Magische regels

Alice Hoffman

‘Driehonderd jaar gelden geloofden mensen in de duivel. Als een incident niet kon worden verklaard, geloofden ze dat de oorzaak iets verdorvens was, en die oorzaak was vaak een vrouw van wie gezegd werd dat ze een heks was. Vrouwen die den waar ze zin in hadden, vrouwen met bezittingen, vrouwen die vijanden hadden, vrouwen die minnaars namen, vrouwen de de mysteries van bevallen konden doorgronden, ze waren allemaal verdacht, vooral voor de vurigste, wreedste rechter in de omgeving, John Hathorne, een man die zo verschrikkelijk was dat zijn achterachterkleinzoon, de schrijver van De rode letter, zijn eigen afkomst probeerde te verloochenen door de spelling van zijn naam te veranderen.’

Toen Hathorne het meisje Maria Owens ontmoette werd hij verliefd. Maar hij was al getrouwd. Foute boel dus, waar Maria de schuld van kreeg. Zij had hem immers betoverd, letterlijk. Hun nakomeling legde de grondslag van een familie waarin velen bijzondere krachten hadden. Maar zij waren ook vervloekt: verliefd worden kon niet, dat zou gegarandeerd verkeerd aflopen.

In de jaren zestig van de vorige eeuw woont er een gezin Owens, nazaten van Maria, in New York. Susanna probeert haar kinderen te waarschuwen. Ze mogen niet wandelen bij maanlicht, geen rode schoenen of zwarte kleding dragen, geen katten of kraaien houden, en geen boeken over magie lezen. En het allerbelangrijkste: nooit, maar dan ook nooit verliefd worden. 
Het loopt fout natuurlijk: als Franny, de oudste achttien zal worden, krijgt ze een uitnodiging van hun tante Isabel. Wat hun moeder ook zegt: ze gaat naar Massachusetts en haar zus Jet en broer Vincent gaan met haar mee.

’Isabel zal jullie verrassen, ’zei Susanna tegen hen. ‘Jullie krijgen tests als jullie ze totaal niet verwachten. Jullie denken dat niemand jullie inde gaten houdt, maar ze is zich bewust van alles wat jullie doen. En jullie moeten beloven dat jullie bij me terugkomen,’ zei ze in tranen.’

De kinderen beloven het, maar inderdaad is het leven dat ze die zomer bij Isabel leiden een verrassing. Ook al omdat ze er een nicht, April, ontmoeten van wie ze het bestaan niet kenden. Ze doen er precies alles waarvoor hun moeder hen probeerde te waarschuwen. Een kraai en een kat komen op hun pad, Vincent kent het boek ‘De magiër’ zowat van buiten, en de liefde? Ach, de liefde… alle drie krijgen ze er mee te maken, en nee, dat gaat niet altijd goed. (Maar dat zou misschien ook niet goed gegaan zijn in een leven zonder magie?)

De titel  ‘Magische regels’ is de enige juiste. Er zijn de regels waarnaar de drie kinderen Owens zouden moeten leven – wat ze niet doen – en er zijn letterlijk magische regels: er komt zoveel magie voor in het verhaal, bijna iedere regel bevat een verwijzing!
Gedachten lezen, zwarte katten, de toekomst zien, drankjes en poedertjes maken, ze zijn alle drie heksen. En aangezien er sprake is van een eeuwenoude vloek, gaat alles gepaard met tragische gebeurtenissen. Franny, Jet en Vincent weigeren mee te gaan in de vloek en moeten hun eigen weg vinden. En daarin zijn ze net zo normaal als ieder mens.

John Hathorne (1641-1717) was koopman en magistraat van de Massachusetts Bay Colony en Salem, Massachusetts. Hij is bekend voor zijn vroege en vocale rol als een van de leidende rechters in de Salem heksenprocessen.
De familie Owens heeft evenwel geen rol gespeeld in de geschiedenis maar is uit de duim van Alice Hoffmann gezogen. Dat mevrouw Hoffman dat goed kan, weten we al wel.

Alice Hoffman (1952, New York City) schrijft niet alleen romans maar ook verhalenbundels en kinderboeken. Haar boeken zijn in meer dan twintig talen vertaald en in meer dan honderd landen uitgegeven. ‘Magische Praktijken’ (1995), eveneens een verhaal over de familie Owens, is verfilmd.

ISBN 9789492086921 | hardcover | 320 pagina's | Uitgeverij Orlando | februari 2019
Vertaald uit het Engels door Saskia Peterzon-Kotte

© Marjo, 17 april 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER