Ellen Stoop

http://www.ellenstoop.nl

zie ook de recensies op Leestafel over de boeken Moederruil en De laatste zomer van de Club (va 10 jr)

Het geheim van het verdwenen paard
Ellen Stoop

De tienjarige Mira vindt de zomer dit jaar niet zo leuk.
Ze is met papa, mama en broertje Carlos net verhuisd van de stad naar een dorp aan zee. Ze verwacht dat er niets te beleven valt. Die verwachting zal gelukkig niet uitkomen! Als ze met z’n allen bramen aan het plukken zijn, roept papa ineens: ‘Kijk Mira! Een paard!'
Denkt-ie nog leuk te zijn ook…
Maar ze hoort wel gehinnik! En ze ziet een wit paard staan, met schattige vlekken. Een wild paard in de duinen?
Maar hij draagt een zadel en hoofdstel. Waar is de ruiter dan? Als er een jongen aan komt rennen, weet ze te verhinderen dat het paard zich uit de voeten maakt.

Maar ze weet niet of ze daar zo blij mee is: die jongen die de toepasselijke naam Storm heeft, kan helemaal niet met het paard omgaan!
Er is nog iemand bij, een vrouw die de jongen vermanend toespreekt en die gezien heeft wat Mira deed.

‘Ik ben Judith,’ zegt de vrouw. ‘Kun je rijden?
Ze knikt.
‘Wil je morgen mee met een buitenrit? Er is nog een plekje over.’

Voor ze weet wat ze doet zegt Mira dat ze zal komen. De vrouw zegt nog even waar ze moet zijn. En dat het gratis is voor een meisje dat zo goed is met paarden…
Gelukkig maar, want papa en mama hebben duidelijk gemaakt dat ze zuinig moeten doen!

En zo leert Mira het paard kennen dat Texas blijkt te heten (maar ook weer niet), en de jongen die er bij hoort. Ook die enge man die er vaak is en die haar steeds weg wil jagen. En dan is het paard ineens weg…

Waarom stond Texas in zijn eentje in een stal achteraf?
Weten Storm en die man waar hij gebleven is?
Waarom is de opa van haar vriendin zo van streek als hij Texas ziet?

Hier is iets aan de hand. En Mira wil weten wat dan wel! Het is maar goed dat ze het niet in haar eentje hoeft uit te zoeken…

Een fijn paardenverhaal, met een juiste dosering spanning voor de doelgroep. Het hoort thuis in de serie Het geheim van... Allemaal fijne verhalen die uitstekend geschikt zijn voor jonge kinderen.
Behalve humor zitten er in dit boek ook wat paardenweetjes verwerkt in het verhaal.
De toepasselijke tekeningetjes zijn van ivan en ilia,

Ellen Stoop (1962 in Haarlem) studeerde Nederlands en later kreeg ze les van schrijfster Mirjam Oldenhave. ‘Jade bijna elf’ was haar debuut in 2009. Ze ontving er de Hotze de Roosprijs voor, de prijs voor debuterende kinderboekenschrijvers.
Naast het schrijven werkt Stoop als (eind-)redacteur bij de Universiteit van Amsterdam.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Snoek op schoonspringen
Deel twee uit de serie Watervlinders
Ellen Stoop

Als je zoals ik het eerste deel uit deze serie niet gelezen hebt, is dat geen probleem. Aan de binnenkant van de cover worden de vier meisjes, waar het verhaal over gaat, voorgesteld. In dit boek heeft Snoek, die eigenlijk Anouk heet, de hoofdrol. Stip, Noos en Mel zijn haar vriendinnen.

De Watervlinders zijn weer eens in de prijzen gevallen! Vier gouden medailles op de 100 meter wisselslag! Elk van de meisjes heeft een slag als specialiteit, en de combinatie kan niet stuk. Hun trainer Ed noemt hen het Gouden team. Dat kan alleen maar beter worden. Denken ze. Maar Snoek heeft plannen. Zij ziet het wel zitten om bij de schoonspringers te gaan. Omdat ze zo lang is is ze geselecteerd.

‘Ze heeft het al honderd keer gezegd: de topklas traint op maandag, dinsdag en vrijdag, wedstrijdzwemmen is op woensdag en zaterdag.’

Ze moet het op school wel goed blijven doen, maar dan mag het. En dus kan het!
De eerste training vindt ze fantastisch! Alles probeert ze: potloodspringen, de schroef, en samen dominospringen. Het is zo leuk! Maar dan komt er roet in het eten: de trainingen worden verzet…

Anouk komt voor een moeilijke keuze te staan. Haar vriendinnen mopperen, dit is niet wat zij bedoelden met BFF zijn.

‘Hup, kluisje dicht en dan rent ze met Finn naar de springkuil.
Onder de springtoren schuimen grote bellen. Het lijkt wel een bubbelbad.
Op het tien-meter platform zwaait een lange jongen zijn armen los. Hij heeft brede schouders en zwarte polsbeschermers. Ineens duikt hij met een heel ingewikkelde sprong naar beneden. Ze kan het niet goed zien, het gaat zo snel. Zijn het salto’s of schroeven? Of allebei?
Bij zijn landing gaat het mis, hij valt plat op zijn rug.
Oei!
‘Doet dat geen pijn?’ vraagt Anouk.
Finn schudt zijn hoofd. ‘Die bubbels breken je val. Je voelt toch ook niets als je op een lichtkussen valt?’

Pff, het lijkt me toch wel heel eng, zo springen, maar: ook leuk! Wat zal Anouk uiteindelijk gaan kiezen?

Een leuk geschreven verhaal over alles wat er komt kijken bij wedstrijdzwemmen en schoonspringen. Voor het eerste heb je conditie en snelheid nodig, terwijl bij schoonspringen kracht en lenigheid belangrijker is. Er wordt het een en ander uitgelegd, maar het is toch vooral een verhaal over keuzes maken.

Er staan veel illustraties in het boek, paginagroot: mooie tekeningen van Marieke van Ditshuizen. De bladspiegel is duidelijk, de woordkeuze ook. Er is goed rekening gehouden met de doelgroep: korte hoofdstukken, en een goede afwisseling tussen informatie en leuk spannend en vooral ook herkenbaar verhaal.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Jade bijna elf
Ellen Stoop

Behalve af en toe wat kleine dingetjes is dit boek niet geïllustreerd, maar de omslag is wel erg leuk.
Het is meteen duidelijk dat het een meisjesboek is - jongens zullen niet snel een boek kiezen dat zo overtuigend roze is! - en het past precies bij de hoofdpersoon. Het is een beetje een verknipt figuurtje, en zo is de situatie van Jade wel: haar ouders zijn gescheiden met alle gevolgen van dien.

Jade woont grotendeels bij haar moeder, met haar oudere halfzus Maxime. Haar moeder heeft ook een vriend, maar die woont (nog) niet bij hen. Met z'n drieën hebben ze het prima, vindt Jade.
Bij haar vader, waar ze ook een groot deel van de tijd is, woont wel een nieuwe vriendin: Esther. Met een zoontje, net zo oud als Jade is. Ze vindt Jasper helemaal niet aardig, en ze hebben vaak ruzie. Maar aan de andere kant is Jasper ook wel zielig vindt ze, want zijn vader is dood.
In deze ingewikkelde wereld weet Jade aardig haar weg te vinden. Tot Maxime zodanig ruzie heeft met hun moeder over een vriendje, dat ze bij haar eigen vader gaat wonen. En mama heeft nauwelijks aandacht voor Jade, die nooit meer rustig eens iets kan vertellen. Ze voelt zich onbegrepen, en alleen.

'Vroeger zei je altijd: wij horen met z'n drieën bij elkaar, wat er ook gebeurt,' zei Jade zachtjes.
'Ja, en dan trok ik jullie dicht tegen me aan.' Mama stak haar hand uit.
Jade kroop onder haar arm.
'Maar nu is Max weg.' Jades neus prikte.
'We horen altijd bij elkaar, jij, Max en ik. Jullie komen uit mijn buik. Dat verandert nooit. Maar nu is het voor ons allemaal beter dat ze even weg is.'
'Voor ons allemaal?' Boos duwde ze mama's arm weg en rende naar haar kamer. Ze smeet haar deur dicht en plofte languit op bed. Tranen sprongen in haar ogen. Zus weg, vriendin kwijt, een irritante stiefbroer, mama leek wel niet goed bij haar hoofd, papa hield misschien wel meer van die nepzoon van 'm dan van haar... Wat een puinhoop. Ze beet in haar natte kussen. Het was helemaal zout."

Dus zegt ze er thuis niets over dat haar vriendin Floortje haar ineens niet meer ziet staan en een andere vriendin kiest. En zo weet haar moeder ook niet eens dat ze niet meer naar de naschoolse opvang gaat! Ze zou het ook niet goed vinden natuurlijk, dus Jade vertelt allerlei leugens en gaat haar eigen weg.
Toen ze een advertentie zag hangen in de supermarkt : 'krullenmodel gevraagd, vanaf twaalf jaar' is ze daar op uit gegaan.
Zo heeft ze Loes leren kennen en meneer Jansen! En Loes heeft wel aandacht voor haar, ze mag zelfs mee naar de kapperswedstrijd. Tegen die tijd is Jade al zo verstrikt geraakt in alle leugens die ze al verteld heeft, dat ze helemaal 'verknipt' is.
Het web van leugens is nu wel heel erg groot geworden! Kan ze zich daar nog uit redden?

'Jade hield haar lippen stevig op elkaar geklemd en begon langzaam te tellen.
Bij twintig zei mama ineens: 'Ik heb het gevoel dat jij liegt dat je barst. Dat moet een vreselijk gevoel zijn. Als je echt barst."
Mama had gelijk, het was vreselijk."

Ik vind dit een echt meisjesboek, niet vanwege het verhaal zelf, maar omdat de kleine dingen ( nou ja, klein?) echt meisjesachtig zijn: Maxime met haar piercing en haar vriendje; het feit dat Jade het lekker vindt dat Loes met haar haren frummelt; hoe ook bij haar de liefde om het hoekje komt kijken, en meer van die dingen. Vanuit een jongen gezien zou het toch een heel ander verhaal geweest zijn.
Een eigentijds verhaal, dat vooral meisjes zal aanspreken.

ISBN 978 90 251 1083 3 Hardcover 117 pagina's | Holland B.V., Uitgeversmaatschappij | maart 2009
Vanaf 9 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Ellen Stoop