Enne Koens

http://www.ennekoens.nl

Vandaag komen we niet meer thuis
Illustraties: Maartje Kuiper
Tekst: Enne Koens

Vaak horen we verhalen van mensen uit Syrië, Iritrea etc. die naar Nederland zijn gekomen. Hoe het was voor hen om in een voor hen wildvreemd land te leven waarvan ze de landstaal niet kenden. Hoe ze met vallen en opstaan langzaam hun draai vonden, of niet.

Enne Koens heeft het nu eens omgedraaid. Zij vertelt het verhaal van de tienjarige Mirza die door zijn vader van school gehaald wordt en totaal onverwacht het land waarin hij woonde en naar school ging, achter zich laat. Hij wordt min of meer ontvoerd door zijn vader.
Natuurlijk is er in het begin het ongeloof, het niet begrijpen maar ook de woede. Hoe kon zijn vader dit doen!
Hij had die middag nog wel afgesproken met zijn beste vriend Lucas en nu rijden ze ineens zomaar het land uit. Lucas weet vast niet waar hij blijft!

Mirza's vader heeft het heel radicaal aangepakt. Zelfs zijn telefoon heeft hij niet meegenomen, dus dat Mirza even naar Lucas kan appen zit er ook niet in. En zijn vader zegt niets, geeft geen antwoord op Mirza's vragen. Hij rijdt maar door en door, stopt af en toe om te tanken en een hazenslaapje te doen en dan stapt hij de auto weer in. Na tweeënhalve dag blijkt dat zijn vader terug is gegaan naar zijn geboorteland!
Even hoopt Mirza dat het tijdelijk is, een soort vakantie, maar niets van dat al.
Ze blijven!

We lezen over de innerlijke strijd van Mirza, die zich totaal verloren voelt. Hij kent de taal niet, de gewoontes zijn zo anders, er is geen openbaar vervoer, alles moet lopend gedaan worden. Op school bestaat hij eigenlijk niet. Bovendien blijken enkele dorpsbewoners een niet te verklaren afkeer te hebben voor Mirza en zijn vader.
De grote steun voor Mirza is Lucas! Hij voert in gedachte hele gesprekken met zin vriend.
Mirza wil ook graag mee voetballen met de jongens van zijn klas, maar hoe pakt hij dat aan? Gewoon maar doen? Of hoe anders?
Waarom heeft Mirza's vader dit gedaan? Nog steeds zegt hij niets over de reden. En Mirza wil gewoon terug, naar zijn eigen school, huis en vrienden en Lucas moedigt hem aan.
Maar Mirza ontdekt dat zijn vader een geheim heeft, kan hij nog wel terug?

Er volgt een interessant, spannend, hartveroverend verhaal waarbij je niets anders dan bewondering kunt voelen voor die dappere Mirza.

Het knappe van dit boek is dat er geen bestaand land genoemd wordt. Daardoor kan een regime of een situatie opgevoerd worden zonder te vervallen in een landsaard of 'bekende' oorlog of opstand. Op de plek waar Miza's vader vandaan komt spreken ze bijvoorbeeld Levaars, een taal die niet bestaat.
Langzamerhand leren we de woongemeenschap kennen waaronder oude kennissen, vrienden en 'vijanden' van Mirza's vader. We lezen over Mirza's voorouders en welke rol ze gespeeld hebben in conflicten én zeer vriendschappelijke omgang met de bewonders van het gebied.

Enne Koens heeft er een gevoelig verhaal van weten te maken dat toch veel levenslust en kracht uitstraalt.
Het laat je nadenken over hoe jezelf zou reageren en handelen als je in een totaal vreemd land noodgedwongen zou moeten wonen.

De illustraties van Maartje Kuiper moeten apart genoemd worden, ze heeft haarfijn de sfeer aangevoeld die het boek uitstraalt.
En zo worden afbeeldingen en verhaal uiteindelijk een prachtig geheel. Vooral lezen dit boek.

ISBN 9789021038605 | Hardcover | 239 pagina's | Luitingh-Sijthoff | 13 juni 2024
Leeftijd 10+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Hotel Bonbien
Enne Koens

Siri is tien en woont al haar hele leven in een hotel. Niet zomaar een hotel: Hotel Bonbien ligt aan de N19 in Frankrijk! Een hotel waar vooral mensen komen voor even een drankje of een hapje. Een enkele keer blijven ze logeren, maar eigenlijk is het een plek voor een stop als je onderweg bent naar het zuiden van Frankrijk. Of nog verder. Dat vindt Siri soms minder leuk, want ze kan niet echt vrienden kan maken, iedereen verdwijnt weer!
Toch zou ze echt niet willen verhuizen!

Maar nu gaat het niet zo goed met het hotel, en haar ouders maken steeds vaker ruzie. Dan gaat het er stevig aan toe! Complete serviezen sneuvelen!
Nu was Siri dat eigenlijk al wel gewend, maar toen gingen ineens de ouders van haar beste vriendin scheiden.
En dat snapt ze niet: bij Sylvie is het altijd zo gezellig en haar ouders maken nooit ruzie! Als die al uit elkaar gaan, dan kan het toch ook niet goed blijven gaan met haar eigen ruziemakende ouders?

'Genieten Octave, genieten heeft geen prijs.'
'H-Hilare' stamelt hij, 'zo bedoel ik het niet precies.''Maar ik wel, Octave, zo bedoel ik het precies.
Geld is het stof op de weg en de modder op het pad. Genieten is de hemel.'
'Dat is ook zo, maar we moeten nog schoolboeken voor de kinderen kopen, de letters op de gevel laten repareren en de theedoeken in de bleek zetten, Hilare.' En heel voorzichtig voegt hij eraan toe: 'Dat is eigenlijk veel belangrijker.'
'Ach wat. Denk je dat de gasten zich de theedoeken herinneren of het koekje, Octave? Wat denk je?'
Zo gaat dat. En zo kunnen ze uren ruziën. So ms gaan ze door tot mijn moeder over de hoofden van de gasten heen roept: 'En je stinkt, Octave, en je bonnetjes stinken. Dat is alles, dat is het hele probleem!'

Ook haar oudere broer Gilles blijkt zich er zorgen over te maken. Hoe kunnen ze voorkomen dat hun leven drastisch gaat veranderen?
Maar dat gebeurt dus sowieso: Siri blijkt plotseling een bijzonder talent te hebben!
Nu zal het vast wel goed komen!

Tot Gilles dat idee krijgt is het een verhaal over een gezin dat misschien niet zo normaal is, maar toch realistisch blijft. Maar daarna krijgt het verhaal een bijzondere wending en is eigenlijk niet meer zo realistisch. Al geeft Enne Koens achter in het boek aan dat het toch wel eens voorkomt.
Siri is de verteller, we lezen het vanuit de beleving van een tienjarige. Dat is met de perikelen binnen het gezin heel mooi gedaan. Je ziet haar groeien.

Enne Koens (1974) heeft onder andere Sammie en opa en Ik ben Vincent en ik ben niet bang geschreven, waarvoor ze genomineerd werd voor de Deutscher Jugendliteraturpreis en de Premio Strega. Ook kreeg ze de Jonge Jury Debuutprijs.

ISBN 9789044848915 | Hardcover | 288 pagina's | Luitingh-Sijthoff | mei 2023
Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Ik ben Vincent en ik ben niet bang
Enne Koens

‘Het is donker. Zo donker dat ik niet eens mezelf kan zien. Ik ben ergens midden in een bos. Ik zit op de grond en voel koude stenen onder mijn billen.’

Dit is Vincent en hij is wel degelijk bang. Hij wordt enorm gepest op school, niet alleen met woorden, er wordt geslagen en geschopt. Zijn broodtrommel kapot gemaakt, zijn tas in de vuilnisbak gepropt.
En tegen zijn ouders zegt Vincent dat alles goed gaat op school. Hij heeft zelfs een vriendje, vertelde hij. Nu hadden zijn ouders die leugen snel door, maar toch blijven ze geloven dat het nu goed gaat met hun zoon. ‘Hij moest dingen niet verkeerd opvatten.’
Vincent weet wel beter, maar de enige die hij in vertrouwen neemt is zijn oppas Charlotte. Zij heeft hem een ultimatum gesteld: als de pesterijen na het schoolkamp nog niet over zijn, gaat ze het zijn ouders vertellen.

En daar zit hij nu, in dat bos, weggelopen uit het kamp. Wat moet hij nu? Hij had nog wel uit voorzorg een boek meegenomen over survivallen en hij had een blikje met allerlei nuttige dingen, zoals een kompas, lucifers, pleisters, houtskool. Maar dat is hij kwijtgeraakt toen men hem dreigde te vinden en hij wegrende. Nu is Vincent niet dom, hij beseft dat er een einde moet komen aan zijn ‘survival’. Hij weet dat de dieren die hij verzint als onzichtbare beschermengelen niet echt zijn, maar het is het enige dat hij heeft.
Ook weet hij wel dat hij alles aan zijn ouders zal moeten vertellen. Maar het valt hem zwaar. Want hij kan helemaal niet aangeven waarom die jongens hem pesten! Wat mankeert er aan hem?

Nu is er vlak voor de klas op kamp ging een lichtpuntje in zijn leven gekomen: een nieuwe klasgenoot, Jasmijn. Ze lijkt hem leuk te vinden vanwege alles wat hij weet. Maar aan de andere kant gaat zij ook met de pesters gewoon heel aardig om. Dus staat ze echt wel aan zijn kant?

Er zijn twee verhaallijnen: het heden, Vincent in z’n uppie in een donker bos, en het verleden dat in flashbacks verteld wordt. Daarnaast zijn er de survivaltips in een mooie groene kleur tussen de hoofdstukken door, versierd met leuke tekeningen, die ook boven de korte hoofdstukken staan. Heel mooi gedaan door Maartje Kuiper!

Het is een avontuurlijk verhaal rondom een eenzame kwetsbare jongen, het slachtoffer van pesterijen, waar hij maar niet aan kan ontsnappen. Het boek is voor jonge kinderen, het is dus prima dat het verhaal de goede kant in gaat. Zullen kinderen het misschien vreemd vinden dat de ouders van Vincent niet zien wat er aan de hand is? De handvatten die geboden worden aan jonge lezers die gepest worden, lijken niet erg nuttig, Vincent moet cool doen:

‘Normaal is wat iedereen denkt dat de meeste mensen normaal vinden.(-) Omdat ze bang zijn willen ze graag normaal doen, zelfs als ze niet weten wat dat is. Maar wat normaal is, is in elke klas, zelfs in elk land anders.’

Sinds ze afstudeerde als actrice heeft Enne Koens eigenlijk vooral geschreven: toneelteksten, liedjes en korte verhalen. In 2007 verscheen haar eerste roman Tot alles gezegd is. Daarna volgden haar YA-roman Vogel, waarmee ze de Jonge Jury Debuutprijs won, en het veelgeprezen voorleesboek Sammie en opa, dat door de Griffeljury met een Vlag & Wimpel is bekroond. Ik Ben Vincent En Ik Ben Niet Bang is kerntitel voor de Kinderboekenweek 2018.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Enne Koens