Alice Hoffman

Toen we wegvlogen
Alice Hoffman

Dit gaat over een aantal jaren voordat Anne Frank en haar familie onderduiken en Anne aan haar dagboek begint. Dat kan enorm interessant zijn, zeker als je je verdiept in het leven van de familie Frank. Het boek begint in 1940 vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Anne woont met haar zus, oma en ouders Otto en Edith aan het Merwedeplein 37 in Amsterdam. Ze zijn gevlucht uit Duitsland toen daar het leven voor de joodse mensen te gevaarlijk en onleefbaar werd. Vader Otto was het liefst naar Amerika gevlucht maar dat land liet maar een bepaald aantal Joden toe. Uiteindelijk koos hij met zijn vrouw voor Nederland. Dat land was immers ook onafhankelijk gebleven in de Eerste Wereldoorlog.

Het leven in Amsterdam is rustig en kalm. Anne en Margot gaan naar school en net als in het dagboek is Margot de rustige, gezeglijke en gehoorzame zus terwijl kwebbeltje Anne, alle kanten op denkt en vol dromen en fantasie zit. Ze vindt het soms zelfs zielig voor Margot dat zij zo'n weinig kleurrijk inlevingsvermogen heeft. Vooral moeder Edith ergert zich aan de grootse dromen van Anne. Maar eigenlijk wisten we dit allemaal al. En we weten ook dat dit verergert in de Achterhuis tijd. En zo blijft het boek. Er is weinig nieuws te melden.
Maar het meest storende is de lyrische taal waarin het boek geschreven is. Hoffman wil té mooi schrijven waardoor alles meer een sprookje wordt dan een verhaal over een Joods meisje dat écht geleefd heeft.

Alice Hoffman heeft wel veel research gedaan en gesprekken gevoerd over en rondom Anne Frank. Maar helaas de geest van Anne heeft ze niet weten te pakken. In het dagboek van Anne maken we kennis met een gevoelig, bedachtzaam, sprankelend humoristisch meisje dat er het beste van probeert te maken. Maar Alice Hofmann heeft er een heel ander meisje van gemaakt, ze schrijft dweperig over Anne, die nu een lief poppetje is dat trouw haar plichten doet, ondanks tegenzin. Een meisje dat knuffelt met haar zus. Kortom ze heeft de originele, opstandige, dromerige, geest van Anne laten verdwijnen en beschrijft een meisje uit een verhaaltje, niet een méns. Eigenlijk komt niemand van de familie tot leven.

Het is allemaal zo lieflijk en vriendelijk dat je bijna boos wordt, het lijkt het kleine huis op de Prairie wel. Juist omdat Anne Frank zo'n icoon is van een moedig en sterk, intelligent meisje lees je dit boek met gekromde tenen. Het verhaal van Hoffman past totaal niet bij de taal van het dagboek van Anne. Bovendien valt Hoffman vaak in herhalingen o.a. over hoe knap Margot is, hoe lief oma en wat voor held papa is. Maar het wordt allemaal niet doorvoelt beschreven. Het blijft een vlak verhaal.

Het kostte me moeite om het uit te lezen want eigenlijk vond ik het hele verhaal enorm saai, hoe moeilijk dat is om te zeggen over een boek dat over Anne Frank gaat.
Jammer, als Hoffman minder lyrisch had geschreven was het mogelijk een mooi en interessant verhaal geworden.

Misschien dat kinderen zonder voorkennis over Anne Frank, dit boek wél kunnen waarderen en geïnteresseerd raken in de echte Anne Frank, dat zou mooi zijn.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

Alice Hoffman