James Patterson

http://www.jamespatterson.com

Ook op Leestafel: James Patterson - spannende boeken

Max Einstein redt de toekomst
James Patterson en Chris Grabenstein

In een vooraf wordt verteld hoe Max Einstein, een twaalfjarig meisje in eerdere avonturen het computersysteem van de universiteit van New York hackte, en met haar genialiteit daklozen hielp. Wat dat is ze dus: een genie! En daarom wilde de IDVM haar graag inlijven. IDVM staat voor Instituut van Degenen die het Verschil Maken. De leden zijn jonge genieën, en hun doel is om problemen in de wereld op te lossen. Max werd al snel tot leider gekozen.

Maar zoals dat gaat: ze hebben een tegenstander: het Corp. Die willen de wereld niet verbeteren, ze willen rijk en machtig worden. En daarvoor willen ze graag Max in handen krijgen, zodat ze voor hen een quantumcomputer kan bouwen.

Max wil ook graag weten wie haar ouders zijn. En ze praat – in haar hoofd natuurlijk – met Albert Einstein, haar grote voorbeeld. Ze draagt immers zijn naam ook al weet ze wel dat het niet haar echte naam is.

Het Corp staat onder leiding van Dr Zimm, een man die meer weet van Max’ verleden. Hij heeft die kennis ingebouwd in een robot, Leo genaamd. Maar de robot is nu in handen van IDVM, en wordt geherprogrammeerd door Klaus, zodat hij de kinderen helpt. Max weet niet dat Leo informatie heeft over haar verleden!
Het geld voor hun missies wordt geschonken door Ben, slechts twee jaar ouder dan Max, maar multimiljonair. Stiekem is Max verliefd op hem, maar dat zal ze nooit toegeven natuurlijk. Ze heeft andere dingen aan haar hoofd: de honger moet de wereld uit!
Daar hebben ze wel ideeën voor, maar of ze ook uitvoerbaar zijn?
Want ook hier wil het Corp niets van weten: het is niet in hun voordeel als er nergens meer honger geleden wordt!

Maar eerst willen ze Max. En daarvoor sturen ze Professor Van Hinkel achter haar aan. Dat is een man waar ze echt wel voor op moeten letten, ook al omdat hij veel geld, en dus middelen tot zijn beschikking heeft om er achter te komen waar Max is. En… heel gemeen: hij weet voor elkaar te krijgen dat een van de jongeren rond Max voor hèm spioneert!
Zal het Max lukken om uit zijn handen te blijven? En misschien ook nog ontdekken wie haar ouders waren?

Terwijl het hele boek doorspekt is met feiten over Einstein, en er een aantal natuurkundige proefjes gebruikt worden in de strijd met het Corp, is dit verhaal vooral een spannend avontuur!
En natuurlijk is het de vraag of ze iets kunnen bedenken om inderdaad het voedselprobleem op te lossen.
Het draait om tijdreizen en wat de consequenties daarvan zijn als het zou kunnen, reizen naar het verleden of naar de toekomst.
Het is dus een derde deel, maar voor wie de eerdere boeken niet gelezen heeft: dat is geen probleem, je kan het verhaal goed volgen. Aan het einde staan er nog wat opdrachtjes die je kan doen.

James Patterson (Newburgh, Orange County, 1947) had een succesvolle carrière in de reclamewereld. Hij bedacht succesvolle campagnes voor onder andere Kodak en Burger King. Daarnaast schreef hij al heel wat boeken, waaronder ook een aantal voor kinderen. En die zijn stuk voor stuk spannend!
Christopher Grabenstein (1955, Buffalo, Verenigde Staten) doet qua productie nauwelijks onder voor Patterson, maar richt zich wat meer op kinderen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Pestkoppen en papperige broccoli
Rotschool - Deel 4
Tekeningen: Laura Park
Tekst: James Patterson en Chris Tebbetts

Rotschool is een serie in de stijl van Leven van een Loser, die om onduidelijke redenen meer aanslaat dan de boeken over Rafe Khatchadorian. Hoewel, als je stelt dat Leven van een Loser vooral populair is omdat er weinig tekst in staat, dan begrijp je het misschien wel. Want in Rotschool staat wel degelijk tekst, en moet je een verhaal lezen in plaats van plaatjes kijken. Maar hoewel het boek gaat over pesten, is het verhaal ontzettend grappig!

Wie de eerdere delen gelezen heeft kent Rafe intussen, de jongen die begonnen is op de middelbare school en het daar erg moeilijk heeft. Hij noemt het dan ook ‘de ergste jaren van mijn leven’.
Nou ja, overdrijven kan hij ook goed, Rafe is niet zo goed in relativeren. Maar welke puber is dat wel? Het is dus een heel herkenbaar verhaal, vooral als je zelf ook wel eens gepest bent.
Zelf zegt hij:

‘Misschien heb je Rotschool. De ergste jaren van mijn leven gelezen. Welnu, dit was de ergste zomer van mijn leven.
Maar het was ook, en dat klinkt misschien gek, de allerbeste.’

In dit vierde deel gaat Rafe op zomerkamp. Daar zijn dus niet de kinderen van school, maar dat schijnt weinig uit te maken. Niet alleen moet hij lessen volgen, er zijn ook pestkoppen in het kamp. Hij wordt er al meteen voor gewaarschuwd dat hij zich gedeisd moet houden als het gaat om de groep jongens die in de lynxenhut wonen. Zelf is hij ingedeeld bij de muskusrattenhut.
Natuurlijk lukt dat niet: als een pestkop een slachtoffer spot dan is die nergens veilig. En alle jongens uit de muskusrattenhut zijn slachtoffers. Het duurt even en bijna is een van de andere jongens echt vreselijk de dupe, maar dan bedenkt Rafe dat hij niet alleen is deze keer. Samen kunnen ze sterk zijn!
En dat brengt de meest hilarische scenes teweeg. Soms ook wel goor, want een hele groep kotsende jongens, getver.

Nu zijn dit allemaal maar woorden, maar… het is een verhaal dat niet alleen uit tekst bestaat: er zijn heel veel tekeningen, zwart-wit, cartoonachtig en tja, nogal to the point. Dus als er gekotst wordt, nou ja, dat hoef ik niet uit te leggen. Gelukkig ruik je niet wat er allemaal gebeurt!
Ook die papperige broccoli hoef je niet te eten, wees maar blij!
Blijft over dat het een aansprekend verhaal met heel veel humor is voor kinderen vanaf 10 jaar, en door de tekeningen ook voor degenen die minder graag lezen, maar die gegarandeerd nieuwsgierig worden naar het verhaal en gaan lezen als ze eenmaal begonnen zijn aan dit boek. Net als Rafe zelf eigenlijk, die ineens ook de wereld van het boek heeft ontdekt.

Ook in dit verhaal heeft Rafe contact met Leo, zijn denkbeeldig vriendje, en blijkt zijn zus ook haar goede kanten te hebben. En Rafe wordt verliefd, oei…dat geeft weer een ander soort verwikkelingen.

James Patterson is vooral bekend vanwege de thrillers die hij schreef voor volwassenen. Maar hij heeft intussen ook alk de nodige jeugdboeken geschreven.

Blauw maar dapper
James Patterson en Chris Grabenstein

‘Voor de eerste keer in mijn leven realiseer ik me dat moed een vreemde mix is van stalen zenuwen en waanzin. Je moet wel gek zijn om achter een slagroomhoorntje aan te gaan als je weet dat je elk moment aangevallen kunt worden door een gemene kat.’

Dat zijn de woorden van een muis die blauw is, dat is op zich al bijzonder, maar Mozes is ook nog erg slim, en… hij kan lezen! Hij heeft maar liefst zesennegentig broers en zussen, die allemaal bijzonder zijn, maar de reden waarom dat zo is is niet zo leuk. Ze bevinden zich namelijk in een laboratorium waar mensen in lange witte jassen met hen doen waar ze zin in hebben. In de ogen van de onderzoekers ligt dat natuurlijk heel anders, maar dit verhaal is van Mozes en hij wil, nu hij ontsnapt is, ook al zijn broers en zussen helpen ontsnappen.
Maar eerst moet hij zelf een goed onderkomen zien te vinden, een kleine muis is kwetsbaar. Er zijn katten en vogels die best een lekker muizenhapje lusten! En mensen niet te vergeten.

De clan die in het huis van de familie Brophy woont neemt hem liefdevol op, zeker als ze ontdekken wat de kleine Mozes in zijn mars heeft. De Brophy’s zijn ongelooflijke viespeuken, die wel overal muzenvallen hebben staan, maar net zo gemakkelijk allerlei eetbare dingen gewoon op de grond gooien. Ze hebben er niet eens erg in dat het de muizen zijn die dat opruimen!

Mozes is in tweestrijd: hij wil zijn familie bevrijden, maar hij wil ook bij de clan blijven want daar bevindt zich ook de mooie Míkayla, die zo mooi kan zingen.

Onzin, zegt Gabriel: ‘meisjesmuizen zingen niet. Zingen is alleen voor jongens.’
Ook Mikayla zegt het: ‘Meisjes zingen niet.

‘Dan dringt het tot me door.
Mikayla zegt tegen me dat hoe hard ik het ook probeer, hoeveel toetjes ik ook op heldhaftige wijze de schuilplaats in sleur, dit hol zal nooit echt het mijne zijn. Mikayla’s clan zal nooit echt mijn familie zijn.
Ik ben gewoon te idioot anders.’

Maar dan ontmoet hij het mensenmeisje Hailey, een kind dat gepest wordt op school. Omdat ze anders is.

Het verhaal dat in de ik-vorm verteld wordt door de kleine muis ontroert, maar is vooral superspannend. Het gaat over anders-zijn, over vriendschap en geloven in jezelf. Een prachtig verhaal, in korte behapbare hoofdstukken, die beginnen met een door Mozes vaak verzonnen spreuk. Bijvoorbeeld: ‘De beste leraar van een muis is zijn laatste fout’
De leuke tekeningen in dit boek laten muisjes zien die je vast en zeker welkom zou willen heten in je eigen huis! De epiloog vraagt om een vervolg!

alt

Serie: Een huis vol robots
Mijn broer de robot
tekeningen: Juliana Beufeld
tekst James Patterson

‘Robots moeten thuis blijven en stofzuigen, ontbijt maken en de telefoon beantwoorden. Als je wilt zien hoe ze het in de buitenwereld doen, stuur ze dan naar een fabriek en laat ze bumpers op auto’s zetten of gebruik ze als dummy’s voor crashtests. Maar wat je ook doet, hou die robot weg van mij en van school.’

Welkom in het robothuis van Sammy Hayes-Rodriguez, waar zijn vader strips tekent en zijn moeder robots bouwt. Als je het verhaal gaat lezen blijkt al snel dat ze daar toch aardig goed in is. In het huis van Sammy zijn verschillende robots, die allemaal een naam hebben en dus lid van het gezin!
Drone Malone kan melden waar de verkeersopstoppingen zijn, soms heel handig. Meneer Glans poetst alles glanzend schoon en zo zijn er nog meer.
En zijn vaders aanwezigheid in het boek valt ook meteen op: het verhaal is doorspekt met striptekeningetjes.

Maar dat verhaal wordt verteld door Sammy. En hij vindt het helemaal niet zo leuk. Hij baalt vreselijk als zijn moeder op een dag een robot mee naar school stuurt. Eihoofd, heet hij, maar Sammy weet wel andere namen voor hem, een stuk minder vleiend natuurlijk. Want E, zoals hij verder genoemd wordt is niet erg sociaal aangepast. Hij roept door de klas als hij iets weet en aan de hoeveelheid kennis mankeert hoegenaamd niets.
Waar het hem aan ontbreekt is een rem, hij kan zich niet inhouden en draait compleet door. Sammy is al lang blij: geen robot meer. Maar zijn moeder is niet voor één gat te vangen en ze herstelt de robot.
Maar waarom wil ze per se dat die robot mee naar school gaat met Sammy? Hij wordt al genoeg gepest en met E erbij wordt het nog erger.
Toch heeft zijn moeder er wel degelijk een bedoeling mee, en als Sammy de reden kent, snapt hij het wel. Maar leuk? Nee...

Het is een doldwaas verhaal met een serieuze ondertoon. Erg dubbel, want eigenlijk verwacht je niet dat achter al die hilariteit een ernstig probleem schuil gaat. Ook gaat het over pestgedrag en over vriendschap, maar dat vormt niet de kern van het verhaal.

Er komen steeds meer graphic-novelachtige boeken, en vaak zijn dat boeken over de gewone problemen die je als puber nu eenmaal door moet maken. James Patterson kiest voor een zwaarder onderwerp, terwijl het verhaal erg luchtig blijft. En het is makkelijk leesbaar, met al die tekeningetjes, soms pagina’s vol. Het is een boek zoals dat voor de hedendaagse jeugd aantrekkelijk is. Deze jonge lezers zijn vast blij dat dit het eerste boek uit de serie Een huis vol robots is.

ISBN 9789044824308 | Hardcover | 316 pagina's| Uitgeverij Clavis | september 2015
Vertaald uit het Engels door Machteld Kruijssen Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Schattenjagers
James Patterson en Chris Grabenstein

Het stormt op de Caraïbische zee. Onze twaalfjarige verteller, Bick Kidd, bevindt zich aan boord van een zeilschip, ‘de Dwaler’. Zijn vader stuurt hem naar het vooronder, het is veel te gevaarlijk aan boord. Daar zijn zijn zeventienjarige broer Tommy, vijftienjarige zus Storm en tweelingzus Rebecca. Zij overleven de storm, maar hun vader is verdwenen. Omdat hun moeder vijf maanden eerder ook al verdwenen is, zijn ze nu wezen. Dat ze doorgaan met waar hun ouders mee bezig waren staat voor henzelf buiten kijf. Ze vinden een lijst waarop schatten genoemd staan. Die gaan ze zoeken!
Het is heel handig dat Storm superintelligent is en een fotografisch geheugen heeft. Tommy heeft ook zo zijn gaven: hij is erg knap en ziet er uit als een jonge god. Meisjes vallen voor hem en daar kan hij van profiteren. Maar helaas doorziet hij het niet altijd als het meisje juist van hém gebruik maakt.
Bick en Beck hebben regelmatig tweelingtirades, dan lijken ze wel twee kijvende viswijven. Maar ook daar kunnen ze af en toe hun voordeel mee doen.

Ze stellen het dus wel met z’n vieren, zo zijn ze ook opgevoed dor hun ouders: zij zijn ook schattenjagers.
Even komt er een oom langs die niet echt een oom is, maar wel hun voogd. Al is het soms ook wel handig om een volwassene in de buurt te hebben, zijn ze blij dat hij het erg druk heeft met zijn eigen dingetjes.
Goed, verder dus maar met hun zeilschip. Naar New York moeten ze, hebben ze ontdekt. Maar dan hebben ze geld nodig. Nu ligt het schip vol met kostbare schatten, maar gewoon geld hebben ze niet. Dus moeten ze wel contact opnemen met Louie, een zakenrelatie van hun vader. Ze mogen hem niet zo erg.
Het avontuur begint: opgejaagd door piraten en surfers moeten ze uit handen zien te blijven van hun vijand en hun concurrenten.
Een spannend leven, maar eigenlijk zou Bick veel liever op andere schatten jagen: op zijn vader en moeder namelijk. Zijn ze wel dood?

Een spannend avontuur vol actie, gevaarlijke situaties en humoristische voorvallen. De hoofdrolspelers zijn leuke typetjes, ieder heeft zijn eigen krachten en gebreken, maar gelukkig kunnen ze goed samenwerken. Dus redden de vier het wel, maar ze moeten er heel wat voor doorstaan.

James Patterson schreef dit boek samen met Chris Grabenstein. Er staan heel veel zwart-wittekeningen in, die mooi bij het verhaal aansluiten. Die zijn gemaakt door Juliana Neufeld.
Verder is er een duidelijke bladspiegel, en de taal is niet moeilijk.

Dit is het eerste deel van opnieuw een serie, James Patterson heeft er al meer geschreven. Ze zijn nog niet allemaal vertaald, dus er staat ons nog wat te wachten...

ISBN 9789044822885 | Hardcover | 466 pagina's | Uitgeverij Clavis | augustus 2014
Vertaald uit het Engels door Roger Vanbrabant Leeftijd vanaf 10 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

height= Bekentenis van een moordverdachte
James Patterson

De zestienjarige Tandoori (Tandy) Angel wordt gewekt door het geluid van naderende sirenes. Tandy woont in Manhattan en het is niet ongebruikelijk dat de nachtrust door het geluid van sirenes wordt verstoord maar deze sirenes komen wel heel dichtbij. Ze stoppen onder het raam van Tandy. Niet veel later gaat de deurbel en wordt het luxueuze appartement van Tandy en haar familie door een horde politieagenten bestormd.

De politiemannen willen weten waar de slaapkamer van Tandy’s ouders zich bevindt. Aarzelend wijst Tandy naar boven, haar ouders slapen in het penthouse. Tandy wordt opzij geduwd en dan wordt eindelijk de reden van de nachtelijke inval duidelijk. Tandy’s ouders liggen dood op hun bed.

