Julia en de haai
Kiran Millwood Hargrave

‘Mijn naam is Julia.
Dit is het verhaal over de zomer waarin ik in een vuurtoren woonde.
De zomer waarin ik bijna mijn moeder kwijtraakte en een haai vond die ouder is dan de bomen.
Maak je geen zorgen, dit verklapt het einde niet…’

Julia is de tienjarige dochter van twee wetenschappers. Haar vader werkt met getallen, en weet alles van computerprogramma’s. Haar moeder is zeebioloog, en werkt ook wel met getallen, maar vindt net als Julia dat woorden sterker zijn.
Als haar vader een baan wordt aangeboden op een ver eiland, namelijk Unst, onderdeel van de Shetlandgroep, besluit haar moeder mee te gaan. Want ook al doet ze eigenlijk onderzoek naar algen die chemische stoffen uit water kunnen halen en afbreken, haar hart ligt bij de Groenlandse haai.
En die zwemt bij de Shetlandeilanden.
Dan gaan Julia en poes Noedel ook mee.

Na een erg lange reis – vier dagen! - komen ze aan bij de vuurtoren waar ze gaan wonen. Julia’s vader moet het licht van de vuurtoren programmeren, die is de hele dag boven. Dus als haar moeder aankondigt dat ze een bootje gaat kopen en de zee op wil, wil Julia graag mee.
Dat vinden haar ouders natuurlijk veel te gevaarlijk, dus dan vermaakt ze zich in het dorp. In de bibliotheek woont Kin, een jongen die ze al eerder ontmoette op een wel heel bijzondere manier.

Haar moeder is nogal apart, ze kan erg uitbundig zijn, maar ook ineens boos. Julia vindt dat vaak lastig en het lijkt wel of het hier op het eiland erger wordt. De kans dat haar moeder die haai gaat vinden is natuurlijk maar klein…

Dit verhaal is prachtig! Vanaf het begin zitten er al hints naar wat er kan gaan gebeuren, maar dat heb je later pas door.  Er wordt langzaam opgebouwd naar de climax, die erg spannend is.
Het is ook een ontroerend verhaal, en je leert van alles over zeewezens, vooral de Groenlandse haai.
De thematiek is divers: psychische problemen, pesten, klimaatverandering, en dat allemaal zonder dat het zwaar wordt. En dan is het ook nog prachtig geschreven, met fraaie zinnen:

‘Dat is nog zoiets met woorden: er zit ruimte in. Ze veranderen door de mond van degene die ze uitspreekt.’

‘Ik zou met mijn woorden kunnen doen alsof alles weer net is als vroeger.’

‘Sinds mama ziek is heb ik het gevoel dat ik vanbinnen aan het gillen ben.’

‘De schaduw die over mama’s gezicht was gegleden toen hij dat zei, als een vin die net onder de oppervlakte door het water snijdt.’

De samenwerking met illustrator Tom de Freston (Londen, 1983) is zeer geslaagd. De fraaie zwart-wit tekeningen met enkel geel als kleuraccent spreken erg aan. Het geel komt op iedere pagina als een klein detail terug. Een juweeltje dit boek!
(zie ook: https://www.tomdefreston.co.uk)

Kiran Millwood Hargrave (Londen, 1990) is een Britse dichter, toneelschrijver en romanschrijver.
Dit boek won in Engeland de Waterstone Children’s Gift of the Year. Het is hoog tijd om ook haar andere boeken te vertalen!

ISBN  9789021684109 | Hardcover | 224 pagina's | Uitgeverij Ploegsma | januari 2023
Met illustraties van Tom de Freston  | Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo,  14 februari 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER