New York, here we come!
illustraties: Katrien Holland
tekst: Sanne de Bakker

Zoals we in het eerste deel over Floortje de Mol hebben kunnen lezen, heeft Floortje dertig miljoen euro gewonnen in de staatsloterij. Floortje en haar familie waren natuurlijk helemaal superblij. Dankzij die prijs reist Floortje nu samen met haar ouders, broer Ruben, zus Katoo en oma de wereld rond.
Eerst bezochten ze Suriname, waar ze Anansi, de oppas voor hun dementerende oma, en het hondje Victoria aan over hebben gehouden.

Na Suriname zijn ze met zijn allen doorgereisd naar New York waar ze een enorm appartement van drie verdiepingen in Midtown Manhattan gehuurd hebben. Nadat de erg bijgelovige Anansi alle kamers heeft uitgerookt uit om alle negatieve elementen uit het huis te verwijderen, mogen ze het appartement pas betrekken van haar.
Floortje vindt het maar akelig dat Anansi overal gevaar in ziet. Ze moeten bijvoorbeeld thuis hun schoenen uit doen en ze mogen nooit hun tas op straat neerzetten. Ze doet er een beetje lacherig over maar wat als het waar is wat Anansi zegt...

Doortje, de moeder van Floortje, is gelukkig helemaal in haar element. Je kunt natuurlijk heerlijk shoppen in New York en er zijn de gekste dingen te koop voor haar grote lieveling Victoria. Het beestje krijgt hoedjes en kleding en natuurlijk het lekkerste van het lekkerste te eten. Maar ook voor Doortje zelf is New York een waar paradijs zeker nadat ze mevrouw van Zuylen van Nijevelt ontmoet heeft die samen met haar botoxbehandelingen ondergaat.  Voor Floortje is die ontmoeting ook wel prettig want de mevrouw heeft een heel erg leuke zoon Dylan waar Floortje als een blok voor valt, ze is straalverliefd.

Ondertussen bekijken ze New York, Floortjes vader is net een wandelende encyclopedie, hij weet echt alles over de stad. Floortje vindt het wel leuk om zoveel te weten te komen, dat is goed voor haar werkstuk voor school, want school gaat gewoon, via internet, door. Maar tijdens een wandeling krijgen ze een telefoontje, er is iets helemaal misgegaan met een behandeling die moeder Doortje onderging, het gaat helemaal niet goed... Doortje heeft het kwaad over zichzelf afgeroepen, omdat ze niet tevreden was met haar uiterlijk, zegt Anansi... Komt het nog wel goed met mama Doortje?

Het boek is een stuk beter en positiever dan het eerste deel. Natuurlijk zijn er wel de clichébeelden dat niets te dwaas is in Amerika. Victoria gaat bijvoorbeeld naar een hondenhotel waar de hond behandeld wordt als ware het een zeer rijke menselijke gast. Verder draait in New York ook veel om het uiterlijk en alles wat je ook maar aan je uiterlijk wil veranderen is mogelijk, als je maar geld hebt. Toch wordt het gedoe om de honden en het uiterlijk wel grappig gebracht en voert het niet de boventoon in het boek.
Dit keer gaat het vooral om alle heel leuke dingen die Floortjes vader in New York laat zien en wat hij erover weet te vertellen.
Tussen alle wandelingen en bezoeken aan allerlei bezienswaardigheden door loopt het verhaal over de smoorverliefde Floor. Maar net als het met mama Doortje mis gaat ontdekt arme Floortje ook iets minder leuks over Dylan...

Doorheen het boek staan ook allemaal weetjes over New York en kunnen we een paar berichtjes van Floortje en haar vriendin lezen. Die laatste hebben gelukkig niet de overhand. Katrien Holland heeft ook in dit boek de zwart-wit illustraties verzorgd bij het verhaal en ze zijn opnieuw lekker humoristisch.
Kortom, een prettig boek om te lezen, je vliegt erdoor.

ISBN 9789048818914 Hardcover 175 pagina's Uitgeverij Moon september 2013
Leeftijd 10+

© Dettie, 4 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Suriname, here we come!
illustraties: Katrien Holland
tekst: Sanne de Bakker

Het boek begint spannend, Floortje de Mol kijkt op oudejaarsavond naar televisie en ziet daar de winnende getallen van de staatsloterij verschijnen, 023172. 'Ik herhaal' zegt de presentator 'nul twee drie één zeven twee'. Laten dat nu net de nummers zijn op het lot dat Floortje in haar hand heeft! Dertig miljoen hebben ze gewonnen! Niemand gelooft het aanvankelijk maar het is toch écht zo!
Twee weken later mailt ze het eerste berichtje naar haar vrienden en vriendinnen. Floortje is met haar ouders, broer Ruben, zus Katoo en oma uit Nederland vertrokken om een wereldreis maken, te beginnen in Suriname.  Ze schrijft o.a.

Oma is ook mee. De meesten van jullie kennen haar wel. Je weet wel, de oma die een kapsel heeft alsof ze in een orkaan terecht is gekomen. Dat iele, bleke, kleine, stokoude maar o zo lieve mensje. Ik zie het niet helemaal voor me hoe we dat gaan doen als we een jungletocht maken. Maar omdat ze aan het dementeren is, wilde mijn vader haar absoluut niet achterlaten. Dat wordt dus lachen, want oma is net een klein kind dat precies zegt wat ze denkt.

Oma slaapt bij vader en moeder op de kamer omdat ze bang zijn dat oma wegloopt. Ze zitten met zijn allen in een superdeluxe hotel in Paramaribo. 'En je hoeft maar op een knopje te drukken of zo'n mannetje in een rood apenpakje met gouden knopen staat in één seconde voor je deur met de vraag of je nog iets nodig hebt.'

Het shoppen in Paramaribo stelt niets voor volgens Floortje, de kleding is uit het jaar nul. De mensen zijn aardig maar langzaam en het eten is goed te doen, vooral de bakabana (gebakken banaan).
In Paramaribo lopen heel veel zwerfhonden rond. Mama Doortje geeft ze eten en vindt ze zielig. Oma vindt Paramaribo een foeilelijke stad maar de natuur prachtig. Papa Jan vindt de stad daarentegen juist heel mooi. Ze bezoeken Frederiksdorp een voormalige koffieplantage dat nu een klein, exclusief hotel is. Daar liggen ze een hele tijd in hangmatten en drinken kokosmelk.

Moeder Doortje vindt het heel vervelend dat oma mee is en laat dat ook vaak merken. Zij en haar man Jan hebben ook constant ruzie. Floortje hoopte dat dát over zou gaan door de grote geldprijs en de wereldreis, maar helaas is dat niet zo. Het wordt nog erger als moeder een hondje, een kleine pup heeft meegenomen naar het hotel. De moederhond is doodgereden en de bestuurder reed zo door. Zo gaat dat hier, weet vader... Er liggen sowieso veel dode en zieke honden op straat.
Floortjes camera wordt gestolen, oma raakt steeds zoek en vader en moeder kibbelen steeds vaker...
Toch wordt het volgende reisdoel bepaald. Ze gaan naar New York. Gelukkig hebben ze voor het telkens zoekraken van oma een heel goede oplossing gevonden.

Eigenlijk is het geen reisverhaal en over Suriname wordt een vrij negatief beeld gegeven. Over de inwoners wordt weinig verteld, je leest alleen maar over bedienden alleen op het eind van het boek lezen we over andere mensen. Er wordt sowieso niet veel over het land verteld alleen dat er veel dode honden liggen.
Over het bezoek aan Frederiksdorp wordt wel positief geschreven maar daar was vooral het hangen in de hangmatten en het drinken van kokosmelk geweldig, iets wat je in meerdere landen kunt doen. De jungle in gaan was op zich wel apart maar ook hier wordt niet echt boeiend over verteld. Het jungleverhaal gaat namelijk vooral over de kleine pup en oma die zoekraakt.
De liefde van moeder Doortje voor Victoria, de kleine pup, gaat wel heel erg ver, ze maakt zich drukker om het beestje dan om de zoekgeraakte oma en dat begint op het laatst te irriteren evenals het constante geruzie tussen moeder Doortje en vader Jan.

Tussen het verhaal door staan veel weetjes over Suriname in aparte kadertjes die kort en zakelijk gebracht worden.  Floortje geeft daarnaast ook creatieve tips, zoals scrapbookideeën, ze wil later namelijk kunstenaar worden. Ook kun je, zoals de laatste tijd veel in boeken gedaan wordt, mails en kaarten en chatgesprekken lezen die Floortje naar haar vrienden stuurt. 
Het is geen onaardig boek. Dat Sanne de Bakker kan schrijven heeft ze wel bewezen met haar kinderboek over Mozart, maar wat vrolijker mag wel. Eigenlijk is oma het meest interessante en actieve figuur in het verhaal, ware het niet dat haar avonturen gekoppeld zijn aan haar dementie.
De zwart-wit afbeeldingen zijn een welkome factor, deze zijn geestig en passen goed bij het verhaal.

Het boek is het eerste deel uit een serie over Floortje de Mol en haar familie. Op de achterkant staat 'Het is een reisdagboek, landengids, scrapboek en verhaal ineen! Met veel landeninformatie en coole creatips.'
Hopelijk is het verhaal over het bezoek aan New York wel wat positiever en wordt het meer een écht reisverhaal dan een verhaal waaraan een reis opgehangen is. 
Wel ben ik erg benieuwd naar reacties van de meiden waarvoor dit boek geschreven is. Hoe vinden zij het?

ISBN 9789049925758 Hardcover 189 pagina's Uitgeverij Pimento september 2012
leeftijd vanaf ca. 10 jaar

© Dettie, 10 oktober 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!

De jonge Mozart
illustraties: Mark Janssen

De kleine Mozart op wereldreis

Het boek begint met de aankondiging van vader Leopold dat ze een wereldreis gaan maken samen met mama Anna en Mozarts vijf jaar oudere zus Nanne.

'Ik heb verlof kunnen krijgen van de aartsbisschop. We gaan overal optreden! In Augsburg, Parijs, Brussel, Antwerpen. Overal! De wereld moet kennismaken met jou, mijn geniale zoon. Stel je toch eens voor: een jongen van zeven jaar, genaamd Wolfgang Amadeus Mozart, bespeelt de klavecimbel foutloos met een blinddoek om zijn hoofd. Hij improviseert op een eenvoudige melodie de meest moeilijke variaties. En alsof dat nog niet genoeg is, speelt hij ook nog 's orgel en viool alsof hij vanaf zijn geboorte al geoefend heeft!' Vader klapte triomfantelijk in zijn handen. 'Jij gaat de wereld veroveren, Wolf! Samen met je lieve zus Nanne.'

In juni 1763 begint de reis die pas drieënhalf jaar later afgelopen zou zijn, maar dat wisten ze toen nog niet.
De eerste plaats die ze aandoen is Augsburg, vader plaatst een advertentie in de krant om alle 'kunsten' van zijn zoon aan te prijzen. Nanne wordt niet genoemd tot haar grote frustratie terwijl zij ook voortreffelijk diverse instrumenten bespeelt en samen met Mozart (Wolf) optreedt. - Meisjes telden in die tijd niet zo mee. -
Het optreden dat vader geregeld heeft in de Augsburgse domkerk is een groot succes en de Mozarts ontvangen een kostbare ring van de bisschop. Vader is blij 'Als we bij elk optreden naast het entreegeld zo'n ring krijgen, worden we steenrijk!' roept hij. Wolf vindt de ring maar een tuttig ding.
Wolf heeft erge last van heimwee. Hij mist het zonnige huis, de mensen, het componeren van muziek, de muziekkamer, de omgeving, de kruidige lucht van de winkel van meneer Hagenauer... Maar vader luistert niet naar Wolf, hij wil dat de reis een succes wordt, die 'verwende houding' van Wolf stoort hem, hij moet stoppen met dat gedoe.
In Parijs waar ze in november gearriveerd zijn, worden ze uitgenodigd door koning Lodewijk de Vijftiende. Het optreden van Wolf en Nanne is een enorm succes. In april 1764 komt de familie aan in Londen. Ook daar mogen ze voor de koning spelen, opnieuw met groot succes. In Engeland ontmoet Wolf,  Johann Christian Bach, de zoon van de grote Bach, ze worden goede vrienden, maar helaas de familie Mozart moet verder.
Wolf wil eigenlijk nog steeds gewoon naar huis. Hij blijft maar enorme heimwee houden naar Salzburg, hoe bijzonder hij de optredens ook vindt. Maar helaas, via Gent, Antwerpen, Rotterdam gaat de reis voort naar Den Haag waar Wolf mag spelen tijdens de inhuldiging van stadhouder Willem V. En dan... eindelijk, eindelijk, eindelijk in april 1766 gaan ze naar huis! Denkt Wolf...
Het wordt pas november 1766 want ze gaan eerst nog 'eventjes' naar Parijs. Dat heeft vader Leopold geregeld ondanks de protesten en de toenemende heimwee van zijn kinderen en dan zijn Nanne en Wolf het meer dan zat. Wolf verzint iets zodat zijn vader wel móet luisteren naar hem en zijn zus!

De jonge Mozart en het complot in Wenen

Augustus 1767.
Vader Leopold heeft groot nieuws. Keizer Jozef wil dat Wolf een opera schrijft. Natuurlijk heeft vader het verzoek geaccepteerd ondanks het feit dat Wolf nog nooit een opera geschreven heeft. Hij is er van overtuigd dat Wolf dat kan. Het is veel werk, dat wel, maar ach het lukt Wolf wel, zegt vader.  Ze zijn ook uitgenodigd voor het tuinfeest van de koning van Liechtenstein dat georganiseerd wordt voor de keizer en zijn zus Maria Jozefa, die gaat trouwen met de koning Ferdinand van Napels. De Mozarts zijn blij, ze gaan weer naar het gastvrije Wenen waar ze de vorige keer zoveel succes hadden!
Tijdens een bal met allerlei belangrijke gasten wordt Wolf onverwacht gevraagd of hij wat wil spelen. (Nanne mag dat, nu ze zestien is, niet meer in het openbaar doen, dat is onfatsoenlijk vindt vader Leopold.) Mozart weet zo gauw niet wát hij zal spelen maar als hij een kindje ineens 'Altijd is Kortjakje ziek' hoort zeggen begint hij dat liedje spontaan te spelen en verzint er twaalf variaties op. Het publiek is razend enthousiast maar vlak voor het applaus losbarstte heeft Wolf een erg hatelijke opmerking over hem en zijn spel opgevangen die hem tot in het diepst van zijn ziel raakt. Hij is er kapot van. De opmerking kwam van Gluck, een componist, en het werd gezegd tegen Affligio de baas van het grote Burgtheater waar Wolf zijn opera zal mogen dirigeren. Wolf trekt zich de opmerking erg aan maar werkt wel hard door aan de opera. Volgens zijn vader heeft hij de woorden van Gluck verkeerd verstaan en uiteindelijk gelooft Wolf dat ook.
Maar dan breken de pokken uit en de zus van de keizer overlijdt daaraan. Dat betekent dat de theaters zes weken gesloten zullen zijn. De Mozarts vluchten in oktober naar Olomouc en dan worden zowel Wolf als  Nanne zwaar ziek, ze hebben de pokken! In de koortsdromen spoken de woorden van Gluck en de opera steeds maar door het hoofd van de doodzieke Wolf.
Gelukkig overleven ze het. Begin januari zijn de Mozarts weer in Wenen maar het succes heeft zich tegen hen gekeerd. De Mozarts worden gemeden. De jaloezie heeft toegeslagen. Andere componisten roddelen over Wolf. En Wolf weet dat de oorzaak bij Gluck ligt, hij had het toch goed gehoord! De ambitieuze vader Leopold weet er wel weer wat op te bedenken, maar of het hem lukt de mensen op andere gedachten te brengen...

Moet ik soms in Salzburg met valse hoop blijven smachten naar betere tijden? Mijn Wolfgang daar zien opgroeien, hopend op een wonder, terwijl de kansen in Wenen hoger liggen? Moet ik Wolfgang de leeftijd zien bereiken dat zijn talenten geen opzien meer baren? Het loopt nu allemaal heel anders, maar ik geloof in hem en daarom ga ik de strijd aan, de strijd tegen vijand en ziekte.

Leopold Mozart

Wat zo knap van Sanne de Bakker is, is dat ze van Wolf een echt kind heeft weten te maken. Het is een geniaal kind, dat wel, maar zijn reacties zijn die van een jongetje van zijn leeftijd. Hij haalt kattenkwaad uit, moet lachen en huilen en flapt er dingen uit die alleen kinderen kunnen zeggen. Hij is gek op muziek en heeft ook veel plezier in het spelen en componeren.
Vader Leopold houdt erg veel van zijn zoon maar drijft hem ook genadeloos op. Veel rust wordt Wolf niet gegund, altijd moet er wel iets af of gecomponeerd of gespeeld worden. Het is een wonder dat Wolf plezier blijft beleven aan muziek.
Nanne en moeder zijn de rustpunten. Moeder durft af en toe ook tegen haar zeer dominante man in te gaan als hij het weer heel erg bont maakt.
Ook heeft de schrijfster een mooi tijdsbeeld weergegeven. Het eindeloze reizen per koets, de maaltijden, de kleding, alles maakt dat je het gevoel hebt dat je even met de Mozarts van toentertijd hebt mogen optrekken, dat je ze in hun tijd gekend hebt.
Sanne heeft veel research gedaan voor haar boeken en sommige dingen heeft ze aangepast voor het verhaal. Maar de werkelijke gebeurtenissen zijn in de juiste periode geplaatst en correct weergegeven. 
Elk hoofdstuk begint met een mooi, fantasievol zwart-wit tekeningetje van Mark Janssen.
Erg prettig leesbare verhalen waarbij je ook nog eens veel opsteekt over de kinderjaren van Mozart.

ISBN 9789049924911 Paperback 324 pagina's, Uitgeverij Pimento | april 2012 |
(Het complot in Wenen is oorspronkelijk met CD uitgegeven die er nu niet bijgevoegd is) Leeftijd: vanaf 10 jaar 

© Dettie, 20 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER