Elisabeth Mollema

Mo en Tijger gaan naar school
Tekeningen: Gertie Jacquet
tekst: Elisabeth Mollema

Het eerste verhaal op niveau E3, eind groep 3:
Meestal vindt Mo zijn jongere kleuterbroer maar lastig, maar nu heeft hij iets bedacht: Hij kan Sem best leren lezen!
Hij pakt het schoolbord erbij en begint met de letter S. Nu is Sem gelukkig best bereid om te leren, maar het duurt best lang voordat hij het echt snapt:

‘Mo wijst naar de (honden)mand.
‘Zie jij iets wat begint met een S?
‘Sem kijkt naar de man.
‘Sss…Mand!’ roept Sem trots.’

Als ze Tijger uitlaten vinden ze een sleutelbos. Hé, ook met een S!
Tijger helpt om de eigenaar te vinden.

Hierop wordt doorgeborduurd in het volgende verhaal (M4, midden groep 4) dat een moeilijkere leesgraad heeft.
Dan zijn ze op school waar ze juf zich buitengesloten heeft. De sleutels liggen binnen!
Het is een beetje eigenaardig, maar: de school heeft een kattenluikje! Je snapt het al: Tijger wordt ingeschakeld! In het derde verhaal (E4, eind groep 4) blijkt dat Tijger het wel leuk vindt met al die kinderen, en nu mag hij mee naar het trouwfeest van de juf en de meneer! Daar gebeurt ook iets vervelends, maar dat houdt wel in dat de bruid en de bruidegom deze dag nooit meer zullen vergeten!

Bij het naar school gaan hoort een schoolreisje (M5, midden groep 5) En Tijger vindt het heel leuk om bij al die kinderen te zijn, hij springt zomaar de bus in! Hij toont ook aan dat hij eigenlijk onmisbaar is…
Maar iedereen in de klas kent Mo al zo goed. Als alle kinderen op dierendag mogen vertellen over hun lievelingsdier, is dat eigenlijk niet leuk, Mo kan niets nieuws vertellen. Maar gelukkig vindt hij er wat op! Dit laatste verhaal is op E5 niveau, einde groep 5.

Welk niveau een verhaal ook heet, ze zijn allemaal leuk. Avontuurlijk, met humor en spannend. De niveaus worden goed uitgewerkt. Het begint met veel witruimte, grote letters, zinnen die niet doorlopen op de volgende regel, en natuurlijk niet te moeilijke woorden. Het laatste verhaal heeft nauwelijks aanpassingen meer.

Elisabeth Mollema (1949) heeft al meer dan 70 kinderboeken geschreven, waaronder nu al vijf boeken over Mo en Tijger. De NUR-code is 287 – Leren lezen.
En natuurlijk weer met de leuke tekeningen van Gertie Jacquet! Leuk: ook op AVI niveau!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mo en Tijger vieren feest
Tekeningen: Gertie Jacquet
tekst: Elisabeth Mollema

In het verhaal over het feest zijn Mo en zijn nichtje Toos de hoofdpersonen. Al zal Sem vinden dat hij er ook bij hoort! Inderdaad speelt Sem, het jongere broertje van Mo best een belangrijke rol. Maar Mo en Toos vinden hem nog te jong, en eigenlijk willen ze liever niet dat hij met hen mee doet. Wat ze van plan zijn?

Binnenkort is het groot feest. De vader van Mo is jarig, maar ook zijn oma. En dat is ook de oma van Toos. Natuurlijk ook van Sem, maar die kan zijn mond niet houden, en wat Mo en Toos van plan zijn, dat moet geheim blijven.
Ze zijn bezig een lied te verzinnen als Sem toch in de hut verschijnt waar ze hun plan ten uitvoer willen brengen. En verdorie, hij wil niet weg gaan. Misschien maar goed ook, want waar Mo en Toos niet meer weten hoe het lied verder moet bedenkt Sem iets.
Dus Sem blijft.

Tijger is er trouwens ook. Dat is Mo’s speurhond. Als je die aan iets laat ruiken, kan hij uitstekend spoorzoeken! Natuurlijk mag hij in het verhaal ook weer zijn best doen. Maar het gaat vooral over het feest, het lied en over het geheim. Want lukt het Sem wel om zijn mond te houden?

Het verhaal is verdeeld in vijf stukken, die steeds op een ander AVI-niveau geschreven zijn. Het eerste is op E3-niveau. Dat kunnen kinderen lezen die het hele jaar in groep 3 hebben leren lezen. De woorden en de zinnen zijn aangepast, maar ook de witregels en de lettergrootte.

‘Waar waren we?’ zegt Mo tegen Toos.
’Dat jouw papa veertig wordt.
En oma zestig.’
’Zestig?’ roept Sem uit.
‘Dat is oud zeg!
Dat is bijna net zo oud als de Sint.
Die is zo oud!‘
Hij doet zijn armen ver uit elkaar.
Mo kijkt Sem boos aan.
‘Ssst! Mond dicht zei ik toch!’

In de volgende delen gaat het van M4 (een half jaar later) naar E4 (aan het eind van groep 4) en dan via M5 tot E5. De lettergrootte verandert, de zinnen worden langer, en er worden moeilijker woorden gebruikt.

‘Opeens klinkt er muziek uit een ruimte ernaast.
Het is keihard en klinkt vreselijk vals.
Ze horen een man die keihard aan het schreeuwen is.
Hij zingt iets als: ‘Voor jou…! Voor jou…! Wau…wau…wau…!
‘Je kunt het bijna geen zingen noemen.
Het klinkt eerder alsof er iets in brand staat.’

Het verschil tussen wat kinderen kunnen lezen aan het eind van groep 3 en aan het eind van groep 5 is overduidelijk. Leuk natuurlijk om zo een kind te volgen met het leerproces, maar waarschijnlijk wil een beginnende lezer ook wel weten hoe het verhaal verder gaat, en mag je als volwassene een deel voorlezen. Tot ze zover zijn dat ze het zelf kunnen lezen.

Het is heel knap hoe de schrijfster een leuke en spannend verhaal weet te maken terwijl ze zich aan de AVI-regels moet houden. Behalve de verjaardagen komen er nog andere dingen in het verhaal voor: over Sem die zo graag leeuw wil zijn, over de speurkunst van Tijger, over konijnen, en natuurlijk die man die zo vreselijk vals zingt…

Elisabeth Mollema (1949) heeft al meer dan 70 kinderboeken geschreven. Over Mo en Tijger zijn meerdere boeken verschenen, steeds in dezelfde vorm, op AVI-niveau. Ze vallen onder de NUR-code 287 – Leren lezen.
De tekeningen van Gertie Jacquet passen prima bij de verhalen. Het zijn vrolijke en grappige illustraties, die zich ook lijken aan te passen aan de niveaus: bij E3 zijn de afbeeldingen groter dan bij E5!

ISBN 9789048856275| Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2020
Leeftijd vanaf 5 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mo en Tijger gaan op reis
Elisabeth Mollema

Mo snapt het niet zo goed. Waarom duurt het zo lang voor ze vertrekken? Mama is druk met dit, papa met dat, maar hij is allang klaar! Zijn broertje Sem ook, en Tijger denkt nergens over na. Ze gaan naar opa, die in de duinen woont, en papa wil het liefst met die oude bus gaan.

Omdat mama niet klaar is moet Mo op Sem passen en die is nogal ondeugend. Iedere keer moet Mo maar weer zien dat hij het in orde maakt! Als ze papa nergens kunnen vinden mag Tijger gaan speuren. Wie het eerdere deel heeft gelezen weet dat hij een speurhond is. Kan hij papa vinden?

Het tweede deel heet ‘Pech!’. Je snapt het al: dat van die oude bus was niet zo’n goed idee.
Mo maakt zich zorgen: komen ze nu wel tijd bij opa? Niet dus, ze moeten blijven slapen in een hotel.

Deel 3 is Dief in het hotel, ook weer een veelzeggende titel.
In het hotel gebeurt weer iets dat een kluif naar Tijgers bek is: hij moet een dief opsporen!
De volgende dag vertrekken ze. Maar de bus is niet zo goed gemaakt. Het is gewoon met touwtjes aan elkaar gebonden!
En dus gaat het weer mis

Deel 4 heet ‘Kaatje Kip’
En opnieuw staan ze met pech langs de weg. De taxi bellen. Maar die komt maar niet. Papa gaat naar de boerderij die ze in de verte zien, en daar woont Kaatje Kip, een hele lieve vrouw. En een knappe vrouw ook: zij maakt de bus vast om mee te slepen! En zij heeft een oude auto staan die ze mogen lenen. Hè, hè, eindelijk naar opa!

Deel 5 heet ‘opa’. Hoe klein het autootje ook is, hij brengt hen veilig tot het huisje van opa. Maar waar is opa dan? Niet in het huis, niet in de tuin. De jongens moeten wachten terwijl hun ouders naar de buren gaan. En dan horen ze Tijger blaffen. Heeft hij een spoor naar opa gevonden?

Dit boek is speciaal geschreven voor kinderen die net hebben leren lezen. Het eerste verhaal is op E3-niveau, dat is eind groep 3. Dan volgt M4 en E4 (midden en eind groep 4) en de twee laatste verhalen zijn op M5 niveau, dat is dus midden groep 5. De spanning wordt met ieder verhaal groter.

Maar het is maar de vraag of een kind dat (misschien opnieuw) kennis maakt met Mo en Tijger kan wachten tot hij of zij zelf in staat is om alle verhalen te lezen. Het verhaal in zijn geheel is namelijk best spannend. Je wil toch weten of ze ooit nog bij opa komen!

Dat wordt ofwel voorlezen, ofwel veel moeite doen. In het eerste verhaal is het lettertype groter en zijn de zinnen heel kort. Daarna wordt het lettertype kleiner en de zinnen langer met steeds moeilijker woorden erin. We zien mama aan de telefoon. Mo en Sem kijken sip, maar Tijger kijkt vrolijk om naar de jongens. Mama zegt dat ook dat de jongens de hond maar moeten gaan uitlaten…

‘Mama kijkt op de klok.
Ik hoop dat hij snel komt.
Want we moeten nu weleens gaan.’
Haar mobiel gaat.
O nee, denkt Mo.
Nu gaat ze vast weer heel lang praten.’

Elisabeth Mollema (1949) heeft al meer dan 70 kinderboeken geschreven, waarvan veel eerste leesboekjes en series over o.a. Olivia Engel, en Siggi & de Vikingen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mo en en Tijger lossen het op
Stoere verhalen om zelf te lezen
Illustraties: Gertie Jaquet
tekst: Elisabeth Mollema

Mo en Tijger lossen het op is een dik boek over Mo en zijn gestreepte teckel Tijger, die een speurhond is. Het bestaat uit vijf verhalen.

In Kuif is zoek is buurmeisje Pien haar poes Kuif kwijt. Ze zal toch niet bij Jan zitten, een man die een straat verderop woont en iedereen uit zijn tuin wegjaagt? Mo laat Tijger aan een lap ruiken waar Kuif op slaapt en laat hem zoeken. Maar volgt Tijger wel het juiste spoor? Want ze komen eerst uit bij de slager, waar Tijger een stukje worst krijgt, en dan bij Roef, een hond op wie Tijger een beetje verliefd is. Als dat maar goed komt!

Kamperen gaat over Mo en Tijger die met met Mo’s stoere oma gaan kamperen. Maar Tijger loopt iedere keer weg, wat niets voor hem is. Hij komt steeds terug met iets: een sandaal, een sok, een pop … Dan trekt hij aan Mo’s been. Mo moet meekomen!

Mo’s klas heeft een moestuin in Dief in de moestuin. De groente van de klas groeit heel goed, want de vader van hun juf kweekt groentes voor zijn werk. Daardoor weet juf ook hoe dat moet. Binnenkort is er een wedstrijd wie de beste oogst heeft. Mo hoopt dat zijn klas kans maakt. Maar dan worden er kloppen sla uit hun veldje gestolen, en prei uit de grond gerukt! Hoewel honden niet bij de moestuintjes mogen, zet Mo Tijger in om de dief te vinden.

In Het eiland gaan Mo en Tijger met vriendin Saar in een “geleende” roeiboot naar een eiland in een vijver. Daar vinden ze in een hut iets wat op een schatkaart lijkt! Ze gaan op onderzoek uit.

In Chanel gaan Mo, Tijger en Pien in de auto met Mo’s oma mee naar de zus van zijn oma, tante Pos. Tante Pos heeft altijd wel dieren in huis. Nu heeft ze een varken als huisdier. Die heet Chanel, naar de modeontwerper. Eerst lijkt Tijger bang voor Chanel, maar al snel zijn ze dikke vrienden.
Als ze een boterham willen eten, blijkt tante Pos geen vleesbeleg te hebben. Ze vindt dat de slager altijd naar Chanel kijkt alsof zij een ham is met pootjes. Mo, Pien en Mo’s oma gaan naar de slager om vlees te halen. Als ze terugkomen, blijkt Chanel te zijn ontvoerd! Tante Pos belt de politie, maar die moet van de stad naar haar dorp komen en dat zal wel even duren. Mo doet wat hij altijd doet: hij zet zijn speurhond in. Hij laat Tijger het spoor van Chanel volgen. Waar zal dat heen leiden?

De verhalen lopen op in AVI-niveau, van niveau E3 tot en met E5. Naarmate het niveau hoger wordt, wordt het lettertype kleiner en worden de zinnen langer en de woorden moeilijker.

Zowel op de voorkant van het boek als door het hele boek staan vrolijke tekeningen in kleur. Ze staan ongeveer om de pagina. Soms is het een kleine tekening, soms vult de tekening een hele pagina en een enkele keer zijn de tekeningen over twee pagina’s verdeeld. Dan valt een stukje van de tekening weg, maar dat is meestal niet storend. De hoeveelheid tekeningen blijft bij de hogere niveaus hetzelfde.

De vijf onderwerpen sluiten goed aan bij de belevingswereld van de doelgroep. Het laatste verhaal vind ik het minst realistisch, maar zal voor de lezers toch leuk zijn om te lezen. Kinderen zullen het prettig vinden dat het AVI-niveau steeds hoger wordt, maar dat ze over dezelfde hoofdpersonen blijven lezen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De steen van Eileen
Deel twee van de serie Siggi & de Vikingen
Illustraties: Eliane Gerrits
Tekst: Elisabeth Mollema

Aan het einde van het eerste deel ‘De vloek van Freya’, hebben de Vikingen het eiland verlaten waar ze al eeuwenlang vast zaten vanwege de vloek van Freya. Ze hebben goede hoop om ergens te komen waar het beter is. Want dat heeft tante Brunhilde voorspeld. Alleen komt ook nu haar voorspelling niet uit...

Ze komen in een storm terecht en spoelen aan op een eiland waar een vreemd geluid klinkt en waar schapen lopen. De volwassenen, sommigen gewond, sturen de kinderen weg om uit te zoeken wat dat voor geluid is. Ulli, Knut, Brit en Siggi hebben alleen maar wat blauwe plekken, alleen Siggi is tot zijn grote verdriet zijn talisman kwijt. Ze vinden het prima om op pad te gaan. Maar het is geen prettig eiland waar ze zijn. Er zijn veel mistflarden die het zicht belemmeren, en soms soppen ze door het moeras. En dat geluid!!! Het dringt door merg en been, zo akelig! Waar het vandaan komt, zien ze al snel, en ze ontdekken ook dat het geen onbewoond eiland is. Een jongen benadert hen, met de talisman van Siggi! Dat is dan meteen een vriend voor het leven! Hij stelt zich voor als Mac.

Dan weet de lezer al wel dat de Vikingen geland zijn op een Schots eiland. Ze leren hun gewoonten kennen: whisky, haggis, de Spelen. Allemaal prima, maar de Vikingen willen hier niet blijven. Alleen, behalve dat hun schepen kapot zijn, nemen de Schotten ook Britt en Ulli gevangen!

Tot hun eigen ellende spoelen Slungel en Sip, die na het vertrek van de Vikingen ook van wal zijn gestoken, op hetzelfde eiland aan. Ze dachten zij vrij te zijn, maar binnen de kortste keren zijn ze weer slaaf! Ze beginnen te denken dat ze Romeinen zijn, maar dat kan niet, zeggen de Schotten en de Vikingen: de Romeinen zijn allang verleden tijd!

Zullen Ulli en Brit bevrijd worden? En komen de Vikingen hier ooit weg?

Net als in het eerste deel wordt er af en toe informatie verstopt in het verhaal, in dit geval vooral over de Schotten. En ook in dit deel zijn er veel cartoonachtige tekeningen en is het lettertype groot en duidelijk. Aan de binnenkant van de omslag staat een kaart getekend van het eiland, met de Clans er op aangegeven.
Met weer veel actie en veel humor is dit een prima vervolg op het eerste deel

!ISBN 9789048840687 | Hardcover | 336 pagina's | Uitgeverij Moon | september 2016
Leeftijd vanaf 9 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De vloek van Freya
Deel een van de serie Siggi & de Vikingen
Tekeningen van Eliane Gerrits
tekst: Elisabeth Mollema

Vikingen waren er van ongeveer 800 tot 1100 na Christus. Ze komen uit Noorwegen, Zweden en Denemarken. Ze staan bekend als stoere vechtersbazen, maar waren ook goede scheepsbouwers. Met die schepen trokken ze er op uit om handel te drijven in andere Europese landen (die in die tijd nog niet ‘Europees’ genoemd werden).

Dit is leuk om te weten, maar deze feiten vind je niet in het boek, al is er wel gebruik van gemaakt binnen het verhaal over het buitenbeetje Siggi Johanson.

Op het eiland dat Vikingeiland heet woont Siggi bij zijn familie. Zijn oom en tante, zijn neven en nichten, ze zijn inderdaad allemaal krachtpatsers en vinden het heerlijk om te vechten en elkaar op te tillen en rond te zwiepen. Siggi moet er niets van hebben. Hij is een nieuwsgierig ventje, dat liever dingen onderzoekt en runenpuzzels oplost.

Nu hebben de eilandbewoners al heel lang een probleem: de godin Freya heeft het eiland vervloekt. Ze kunnen niet weg. Ze hebben mooie schepen, maar iedere keer als ze proberen uit te varen, steekt er een storm op, en worden ze – als ze geluk hebben - teruggeworpen op het strand. De ouders van Siggi zijn niet teruggekomen toen zij het een keer probeerden. Maar de Vikingen geven niet op. Er moet een manier zijn om de vloek van Freya te doorbreken. Siggi moet dat kunnen, hij kan immers runen lezen? Dus zoekt iedereen stenen waar die tekens op staan, en kan Siggi aan het werk. Maar iemand steelt die stenen!

De volwassen eilandbewoners zijn ook met andere dingen bezig. Vechten! Wie de sterkste is zal immers de leider worden van het Ding, een raad van dorpelingen. En wie zijn die twee drenkelingen, die duidelijk geen Vikingen zijn? Zij weten het zelf niet en worden heel gemakkelijk misbruikt door de Vikingen.

Allerlei elementen om een leuk verhaal te vertellen. Er zijn veel nogal stripachtige en grappige tekeningen, soms over meerdere pagina’s. Het lettertype is lekker groot en dus duidelijk. Er is veel humor die jonge lezers zal aanspreken, en ook een duidelijke spanningsboog. Twee zelfs, want er is ook nog het verhaal van de zeekoetjes! De personages zijn typetjes, dus herkenbaar.

Het is een gemiste kans dat er niet een bijlage is over de achtergrond en geschiedenis van de Vikingen. Voor de nieuwsgierige lezer is het altijd prettig om meer te weten te komen. Maar er komen nog meer deeltjes in deze serie. Dus…

ISBN 9789048838219 | Hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij Moon | januari 2017
Leeftijd vanaf 9 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar

Elisabeth Mollema