Feo en de wolven
Katherine Rundell

‘Het land rondom haar huis trilde en schitterde van het leven. Ze had mensen voorbij hun bos zien lopen die zich beklaagden over de eentonigheid van het witte landschap, maar dat waren analfabeten: die hadden nooit geleerd om de wereld goed te lezen. De sneeuw was praatziek en zinspeelde op stormen en vogels. Elke ochtend had ze een nieuw verhaal.’

Het is een hard leven dat Feodora en haar moeder leiden, in de bossen van Rusland, ver van de bewoonde wereld. Maar het is wat ze kennen, en ze zijn gelukkig. Moeder en dochter houden zich bezig met het verwilderen van wolven. In die tijd – net voor de Revolutie, de laatste tsaar is aan de macht, was het de gewoonte van de rijke adel om wolven te houden. Ze leerden ze kunstjes, en vergaten dat wolven wilde dieren zijn. En als ze daar - op harde wijze meestal - achter kwamen, moesten de dieren weg. Feo en haar moeder leerden de wolven weer zelf te jagen, en zich te redden op de manier waarop wolven dat horen te doen.
Feo heeft een talent voor de omgang met wolven.

Hun leven wordt op zijn kop gezet als een generaal hen bedreigt: wolven zijn gevaarlijk wild, ze moeten dood.
Natuurlijk zijn Feo en haar moeder het er niet mee eens en ze proberen de dieren te beschermen. Maar generaal Rakov is een gemene man, en hij heeft een aantal mannen om zich heen, bewapend. Het eindigt er mee dat hij Feo’s moeder meeneemt en hun huis platbrandt.

Een van de soldaten, Ilja, blijkt evenwel niet van harte soldaat te zijn. Het is een jongen van maar net veertien, die met ontzag bekijkt hoe Feo met de wolven omgaat. Hij besluit haar te helpen. Hij weet dat haar moeder naar St Petersburg gebracht is, en als Feo daarheen wil om haar moeder te bevrijden, biedt hij zijn hulp aan. Dat wordt nog spannend, want Rakov is woest en zit hen achterna.

Als je naar de omslag kijkt, lijkt het verhaal zich af te spelen binnen een sprookjesachtige achtergrond: een landschap vol bossen en sneeuw, in onze ogen best romantisch, maar we lezen snel dat niets minder waar is: het is een harde meedogenloze wereld! Het was dan ook een moeilijke tijd, honderd jaar geleden.
Maar vriendschap is sterk, of het nu met mensen is of met dieren.
Een pittig verhaal, vooral als je niets weet van de geschiedenis. Een tsaar kennen kinderen nog wel, maar foerageurs en aristocraten? 
Maar het is een spannend verhaal dat je het liefst in een ruk uitleest, en Feo, dat is een meisje dat je in je hart sluit!
En dan wordt het ook nog op een prachtige manier verteld.

Rundell (1987, Kent) woonde tien jaar in Harare, Zimbabwe. Toen ze veertien was verhuisde het gezin naar Brussel. Haar studie voltooide ze in Oxford.

ISBN 9789024580927 | Hardcover | 224 pagina's | Uitgeverij Luitingh-Sijthof | november 2018
Vertaald uit het Engels door Jenny de Jonge. Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 11 februari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER