Jaco Jacobs

https://www.jacojacobs.co.za

Dingen die ik niet over schapen wist
Jaco Jacobs

Oorspronkelijke titel: Dinge wat ek nie van skape geweet het nie.

‘Luan, nu moet je goed luisteren,’ zegt hij met die stem waarmee hij getuigen in de rechtbank in tranen kan laten uitbarsten. ‘Je ziet echt in grote moeilijkheden. Ik heb besloten dat je je vakantie beter ergens anders kan doorbrengen. Terwijl jij weg bent, zal ik alles regelen.’

Afgezien van de vraag hoe de veertienjarige Luan weet wat voor stem zijn vader opzet in de rechtbank, is het belangrijker om het antwoord te kennen op de andere vragen die na dit stukje tekst vanzelf opkomen.
Wat heeft Luan uitgespookt? Waar gaat hij heen op vakantie?

De laatste vraag is het snelst beantwoord: hij moet met zijn oma mee, die foto’s gaat maken voor een fotoboek. Een boek over windmolens. Kan het suffer?
Hij was van plan geweest om op zijn PlayStation te spelen. Lekker uitslapen, films kijken, alle dingen de je als veertienjarige doet. Lekker chillen met zijn vrienden. Maar juist die vrienden zijn er min of meer de oorzaak van dat zijn vakantie totaal anders zal verlopen. Natuurlijk was Luan er zelf ook bij: ze hebben iets stoms uitgehaald, en hun ouders zijn erg boos. Wat ze gedaan hebben? Dat komt later pas.

De dag na zijn vaders preek rijdt de Landrover van zijn oma voor met een hoop kabaal. Er is geen ontsnappen aan. Er komt nog bij dat zijn vader Luans telefoon afgepakt heeft. Hij kan zijn vrienden niet eens vertellen wat er gaande is!

Luan kent zijn oma nauwelijks, want zijn vader vindt haar maar een excentriek mens, onbetamelijk vindt hij haar. Ze fotografeert mensen in hun nakie, ook voor een fotoboek, en zegt precies wat er in haar hoofd opkomt. Dat is ook niet altijd wat zijn vader gepast vindt. Dus er was weinig tot geen contact. Maar blijkbaar is het nu allemaal geen punt meer!
Later zal Luan ontdekken dat er meer dingen zijn die hij niet wist, dingen die zijn leven veranderen.

Het begint al met een ontmoeting onderweg: Lana’s vader fietst om geld op te halen en zij is met haar moeder zijn verzorger. Als ze Luan vraagt om mee te gaan naar een kerkbazaar, is dat de start van een bizar avontuur: op de bazaar ‘ontmoeten’ ze het schaap dat ze Dolores zullen noemen. Zij is gedoemd om opgegeten te worden, Lana is vegetariër, en Luan is nogal een dwaze jongen.
Voilà…

In de uitgestrekte vlakte van Zuid-Afrika was er een tijd dat niemand zou ontdekken waar dat schaap is gebleven. Maar het is de tijd van moderne media: Lana houdt een blog bij, en twittert. Een mooi gelaagd verhaal, over wie je zijn wilt in het leven, en hoe je dat kunt bereiken.

'...ik zou veel liever naar mijn oude ipod-muziek luisteren dan naar nepcowboys die klinken alsof ze zichzelf wat gaan aandoen omdat ze zo naar een meisje verlangen.'
'Poeh, de lucht is hier dikker dan kwark.' (En daar wordt niet de lucht mee bedoeld die je inademt)
'Ik ben zo'n puzzelstukje dat nergens past.'
(en zoals dat dan het geval is: natuurlijk past het ooit wel...)

Drie personages die je als lezer in je hart sluit, ieder om andere redenen.
De schrijver heb je misschien al eerder in je hart gesloten na zijn eerste in het Nederlands vertaalde boek ‘Een mooie dag om in een boom te klimmen’.
Jaco Jacobs (1980, Carnarvon, Noord-Kaap) heeft al ruim 170 boeken geschreven, in het Zuid-Afrikaans.

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Een mooie dag om in een boom te klimmen
Jaco Jacobs

De dertienjarige Marnus is de middelste van drie broers, en helaas een beetje een minkukel. Hij laat zich op zijn kop zitten door zowel de oudere Donovan als de jongere Adrian. Donovan is een geoefend zwemmer, sterk en stoer. Adrian is gehaaid, drijft zo jong als hij is al volop handel met van alles en nog wat.
Doe dit, die dat, en zo niet dan geven we je een ‘wedgie’. (weer wat geleerd…)

Op een dag wordt hem opgedragen de deur open te doen. In de veronderstelling dat het meisje dat voor zijn neus staat net als alle andere meisjes komt voor een zoenles met Donovan, georganiseerd door Adrian, ontwikkelt zich een eigenaardig gesprek. Want het meisje weet niets van een zoenles af. Ze wil een handtekening. Als Marnus, in de war, wazig reageert, zegt ze dat hij maar mee moet komen. Dan kan hij zien waarvoor die krabbel is.
Ze neemt hem mee naar een boom, een speciale boom, zegt ze. Waarom dat zo is, vertelt ze er niet bij. Wel vertelt ze wat voor boom het is, en waarom hij moet tekenen. De gemeente wil hem omzagen, er moet een waterleiding worden aangelegd. Maar het is zo’n prachtige oude boom, een ideale klimboom ook. En Leila, zo heet het meisje, klimt er in.

Als de mannen van de gemeente inderdaad opdagen en Leila uit de boom willen halen, doet Marnus wat hij zelf niet verwacht zou hebben: hij klimt er ook in!
De mannen druipen af, al zullen ze zeker terugkomen.
En dan begint het: de een na de ander ziet de kinderen in de boom en reageert. Een mevrouw die hondjes uitlaat komt af en toe drinken brengen, een man van de dichtbijgelegen rolbalbaan geeft hen toestemming om de wc te gebruiken van de rolbalvereniging. Een journalist duikt op, een groep studenten willen hun steun betuigen… het wordt een hele happening.

Ook de familie komt kijken. Eerst de broers, die Marnus voor gek verklaren. Dan Leila’s moeder, en de moeder van Marnus.
Marnus is verbaasd over zichzelf. Waarom doet hij dit eigenlijk?
Hij krijgt geen hoogte van Leila. Haar moeder slaapt zelfs onder de boom, maar waarom zeggen ze niets tegen elkaar? Ze is toch niet op haar mondje gevallen, dat heeft ze al wel laten zien.

Wat er dan precies gebeurt waardoor alles verandert, is de jongen niet duidelijk. Maar dit voorval heeft hem zeker ook veranderd. Hij die nooit gezien werd stond ineens in het middelpunt van de belangstelling! En terwijl hij groeit lijkt Leila te krimpen…

“Het is goed om ergens voor te vechten, maar je moet ook weten wanneer je moet ophouden. Anders kan het gevecht groter worden dan datgene waar je tegen vecht.”

Prachtig verhaal dat je bijna een coming of ageverhaal kunt noemen, alleen gaat het dan wel erg snel. In amper drie dagen tijd leert de jongen heel veel over zichzelf en de wereld, maar om het dan meteen een coming of age te noemen?

Het verhaal speelt zich af in Zuid-Afrika, het is kersttijd. Maar dat is daar dus in de zomer! Er zijn meer Afrikaanse dingetjes: rolbal bijvoorbeeld. En de bomen die in het verhaal voorkomen, kennen wij ook niet.
Het spelletje dat ze spelen om de tijd door te komen evenmin, maar is leuk om te onthouden: een persoon noemt drie willekeurige dingen op die hij me zou nemen naar een onbewoond eiland, en dan wordt er over gespeculeerd wat je daar dan mee kan doen. Dat geeft verrassende resultaten!

Jaco Jacobs (1980, Carnarvon, Zuid-Afrika) is een productief kinderboekenschrijver die in het Afrikaans schrijft.
Dit boek is het eerste dat in het Nederlands vertaald is.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Jaco Jacobs