Een andere Elliot

Het is een debuut en het heet oorspronkelijk "inventing Elliot", wat ik persoonlijk een betere titel vind. Want dat is precies wat de twaalfjarige Elliot doet als hij op een nieuwe school komt en dus met een volkomen schone lei kan beginnen. Op zijn vorige school werd hij vreselijk gepest, zelfs mishandeld, en al is dat niet de reden van de verhuizing, hij kan er wel van profiteren. Niemand kent hem immers.
En hij oefent om een uitgestreken gezicht te houden; hij doet zijn best niet op te vallen, haalt geen overdreven goede, maar ook geen slechte punten, zoekt geen contact en hoopt dat hij niet opgemerkt zal worden. In het begin denkt hij dat op deze school helemaal niet gepest wordt, hij ziet en hoort er niets van.
Maar net als hij denkt dat hij veilig is, ontdekt hij dat er wel degelijk een pestcultuur is, en wel een heel speciale. Erger nog: hij is ook opgemerkt! Door de groep jongens, die -zeggen ze zelf- pesten volgens het principe van Orwell: in 1984 vertelt die immers over hoe mensen constant in de gaten gehouden worden. Als mensen dat weten gedragen ze zich beter. Door ze in de gaten te houden kun je mensen beheersen, je hebt macht.
De Wachters, zoals ze zich noemen, zien in Elliot een waardig opvolger, en zo wordt hij tegen wil en dank zelf pester.
Maar er is ook die jongen, Ben, die hij kent van school als doelwit van de pesterijen, maar met wie hij buiten school, strikt buiten school, een vriendschap opbouwt. Bij hem is hij anders. Zoals hij weer anders is bij het meisje Louise.
Hij raakt zo verstrikt in al die verschillende Elliots, dat hij niet meer weet wie hij nu eigenlijk echt is. Hij heeft allerlei Elliots uitgevonden, voor alle situaties een andere, maar de echte Elliot heeft hij onderdrukt. Natuurlijk kan dat zo niet doorgaan...

Het thema is prima, maar ik heb het al zo vaak gelezen. Voegt dit boek dan toch iets toe? Het heeft tenslotte de Deutscher Jugendliteraturpreis gewonnen in 2005.
Er zijn wel enkele dingen die mij irriteerden. Het enige meisje dat een rol speelt in het boek komt pas halverwege aan bod. Het is een typische Engelse schoolcultuur: uniformen en geheime genootschappen waar leraren geen weet van hebben, want die hebben zelf nooit op school gezeten natuurlijk. Elliot heeft ook thuis de nodige problemen, maar daar wordt verder niets mee gedaan. Ik heb me af zitten vragen of die thuissituatie eigenlijk wel belangrijk was.
Gardner heeft de geestestoestand van de jongen heel inzichtelijk geschetst, en dat heeft hij goed gedaan. Maar aan de entourage kon wel geschaafd worden.

ISBN 978 90 5637 944 5 'Inventing Elliot' Orion Children's books 2003 vertaald door Tjalling Bos, hardcover Lemniscaat 2007 Vanaf 12 jaar

© Marjo, februari 2008

Lees de reacties op het forum, klik HIER