Malcolm en Maud Angel, de ouders van Tandy, Matthew, Harry en Hugo, waren steenrijke en excentrieke mensen. Maud beheerde een investeringsfonds en Malcolm was samen met zijn broer Peter eigenaar van Angel Farmaceutica. Malcolm en Maud waren veeleisende, perfectionistische mensen. Voor hun kinderen waren ze liefdevolle maar strenge ouders. Tandy en haar broers moesten presteren en uitgroeien tot ware genieën. Goede prestaties werden royaal beloond maar negatief gedrag werd uitermate streng bestraft.

Tandy en haar broers hebben nooit de kans gekregen om als doorsnee kinderen op te groeien. In materieel opzicht heeft het hen nooit aan iets ontbroken maar uit de band springen was niet toegestaan. Het gezin Angel was een hecht, vreemd gezin. Een gezin dat nu uiteen gevallen is. Tot overmaat van ramp steken agenten Caputo en Hayes hun vermoedens niet onder stoelen of banken. Zij beweren dat de dubbele moord door een lid van de Angel-familie is gepleegd. Tandy is de hoofdverdachte.

Tandy kan zich niet voorstellen dat ze haar ouders om het leven heeft gebracht. Haar ouders waren rare mensen maar ze hield van hen. Toch? Waarom twijfelt ze dan toch een beetje? Tandy beseft dat er gaten in haar herinneringen zitten. Bepaalde gebeurtenissen herinnert ze niet of nauwelijks. Wie is toch die jongen met dat prachtige gezicht die ze soms voor zich ziet? En hoe komt het dat ze het vermoeden heeft dat ze een korte tijd ergens anders heeft gewoond?

De dader moet gevonden en bestraft worden, aldus Tandy. Ook als ze zelf de dader blijkt te zijn. De politiemensen doen hun best maar Tandy is een bijzonder slim meisje. Elke Angel blinkt uit in iets en Tandy’s talent is dat ze erg intelligent is. Ze besluit alle betrokkenen en omwonenden te gaan ondervragen. Ook Tandy komt tot de conclusie dat de moord door een bekende moet zijn gepleegd. Is haar zachtaardige tweelingbroer Harry de moordenaar? Maud en Malcolm leken zijn prachtige pianospel niet te waarderen? Of is Hugo? Hij is nog maar tien jaar oud maar beresterk en agressief. De oudste van het stel is de vierentwintigjarige Matthew. Hij is de sterspeler van de Giants. Matthew woonde niet meer thuis en lag flink met zijn ouders overhoop. Heeft hij nog steeds een sleutel van het ouderlijk huis? Is de immer vriendelijke Samantha, de inwonende assistente van Maud, tot een dubbele moord in staat? Of…is het toch Tandy? Heeft ze een duistere kant die ze zelf niet kent?

Bekentenis van een moordverdachte is een opmerkelijke thriller. Het verhaal wordt verteld door Tandy die haar bevindingen op vertrouwelijke toon met de lezer deelt. Het is een verhaal over moord, liefde en machtsmisbruik. Wie waren Maud en Malcolm? Welke zaken hielden ze voor hun kroost geheim? Het verhaal is raar en over-the-top maar stiekem toch ook erg leuk.

Auteur James Patterson – bekend van de Alex Cross-thrillerreeks – speelt op een originele wijze in op de gevoelens van pubers. Jonge kinderen aanbidden hun ouders veelal maar veel tieners vinden hun ouders maar raar. Patterson overdrijft flink en heeft er een behoorlijk smeuïg verhaal vol liefde, haat en overspel van gemaakt. Vinden tieners hun eigen ouders raar? Bij Malcolm en Maud vallen bijna alle ouders in het niet! De moord wordt opgelost maar de lezer mag zelf een aantal losse eindjes aan elkaar knopen. Het verhaal is geschikt voor lezers vanaf 12 jaar waarbij ik de opmerking wil plaatsen dat sommige twaalfjarigen nog heel kinderlijk zijn en andere al echte tieners. Bekentenis van een moordverdachte is een thriller voor stoere tieners die tegen een stootje kunnen.

ISBN 9789023489634 | paperback | 282 pagina's| Cargo| augustus 2014
Vertaald door Richard Kruis
Vanaf 12 jaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 10-12 jaar

James Patterson