Vivian den Hollander

Alleen Beer mocht mee
Het waargebeurde verhaal van een meisje in oorlogstijd
Vivian den Hollander

In het nawoord zegt Vivian den Hollander: "Graag wil ik vertellen hoe het boek tot stand is gekomen. De Trudi uit mijn verhaal was lange tijd de oppas van mijn kinderen en vertelde hun vaak over haar jeugd in Nederlands-Indië." Dat waren o.a. verhalen over het leven in een mooi huis maar ook over de Japanse aanval op Indië en het verblijf in de Japanse interneringskampen. We lezen vervolgens hoe schrijfster geïnteresseerd raakte in deze belevenissen van Trudi en op het idee kwam om daarover een boek te schrijven. Vele gesprekken - en research - later werd uiteindelijk dit interessante en aangrijpende boek geschreven. In chronologische volgorde lezen we hoe het Trudi vergaat.

Het begint allemaal leuk en onschuldig. Trudi woont in Nederlands-Indië een mooi huis, is gek op Kokkie en maakt ruzie met haar zus en broertjes. Ze schrijft regelmatig naar oma en gaat gewoon naar school.

Maar dan vertelt haar vader dat er oorlog uitgebroken is in Nederland, dat is erg maar gelukkig wel heel ver weg. Maar helaas blijft het daar niet bij. De Japanners vallen Indië aan in 1942 en langzamerhand begint ook voor de familie van Trudi de ellende. Haar vader is arts maar wordt toch gearresteerd en meegevoerd. En ook de heerlijk onbezorgde tijd in het mooie huis is voorbij. Het gezin moet naar een van de Japanse interneringskampen. Ze mogen enkele meubeltjes en andere zaken meenemen. Trudi kiest voor haar kleding én Beer.

Aanvankelijk hebben ze een eigen woonruimte maar daar komt snel verandering in, steeds meer mensen worden bij elkaar gestopt. Ook het eten wordt steeds schaarser. Dan komt het moment dat de broer van Trudi ook meegenomen wordt... Uiteindelijk blijven de vrouwen en kinderen over, het enige wat zij doen is werken om te overleven en het overleven zelf is eveneens een heel zware klus!

Natuurlijk is het verhaal aangrijpend maar het is vooral de manier waarop het verteld wordt dat zo'n indruk maakt. Door de ogen van Trudi, een jong meisje, 'zien' we de dingen die gebeuren. Het handelen aan de poort dat later verboden wordt, de mishandelingen door de Japanners die steeds erger worden, het eindeloze staan als ze weer eens straf hebben, het eindeloze wachten op eten, het geluk als er een klein beetje suiker of olie bij het eten is. Trudi vertelt het allemaal. Ook haar zorgen om haar moeder, het verdriet om haar broer, het niet weten waar haar vader is, het harde werken wat ze moeten doen, deelt ze met ons.
Haar toon is vrij en openhartig, ze vertelt alles zoals zij het ziet en denkt te weten. Ze wordt in snelle tijd meer volwassen maar het kind in haar blijft ook aanwezig.
Ze registreert zonder zelfbeklag, ze handelt en leeft gewoon door, omdat ze niet anders kan, omdat ze moet ...
En Beer beleeft het allemaal mee.
Prachtig!

Dettie, 30 oktober 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Vivian den Hollander