Oliver Scherz

Een vriend als geen ander
Deel 1
Oliver Scherz

Hikke is altijd op zoek naar dingen voor zijn verzameling. Maar van zijn moeder mag hij het niet van de paadjes af. Maar juist naast die paden liggen de mooiste dingen. Bovendien is Hikke nogal aan ondernemende eekhoorn. Een vogelveertje is toch prachtig? Net als die goudgele steen met een vlieg erin. Maar dan ziet hij een libellevleugel langsdrijven in de beek. Dat is wel het allermooiste wat hij gezien heeft. Die móet hij hebben...

Hij rent en rent en rent, en dan ziet hij zijn mooie vleugel verdwijnen in de diepte, het beekje is veranderd in een woeste rivier en de vleugel is meegenomen de waterval in. Maar Hikke zou Hikke niet zijn als hij het nu op zou geven. Voorzichtig stapt hij de diepte in... maar voor hij het weet rolt hij ook naar beneden en landt op iets zachts! Hij is bovenop een coyote gerold! En coyotes (prairiewolf) zijn levensgevaarlijk voor eekhoorns. Hikke weet niet hoe snel hij weg moet komen. In een sneltreinvaart rent hij in één klap rechtstreeks naar huis, rechtstreeks de poten van zijn moeder in.

Maar toch 's nachts, als hij een beetje van de schrik bekomen is, begint het te kriebelen in zijn hoofdje. Waarom had de coyote hem niet gepakt? En ineens ziet hij weer voor zich hoe de coyote daar lag met een hele stapel stenen op zijn poot. Hikke beseft dat de coyote hem helemaal niet kón aanvallen. De coyote kon helemaal niets! En had het dier niet heel verdrietig gekeken? Hikke vindt het eigenlijk wel zielig, En neemt een besluit...

De volgende dag gaat hij terug! En hoe eng het ook is, hij haalt alle stenen weg, steen voor steen. De wolf is weer vrij! Maar het dier is helemaal niet blij! De wolf zegt dat hij niet meer wil leven! Maar Hikke is er ook nog! Die zal dat niet zomaar laten gebeuren!
Hikke neemt de taak op zich om voor eten én levenslust te zorgen. En zo ontstaat een prachtige, ontroerende vriendschap die eigenlijk onmogelijk lijkt.

Het verhaal heeft heel veel in zich. Het gaat niet alleen over een vriendschap tussen twee dieren waarvan iedereen zegt dat het onmogelijk is, maar ook over vooroordelen en paniek zaaien met nieuws dat niet klopt. Maar de vriendschap tussen de twee dieren is zo puur en zuiver, die overwint alles!
Erg mooi verhaal met aansprekende en passende afbeeldingen van Barbara Scholz.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Een vriend als geen ander 2
In het Wolvendal
Oliver Scherz

De winterslaap is voorbij, de eekhoorn Hikke is blij, nu kan hij zijn wolvenvriend weer Yaruk weer zien! Hij rent door het bos en springt over de stenen van de rivier naar hun ontmoetingsplek in het niemandsland. Het weerzien is geweldig!

'Yaruk!' riep Hikke. 'Yaruk!'
Ze rollebolden over de grond. Hikke printte over de buik van zijn vriend, over zijn rug en over zijn kop, en Yaruk lachte zijn schorre, warme wolvenlach.'

Ze rennen, zwemmen in het meer, eten en hebben een heerlijke dag. Maar als Hikke weer naar huis wil, kan hij de rivier niet meer over! Dankzij de dooi is de sneeuw in de bergen gaan smelten en het water raast naar beneden. De rivier is ineens een brede donderende stroom geworden.
Er zit niets anders op voor Hikke om mee te gaan naar het Wolvendal maar wolven lusten graag eekhoorns!

pas in het Wolvendal merkt Hikke dat Yaruk een zware winter heeft gehad en nu de leider van de roedel is. Dat brengt allerlei verantwoordelijkheden met zich mee. De vriendschap heeft niet meer dat zorgeloze van het voorgaande jaar. Hikke beseft dat hij een obstakel vormt voor Yaruk en als hij weer naar huis gaat beseft hij dat deze vriendschap moet stoppen, maar is dat echt zo?

Het verhaal laat de lezer nadenken. Wil je eigenlijk wel zonder die vriend leven? Weegt het bijvoorbeeld op tegen de verwachtingen die familie van je heeft? Of moet je in de stroom meelopen die iedereen loopt? Wat heb je over voor die vriendschap? Kies je voor die ene unieke vriendschap en ben je bereid daarvoor andere dingen te laten vallen... In het boek wordt die keus gemaakt, maar welke?

Heel indrukwekkend verhaal dat je raakt door het grote invoelende vermogen van Oliver Scherz. De afbeeldingen van Barbara Scholz benadrukken de warme vriendschap tussen de twee dieren én wat het zo moeilijk maakt om die vriendschap vast te houden.

Enorm de moeite waard om te lezen!

Zie ook het Leesfragment

Lees de reacties op het forum en/of reageer,klik HIER

Niemand houdt Don Carlo tegen
Oliver Scherz

Carlo is het helemaal zat. Hij wil zijn vader zien en wel NU. Sinds vijf maanden, twee weken en zes dagen wil hij al naar Palermo. Want dat is precies de tijd die verstreken is nadat mama zijn - Italiaanse - papa de deur uit gegooid heeft. Al die tijd wacht Carlo al.

"Ik wacht en wacht. Op school, in bed, tijdens het eten. Ik kan het wachten op papa niet uit mijn hoofd zetten. Maar mama wil niet daarheen en papa komt niet hierheen. Dus moet ik alleen proberen. Papa verrassen. Gewoon voor zijn deur staan en hem terughalen. Maar zonder treinkaartje kom ik er nooit!"

En toch vertrekt de elfjarige Carlo, vanuit zijn woonplaats Bochum in Duitsland, zonder treinkaartje, mèt al zijn spaargeld, in het mooie pak wat ooit van zijn vader is geweest. Zo ziet hij er net uit als de Italiaanse Don Carlo, de gangsterbaas, vindt hij.
Papa zei altijd: 'Als je iets wilt bereiken, Carlo, moet je doorzetten. Alles is mogelijk! Maar je moet het wel echt willen. Gewoon volhouden!' en dat is precies wat Carlo van plan is. Hij zal en moet naar zijn vader! Mama weet gelukkig van niets. Niemand houdt hem tegen!

Onderweg ontmoet de dappere Carlo heel lieve mensen die hem verder willen helpen, die zo'n ondernemende jongen eigenlijk wel leuk vinden. Aan iedereen vertelt hij zijn verhaal. Hij is onderweg naar papa! Helemaal alleen. Maar niet iedereen is aardig met het gevolg dat Carlo berooid, zonder geld en koffer, midden in Italië aan de kant van de weg staat. Wat nu? Gewoon volhouden! denkt Carlo, en dat doet hij.

Het wordt uiteindelijk een geweldig avontuur dat Carlo beleeft. - Soms heeft het toeval wel een erg grote vinger in de pap maar dat maakt het verhaal er niet minder om. - En dan eindelijk, eindelijk, eindelijk is hij bij papa, zijn grote, enorme, luidruchtige, hartelijke, lieve, geweldige papa! Papa is blij, door het dolle heen, zijn zoon is er! Papa met zijn vele, vele vrienden showt hem trots aan iedereen.
Maar eenmaal bij papa ziet en hoort Carlo veel en langzaam dringt het besef door dat mama misschien niet voor niets papa wegstuurde... Papa belooft veel maar beloftes nakomen is zelden aan de orde en dan wordt de stoere, dappere Carlo boos, héél boos! En papa? Papa zal eindelijk eens moeten handelen zoals papa's horen te doen!
Nu is de beurt aan papa. Hij zei toch 'Alles is mogelijk! Maar je moet het wel echt willen.' Dat mag hij nu eens laten zien. En zo is dat!

Het is een hartverwarmend, met veel humor verteld, verhaal over een onverschrokken jongetje dat in al zijn naïviteit een gevoelige snaar bij iedereen die hij tegenkomt weet te raken - op één na -. Je hoopt van harte dat de reis zal lukken en dat Carlo zijn einddoel, het verre Palermo, zal halen en halverwege niet teruggestuurd zal worden naar huis. Sommige dingen moeten jongens gewoon doen, en niemand moet hen dan tegenhouden...

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Oliver Scherz