Plafondmeisje
illustraties: An van Dooren

'Ik ben een modelkind. Dat is een kind dat eigenlijk geen kind is, maar van wie alle ouders zeggen: 'Kijk, zo zou ons kind moeten zijn.' Een modelkind is altijd braaf, maakt zich niet vuil en zegt netjes 'Dank je wel, mevrouw', en 'Goeiemorgen, mevrouw' en 'Tot ziens. mevrouw'. Tenzij je een meneer bent, maar dat begrijp je wel.'

Zo begint dit aparte verhaal over Imke, het meisje dat zo braaf is dat ze helemaal niet opvalt. Op haar eerste communiedag namen de tantes en ooms hun cadeautjes gewoon weer mee, die waren ze vergeten te geven omdat Imke 'zo stil, zo netjes, zo knikkelief en lachebraaf was'.
Haar ouders zijn gewone mensen, hoewel, haar moeder is een beetje gek, vindt Imke. Haar moeder rent, dat is haar beroep. Voor wie loopt ze dan? denkt Imke. Is er iemand die zegt 'O, mevrouwtje, wilt u voor mij even lopen? Ik heb er vandaag niet zo'n zin in.'
Papa geeft gewoon les op de school van Imke, maar mama... dat rennen van haar is echt wel een beetje gek.

Maar het modelkind Imke maakt op een dag zelf wat geks mee. Nadeema, het meisje van haar klas, praat ineens tegen haar! Nadeema nog wel. Iedereen kent Nadeema, ze is heel druk maar ook heel lief. En daarna gebeurde er weer iets geks, iets heel geks zelfs.
Imke droomt 's nachts dat ze valt maar als ze wakker wordt ziet ze dat ze echt gevallen is. Maar ze is omhoog gevallen, ze ligt op het plafond! En ze kan niet meer naar beneden, ze ligt bovensteonder zegt ze, de lamp is nu een tafeltje! (Zelfs de tekst van het boek staat bovensteonder) Mama belt haar sportdokter Dr. Voets, maar die weet geen oplossing. Papa denkt dat Imke expres op het plafond is gaan liggen, om op te vallen, en gaat gewoon naar zijn werk.

Mama belt een paar specialisten en die komen. Maar zij zeggen dat Imke en haar moeder gearresteerd zullen worden want het is tegen de natuurwet wat zij doen en dat mag niet. Dat is streng verboden zelfs. Ze bellen de natuurwetpolitie en die zullen Imke en haar moeder komen halen. Mama gooit de specialisten de deur uit en verstopt Imke op zolder, waar ze als een ballon tegen de nok van het dak plopt.
Paul Newton en Barbara Copernicus van de natuurwetpolitie nemen mama mee. Imke wordt zo kwaad dat ze het zolderraam uit gaat en hup de lucht in vliegt. En wie ontmoet ze daar? Nadeema! Zij leert Imke hoe ze moet zweven, want dat zijn Imke en Nadeema, ze zijn zwevers. En zweven mag niet... daarna volgt een spannend avontuur dat vol verrassingen zit. Zelfs het rennen van mama komt nog goed van pas!

Het is een heel humoristisch verteld verhaal met een vette knipoog naar onzinnige, opgedrongen wetten die normen en waarden moeten voorstellen. Iedereen die een beetje anders is maar verder niemand kwaad doen moet  in dit verhaal toch veranderen. Ze krijgen straf en worden opnieuw opgevoed en zwevers krijgen moetschoenen aan die ze dag en nacht moeten dragen want zweven is uit den boze. De politie heeft zelfs nietmachines als wapen om alles op zijn plaats te houden.
Doorheen het boek staan aparte zwart-wit afbeeldingen van An van Dooren die op een komische manier de situatie uitbeelden.
Het verhaal is zeer fantasievol gebracht, waarbij je regelmatig zit te lachen vanwege de bizarre naamgeving of gekke situaties waarin Nadeema, Imke en hun ouders in terecht komen. Maar het is ook een verhaal dat tot nadenken stemt, het is ook een verhaal over tolerantie en niet gelijk met een oordeel klaar staan. Dit is echter zo bijzonder gebracht dat je alleen maar kunt denken, wat een geweldig verhaal, wat een apart debuut, dit is genieten. Hopelijk volgen nog véél meer boeken van deze schrijfster.

ISBN 9789044817201 Hardcover 135 pagina's Uitgeverij Clavis
Leeftijd (volgens de cover) vanaf 11 jaar, 2 maanden en 6 dagen.

© Dettie, 21 mei 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Zeven dubbeltjes en een trein
Fran Bambust

‘Iedereen is anders, en dat is prima, maar hij doet geen enkele poging om niét anders te zijn.’

Jonas is verdwenen: op twee minuten over twee, op de tweede van de tweede maand is hij het huis uitgeslopen. Pap en mam zijn radeloos: waar kan hij zijn?
Ook Dries, zijn oudere broer, mist hem vreselijk. Bovendien heeft hij een groot schuldgevoel: heeft hij Jonas te veel geplaagd? Te veel op zijn kop gezeten? Was Jonas ongelukkig omdat ‘ze teveel van hem verwachtten, omdat niemand hem begreep’, omdat ‘niemand naar hem luisterde’, omdat ‘zijn ouders te veel met hun werk bezig waren’, omdat ‘ze hem te veel alleen hadden gelaten’, omdat ‘ze hem niet genoeg alleen hadden gelaten’, omdat ‘hij nergens terecht kon met zijn gevoelens’, met zijn vragen, met zijn twijfels’, ’met zijn angsten’, ‘met zijn wensen’, omdat ‘hij niet alleen boterham met choco mocht eten’, omdat ‘hij drie weken achter elkaar de vuilniszak buiten had moeten zetten’ etc...

Maar Dries houdt van zijn broertje.
Dus besluit hij om hem te gaan zoeken: om drie minuten over drie op de derde van de derde maand verlaat ook hij stiekem het huis.
Maar waar moet hij zoeken?
‘Linksaf’, beval hij zichzelf, en hij liep naar rechts.
Op deze manier ontdekt hij sporen: Het spoor van een trein! En er rijdt nog een trein ook, een roze locomotief, twee paarse schoorstenen en een feloranje lamp. En de vrolijke conducteur is blij met zijn passagier. In de coupé waar Dries binnenstapt - een mooie coupé trouwens:  warm, rood hout en oranje pluchen feuteuils, houten balkonnetjes voor de bagage, en kapstokhaken in de vorm van spitse blaadjes.
Er zit een meisje, van dezelfde leeftijd als hijzelf, denkt hij. Tess heet het meisje, en ze vergezelt  Dries op zijn speurtocht. Hij vraagt zich niet eens af waarom.
En dan begint de reis in de voetsporen van Jonas. Want ze ontdekken dat ook hij deze weg gegaan is: langs Bar Bis, waar ze horen dat Jonas om dubbeltjes vroeg. Langs het donderloket naar de Spiegelstad Mallemoer. 
Het is een reis vol raadsels en geheimzinnigheden; vol tover en avontuur.
Waarom wilde Jonas die dubbeltjes? Wie is Tess eigenlijk? Zullen ze Jonas vinden?

Een heerlijk boek dat eigenlijk helemaal niet na te vertellen is, zoals vaak het geval is met de boeken van Fran Bambust. Zij speelt met taal, is dubbelzinnig en houdt van avontuur.
En dat doet de lezer ook: je gaat mee in een wervelend avontuur, dat spannend, ontroerend en intrigerend is.
Alles kan en al verzint ze de gekste dingen, de lezer accepteert het allemaal.
Want ‘echt is ook niet alles.’
En zo is het.

Zie ook https://www.smore.com/j370-zeven-dubbeltjes-en-een-trein

ISBN  9789044820775 | paperback |182 pagina's| Uitgeverij Clavis| oktober 2013
Leeftijd 12+

© Marjo, 15 december 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Kussen helpt niet
Fran Bambust

‘Hoi´, riep ik.
En pang, meteen trokken we onze hand onder de kraam vandaan, draaiden we ons om en keen om ons heen.
'Wie is daar?´ zei de stem van Bert bang. Niet alleen de stem van Bert was bang. Ik voelde dat ook onze adem bang was, onze buik was bang, onze spieren waren bang. Alles bibberde en schokte. Dit voelde niet lekker aan.´

In ‘het plafondmeisje’, het debuut van Fram Bambust, merkten we al dat deze schrijfster er van houdt de wereld op zijn kop te zetten. Was het in het eerste boek letterlijk -  de hoofdpersoon ziet de wereld van de andere kant omdat ze op een ochtend uit bed stapt en niet op de grond, maar op het plafond terecht komt – in dit boek blijven de veranderingen ‘realistisch’.
Hoewel: het is wel heel eigenaardig als je als twaalfjarig meisje ineens belandt in het lichaam van een ongeveer even oude jongen. Gelukkig kent ze hem en went hij snel. Al is een sanitaire stop wel even gênant.
Hoe komt het dat Shamila, zo heet onze hoofdpersoon, niet gewoon in haar eigen lijf zit?
Helemaal wordt dat niet verklaard, maar het heeft iets te maken met kussen, dat is duidelijk. Toen haar vriendin Lotte Shamila aan kus wilde geven, schoot Shamila uit haar lichaam, recht is dat van Bert, die net langsfietste.
Als de Kroonorde dit hoort, willen ze Lotte hebben: de koningin is namelijk erg ziek. Wat ze dan precies van plan zijn, vertel ik niet, maar het leidt tot spannende achtervolgingen en gevaarlijke avonturen.

Fran Bambust - haar naam staat wel heel erg bescheiden op de omslag van dit boek! - beschikt over een levendige fantasie. Deze vindingrijkheid gebruikt ze om aan te geven dat het beter is om niet te veel in je eigen wereldje te blijven hangen: een ander perspectief op de wereld, of op de mensen met wie je te maken hebt, kan een heel prettig effect hebben.
Er zitten hele leuke vondsten n dit verhaal. De Kroonorde is er een, maar ook de dokter die Shamila’s zielloze lijf onderzoekt, is erg leuk.

‘Uw zoekspeuring kan mij noch in haar omvattendheid, noch in haar details boeien. Meer nog, uw vraagstellerij en rumoerigheid houdt mij af van wat er werkelijk toe doet: ‘Waar is het denken?’
Als u me dat antwoord kunt overdragen, wil ik wel meespeuren naar uw Lot.’

Dan zijn er ook nog wat andere thema’s die aan de orde komen: Shamila heeft twee vaders;  zij is een ‘pleaser’, iemand die het iedereen naar de zin wil maken; zij ontdekt dat ze beter zichzelf kan zijn. En ze is niet de enige. Persoonlijk vind ik het jammer dat er een eind-goed-al-goed hoofdstuk is aan het einde, maar het is en blijft een boek voor de jeugd.
Een heel erg leuk boek, met net dat beetje meer. Het is fantasierijk zonder fantasy te worden; het zit vol humor zonder een klucht te worden. Hoewel... sommige scènes zie je voor je, en ik denk dat dit een hilarische film zou opleveren!
Ik vind ook de omslag erg mooi...

ISBN 9789044819014  |hardcover | 134 pagina's|  Clavis | april 2013
Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 7 juni  2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER