In een land hier ver vandaan

In een land hier ver vandaan
Margreet Schouwenaar

De negenjarige Abby (ik-verteller) woont met haar jongere zusje Anna en hun hardwerkende moeder in een klein huisje. Mama moet de kost verdienen door de hele dag achter de naaimachine te zitten. Ze maakt dan gordijnen en heeft geen tijd voor haar dochters.
Dus zorgt Abby zo goed en kwaad als het gaat voor haar zusje, en ze doet ook veel huishoudelijke karweitjes.

‘Ik weet dat ik haar niet moet storen.
Gisteren deed ik dat wel. ‘Mam, ik zag geloof ik een heks,’ riep ik. Ze keek niet eens op. Mijn hart stampte rond. De mieren stuiterden in mijn buik.
‘Echt waar!’ riep ik nog.
‘Ik heb geen tijd voor verhalen, Abby,’ snibde ze. ‘Heksen wonen in een land hier ver vandaan. Neem je zusje mee naar buiten, dan kunnen jullie samen spelen.’

Mama gelooft het niet. Ook niet als Anna het bevestigt, want zij heeft de heks ook gezien!
Abby heeft te veel fantasie…

‘Ik vertel te graag verhalen, vindt mama. Ik hou van verhalen. Mijn hoofd is een boek dat nog geschreven moet worden.’

Maar het is toch echt waar!
Die heks woont in een gat in de grond. In het bos. Ze is min of meer verstoten door de andere heksen. Omdat ze een heks van niks is. Maar ze heeft wel een wens: ze wil gezelschap!
En voor Abby goed weet wat er gebeurt, heeft de heks Anna te pakken. En ze laat haar niet meer gaan!

Lukt het Abby de heks om te kopen met een goed verhaal?
Moet ze slinkse plannetjes bedenken?
En¨zal mama haar nu wel geloven, nu Anna maar niet thuis komt?

Een boek van Margreet Schouwenaar is steeds weer een feest!
Leuke verhalen, belangrijk natuurlijk, maar de taal is ook zo mooi!
Als het gaat over ‘rijke taal’ in boeken, nou mensen lees dan de boeken van Margreet!

‘Ik pak de lepel van de plakkerige tafel en neem een hap soep. Eerst valt het nog mee. Dan slibt de prei tussen mijn tanden. Ik slik. De prei beweegt niet. Ik peuter met mijn nagel tussen mijn tanden. Ik proef zand. Heksenzand uit de kuil!
De volgende hap grijnst me al aan. De broccoli steekt zijn krullenkop op tussen de wortelschijfjes.’

‘Daar stond het meisje dat nooit huilde. Ze ademde de stoffige lucht van de warme dag in, luisterde naar de geluiden om zich heen, volgde het dartelende zoeken van een koolwitje en vroeg zich af waarom niemand van haar hield.’

Margreet Schouwenaar (1955) is een Nederlandse schrijfster en dichter. Ze publiceerde enkele gedichten in De Revisor, waarvoor ze in 1991 werd genomineerd voor de C. Buddingh’- prijs. Een jaar later verscheen haar eerste bundel De drempel die vertrek is. Daarna volgden nog vele andere dichtbundels.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar