Thijs Goverde

http://www.thijsgoverde.nl

Supergroen
Helden en schurken van het voedselbos
Thijs Goverde

Aan iedereen die bij het zien van het onderwerp van dit boek denkt: ammenooitniet, zou ik een dringend advies willen geven: stap in de wondere wereld van Thijs Goverde, en geniet! Het is niet eens de opzet om te lachen: een voedselbos aanleggen is een serieuze zaak! Maar Thijs Goverde weet hoe hij kinderen aan moet spreken. Ook met een boek dat bedoeld is om er dingen van op te steken. Over bloemen, planten en aanverwante zaken.

Lang geleden zei Thijs tegen zijn ouders:‘Ik wil een bos.’
‘Als jij naar een bos wilt,’ zeiden mijn ouders, ‘dan ga je toch lekker naar een bos? Kun je best zelf. Je bent veertig.’

Natuurlijk begrepen ze er niets van. Want wat moest Thijs nou met een eigen bos? Maar hij bedoelde niet simpelweg een verzameling bomen, hij wilde een voedselbos, waar over nagedacht is, en waar alles eetbaar is. Bomen dus alleen als je er vruchten van kon plukken. En bloemen? Natuurlijk zijn die mooi om te zien, maar als je ze niet kan eten, dan wil Thijs ze niet. En de planten die de meeste mensen onkruid noemen? Dat kunnen hele nuttige - en ja: eetbare! – planten zijn.

In 26 columnachtige stukken tekst neemt Thijs de lezer mee in zijn bos: over het ontstaan en de problemen die hij daarbij tegenkwam. Over welke planten hem tegenvielen, en welke juist het tegendeel. Over planten die je als je ze eenmaal hebt met geen mogelijkheid meer weg krijgt en over hoe dat komt. Over de bodem natuurlijk, want als je bomen en planten wil hebben is het wel handig om te weten welke eisen ze stellen aan de grond.

Als je nu nog denkt dat het saai is, echt niet! Thijs Goverde vertelt met zoveel humor – en plezier - over zijn stukje land, dat je geregeld in de lach schiet.

‘In mijn bos heb ik ook een superschurk [ …] Hij ziet er heel lieflijk en onschuldig uit, mijn superschurk. Als ik je vertel welke plant ik bedoel, dan zul je zeggen: “Wat, dié? Neeeeh, dat is echt een schátje! Met z’n leuke bloemetjes.” Laat je niet voor de gek houden. Het is echt een rotzak van jewelste, een schoft van het zuiverste water . Het is…
De boterbloem.’

De boterbloem is giftig. Ook voor bijen die zo vriendelijk zijn om het stuifmeel te verspreiden.

‘Puh,’ zegt hij (de boterbloem). ‘Ik heb die bijen nergens voor nodig. Ik hoef geen zaad te maken om me te verspreiden. Kijk maar…’
En wat zien we daar verschijnen? Een uitloper. Een lange dunne stengel die over de grond groeit, tot-ie een stukje kale aarde tegenkomt. Daar maakt hij worteltjes, blaadjes, knoppen en…tadaa! Nieuwe boterbloem!'

Die schurk wil hij dus niet in zijn bos. Maar ja, krijg hem maar eens weg. Brandnetels bijvoorbeeld, als je die niet zou willen, kun je ze eten! Maar boterbloemen dus niet.

Dit boek is een feest om te lezen. En dan zijn er nog de mooie, ook humoristische tekeningen van Saskia Heijmans, die ook kleine tekeningetjes over de pagina’s strooit. En de plattegrond staat ook in het boek plus een register.
Het is razend knap van deze schrijver dat hij een onderwerp als dit zo brengt dat de jonge lezer die Waanzinnige-boomhutten en loserboeken helemaal niet mist!

Thijs Goverde (Nijmegen, 1971) studeerde filosofie te Nijmegen. Al vanaf 1998 schrijft hij kinderboeken, fantasievolle, spannende kinderboeken.
Het leuke is dat dit voedselbos echt bestaat en dat je er zelf kunt gaan kijken en proeven!
Zie https://eetbaarnijmegen.nl/in-nijmegen/boeren-en-telers/de-dassenhof

ISBN 9789021682983 | Hardcover | 144 pagina’s | Uitgeverij Ploegsma | april 2022
Illustraties van Saskia Heijmans | Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum, klik HIER

alt De meesterdief
Thijs Goverde

De Meesterdief is een heruitgave van eerder verschenen titels. Drie boeken over de meesterdief zijn nu gebundeld in één uitgave. Falco is de verteller. Hij is op een wonderlijke manier geboren in Duim, een enorme stad waar de industriële revolutie nog niet heeft plaatsgevonden. Dat geeft niet: Falco zorgt zelf wel voor de nodige revoluties. En als hij het niet doet is daar Ekster, de jongen die ooit zijn vriend was, maar dat door Falco’s eigen toedoen niet meer is.

Het is een wonderlijk verhaal dat we voorgeschoteld krijgen: hoe Falco als klein kind gestolen werd en opgroeide bij een bende dieven (vergelijk met Oliver Twist). Daar leerde hij Ekster kennen, die eveneens geroofd is. Maar Ekster is de zoon van een baron, en op een dag vallen soldaten het huis binnen om hem terug te halen. Tja, Ekster is met zijn maten op dievenpad. Maar Falco is er wel!
En hij zegt dat hij de jongen is die ze zoeken. Hij heeft alle verhalen van Ekster gehoord, en weet zich goed in te nestelen in het paleis van de baron.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Falco is niet in de wieg gelegd voor het luie leventje dat een baron leidt. En zijn eerdere vriend zint op wraak! Steeds als Falco gesetteld is in zijn paleis, slaagt Ekster er in alles van hem te stelen. Dat moet wel uitlopen op een confrontatie. Zeker als bij de laatste diefstal Falco’s liefste bezit ook verdwenen is.
Falco is een meester in opscheppen, maar het fraaie is dat hij met al zijn poenerigheid en zijn idiote ideeën weg komt, en er steeds weer in slaagt meer uit de situatie te winnen dan te verliezen. Of hij tegen Ekster, de meesterdief op kan, dat is iets anders. De twee zijn aan elkaar gewaagd!

‘Zo leerde ik, terwijl het publiek zat te lachen, een belangrijke les: als je doet of iets zo hoort, valt het niet op wanneer alles mislukt.

Ik vertelde deze les ooit aan dokter Snip – een geleerde vriend van mij. Snip snapte onmiddellijk hoeveel geld hij kon verdienen met dit idee. (...) Soms lees je in de krant ‘Onze onvermoeibare soldaten houden het kasteel van de vijand al maandenlang omsingeld.’
Dat soort berichten is meestal het werk van mijn vriend Snip, want eigenlijk had er moeten staan:
‘Het lukt die sukkels maar niet om het kasteel in te komen.’

Deze doldwaze verhalen doen sterk denken aan Lemony Snickets even dwaze avonturen, vooral omdat ook Thijs Goverde zich bedient van het trucje om de lezer rechtstreeks aan te spreken. Hij doet dat in wat hij ‘terzijdes’ noemt. Dat zijn cursief gedrukte stukjes tekst die extra uitleg of achtergrondinformatie geven. Je kan het zo gek niet bedenken of Goverde was je voor!
Een verhaal vol humor, af en toe wijze lesjes, en een beetje romantiek.
Misschien een beetje veel om in één keer te lezen, maar het is tenslotte een trilogie: je kan het verhaal ook in drie stukken verdelen. Makkelijk toch als je de boeken wel bij de hand hebt voor als je weer in deze fantastische wereld wilt stappen. En misschien krijg je er gewoon geen genoeg van en je lees je door...

ISBN 9789025113117 | hardcover | 348 pagina's | Uitgeverij Holland | september 2015
Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt De glanzende stad
illustraties: Charlotte Dematons

De eerste indruk is de beste, zegt men. Nou die is bij dit boek uitstekend. Mooie kleuren, een glanzende papiersoort (passend bij de titel?) en als je dan ziet dat de illustraties en de omslag van Charlotte Dematons zijn, dan wordt het een feest dit boek!

Het verhaal
In Twaalfhuizen zijn de mensen arm, zo arm dat er niets weggegooid wordt. Alles kan weer hergebruikt worden. Televisies, computers, dat soort dingen, dat kennen ze helemaal niet. En ook water was er erg schaars. In die omgeving hebben de kinderen niet veel anders dan de verhalen van de Oude Per. Die man vertelt graag en veel: verhalen over ridders en cowboys; over het schip de Titanic; over de jonge tovenaarsleerling die in zijn eentje de Duistere Heer versloeg; en de twee dwergen die op reis gingen naar het land van het Kwaad.
Sooike droomt mee, wat zou hij graag van die avonturen meemaken! Maar hij is slechts een simpele geitenhoeder. En niet de zoon van een timmerman, of een tovenaarsleerling.

‘Die Sooike, die heeft het wiel niet uitgevonden.’ zei men in het dorp. Daar hadden ze gelijk in, maar het was niet helemaal eerlijk want zelf hadden ze ook het wiel niet uitgevonden. Het bestond al vijfduizend jaar.’

Als op een dag Mex de Motorman in het dorp komt en de weg vraagt naar de Roestbergen, wordt Sooike erg nieuwsgierig. Hij loopt de weg op, samen met zijn geit Sancho, en gaat de richting in waar Mex verdwenen is. En dan ziet hij Mex staan, met een kapotte motor. En Mex is slim, die ziet wat voor kind Sooike is, die ziet Sancho, een lekker geitenboutje, en voor Sooike weet wat er gebeurt is hij al op weg naar de Glanzende Stad achter de Roestbergen.
Spannende avonturen volgen, waarin Sooike als een moderne Don Quichot met zijn geit Sancho zich op een wonderbaarlijke manier weet te handhaven.
Het is een heerlijk verhaal, met veel woord- en taalvondsten die een jonge lezer waarschijnlijk niet veel zullen zeggen, maar die toch erg leuk zijn. Goverde laat ook de geit aan het woord komen en dat levert heel leuke scènes op, heerlijke humor:

‘Mijn leven is toch werkelijk geen lolletje, dacht Sancho.
Nooit geweest ook. Maar deze reis is wel het ergste, dat me ooit is overkomen. En het allerergste is dit vlot. Een gammel vlot in een giftig moeras, met een reus erop en een boze tovenaar. En een boef met trek in geitenvlees. En een zielig klein geitje. Kan het nog erger?
Ja hoor, dat kan best. Als het zo heet is, en zo vochtig dat je de longen uit je lijf hijgt van de hitte, ook al lig je zo stil als een rotte aardappel.
En nog erger is het als je niks te eten hebt.
En nog, nog erger: als een leger van steekbeestjes probeert je levend op te eten.
Nou, dat was het wel zo’n beetje. Erger kan écht niet.
Of wacht eens, toch wel!
Als die boze tovenaar de hele tijd met een tak tegen je hoofd zit te meppen. Moet je zien, hoe hij naar me kijkt – alsof hij er trots op is dat hij een arme geit zo plaagt.
Inderdaad keek Sooike best wel trots, want hij had net een mug zo groot als je duim bij Sancho’s oor weggemept.’

Ach dit is maar een klein stukje, het hele boek blijkt inderdaad een feest!

ISBN 9789025111656| Hardcover |142 pagina's | Holland B.V. | oktober 2011
Leeftijd vanaf 10 jaar.
Illustraties van niemand minder dan Charlotte Dematons

© Marjo, 24 oktober 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Donderkat
Thijs Goverde

Thijs Goverde heeft intussen al een indrukwekkend aantal boeken op zijn naam. Dit is de tiende titel, waarin een heel actueel thema vertolkt wordt op een ietwat fantastische manier. Dat thema is de verloedering van de maatschappij: alles moet wijken voor de centen; brave burgers weten niet eens hoe ze bedot worden, of althans minstens in het ongewisse worden gelaten. Natuurlijk willen ze (we) het vaak niet weten.
Goverde legt het goed uit, gewoon door het te vertellen in het verhaal, maar nog eens specifiek in een nawoord:

'tot mijn spijt moet ik zeggen dat vrijwel alle andere schurkenstreken van Dogger en zijn vrienden - het mishandelen van dieren, het platbranden van oerwouden, wapenhandel, kinderarbeid, moord en slavernij - wel echt gebeuren, en ook echt met medewerking van Nederlandse banken. Meestal gaat dat een beetje via via bijvoorbeeld dat een bank geld leent aan een bedrijf dat olie koopt van een regering die mensen vermoordt. Soms gaat het ook behoorlijk direct, zoals met de mishandelde varkens.'

De schurk in het verhaal is dus Dogger. Die is toevallig de achterbuurman van onze hoofdpersonen Gaby en Michael. Deze twee kinderen hebben ouders die een verantwoorde opvoeding geven 'want we zijn hier niet in BoeloeBoeloe'. Maar op een dag ontploft het kippenhok bij de achterbuurman. Gaby ziet een vreemd oranjekleurig wezen in de tuin. Niemand wil haar geloven, maar als een paar weken daarna de bank ontploft, ziet Gaby het dier (?? ) weer, en dan ziet haar broer het ook. Wie of wat is dat? Wat heeft het te maken met de ontploffingen? En wat is de rol van hun moeder?
Het wordt een spannend avontuur: de strijd tegen het kwaad. Maar er zit vooral veel humor in. En dat moet wel met een eigenlijk zwaar thema als dit.

jeugd 10-12 jaar

Thijs Goverde