http://www.jefaerts.be/

De blauwe vleugels
Jef Aerts

Er gebeurt nogal wat in het elfjarige leven van Josh. Hij was nog maar een peuter toen zijn vader opstapte, hij herinnert zich nauwelijks iets van hem, maar zijn oudere broer Jadran weet het nog maar al te goed. Jadran is geestelijk niet helemaal in orde, maar hij woont nog wel thuis bij Josh en zijn moeder. Als het verhaal begint zijn net Murad en zijn dochter Yasmin bij hen komen wonen. Daarom slaapt Jadran nu bij Josh op de kamer. Ze zijn erg hecht, dus Josh vindt het prima.

Als ze op een dag een uitstapje maken met z’n allen vinden de broers een gewonde kraanvogel. Jadran wil hem mee naar huis nemen, voor hem zorgen, en als Jadran iets wil zie dan maar eens nee te zeggen. De vogel gaat dus mee naar de flat, waar hij op het balkon gestald wordt. De gewonde vleugel wordt verzorgd, en Jadran zorgt voor eten.
Maar nu moet de vogel nog leren vliegen want hij moet tenslotte naar zijn familie, naar het Zuiden. Jadran heeft een idee. In de spullen van mama vindt hij twee enorme blauwe vleugels die hij omgespt.
Ooit speelde zij en hun vader in musicals, daarvan heeft ze de vleugels nog. Later blijkt dat Jadran nog heel veel weet uit die tijd. Zijn handicap maakt aan de ene kant dat hij nog precies weet wat er gebeurd is, zo’n tien jaar geleden, maar aan de andere kant ook dat hij het kan vergeten als hem dat uitkomt. Zijn gevoelens zijn sterk, maar ook snel vergeten.

‘Alles is mijn schuld hè?’
Zijn arm trilde. Mijn vingers kraakten.
‘Niet alles, Reus.’
‘Hoeveel dan?’
‘Hooguit de helft.’

Samen verzorgen ze de vogel. Maar bij het leren vliegen gaat het fout: Josh valt en breekt zijn been en zal voorlopig niet kunnen lopen. Dan oppert Mika die de verzorgster is van Jadran als hij in De Ruimte is (een soort wooncentrum waar ook dagopvang mogelijk is) dat hij daar maar moet komen wonen. Hij wordt te onberekenbaar en is te sterk. Maar Jadran wil dat niet, hij wil bij Josh blijven! En Spriet de vogel, die kan hij ook niet in de steek laten.
Maar hij weet wel een oplossing. En zo komt het dat Josh met rolstoel en al bij zijn broer op een tractor zit met boven hen een kraanvogel, op weg naar het Zuiden.
- Tussen de hoofdstukken zien we prachtige illustraties van Martijn van de Linden. Blauw, helemaal in stijl. -

Het is een verhaal met een bijzondere thematiek. Een samengesteld gezien dat desondanks een warm nest kan en wil bieden aan een bijzondere, maar veeleisende jongen, je komt het waarschijnlijk niet vaak tegen. De verteller is Josh, maar de hoofdpersoon is toch Jadran.

‘Het is allemaal mijn schuld, hè?’
‘Ja, je hebt gelijk,’ zei ik om er vanaf te zijn. ‘Dit keer is het echt allemaal jouw schuld.’
Daarop kwam Jardan overeind.
‘Zie je wel!’ zei hij. Zijn broek was gescheurd en er zat een donkere vlek op zijn billen. ‘Mag ik de rolstoel duwen?’

Aerts zet de jongen heel treffend neer. Zijn openheid, de spontaniteit, de manier waarop hij het leven accepteert. Of niet, waarbij hij dat dan duidelijk merken. Je kan niet anders dan van hem houden.
Een prachtig verhaal! Hopelijk vindt dit boek vele lezers.

Jef Aerts (Leuven) besloot schrijver te worden. Na zijn studies letterkunde en theaterwetenschappen ging hij aan de slag als dramaturg en journalist podiumkunsten. Hij schreef al verschillende kinderboeken, met veel succes.

ISBN 9789021414874 | hardcover| 184 pagina's | Uitgeverij Querido | oktober 2018
Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 12 februari 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Vissen smelten niet
Jef Aerts

‘Als hij Jarno moest geloven, dan voelden vissen geen pijn. Dan kon je ze in de lucht gooien, op tafel laten verdrogen, erin knijpen en de schubben los krabben, zonder dat ze daar ook maar de minste last van hadden. Maar Matti wist wel beter. Vissen voelden niet alleen pijn, ze wisten zelfs in het donker wie er aan de andere kant van het glas stond. Dat had vader hem ooit laten zien.’

Wat de moeder van de twaalfjarige Matti een goed plan vindt, ziet de jongen zelf helemaal niet zitten: Jarno, zijn achttienjarige neef, komt bij hen in huis wonen. Dat zijn moeder het prima vindt komt doordat zij aan vader niet veel meer heeft. Papa maakt glas-in-loodramen en daar is de klad in gekomen, nauwelijks werk meer. De man ligt al meer dan een jaar depressief te wezen. Sinds hij zijn laatste glas-in-loodramen kapot geslagen heeft, brengt hij zijn dagen zwijgend door op de bank.

Jarno is door zijn vader het huis uitgegooid, omdat hij niets terecht bracht van school en zelfs zijn boeken verbrandde. Maar handig is hij wel, dus als hij die lege kamer in huis krijgt, kan hij mooi met van alles helpen.
Maar Jarno plaagt Matti vaak en heeft hem de bijnaam ‘Spits’ bezorgd. Kan Matti er wat aan doen dat hij een muizig uiterlijk heeft!  En die lege kamer is helemaal niet leeg: daar staat de verzameling van papa: de tropische vissen. Het zijn Siamese kempvissen, die niet samen in een aquarium kunnen, ze zitten allemaal apart in bijvoorbeeld weckflessen. Jarno had meteen een oplossing: de koudste nacht van het jaar komt er aan en dan is het altijd feest in het dorp. De supermarkt, het postkantoor en de school zijn dan dicht, de mensen komen bij elkaar, en dan willen ze vast wel wedden op een gevecht tussen twee vissen.
Nu zegt mama wel dat Jarno ze op tijd uit elkaar zal halen, om ze dan nog te kunnen verkopen, maar Matti vertrouwt zijn neef niet. Wat kan hij doen?
Niets eigenlijk. Als papa daar maar blijft liggen, is het over en uit. Misschien kan hij die ene vis redden, die ze Sirius genoemd hebben? Dat gaat hij proberen...
Hij heeft een plan, en heeft uitgeprobeerd hoe hij de - immers tropische - vis, moet warm houden als hij in diezelfde koudste nacht over het meer naar de stad loopt. Over het ijs duurt de reis twee uur, om het meer heen dat kan hij niet lopen, dat is 87 kilometer.
Maar hij is niet alleen op het ijs...

Het is vast de bedoeling dat dit een heel spannend verhaal is, over de redding van die ene vis. Maar eigenlijk lijdt de spanning onder de ontmoeting op het ijs. Het is veel meer een verhaal over die bijzondere ontmoeting, en de gevolgen van zijn reddingsplan. Over vriendschap. Over het feit dat je anderen niet zo snel moet beoordelen.
Het is een origineel verhaal in een vlotte en duidelijke taal en zit vol humor. Prima boek.

Jef Aerts (Leuven, 26 mei 1972) is een Vlaams schrijver en dichter. Dit boek staat op de shortlist van de Boekenleeuw 2014.

ISBN 9789045115986 |hardcover |160 pagina's |Uitgeverij Querido | oktober 2013

© Marjo, 9 april 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER