De vreselijke belevenissen van Barnaby Brocket
John Boyne

“Jullie broertje is een beetje anders dan wij,” vertelde Alistair hun die ochtend aan het ontbijt, en hij koos zijn woorden zorgvuldig. “Ik weet zeker dat het iets tijdelijks is, maar vervelend is het wel. Jullie moeten gewoon niet naar hem staren, goed? Als hij denkt dat mensen reageren, moedigt dat zijn dwaze gedrag alleen maar aan.”

Het broertje in kwestie heet Barnaby Brocket. Hij is nog maar net geboren. Barnaby heeft twee doornormale ouders en een heel gewone broer en zus. Vader en moeder Brocket verafschuwen abnormale toestanden. Ze brengen hun dagen zo onopvallend mogelijk door. Het was dus even schrikken toen Barnaby direct na zijn geboorte naar het plafond zweefde!

Vader en moeder hopen dat de kleine Barnaby snel zal stoppen met zijn rare fratsen. Zweven is nergens goed voor en bovendien is het ongewoon. Maar Barnaby blijft zweven. Zijn dagen brengt hij vooral tegen de plafonds van zijn huis door waar “David Jones Bellissimo medium zachte matrassen” zijn bevestigd. Heel soms mag hij even aan een lijn uitwaaien in de tuin. Vader en moeder houden Barnaby zoveel mogelijk uit het zicht want ze schamen zich voor hem. De kleine Barnaby is erg eenzaam.

Tegen de tijd dat Barnaby vier is, zweeft hij nog steeds. Ondanks alle boze woorden van zijn ouders lukt het hem niet om gewoon te zijn. Tegen de tijd dat Barnaby acht is hebben zijn ouders er schoon genoeg van. Ze willen hun normale leven terug en dat lukt niet zolang Barnaby deel uitmaakt van het gezin. Op een ochtend neemt moeder de altijd vriendelijke Barnaby tot zijn grote vreugde mee uit wandelen. Hij moet zijn met zand verzwaarde rugtas dragen zodat hij niet wegzweeft. Maar dan, terwijl Barnaby uitkijkt over de zee, snijdt moeder de rugtas van haar zoon open. Al het zand loopt eruit. En daar gaat Barnaby, hij zweeft steeds hoger en hoger.

Gelukkig wordt Barnaby gered door twee vrolijke dames die per luchtballon op weg zijn naar hun thuisland Brazilië. Ze nemen Barnaby mee en hij mag logeren op hun koffieplantage. Wanneer Barnaby hun vertelt wat zijn moeder heeft gedaan, reageren ze geschokt. Zelf zijn ze volgens hun ouders ook niet normaal maar ze zijn al jaren gelukkig met elkaar. Ze zijn aller- allerbeste vriendinnen. Eigenlijk zijn ze meer dan dat maar dat snapt de achtjarige Barnaby nog niet goed.

Toch wil Barnaby naar huis. Als hij weer thuis is dan komt alles vanzelf goed, hij weet het zeker. De dames twijfelen maar geven hem toch een vliegticket naar Sydney, waar Barnaby woont. In de trein naar het vliegveld valt Barnaby in slaap en pas bij het eindstation wordt hij wakker. Hij is in New York! Is dat dichtbij Sydney? Barnaby blijft proberen om naar huis te gaan en ontmoet bijzondere mensen in verschillende landen. Velen van hen zijn niet normaal. Maar wat is dan eigenlijk normaal? Wie bepaalt dat?

De vreselijke belevenissen van Barnaby Brocket is ondanks alle vrolijkheid en grappige gebeurtenissen een heel verdrietig verhaal. Nog nooit in zijn leven heeft Barnaby iemand kwaad gedaan. Barnaby is een lief jongetje maar hij is anders en daarom is hij ongewenst. Barnaby groeit op met het gevoel dat hij zijn ouders tot last is. Dit boek maakt op een bijzondere manier duidelijk dat het niet erg is om verschillend te zijn. Behandel elkaar goed en respectvol, ieder mens is uniek. Geheel in de stijl van het verhaal is het einde ook ongewoon. Ik zat bijna te juichen op mijn stoel! Maak kennis met Barnaby Brocket en bekijk de vele bijzondere mensen op de wereld voortaan met heel andere ogen. 

ISBN 9789022564547| Gebonden met stofomslag|234 pagina's| Boekerij  | april 2013
Met illustraties van Oliver Jeffers | Vertaald door Elinor Fuchs | Vanaf 10 jaar

© Annemarie, 19 mei 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De vreselijke belevenissen van Barnaby Brocket
John Boyne

De familie Brocket is zo'n beetje het normaalse gezin van Kirribilli, Noord Sydney, Nieuw-Zuid-Wales, zo niet van heel Australië. Het frappante is dat Alistair en Eleanor Brocket daar ook trots op zijn, ze willen niets liever dan het normaalste gezin van het zuidelijk halfrond zijn.  Hun twee kinderen Henry en Melanie zijn ook het toonbeeld van gewoonheid. Ze zijn welgemanierd, rustig en verder heel erg gewoon... Eleanor verheugt zich dan ook op kind nummer drie. Maar als hun zoon Barnaby geboren is, is ook het gewone leventje voorbij. Er is namelijk iets heel vreemds met Barnaby aan de hand. Iets heel ongewoons... Barnaby zweeft!
Melanie en Henry krijgen de opdracht vooral geen aandacht te besteden aan het gedrag van hun broertje, dat moedigt hem alleen maar aan.
Er worden, heel ongewoon, matrassen tegen het plafond gespijkerd. Moeder Eleanor is ontzet, het is belachelijk, het is niet normaal. Maar volgens vader Alistair krijgt hij vast wel eens genoeg van dat zweverige gedoe.

Helaas voor vader Alistair krijgt hij ongelijk, na vier jaar zweeft Barnaby nog steeds. Eleanor en Alistair bezoeken dan een paar artsen maar die doen weinig, hij zal er wel overheen groeien. Maar ook dat gebeurt niet. Eleanor en Alistair vinden het vreselijk dat Barnaby zweeft, het valt zo op! Ze eisen dat hij stopt met zweven, het is zo heel erg níet gewoon! Maar arme Barnaby kan er niets aan doen, hij is nu eenmaal zo geboren. Vader en moeder bedenken een plan, want dit kan zo niet langer, en zo gebeurt het dat de inmiddels achtjarige jongen door zijn moeder losgelaten wordt, de lucht in! 'Het spijt me, maar het is beter zo' zegt zijn moeder...

En daar zweeft hij dan door de lucht, verdrietig, eenzaam en verlaten, hij gaat steeds hoger en hoger, waar moet hij heen, wat moet hij doen? Hij blijft maar stijgen en dan hoort hij een stem... en nog een stem... Ze komen van twee vrouwen in een luchtballon! Eigenlijk hebben ze een hekel aan jongetjes en mannen. Maar als ze Barnaby's verhaal hebben gehoord mag hij met ze meereizen naar hun huis, bij een koffieplantage in... Brazilië.
En zo begint het nieuwe leven van de goedhartige, trouwe Barnaby, die zijn ouders niets verwijt, maar ze juist lieve kaartjes stuurt zodat ze niet ongerust hoeven te zijn. Barnaby wil niets liever dan naar huis, ondanks wat zijn ouders gedaan hebben. Onderweg naar huis reist Barnaby de halve wereld over en ontmoet hij allerlei ongewone heel bijzondere mensen die hem meestal accepteren zoals hij is, de uitzondering daargelaten. Toch wil hij nog steeds terug naar Sydney, volgens hem de mooiste stad van de wereld. Hij mist zijn hond, Captain W.E. Johns genaamd, die verdrietig rondloopt zo zonder zijn baasje. Hij mist zijn broer en zus, die hem ook vreselijk missen. Maar wat willen zijn ouders? Willen zij hem wel terug?

Het zijn vooral de taalgrapjes en de absurde situaties waarin Barnaby terecht komt die dit mooie, ontroerende verhaal toch luchtig houden. Het is erg fantasievol en op een enkele situatie na zelfs geloofwaardig, ondanks het gezweef.
Barnaby leert veel van alles wat hij meemaakt en wat hij vooral leert is dat ongewoon zijn helemaal niet erg is. Het is zelfs veel leuker en veel minder saai dan altijd maar gewoon doen en gewoon zijn! De afloop is erg verrassend en helemáál niet gewoon... 
Het is zo'n boek waar je niet teveel over moet vertellen, het is een boek dat je gewoon moet lezen!

ISBN 9789022564547 Gebonden met (mooie) stofomslag, 234 pagina's, Boekerij april 2013
Met illustraties in grijstinten van Oliver Jeffers Vertaald door Elinor Fuchs Leeftijd 10+

© Dettie, 29 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!