Tijgereiland
Daan Remmerts-de Vries  

Zoals dat gaat:  als ouders uit elkaar gaan, lopen hun kinderen met schuldgevoelens. Zo ook Tijs, enig kind, dertien jaar oud, die bij zijn moeder blijft wonen. Tijs leeft in een mist, er zijn lege plekken in huis als zijn vaders spullen ineens weg zijn.

‘Dan ga je door. Alles gaat door. Langzaamaan werd alles wat minder wazig. Maar met hem was er intussen ook iets anders verdwenen. En dat iets, dat was ikzelf.
Deze Tijs mocht er dan precies zo uitzien als ikzelf, hij mocht dan wonen in ons huis, hij mocht dezelfde herinneringen hebben als ik en op mijn fiets naar school fietsen, ik was het niet meer.’

Natuurlijk bezoekt hij zijn vader en diens nieuwe vriendin, die het zo goed hebben samen. Hij krijgt een nieuwe fotocamera, en weet dat zijn moeder de middelen niet heeft hem zoiets te geven.
Maar toch verzint hij iets om haar op te vrolijken. Ze zullen naar India gaan! Dat was toch altijd de droom van zijn moeder? Daar heeft ze het altijd over, dat zijn komst in hun leven haar er van weerhouden heeft het hippieland te bezoeken!
Het is ook Tijs’ droom, want hij wil een tijger zien, een echte levende tijger in het wild. Maar waar hij dacht dat het bij een fantasie zou blijven, verrast zijn moeder hem: ze gaan echt!
Vader betaalt, maar hij waarschuwt Tijs ook: hij moet de man zijn, op zijn moeder letten, die nogal eens onverantwoordelijk gedrag kan vertonen. Tijs krijgt er zelfs dollars voor mee.

En dan zijn ze in India. Maar dat land blijkt niet het land van zijn moeders fantasieën: het is er vies en druk, het stinkt en mensen zijn opdringerig. Er is constant lawaai en er lopen vieze beestjes in hun kamer. En Tijs ontdekt wat zijn vader bedoelt: zijn moeder is inderdaad nogal wispelturig en gedraagt zich als een verwend kind dat niet krijgt wat het wil. Tijs heeft het er moeilijk mee. Hij moet de volwassene zijn. Maar hij is het kind!
Misschien wordt het beter als ze tenslotte naar het gebied gaan waar de tijgers nog leven, het tijgerreservaat?
Maar het is alleen maar erger, en Tijs geeft het op. Laat ze het zelf maar uitzoeken...

Een mooie coming of ageroman, zoals Daan Remmerts-de Vries ze kan schrijven.
Hij schrijft in een staccato, eenvoudige stijl, zoals Tijs die zou hanteren. Soms irriteert het gebruik van al die uitroeptekens en puntjes, maar het is zeker functineel, omdat ze onzekerheid, weifelachtigheid uitdrukken, en Tijs weet immers niet goed wat zijn rol nu is.
Dit verhaal geeft denk ik goed weer wat er met een kind gebeurt als zijn ouders ineens zijn wereld in elkaar laten storten terwijl hij er helemaal niets aan kan doen. Er zijn die schuldgevoelens: had ik beter mijn rommel op moeten ruimen, en zo, en er is de twijfel aan wie je bent, wat de plek is in het leven. Jouw leven, niet dat van je ouders.

ISBN 9789045115429 | paperback |208 pagina's | Uitgeverij Querido |augustus 2013
Leeftijd vanaf 12 jaar

© Marjo, 3 februari  2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De diepte van een Zweeds meer

Oké dan:
In Figerholm heb ik het voor het eerst gedaan.
Jazeker -het.
Zo begint het verhaal van Hesther.

Hesther en Mo zijn dikke vriendinnen. Ze vinden jongens wel leuk maar vinden al die meiden die alleen maar over jongens praten stomme aanstellerige grieten. Zij zijn liever bezig met het maken van stripverhalen.
Hesther mag met Mo mee op vakantie naar Zweden, waar Hesther wel blij om is. Haar ouders gaan naar Texel, en dat is ook wel leuk maar ze gaat liever met Mo mee omdat haar eigen vader en moeder vaak ruzie maken. Haar vader is véél weg vanwege zijn werk maar Hesther denkt eigenlijk dat hij een vriendin heeft...
Eenmaal in Zweden hebben Mo en Hesther het erg naar hun zin, ze worden behoorlijk vrij gelaten en zijn veel in de bossen of ze gaan zwemmen in het meer. Ze heel erge lol om mijnheer Lillehammer die ze steeds Meneer Billenham noemen en schunnige vragen stellen in het Nederlands. Maar dan...
Zien ze bij het meer een enorme mooie jongen het water in gaan en hij praat tegen hun! De twee meiden vallen als een blok voor hem en dat is het begin van een hoop ellende. Het is nog nooit gebeurd dat ze alletwee op dezelfde jongen vielen. Björn, de vriend van Lars, de mooie jongen, hangt er maar een beetje bij, hij zegt nog: "Meisjes krijgen altijd ruzie om Lars...". Door de ruzie zijn de mooie bossen ineens niet meer mooi voor Hesther, ze voelt zich erg eenzaam en verdrietig... Komt het nog goed?

Dit moderne, hedendaagse verhaal over de vakantie wordt verteld door Hesther. Allerlei gevoelens passeren de revue. De onzekerheid, de jaloezie, de verwarring, de kwaadheid. Alles wat een puberende meid van 15 kan voelen. Het is een verhaal over volwassen worden, de eerste liefde én de eerste keer. Knap dat Remmerts de Vries zich zo goed weet te verplaatsen in de gedachtenwereld van een meisje.

Paperback | 93 Pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 2006 ISBN: 9056378376 vanaf 12 jaar

© Dettie, januari 2007

Reageren? Klik hier!

De diepte van een Zweeds meer

Hesther vertelt over de vakantie die ze met haar vriendin Mo en diens ouders heeft doorgebracht aan de oever van een Zweeds meer. De meiden zijn vijftien, en ze vermaken zich opperbest met het tekenen van de meest gruwelijke en bizarre strips, waar ze hun dagelijkse ervaringen in verwerken.
Ook zwerven ze rond in de Zweedse bossen, en zwemmen ze in het meer. Op een dag duiken ineens twee naakte jongens het water in... een ervan beschrijft Hesther als een god: een knap gezicht, een mooi lijf, ze is op slag verliefd...
Zijn metgezel zien de meiden niet staan. En dan blijkt ook Mo helemaal hoteldebotel te zijn van dezelfde jongen. Ineens is de vriendschap omgeslagen in jaloezie. Ze praten zelfs niet meer met elkaar.
Door schade en schande ontdekt Hesther hoe de jongen, Lars, daarvan profiteert. Zelf komt ze er mee weg, en dan blijkt de andere jongen Bjorn een heel aardige behulpzame knul te zijn.

Het verhaal is kort en duidelijk: de keuzes die je moet maken in het leven komen niet altijd overeen met dat wat je het liefst wil. Niet ieder verlangen kan gerealiseerd worden.
Het is een boekje uit de Kidsbibliotheek, een dunnetje dus. Ik denk dat de schrijver het best dieper had kunnen uitwerken, maar met deze beperkingen heeft hij er niet meer van kunnen maken.

Paperback | 93 Pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 2006 ISBN: 9056378376 vanaf 12 jaar

© Marjo, mei 2007