Dolf Verroen

http://www.dolfverroen.nl

Niemand ziet het
illustraties: Charlotte Dematons
tekst: Dolf Verroen

Natuurlijk wist ik dat ik homo was, maar ik durfde er met niemand over te praten. Niet met mijn vader en moeder, niet met meester Maas en al helemaal niet met mijn klasgenoten.

Met deze woorden valt de hoofdpersoon Victor (13) gelijk met de deur in huis. Het is 1947, twee jaar na de beëindiging van de Tweede Wereldoorlog. Victor zit in de zevende klas zoals dat toen genoemd werd. Hij kan goed leren, maar droomt teveel weg volgens meester Maas. 'Hij kan zijn aandacht niet bij zijn werk houden.' Victors vader snapt het wel maar wil toch ook graag dat zijn zoon verder komt dan hij. 'Probeer het Victor, een goede opleiding is belangrijk.' zegt vader. Victor beseft dat ook wel en het trekt hem ook wel aan, maar er zijn echter wel die gevoelens...

De eerste geleerde in de familie leek me wel wat
Maar ik was homo
Wat moet je dan?

Het is wel 1947, over homoseksualiteit sprak je niet, laat staan dat je zegt dat je zelf homoseksueel bent. Er worden grapjes over meisjes gemaakt tegen Victor, er wordt gevraagd of Victor nog geen meisje heeft.

Victors ouders hebben zelf erge problemen gehad omdat ze van een verschillend geloof waren. Het is daarom dat Victors vader heel lief zegt: 'Als jij later met een meisje thuiskomt, Victor, zal ik je nooit dwarszitten. Nooit.' Maar dat is niet wat Victor wil horen.

Het zweet stond in mijn handen
Gymnasium
Meisje
Homo

Het verbaast hem ook dat niemand zijn geaardheid doorheeft. Hij is erg netjes op zijn kleren, erg precies wat kleurencombinaties betreft en dat wijt hij allemaal aan zijn homoseksualiteit.

Soms dacht ik: iedereen kan het aan me zien. Die jongen met dat stomme brilletje op zijn neus en die nette kleren aan, die is niet normaal hoor.

Toch ligt de nadruk van het verhaal niet op het homoseksueel zijn van Victor. Het verhaal laat vooral zien hoe die tijd was en wat er speelde. Het hele boek ademt de sfeer uit van de jaren vlak na de oorlog. Veel was nog op de bon, er was nog geen tv, op zondag werd gekaart, soms kwamen een oom en tante op bezoek en werd er een glaasje geschonken. - Het effect van die drank op de volwassenen wordt overigens prachtig beschreven door Dolf Verroen. -
De oom verricht later nog een vreemde handeling, iets wat een beetje als een donderslag uit heldere hemel komt, maar wat wel enkele zaken verklaart.

Op school zijn de meester en juf nog mensen met gezag. Meester Maas is er erg op uit dat Victor verder gaat leren en spoort hem steeds aan om beter zijn best te doen. De kans die Victor krijgt om te leren, wat nog vrij uniek was in die jaren, is eveneens erg belangrijk voor vader. Victor ontdekt dat hij diep in zijn hart het met de meester en zijn vader eens is, maar hij twijfelt constant, kan dat wel als homo zijnde?
Maar als een meisje hem verleidt en zoent, weet hij helemaal zeker dat hij homo is. Het hoge woord móet eruit, hij vertelt het uiteindelijk aan zijn ouders...

- In het boek wordt niet verteld dat in die tijd homoseksualiteit onder de 21 jaar verboden was en dat tot in de jaren 50 homoseksuelen vervolgd werden. Ook wordt niet verteld dat homoseksualiteit in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw nog als psychisch afwijkend beschouwd werd en dat homoseksuele mensen tot in de jaren vijftig geen baan kregen bij de overheid. Wellicht was dit handig geweest om dit wél zijdelings te noemen, zodat kinderen van nu een beter begrip krijgen voor Victors dilemma om als homo te gaan studeren. -

Het geheel is een integer verhaal geworden dat bijna ouderwets degelijk geschreven is. Het straalt de relatieve rust uit die eind jaren veertig heerste. Toch is het geheel boeiend en speels en een genot om te lezen. Doorheen het boek verspreid, staan mooie zwart-wit tekeningen van Charlotte Dermatons.
Mooi, licht ontroerend verhaal. Een koesterboek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Dolf Verroen