
Maarten haalt zijn schouders op. ‘Dat zijn we toch ook? Paardenfreaks, bedoel ik. En daar schaam ik me niet voor. Integendeel, ik ben er juist trots op.’

Thuis gaat het niet op rolletjes, ze maakt veel ruzie met haar broer. De manege is haar toevluchtsoord, ze zoekt troost bij Tecumseh, ‘haar’ manegepaard.

Als een zeer bekende amazone op hun manege haar beroemde kür komt laten zien en daarbij een wedstrijd uitschrijft waarmee de winnaar een clinic van een hele dag bij haar kan winnen, oefenen de vier zich te pletter. Helaas doen ze dat illegaal. Ze hebben geen geld voor extra ritten, en doen alsof ze de paarden extra zorg geven. Natuurlijk doen de Glamazones ook mee met de wedstrijd.
Jolien is er zo druk mee, dat het ten koste gaat van haar huiswerk, en haar moeder haar vrijheid in wil perken. 

En dan komt de herfstvakantie, en logeert Jolien bij haar vader. Aan het einde van de week komt Jolien voor een groot dilemma te staan: waar zal ze haar leven voortzetten? Bij haar vader, waar geld genoeg is en haar vriendin Karen? Of kiest ze voor haar moeder en haar nieuwe vrienden?

Ook dit verhaal is voor echte paardenmeisjes. Doordat de Paardenfreaks oefenen voor de wedstrijd, kan de schrijfster in die stukjes tekst heel veel tips kwijt over de beste zit, de beste manier om een paar aanwijzingen te geven en nog meer paardentips.
Daarnaast speelt de thuissituatie en natuurlijk de keuze die Jolien moet maken een grote rol.

‘Paardenfreak!’ is het tweede deel van "Een hart van hoefijzers". Echt boeken voor paardenmeisjes! Leuk geschreven, met feitjes en humor. Spannend is het ook nog.

Voor Nederlandse lezertjes is de taal soms ook wennen, en onbedoeld grappig.

‘Wat was ze toch een pletwals’

ISBN 9789462420632 | hardcover |144 pagina's | Uitgeverij Kramat| april 2017
Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 23 mei 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een hart van hoefijzers 1: Leven zonder Serena
Veronique Marien

Als de ouders van Jolien gaan scheiden, betekent dat voor Jolien dat haar paard Serena verkocht moet worden. En ze moet verhuizen met haar jongere broertje en haar moeder. Dat is allemaal al vervelend genoeg, ze mist Serena zo vreselijk. Maar dan verzint haar moeder iets ‘om haar op te beuren.’ Jolien begrijpt niet hoe haar moeder er bij komt dat zij dat leuk zou vonden: een ponykamp! Ze wil helemaal nooit meer rijden!! Maar ze heeft geen keuze en iedere dag fietst ze naar manege de Klaverhof. Het paard dat ze toegewezen krijgt heet Tecumseh, en is een paard met een gebruiksaanwijzing.

Aanvankelijk wordt ze opgenomen in het groepje waarvan Sharon duidelijk de leider is. Ze noemen zich de Glamazones. Jolien vindt het maar een idiote naam, en ze ontdekt ook al snel dat de anderen in de manege niets van hen moeten hebben, maar dat Sharon ook vindt dat zij veel beter zijn dan de anderen. Toch begint Jolien het kamp wel een beetje leuk te vinden en kan ze met Tecumseh ook steeds beter overweg. Maar als er iets ergs gebeurt, besluit ze dat zij nu echt geen Glamazone meer wil zijn! Maar ja, de anderen hebben haar steeds links laten liggen omdat ze bij dat aparte groepje hoorde en dat blijven ze doen!
Jolien staat alleen. En ze mist Serena zo vreselijk.

Dit is een heel ander boek dan De Toversleutel, dat ik eerder las. Dat was voor een grotere doelgroep. Dit boek, het eerste deel in de serie 'Een hart van hoefijzers' valt denk ik alleen in de smaak als je een heuse paardenliefhebber bent. Rond die thematiek worden wel de andere thema’s verwerkt: pesten en vriendschap, maar alles speelt rond de paarden en de manege. Er wordt verteld over de verzorging, en nog meer feitjes over paarden.

Veronique Marien is Vlaams, en dat merk je aan het taalgebruik, maar dat is geen probleem verwacht ik. En als het dat wel is, maakt ze dat dubbel en dwars goed met een spannend verhaal. Ik wil best meer lezen over Jolien en haar paardenavonturen.

ISBN 9789462420489 | Hardcover | 132 pagina's | Uitgeverij Kramat | april 2016
Leeftijd vanaf 10 jaar.

© Marjo, 21 oktober 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De toversleutel
Veronique Marien

Tessa en haar jongere broer Bertje zijn wel wat gewend. Omdat hun ouders wetenschappers zijn die graag in de praktijk werken, hebben ze al op diverse bijzondere plaatsen gewoond. Hun laatste verhuizing is vanuit het Amazonewoud naar een niet nader omschreven locatie in Vlaanderen.
Hun ouders gaan er lesgeven, en nog meer onderzoek doen. Ze hebben er hun materiaal voor mee verhuisd, de serre staat vol exotische planten. Als Tessa zegt dat ze ‘iets vreemds’ voelt, en dat er ‘iets’ is met het raampje boven haar kamerdeur, roepen haar ouders meteen dat ze niet zo onzinnig moet doen. Magie, toverij, dat bestaat niet!
Tessa heeft intussen aan de overkant van de straat al kinderen gezien! Potentiële vrienden?
Maar ze negeren haar. Wat vreemd!

De straat waar ze wonen is een doodlopende straat met aan het eind een soort park met smeedijzeren poorten. Al ontdekken ze al snel dat het park bij een huis hoort, een geheimzinnig huis waar niemand lijkt te wonen, behalve dan die zwarte kat. Maar Tessa ziet wel een lichtje! Natuurlijk gaat ze op onderzoek uit maar ze is snel weg, het lijkt er niet pluis, en een stem in haar hoofd zegt dat ze moet maken dat ze wegkomt.
Zal het wel zo leuk worden in deze straat? Tessa heeft haar twijfels en denkt veel aan haar vriendje in de Amazone, van wie ze een amulet heeft gekregen.

Eén troost is er: ze krijgt voor haar verjaardag een ratje.
En dan ontdekt Tessa dat ze kan praten met de rat die ze Rover noemt. Als de buurkinderen Michelle, Pieter en Mark dat ook ontdekken, doen zij toch toenaderingspogingen.En dan blijkt niet alleen Tess  bijzondere gaven te hebben: die hebben ze vijf. Dat ligt aan de straat, zegt Michelle. Tessa's nieuwsgierigheid is gewekt...
Wat heeft het te maken met dat vreemde huis? En met die zwarte kat die het op Rover voorzien heeft?

Als alles een beetje uitgelegd is - zonder saai of langdradig te worden - wordt het erg spannend! Het is een verhaal vol magie, wat Tessa’s ouders ook zeggen: dat bestaat wel degelijk en nog wel onder hun eigen neus!Maar magie heeft vaak ook een donkere kant, en jawel: daar krijgen de kinderen mee te maken. Daar heeft de toversleutel dan ook mee te maken.

Dit lijkt me net een stel kinderen dat meer avonturen zou kunnen beleven. Zou de schrijfster dat zelf ook vinden? Die schrijfster is Veronique Marien (Merksem) die wonderlijk genoeg burgerlijk ingenieur scheikunde is! Maar schrijven kan ze ook, dat bewijst dit boek! Het is een erg leuk verhaal, voor kinderen die wel van een beetje spanning houden en magie boeiend vinden!

ISBN 9789462420250 | Hardcover | 236 pagina's | Uitgeverij Kramat Junior | november 2014
Illustraties van Stieven van der Poorten Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 30 december  2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER