S.E. Durrant

Het verloren meisje
S.E. Durrant

Iris woont tijdelijk bij oma en ze vindt het heerlijk. Oma Mimi is altijd vrolijk en geen enkele dag bij haar is saai. Oma maakt poezenboterhammen, ze zwemt in zee ook al is het koud. Ook kijken ze 's avonds samen naar de mooie figuren die spreeuwen maken in de lucht. Kortom, Mimi, zoals iedereen haar noemt, is geweldig en de grote vriendin van Iris.

'Pap noemt Mimi een wildebras. Mam rolt met haar ogen als hij dat woord gebruikt omdat Mimi haar moeder is, en misschien was het niet leuk voor haar om door een wildebras te worden opgevoed. Want een wildebras zit vol energie en springt alle kanten op en zorgt soms voor rare verrassingen.'

Iris vertelt ons dat Mimi rommelig is, daar houdt Iris wel van. Verder knoopt oma overal lintjes aan, beweegt ze als een vogel, maakt ze nu en dan een paar danspasjes, is ze een beetje vergeetachtig, houdt ze van lachen, heeft ze een armband wat ze haar dierbaarste bezit noemt én wil ze alle foto's sorteren voor ze doodgaat. Mimi was namelijk vroeger beroepsfotograaf.

Iris vindt het fijn om die foto's samen met Mimi te bekijken want oma heeft altijd van die leuke verhalen erbij. Eén oude foto is bijzonder, dat is volgens oma de foto van 'het verloren meisje' Coral genaamd. Iris is geïntrigeerd door Coral. 'Het verloren meisje lijkt op mij, ook al is ze pas twee en ben ik bijna elf.'
Dat meisje gaat onverwacht nog een grote rol spelen in het verhaal.

Maar hoe leuk het ook bij Mimi is, toch is er wat vreemds gaande. Waarom doet oma chocoladecake in het voedselbakje van Thomas de kat? Waarom noemt ze Iris soms Binja? En dacht ze nu écht dat Iris jam op haar gebakken ei lekker vindt? Volgens Mason, de bijna vriend en buurjongen van Mimi, had zijn opa dat ook. Maar daar wil Iris niets van horen. Ze helpt Mimi door briefjes te schrijven, zoals:

Het meisje bij jou in huis heet Iris, niet Binja, ze gaat elke dag naar school
Je moet eieren in het cakebeslag doen
Geen chocoladecake aan de kat geven
De zwart-witte kat in je huis is jouw kat, hij heet Thomas
etc.

Maar oma wil ze niet hebben. Toch gaat Iris door met de briefjes, misschien wil Mimi ze later wel.

Naast dat hij oma's buurjongen is, is Mason ook haar klasgenoot. Hij is erg irritant volgens haar. Toch helpt Mason - Mimi noemt hem consequent Malcolm - haar wel als er nog veel meer vreemde dingen gebeuren. Niet alleen bij Mimi thuis maar ook bij de tante van Mason ontdekken ze vreemde zaken... Ondanks haar ergernis over Mason, blijft hij wel de motor die Iris aanmoedigt om allerlei zaken uit te zoeken. Uiteindelijk leidt het tot een enorme ontdekking wat ook voor Mimi een goede wending in haar leven blijkt te zijn.

Het is echt zo'n verhaal dat in je hoofd blijft zitten. De enorme trouw van Iris is aan Mimi is aandoenlijk, Iris voelt haar haarfijn aan. De meer nuchtere en realistische Mason vormt een prima tegenhanger. Samen zijn ze een geweldig team.
De notities van Iris voor Mimi laten zien hoe oma steeds meer achteruit gaat, maar ook dat is alleen maar hartverwarmend en vol liefde voor Mimi beschreven. Daarnaast is er nog een spannend verhaal rond 'Het verloren meisje' wat overigens prachtig verweven is in de levens van Iris, Mimi en Mason.
Mooi en ontroerend verhaal.

S.E. Durrant heeft haar hele leven geschreven, maar ze ging ook naar de kunstacademie, had een kraampje op Covent Garden Market, verkocht schilderijen in Venetië en gaf kunstles aan kinderen. Ze woont nu in Brighton, de kunstplaats waar Het verloren meisje zich ook afspeelt.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

S.E. Durrant