Zie ook de Leestafelrecensie van het boek Wie ik ben in de categorie jeugd 13-15 jaar. 

Broergeheim
Emiel de Wild

Joeri, elf jaar, is helemaal van slag als van de ene dag op de andere zijn oudere broer Stefan verdwijnt. Dat betekent, nu het net zomervakantie is, dat al zijn plannen om lekker samen te gaan zwemmen of door het bos te zwerven, niet doorgaan. Erger nog: Joeri wordt door zijn ouders naar opa en oma gebracht.

‘Moet Stefan niet mee?’ vroeg ik. Mam was te druk met de spullen in de auto leggen. Pap keek me aan en zei niks. Zijn ogen waren een beetje rood. Had hij gehuild?’

Waarom zeggen ze niets? Wat is de reden dat ook opa en oma het niet hebben over Stefan? Waar is hij? Hij kan hem toch wel bellen?
Maar Stefans telefoon staat uit. En als de tijd verstrijkt wordt het zwijgen alleen maar groter. Joeri begrijpt er niets van als ze nog gaan verhuizen ook. Hij kan niets met zijn vragen, niets met zijn eigen gevoelens, en hij gaat brieven schrijven. Brieven naar Stefan, die hij niet kan versturen, want als je niet weet waar iemand verblijft, is dat lastig.

Het zijn de brieven waaruit dit boek bestaat. Verdeeld in perioden: uit de eerste klinkt opperste verwarring; in de tweede, langste periode, wordt het brieven schrijven aan een broer steeds meer het idee van een dagboek. We lezen hoe Joeri blijft zoeken, hetgeen leidt tot ruzies; hoe zijn ouders duidelijk ergens mee zitten, maar blijven volharden in het zwijgen, hoe zijn moeder haar houvast verliest en dat gaat zoeken in de kerk.

‘Ik wil Stefans spullen zien,’ riep ik. Ik rende haar achterna.
‘Je kunt zoveel willen,’ zei mam. Haar stem bonkte mee met haar voeten op de trap. ‘Ik zou bijvoorbeeld willen dat dat jij met je tengels van mijn spullen afblijft. Maar dat doe je ook niet.
’Moet jij zeggen,’ zei ik, ‘jij verhuist mijn hele leven zonder iets te vragen.’
‘Ik hoef jou niks te vragen,’ zegt zij. ‘Dat hoeven moeders niet.’

Joeri vindt steun bij Lonneke, die zich opwerpt als Joeri’s vriendinnetje, ze helpt hem bij de speurtocht maar gaat daar erg ver bij.
Als dan eindelijk verteld wordt wat er aan de hand is, volgt een briefloze periode.
Maar na een jaar schrijft Joeri opnieuw. Het zijn brieven die gelezen worden door Stefan. Dat weten we door een allereerste brief, die aangeeft dat de rest ongeopend zou blijven als het niet de oudere broer was die ze las. Het zijn overtuigende brieven met een ontwikkeling, niet alleen het ouder en wijzer worden van de schrijver, maar ook het langzaam overgaan in dagboekschrijfsels, waarbij de broer minder de aangesprokene is. Stefan wordt een ‘lieve Kitty’. Dat verandert later weer.
Dit verloop maakt het verhaal erg realistisch, je voelt als het ware wat de jongen doormaakt. Maar door zijn verhalen voel je ook dat de ouders een groot probleem hebben. Ze hebben een keuze moeten maken, waarvan zij dachten dat het de goede was. Maar het blijkt een onmogelijke keuze.

Dit boek is een debuut van Emiel de Wild ( 1978, Driel ), docent drama en toneelregisseur. Hij geeft ook schrijfcursussen.
Dat hij kan schrijven heeft hij met dit mooie debuut bewezen!

ISBN 9789025862046 |paperback|167 pagina's |Uitgeverij Leopold| april 2013
Leeftijd vanaf 11 jaar

© Marjo, 21 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER