http://chrispriestley.blogspot.com

De verschrikkelijke verhalen van oom M.
Chris Priestley

Edgar zoekt af en toe zijn oom op, een geheimzinnige man die in een geheimzinnig huis woont aan de andere kant van het bos. Hij en zijn oom vormen een omlijsting voor verschillende griezelverhalen, die naarmate je verder in het boek komt, steeds griezeliger worden.

‘ Wil je een verhaal horen, Edgar?’ vroeg oom Montague.
‘ Heel graag.’ Dat was tenslotte de reden dat ik hier was.
‘ Misschien vind je het een beetje griezelig.’
‘ Dat geeft niet, oom,’ zei ik met meer moed dan ik voelde. Ik was als iemand die naar het hoogste punt van een achtbaan was getakeld en daar begon te twijfelen of het wel zo’n goed idee was.
‘ Prima,’ zei oom Montague terwijl hij naar het vuur keek. ‘Dan zal ik beginnen…’

Langzaam wordt Edgar de wereld van oom Montague ingetrokken, en hij wordt steeds banger. Hij moet immers nog terug naar huis, door dat enge bos. En het wordt steeds donkerder. Maar nog meer dan bang is hij nieuwsgierig naar de verhalen die horen bij de voorwerpen die hij in de kamer van zijn oom ontdekt. Die vergulde lijst bijvoorbeeld die het verhaal vertelt van een jaloers meisje dat drie wensen mag doen is een variatie op een bekend sprookje, maar een verhaal als dat van de jongen die altijd al heeft willen weten wat er aan de andere kant van de berg is, en die op pad gaat als hij de telescoop van zijn grootvader krijgt is nieuw. De verhalen gaan over kinderen die ongehoorzaam zijn, over spookverschijningen, en over magie.

Niet echt een boek om te lezen als je alleen bent en het buiten donker is. Laat staan als de wind om je huis waait. Maar op een zomerse dag vol vogelgeluiden is het prima te lezen. Voor de liefhebber dan.

Isbn 978 90 499 2324 2 Hardcover 224 pagina's | Pimento | oktober 2008
Vertaald door Angelo Hazarabedian Vanaf 10 jaar Illustraties David Roberts

© Marjo, augustus 2009

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De verschrikkelijke verhalen van de vrouw in het wit

Robert Harper gaat op reis naar Londen. Hij wordt naar de trein gebracht  door zijn stiefmoeder, die hij niet zo graag mag. Hij noemt haar ‘mevrouw’, tot haar grote verdriet.
Op het perron valt ze even in slaap en wordt verschrikt wakker. Ze heeft gedroomd van een kus, en van een tunnel... Robert weet dat ze denkt dat haar dromen voorspellend zijn, en inderdaad wil ze nu dat hij deze trein maar laat voorbijrijden en de volgende neemt. Had hij het maar gedaan...
In de trein namelijk vallen zijn mede passagiers allemaal in een diepe slaap, waaruit ze maar niet wakker worden, terwijl Robert zich steeds ongemakkelijker gaat voelen, en manhaftig zijn best doet om niet ook in slaap te vallen. Dat zou wel eens fataal kunnen zijn, denkt hij. Want tegenover hem zit een vrouw, niet zo veel ouder dan hij, helemaal in het wit gekleed. Als hij zich netjes voorstelt, laat zij in het midden wat haar naam is. ‘Vrouw in het Wit’ noemt hij haar dus maar, naar het boek van Wilkie Collins. De trein staat stil, voor een donkere tunnel, de medepassagiers slapen, er gebeurt niets. De vrouw begint een verhaal te vertellen en ze houdt niet meer op.  Steeds griezeliger wordt het, en Robert met zijn levendige fantasie kan er steeds minder tegen...

Al de verhalen die ze  vertelt draaien om een of meer kinderen die ontevreden zijn ergens over. Oscar wiens ouders geen aandacht voor hem hebben, of de twee kinderen die de dood van een vriendje niet kunnen verwerken. Kinderen die noodgedwongen met hun ouders mee moeten verhuizen. Die kinderen moeten hun ei op een andere manier kwijt, en doordat ze dan ingaan tegen de volwassenen die hen dwarsbomen, maken ze allerlei griezelige avonturen mee.

Maar het is als in de verhalen van Lovecraft: het is meer de dreiging waardoor de lezer geraakt wordt, dan dat er daadwerkelijk akelige scènes met zweet, bloed en tranen beschreven worden. Wat er precies gebeurt, dat mag je als lezer zelf invullen, al word je wel een bepaalde richting in gedwongen...
De vormgeving van dit boek is prachtig: een mooie omslag, die je gelukkig pas begrijpt als het boek uit is, en mooie tekeningen, maar soms heb ik wat moeite met het woordgebruik. Het boek is bedoeld voor kinderen van 10 tot 12 jaar, en weten die wat bedoeld wordt met geobsedeerd, frivool of rationeel? En dit stukje:

‘Niet een van hen toonde aanleg voor de extase die een waar kunstwerk kan oproepen’.

Maar een kniesoor die er op let, dan lezen ze het over een paar jaar nog maar eens. Kunnen ze nog een keer lekker griezelen!

ISBN 9789049924300 Hardcover 223 pagina's | Pimento | september 2010
Vertaald door Ellis Post Uiterweer |  Vanaf 10 jaar |  Illustraties David Roberts

© Marjo, oktober 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER