http://www.perolovenquist.nl

Met opa op expeditie

Als Mina van zes een akelige droom heeft, doen haar ouders het af met "het is maar een droom"... maar voor Mina is het levensecht. Ze is echt door een krokodil in haar been gebeten! Er zit een enorme plek! Zo groot als een munt!
"dat is een muggenbeet", zegt papa... maar Mina blijft bang... en als Papa weer naar zijn bed gaat en zoals iedere keer, zoals alle volwassenen dat doen, "probeer het te begrijpen, schat," zegt, weet Mina dat ze iemand anders om hulp moet vragen.
Ze moest opa bellen, dat was de enige die de situatie zou begrijpen.
En opa begrijpt... hij weet de oplossing. Twee dingen weet hij: eerst moet er een hond komen, en hij laat Mina een pup uitzoeken. En het tweede deel van het plan is een ontdekkingstocht.
Mina moet maar mee op vakantie, naar de bergen.
Opa, zijn hond Mischa, neef en nicht Marcus en Ia , Mina en haar zusje Moa gaan samen een berg beklimmen, de Berg met de Drie Grotten.
Tijdens die tocht gebeuren enge en gevaarlijke dingen. Er zijn wolven, beren, en jagers... zou het Mina van haar angst afhelpen?

Het is een spannend verhaal voor kinderen vanaf een jaar of acht. Om zelf te lezen, maar ook voorlezen is erg leuk.
De opa neemt toch wel erg jonge kinderen mee om een berg te beklimmen. Ook zijn keuze van proviand is vrij bizar. Dat zijn aardige aanknopingspunten om eens met kinderen over te praten als je aan het voorlezen bent.
Dieren doen het altijd goed in een jeugdboek, de hond Mischa speelt een grote rol, en er zijn beren en wolven in de bergen.
De eigenwijze Marcus is een leuk typetje. Hij zorgt op zijn eigen wijze voor herkenbaarheid en humor. Een leuk boekje...

Paperback | 111 Pagina's | de Fontein Jeugd | 2007 ISBN10: 9026122969 vertaling Elina van der Heijden Geschikt om voor te lezen vanaf ca. 5 jaar; zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

© Marjo, maart 2007

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Met opa op expeditie

Per Olov Enquist schreef dit leuke verhaal voor zijn kleinkinderen en van mij mag hij nog meer kinderboeken schrijven.

Mina wordt op een nacht door een krokodil in haar billen gebeten. Ze begint heel hard te huilen en papa komt kijken maar papa zegt dat ze het gedroomd heeft... Maar Mina weet zéker dat het écht was.
'Je fantaseert,' zegt papa. 'Daar moet je mee ophouden anders wordt je net als opa.'
Papa gaat mopperend weer naar bed, en Mina? Mina besluit dat ze moet overleggen met opa, die zou wel begrijpen hoe erg het is.
En of opa het begrijpt! Opa vindt dat ze een Weldoenershond nodig heeft die haar zal beschermen. En... opa zegt dat ze naar het andere huis van opa in de provincie moeten gaan en dan zullen ze een expeditie plannen. Mina moet iets groots doen dan is alles daarna heel makkelijk en is ze nergens bang meer voor.
En zo gebeurt het. Samen met zijn andere drie kleinkinderen gaat opa naar zijn huis in Värmland en vanaf daar zullen ze naar de berg met de Drie Grotten gaan. Maar alle papa's en mama's mogen daar niets van weten... die zeuren altijd zo dat het te gevaarlijk is...
Opa weet niet dat ze deze keer gelijk krijgen maar gelukkig is Mischa, de hond van opa, ook mee, zonder hem had het wel eens helemaal verkeerd af kunnen lopen...

Een lekker spannend verhaal, met humor geschreven. Er komen veel dieren in voor en de grotten zijn natuurlijke best wel een beetje griezeleng. Opa heeft gelukkig aan alles gedacht, maar aan één ding niet...
Leuk boek met eenvoudige zwart-wit tekeningen van Leonard Elbruch aan het begin van elk hoofdstuk.
En bang voor krokodillen? Dat is Mina niet meer, dat was toen... dat is al zo lang geleden, wel drie weken!

