Ingrid Vandekerckhove

http://www.ingridvandekerckhove.be

Een beest onder het bed
Illustraties: Hilky Helmantel
Tekst: Ingrid Vandekerckhove

Samenlezen met Felix en Fien.
Bij sommige boeken hoop ik altijd dat mijn mening herzien wordt als ik het meerdere keren lees. Maar hoe goed bedoeld ook, dit boek heeft het niet.
De bedoeling is dat jij of meerdere kinderen samen met de voorlezer een verhaal voorleest. De diverse voorlezers worden aangegeven via een pictogram met een gezichtje. Ook de tekst heeft per voorlezer een eigen kleur.

Het begint nog wel leuk met een kakatoe die iedereen napraat, dus als jij voorleest "Ik wil een koek!" zegt degene die als Poepie de kakatoe voorleest ook "Ik wil een koek!"

Maar dan stappen we over naar een verhaal over leren klokkijken. De volwassen of oudere voorlezer leest de delen van de juf voor. Een spinnetje zegt Felix voor en Felix is degene die in de tekst steeds moet reageren op de les van de juf. Er zijn dus drie personen die het verhaal voorlezen. Maar er wordt zo'n ingewikkeld verhaal van gemaakt dat er geen touw meer aan vast te knopen is. Laat staan dat klokkijken duidelijk wordt.
Ook is het lastig dat de tekst van het spinnetje en de juf bijna dezelfde kleur hebben.

In totaal staan er drie verhalen in het boek, naast het klokkijken, is er een verhaal over leren rekenen dat uit de hand loopt door boerende gele blubber en een verhaal over een beest onder het bed, zoals de titel al aangeeft.

De zwarte teksten worden door de volwassene voorgelezen, meestal is die zwarte tekst de inleiding die later overgenomen wordt door de twee kinderen broer Felix en zus Fien die vertegenwoordigd door blauwe en rode tekst. De kinderen werken als het ware de inleiding uit. De laatste twee verhalen zijn leuker en beter te begrijpen dan het verhaal over klokkijken. Maar ook deze zijn vrij druk en soms een beetje onoverzichtelijk.
Toch zullen kinderen het wel heel leuk vinden dat zij zelf een rol hebben in het verhaal en de illustraties zijn erg aansprekend.
De volwassen voorlezer zal wel vrij veel werk aan de verhalen hebben.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Holderdebolder naar Bolderhof
illustraties Hiky Helmantel
tekst: Ingrid Vandekerckhove

‘En hoe zeg je onnozelaar’? vroeg ik. Mijn humeur was nog steeds zo zuur als azijn.
Felix dacht na. ‘Die weet ik,’ zei hij vrolijk. ‘Onnozelaar in het Frans is eimbeesiel.’

Felix heeft zijn vriendinnetje Lotte overgehaald om samen met hem op taalkamp te gaan om Frans te leren. Ze zullen slapen in een kasteel, en het ontbijt daar is superfantastisch! En de leraren zijn megacool, dus Lotte is enthousiast.
Maar dan nadert de paasvakantie, en dan vertelt Felix dat het eigenlijk helemaal niet waar is. Het kamp is in een saai grijs schoolgebouw, en het eten, nou ja, dat was de vorige keer superslecht. Lotte is een beetje boos, want ze heeft zich wel aangemeld! Maar Felix is niet voor een gat te vangen, hij bedenkt een plannetje om toch een leuke vakantie te hebben. Dan moet Lotte wel een beetje jokken.

De dag van vertrek breekt aan. Met de bus naar een dorp in de Ardennen, vlak bij La Roche, dat is belangrijk voor het verhaal. Het toeval helpt hen een beetje, maar het is vooral het improvisatievermogen van Felix en Lotte dat er voor zorgt dat ze een geweldig avontuur beleven!

Ingrid Vandekerckhove heeft een heerlijke fantasie! Ook in haar vierde boek zijn de hoofdpersonen niet superbraaf. Maar dat kan ook niet, brave kinderen beleven geen avonturen. En deze twee kinderen maken heel wat mee, ze komen in aanraking met akelige boeven, een lieve hond – die ‘Bootee’ heet - en gelukkig ook mensen die begrip hebben voor kinderen die een beetje naast de gebaande wegen leven.

De titel van dit boek is gebaseerd op het boek van Astrid Lindgren ‘De kinderen van Bolderburen’. Leuke promotie van een klassiek kinderboek!

‘Ons nieuwe huis deed me denken aan een boek dat ik vroeger had gelezen. Over de kinderen van Bolderburen. Die woonden in dit soort knusse huizen, ze waren alleen wat groter. De kinderen mochten er naar hartelust spelen, klommen in bomen en op de daken, aten de heerlijkste krentenbollen en dronken priklimonade. Ik wilde altijd al in Bolderburen wonen. En nu leek het alsof ik er echt was.’

Er zit nog meer leerzaams in, en de manier waarop dat gebracht wordt is reuzeleuk. De kinderen gaan op een taalkamp om Frans te leren: het verhaal zit dan ook vol Franse woorden, op enigszins fonetische wijze geschreven!

‘We moeten Frans spreken,’ zei hij tussen zijn tanden. ‘merde!’
‘Wat?’
‘Merde!’
‘Wat wil dat nu weer zeggen?’
‘Au fraunsè, mèzzamie!’ riep Patty opnieuw.
Ik rechtte mijn rug. ‘Merde!’ zei ik luid.

Achterin het boek staat een woordenlijst waar de juiste spelling en de letterlijke betekenis zijn op te zoeken. Maar of je er nu wat van leert of niet, het is een reuzeleuk verhaal! Graag meer van dit soort boeken – en niet alleen voor kinderen!

Ingrid Vandekerckhove (1969, Gent) studeerde Germaanse filologie aan de KU Leuven, en schrijft, vertaalt en droomt van leuke boeken. Gelukkig voor ons schrijft ze die ook op!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vergeetjeskruid
illustraties Hiky Helmantel
tekst: Ingrid Vandekerckhove

'Gisteren is er iets heel vreemd gebeurd bij de familie Elliot.' Het verhaal begint gelijk al spannend! Je bent onmiddellijk nieuwsgierig. Wat is er aan de hand? Gelukkig vertelt Lotte, het vriendinnetje van Felix, ons dat.

De keurige ouders van Felix Eliot gedragen zich namelijk ineens als een stelletje kinderen. Ze liggen languit op de bank, met hun vuile schoenen op de kussens, chips en nootjes te eten, de hele kamer ligt er vol mee en ondertussen zitten ze gillend en gierend van het lachen met PlayStation een spel te spelen. Lotte, weet niet wat ze ziet!

Nadat Jasper, de oudere broer van Felix, zijn ouders voor straf in de hoek heeft gezet wordt het wat rustiger. Maar dan begint mevrouw Eliot te huilen, want ze kan er niet goed tegen dat Felix en Jasper zo hard praten. Gelukkig doet een lekker koekje wonderen. Mevrouw Eliot is gelijk weer vrolijk.

De drie kinderen weten totaal niet wat ze met meneer en mevrouw Eliot aan moeten. Jasper besluit naar de apotheek van zijn ouders te gaan om daar de boel te runnen en Felix en Lotte zullen 'babysitten'. En zo gebeurt het.

Nu de ouders kinderen zijn geworden, gedragen Lotte en Felix zich maar als ouders en tot hun stomme verbazing luisteren meneer en mevrouw Eliot ook nog naar ze, dat is grappig én handig, want het is nog een hele klus om die twee in de hand te houden. Lotte ziet bijvoorbeeld mevrouw Eliot in haar neus peuteren en even later het snotje aan de bank plakken, als Lotte er wat van zegt, wordt het gelijk een hele toestand. Ook zetten de twee de televisie keihard aan en haalden ze nog veel meer kattenkwaad uit. 'Zo slecht als zij hebben wij ons als kind toch nooit gedragen?' vraagt Lotte zich zelfs inmiddels serieus af.

De drie kinderen verzinnen een goed plan om meneer en mevrouw Eliot weer gewoon te krijgen, want ze weten ondertussen hoe het komt, maar voordat het zover is gebeuren er nog een heleboel grappige én lastige dingen, zowel in de apotheek, met de klanten, als bij Felix thuis...

Het is een aardig verhaal dat kinderen in feite laat zien hoe kinderachtig ze zich kunnen gedragen. Want als volwassenen hetzelfde gedrag vertonen is het ineens niet zo leuk meer, helemaal niet leuk zelfs. Van zulk gedrag word je doodmoe, ontdekt het drietal. Even chillen is er niet meer bij.
Lotte, Jasper en Felix zetten alles op alles om die twee donderstralen weer gewoon te krijgen. En denk je dat zij dan dankbaar zijn? Welnee, de drie moeten dan ook nog eens meneer en mevrouw Eliot zover krijgen dat ze eindelijk geloven dat zij zèlf al die troep gemaakt hebben.
Ze zijn overigens wel heel bij dat Lotte belooft het aan niemand te vertellen... en dat doet ze ook niet, ze schrijft het gewoon op!

ISBN 9789044829499 | Hardcover | 79 pagina's | Uitgeverij Clavis | maart 2017
Leeftijd 8+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Eureka!
Ingrid Vandekerckhove

Felix zal zich nooit vervelen: hij heeft namelijk een kist die vol zit met spulletjes die wel eens te pas zullen komen, en wat hij daar ook in stopt zijn briefjes met ideeën. Als hij weer eens een dag alleen zal zijn – zijn ouders hebben namelijk een drukke apotheek – vindt hij een briefje waarop staat ‘boetes schrijven’.
O ja! Dat was een leuk idee, hij gaat politieagent spelen. Hij maakt zichzelf maar meteen commissaris en betrekt Lotte, zijn buurmeisje, als assistente bij zijn bezigheden. Iemand die een zak op de stoep heeft laten staan, kinderen die hun fietsen ergens hebben neergegooid waar dat niet mag: hij schrijft een briefje, waarop ook staat dat de boetedoeners het geld kwijt kunnen in de bus bij zijn huis. Hij spaart namelijk voor die ene fiets uit de advertentie.

Maar dan scheurt er een onbekende auto door het dorp. Die gaat zo hard dat bekeuren niet lukt. Wat een mazzel dat de twee kinderen de auto even later stilstaand aantreffen. De bestuurder is niet bepaald aardig, en Felix en Lotte ontdekken dat hij ook nog slecht is. Er is iets met de oude molen, waar zij hun geheime hut hebben. Die slechterik mag zijn zin niet krijgen!

Er komen nog twee oude bekenden voor in het boek, zij het niet zo prominent dit keer. Nu is het de vader van Lotte die mee mag doen. Hij is archeoloog, en al jaren op zoek naar de overblijfselen van een klooster.

Na Super! kon dit tweede avontuur van Lotte en Felix gemakkelijk tegenvallen. Super! was namelijk superleuk: origineel en toch met bekende typetjes. Hoe zou een tweede avontuur zijn?
Het idee vond ik iets minder leuk, maar de uitwerking is weer helemaal geslaagd. Het gegeven van een geheim in een dorp, een archeoloog die zoekt naar overblijfselen, is niet zo origineel, maar die waaghals van een Felix die zijn buurmeisje Lotte onweerstaanbaar mee zuigt in zijn avontuur steelt de show. En deze keer is het absoluut zeker dat er een volgend avontuur komt, dus wacht ik weer in spanning af.

Ingrid Vandekerckhove is als schrijfster van plan elk kind aan het lezen te krijgen: ‘Kinderen willen spanning, herkenbaarheid, vaart, helderheid, humor. Al deze ingrediënten gebruik ik om boeken te maken op maat van de jonge lezer. Ik kies bewust voor een sobere, heldere stijl en voor dunne en rijkelijk geïllustreerde boekjes, want dikke boeken schrikken vele kinderen af.’
Daar is niets mis mee, en ze slaagt helemaal in haar opzet.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Super!
Ingrid Vandekerckhove

‘Lotte, je bent superder!’

Lotte zit met een spannend stripverhaal in een hoekje van de supermarkt. Wat is dat boek lekker spannend, ze wil zelf ook wel met een tijdmachine mee! Als ze het boek dichtslaat, zoekt ze Mama. Maar waar is die? En hoe kan het dat ze helemaal niemand ziet, en dat de lichten uit zijn? O jee, mama is haar vergeten. Ze zit opgesloten. In de supermarkt.

Lotte is wel een beetje bang, en ze schrikt dan ook vreselijk als er plotseling een gedaante verschijnt, die ‘oeaah!’ roept. Het is Felix! Haar buurjongen! Hoe kan die nu ook toevallig opgesloten zitten! Maar bij Felix ligt het verhaal even anders. Hij is niet vergeten, en hij voelt zich prima in de winkel waar hij alles voor het pakken heeft. Dat doet hij dan ook: hij snoept er op los, en haalt op de speelgoedafdeling speelgoedpistooltjes. Hij is jarig vandaag, zegt hij en leeft zich uit. En net als Lotte zich er bij neer legt dat ze samen zullen moeten wachten tot de volgende morgen, klinken er stemmen:

‘He baas, ik lust wel een biertje. Hier…’
‘Nu niet, sufferd. Eerst het geld! Naar de kassa!’

Nu schrikt Felix ook, maar meteen als hij beseft wat er gaat gebeuren, weet hij ook raad. En terwijl Felix meer bravoure dan wijsheid is, is Lotte juist de slimste van de twee. Een spannend maar ook erg grappig avontuur volgt…

Erg realistisch is dit verhaal niet, maar het is Super Leuk! En dat is eigenlijk veel beter. Dat zie je al aan de omslag, heel leuk getekend – zoals ook de zwart-wittekeningen in het boek – door Hiky Helmantel. De hoofdstukken zijn kort, en de taal - inclusief de vreemde woorden die Felix verzint - is voor kinderen vanaf 8 jaar soms een uitdaging.

Ingrid Vandekerckhove (1969, Gent) schreef haar eerste verhalen toen ze elf was. Ze studeerde Germaanse filologie aan de KU Leuven, en schrijft, vertaalt en droomt van leuke boeken. Dit is haar eerste kinderboek, en ik vind dus zeker dat er meer avonturen van Lotte en Felix moeten volgen!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Ingrid Vandekerckhove