R. J. Palacio

alt Wonder
R. J. Palacio

'Ik heet August, en ik ga niet beschrijven hoe ik er uit zie. Wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.'

August Pullman is geboren met een gezichtsafwijking, en ook na veel operaties ziet hij er nog heel ongewoon uit. Hij heeft jarenlang een helm opgehad, draagt graag truien met capuchons en vindt Halloween de fijnste dag van het jaar.

Nu hij tien jaar is moet hij naar de middenschool. Tot dan toe heeft zijn moeder hem les gegeven, maar dat gaat niet meer. In Amerika, waar het boek speelt gaan kinderen tot hun tiende naar de basisschool, en tot hun veertiende naar een middenschool.
Nu is het moment om op een school te beginnen, zeggen zijn ouders, die het evenwel ook niet weten. Want al zijn zij dol op hun zoon, ze weten natuurlijk wel hoe moeilijk hij het gaat krijgen. De directeur van de school heeft August uitgenodigd nog voor de school begint: hij zal worden rondgeleid door drie leerlingen. Julian, Charlotte en Jack. Een van hen wordt een vijand, een ander zegt onverschillig gedag als ze elkaar tegenkomen, en de derde lijkt een vriend te worden.
Dit is wel exemplarisch: er zullen altijd pestkoppen zijn, kinderen die vinden dat ze zelf machtiger worden door iemand anders neerbuigend te behandelen. Ook kinderen die zich afzijdig houden vormen een grote groep. Klein is de groep die door uiterlijke schijn heen kijkt.

Helaas voor August blijkt die groep nog kleiner dan hij verwachtte. Er moet heel wat gebeuren, hij moet heel wat verduren voor het tij keert.
De schrijver maakt van de jongen een sterk figuur, die zich in ieder geval gesteund weet door zijn ouders, zijn zus en de hond. Hij heeft het moeilijk, maar laat ook duidelijk merken dat hij de afschuw en de schrik van de anderen begrijpt. Hij heeft immers een vreselijk mismaakt gezicht!
Het is een realistisch verhaal, en ik ben bang dat een kind (of volwassene) niet eens mismaakt hoeft te zijn, om de dingen mee te maken die August meemaakt.

Een klasgenoot vraagt aan hem: “Blijf je er altijd zo uitzien, August? Ik bedoel, kun je geen plastische chirurgie doen of zo?” Waarop Auggie grijnst en naar zijn gezicht wijst: “Hallo? Dit ís plastische chirurgie!”

Het is een Amerikaans debuut, je kan er donder op zeggen dat er een romantische afloop zal zijn. Het boek is inmiddels ook verfilmd.
Het boek heeft acht delen, met korte hoofdstukken met steeds een ander vertelperspectief. Daardoor lees je ook over hoe anderen ervaren dat een kind als August in hun midden is. Bijvoorbeeld hoe de zus, vier jaar ouder, er mee moet leven dat zij altijd de tweede viool speelt. De jongen zelf heeft wel het vaakst het woord.
Een enkel hoofdstuk is nogal moeilijk: die waar uitgelegd wordt wat voor syndroom de jongen precies heeft. De rest is goed te lezen voor een tienjarige.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

R. J. Palacio