Paperback | 111 Pagina's | de Fontein Jeugd | 2007 ISBN10: 9026122969 vertaling Elina van der Heijden
Geschikt om voor te lezen vanaf ca. 5 jaar; zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

© Dettie, februari 2007

Lees de reacties op het forum, klik HIER

Opa en het geheim van de smokkelaars
Per Olov Enquist

Wie ‘Opa op expeditie’ gelezen heeft, kent deze opa en zijn kleinkinderen al, en weet dat de kinderen maar al te graag bij opa en zijn vrouw Gunilla logeren. Het is nu drie jaar na de vorige avonturen.
Een jaar eerder hebben ze afscheid genomen van hun vriend, de hond Mischa. Zij was aan het eind van haar Latijn, en opa had Marcus meegenomen naar de dierenarts, om haar te laten inslapen. Marcus droomde van een blauwe vallei met vossenbessen en een waterval, en opa sloot maar al te graag aan bij die mooie droom, toen hij iets moest vertellen over leven en dood: Mischa zal 'uitdampen', en verder gaan in die vallei. Er is nu een nieuwe hond, Pelle. Ook hij kan ‘stralen’, boodschappen overbrengen van andere dieren.
Deze zomer krijgt Gabriel eindelijk een kans om eens te gaan vissen: de kinderen gaan met de boot en inderdaad vangt Gabriel een enorme vis. Maar het loopt niet helemaal zoals de bedoeling was, ze doen een ontdekking, het begin van een erg gevaarlijk avontuur.
De kinderen willen opnieuw naar de grotten, en opa, zelf een groot kind, wil deze expeditie ook wel 'leiden'. Ook al is hij 75, heeft hij hartklachten en vindt Gunilla het maar niks, de tocht wordt voorbereid. Marcus, Gabriel, en Mina  mogen mee. En Pelle natuurlijk.

Aan de ene kant is dit een fantasievol verhaal met dingen die eerder magisch dan realistisch zijn, maar aan de andere kant is het thema een erg modern gegeven: drugssmokkel.
Deze tegenstelling zie je in bepaalde scènes duidelijk naar voren komen: er is een slang die zich om een geweer kronkelt en zo voorkomt dat er ergere dingen gebeuren, en een beer die boven op een helikopter klimt. De link met de natuur is sterk aanwezig. Ieder kind heeft een eigen beschermdier, zoals lezers van het eerste boek al weten: Marcus  hoort bij de beer, en Mina bij de wolf.
Opa, die natuurlijk de schrijver zelf is, houdt niet echt van opvoeden, hij doet maar wat. Gelukkig zijn de kinderen verstandiger, en is Pelle een enorme aanwinst.
Er wordt regelmatig terug verwezen naar het eerste boek, maar heb je dat niet gelezen: geen probleem.
Ik veronderstel dat het voor kinderen leuker is om dit te horen voorlezen. Als je het verhaal hoort vertellen door een volwassene accepteer je het belerende toontje makkelijker. Bijvoorbeeld als het gaat over toneel, vindt Enquist het nodig om uit te leggen dat je niet alleen voetbal ‘speelt’, maar ook toneel. Zulke ‘lesjes’ zitten meer in de tekst. De schrijver is duidelijk alwetend: er zijn vooraankondigingen, en soms wordt iets extra uitgelegd. Maar er zijn ook dingen die of niet kloppen of ongeloofwaardig zijn. Je kan niet eerst stellig beweren dat iemand perfect Russisch spreekt, en even later zeggen dat je het niet verstaat. Kan net zo goed Pools zijn dus.
Maar daarnaast is het een leuk avonturenverhaal, over kinderen die terwijl ze nog leven in een wereld waar alles kan, de grote boze buitenwereld leren kennen.

ISBN 9789026129056 | hardcover| 160 pagina's| De Fontein | juni 2011
Vertaald uit het Zweeds door Erica Weeda Leeftijd vanaf 9 jaar

© Marjo, 27 mei 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER