Vitus en een mysterie zo groot als het heelal of misschien nog groter
Sofie Leyts


‘Ik wou dat dit alles nooit gebeurd was. Ik wou dat de wereld nog steeds bestond uit boeken en schaakstukken en sterren. Ik wou dat mijn rare nichtje niet bestond. Ik wou dat ze hier was. Ik wou dat dood gewoon dood was.’

Laat een superslimme twaalfjarige jongeman die het gewend is dat men hem een vreemde vogel vindt en die andere mensen eigenlijk niet echt begrijpt samen met een eveneens twaalfjarige nogal assertieve jongedame, die kan handlezen en aura’s ziet, op een groot geheim stuiten – dat ze ieder op een heel eigen manier benaderen – en je hebt een fantastisch verhaal!

Vitus is de jongen, hij vertelt over het avontuur dat hij meemaakt in een dagboek met daarop twee pony’s, eentje waarmee een ‘normale’ jongen zich niet zou laten zien. Maar zoals gezegd: Vitus is geen normale jongen. En wat hij gezien heeft is ook absoluut niet normaal. De jongen die alles weet over de sterren en ingewikkeld berekeningen kan maken of het niets is, begrijpt dan ook niet waar hij getuige van is geweest. Hij is met zijn vader, die begrafenisondernemer is, in Huize Avondrust om een overledene op te halen.

‘Ik wilde hard weghollen. Terug naar huis, terug naar vroeger, waar de dooien gewoon dood waren en alleen de levenden konden praten, met longen die lucht pompen en stembanden die trillen via een keurig in kaart te brengen mechanisme van luchtdruk en luchtstroom.’

Het is dan ook te bizar voor woorden! Vitus die alles wil en kan verklaren weet niet wat hij hiermee moet. Maar alles eens rustig overdenken dat lukt niet, want zijn nichtje Livia komt onverwachts logeren. Haar moeder, een topspionne, wil haar even kwijt. De arme Livia doet alsof dat haar niet interesseert, maar Vitus ontdekt dat ze er stiekem erg mee zit dat haar moeder geen tijd voor haar heeft. Het komt eigenlijk heel goed uit dat ze zich nu met Vitus helemaal in het probleem kan gooien van de dokter in het verzorgingshuis. Geen tijd om na te denken, nu moeten ze handelen.
Livia is de absolute tegenpool van Vitus.

‘Even dacht ik dat we de perfecte spion hadden gevonden,’ zuchtte Livia, draaiend aan haar hazenoor. ‘Maar we kunnen niet vertrouwen op iemand die zo verward is. Arme Lucie. Zou ze al lang zo zijn?’
’Dat hangt van een heleboel dingen af,’ zei ik. ‘Ik heb ergens gelezen dat bepaalde hersengebieden…’
’Ach, Vitus, hou toch je bek,’ snauwde Livia. ‘Ik hoef geen wetenschappelijke verklaring. Ik heb gewoon medelijden met dat lieve vrouwtje. Snap dat dan toch!’
Hierdoor was ik een beetje van slag, dus ik hield mijn mond. Livia had gelijk. Soms snap ik zo veel en zo weinig tegelijk.

Je zou het niet verwachten, maar Vitus en Livia kunnen het eigenlijk heel goed samen vinden. Of zij ook dat grote mysterie op kunnen lossen? Tja...

Het debuut van de Vlaamse Sofie Leyts is een zeer meeslepend boek geworden, dat niet alleen kinderen vanaf tien jaar zal aanspreken maar ook hun ouders. Er zit spanning is, maar ook veel humor. De tegenpolen Vitus en Livia worden daarvoor goed gebruikt. Livia kan dan wel geloven dat het bovennatuurlijke bestaat en dat astrologie de waarheid bevat, Vitus wil daar helemaal niet aan en blijft proberen alles met logica te verklaren. Die kant van het verhaal levert ook nog informatie op, want Vitus vertelt natuurlijk alleen maar ware feiten.
Ook de bijfiguren, zijnde de ouders van Vitus en de moeder van Livia komen goed uit de verf. Leyts heeft eigenlijk een extra verhaal binnen het grote verhaal geschreven, in de vorm van het verhaal over Dottie, die uitstekend taarten kan bakken, en tot een verhelderend inzicht komt.

Dan is de vormgeving ook bijzonder. Het is alsof je een dagboek in handen hebt, dan wel niet met die twee pony’s er op, maar dat de uitgever daar niet voor gekozen heeft lijkt me wel logisch. In plaats van met pony’s wordt de flap vooral gevuld met letters. De tekeningetjes in het boek zijn dusdanig dat je zou denken dat de schrijver van het dagboek die zelf tussen de tekst heeft gekriebeld, hetgeen een leuk effect geeft.
Het lijkt me een hele klus voor deze debutant om een boek als dit minstens te evenaren!

ISBN 9789461318343 | Paperback | 365 pagina's | Van Halewyck | juli 2018 | Vanaf 10 jaar.
Illustraties van Theo van Loo (zoon van de schrijfster!)

© Marjo, 29 oktober 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER