http://www.sahgard.com

Achter de kasteelmuur
PC Sahgard

De vrienden Sjra, Funs en Sjors spelen graag in het kasteelpark. Dat was nooit een probleem, er woonde toch niemand op kasteel Astenrade. Maar op een dag arriveren er toch nieuwe bewoners. Dat is jammer, maar ook heel spannend, vinden de jongens die op de uitkijk liggen als de vrachtauto's arriveren. Wat zouden ze allemaal bij zich hebben?

Het is vijf jaar geleden, 1947, dat de vorige baron overleed. Theobaldus von Herzfeld Zu Liebheim woonde er alleen met zijn tuinman Huub, die ook klusjesman was, en portier en chauffeur. Hij woont in een klein huisje in het enorm grote kasteelpark.

Als de nieuwe baron met zijn echtgenote en hun zoon – Pierre le Huitième, een naam die hem de bijnaam Pierelewietje oplevert – hun intrek in het kasteel nemen hebben ze daar heel wat werk, de vorige baron heeft het kasteel dat totaal uitgewoond was door soldaten die er tijdens de bezetting bivakkeerden, niet opgeknapt.

De jongens maken al snel kennis met deze Pierre, die bij hen in de klas komt. Tot hun vreugde is hij een leuk joch, dat maar al te graag bevriend wil zijn met de jongens. En dus kunnen ze toch in het park blijven spelen. Al moeten ze er wel voor zorgen dat Huub hen niet ziet, want om de een of andere reden wil hij de jongens daar niet hebben. En zij op hun beurt houden ook hem in de gaten, ze vinden dat hij zich vreemd gedraagt.

Wat de reden daarvan is, dat begrijpt de lezer al snel. De nieuwe baron had verwacht dat er in de kluis een geldbedrag zou liggen, en juwelen. Daar wilde hij dan gebruik van maken om het kasteel op te knappen. Maar tot hun grote schrik was de kluis leeg!
Maar waar is dat geld dan gebleven?

Voorlopig maakt het de jongens weinig uit, zij vermaken zich prima. Ze stuiten op een hol – deel van de oude mijnen? – waar ze oude Amerikaanse legerspullen vinden. Daar weten ze wel raad mee!
Er zijn nog meer verrassingen te ontdekken in het park. En in het huis! En de zomervakantie komt eraan! Als Huub nou niet zo vervelend was, was alles perfect!
Voor de jongens dan, voor de baron en zijn vrouw ziet het er niet zo rooskleurig uit nu er geen geld is om het kasteel op te knappen.

Dit verhaal speelt duidelijk in Zuid-Limburg. Het landschap is heuvelachtig en er is sprake van mijnen. Ook de namen van de locaties die een rol spelen en die van de jongens  Sjra en Funs zijn echt Limburgs. Sjors, de zoon van de slager, wordt Vark genoemd. Een schat van een jongen, misschien niet zo slim, maar goudeerlijk. Doordat hij alles letterlijk neemt zorgt hij voor vrolijke noot in het verhaal. Alle dialogen zijn overigens uitstekend, het is alsof je de jongens hoort praten.

‘Er staan woorden op die niet te lezen zijn. Met streepjes boven de letters of een raar krulletje eronder. ‘
’Dat zal Frans zijn, denk ik',  zegt Funs. ‘Heb ik al eens gezien in de studieboeken van mijn zus Tonia.’
‘Wat? Frans in een schoolboek? Die sukkel van de Krekelhoeve? Nooit verwacht dat die nog eens in een schoolboek terecht zou komen,’ smakt Sjors, die zoals zo vaak diep verzonken is in zijn eigen droomwereld.’

Maar hoe onnozel hij soms ook lijkt, juist omdat hij niet moeilijk doet, komen de beste ideeën van hem!
En goede ideeën hebben de jongens hard nodig, omdat er van alles gaat gebeuren…

Genieten is dit! Wat een heerlijk avonturenverhaal!
Zonder er de nadruk op te leggen wordt er ook een inkijkje gegeven in het leven van de jaren vijftig, toen er nog rangen en standen waren, en mensen het niet breed hadden.
De titel geeft niet het idee dat het een spannend boek is, maar dat is het dus wel!

ISBN 9789044828870 | Hardcover | 340 pagina's | Uitgeverij Clavis | oktober 2017
Leeftijd 10+

© Marjo, 19 februari 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Sporen in de sneeuw
P.C. Sahgard

De wintervakantie is aangebroken ergens in een klein dorp in Zweden. Pelle en Senta, elf jaar oud, verheugen zich erg op de wintermarkt, een jaarmarkt met kermis. De moeders van de kinderen zijn zussen, hun kinderen zijn op dezelfde dag geboren.
Dat is geen garantie natuurlijk, maar de twee zijn onafscheidelijk, en allebei zijn ze dol op hun opa en oma.
Het jaar eerder had hun moeder beloofd dat als ze in groep acht zouden zitten, ze alleen over de jaarmarkt zouden mogen. Maar dat kan niet door gaan, vindt Pelles moeder: Olle Per is gezien in het dorp, en Olle Per is een man over wie vreselijke dingen verteld worden. Hij heeft in de gevangenis gezeten, en zou kinderen kwaad willen doen.

Toch krijgen de kinderen het voor elkaar om samen rond te dwalen. Ze bezoeken de waarzegster, die geen onzin verkoopt: als hun opa met de sledehondenwedstrijd meedoet, klopt alles wat zij zei precies.
En ze zien de man, die verscholen onder een enorme capuchon door het dorp loopt een enorme kar vol pakjes en dozen achter zich aan trekkend. Het verbaast hen te zien hoe lelijk de dorpelingen doen tegen de man. Hij  doet hen toch niets? Waarom zijn ze zo kwaadaardig? Ze horen hoe de vrouwen kwaadspreken, elkaar opzwepend tot nog ergere verhalen. Het weerhoudt de kinderen niet om hem te willen helpen. Als er een doos van de slee afvalt, lopen ze hem achterna.  Maar hij gaat de berg op, het begint hard te sneeuwen en al snel zijn ze het spoor bijster. Waar is hij gebleven? En waar zijn ze eigenlijk? Oei, hier mogen ze helemaal niet komen...

En dan valt Pelle met een ijselijke gil, en Senta kan hem niet vinden. Ze moet naar huis, hulp halen, maar waar moet ze heen? Een stem roept naar haar: 'rechtsaf en zoveel passen naar beneden, daar loopt de weg'. Ze komt thuis. Paniek bij de ouders van Pelle, paniek in het hele dorp. Olle Per heeft Pelle meegenomen!

Dit is het begin van een spannend verhaal dat ontroert. Een verhaal over een verloren leven, over het kwaad dat de ene mens een ander aan kan doen. Over vooroordelen. Maar gelukkig ook over vriendschap en behulpzaamheid, en over mensen die wel bereid zijn om zèlf na te denken.
Over geheimen, en over wonderen.
Dit mooie verhaal waar je over na gaat denken is een verhaal met een moraal, maar vooral is het spannend en heeft het een flinke dosis humor.
Je hebt die vierhonderd en nog wat pagina’s gelezen voor je het weet!

Verrassing: ondanks de naam van de schrijver, de omslag van het boek en het feit dat het verhaal zich afspeelt in – denk ik - Zweden, blijkt dit boek echt helemaal Nederlands te zijn.

Het is een debuut, dat smaakt naar meer... P.C. Sahgard (1962, Amstenrade) is een schrijfster die we in de gaten moeten houden.

ISBN 9789044823288 | Hardcover | 448 pagina's| Uitgeverij Clavis |  januari 2015
Leeftijd vanaf 10 jaar.

© Marjo, 26 juli 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER