Heidens altaar
Ulises Segura

Zes verhalen, met een vreemd soms magisch tintje. Als je een genre moet kiezen, neem dan magisch realisme.

In het eerste verhaal Reygerswael spreekt een vader zijn zoon toe die zijn bord niet leeg wil eten. Hij vertelt over zijn eigen jeugd, toen hij uit sympathie met Bobby Sands (Lid van de IRA. Hij werd bekend doordat hij overleed als gevolg van de Noord-Ierse hongerstaking van 1981) zelf niet at. Het niet-eten wordt een aanleiding voor het verhaal over zijn broer, die Bobby genoemd wordt, naar Bobby Sands. De verteller heeft een akelig avontuur beleefd met zijn broertje en een gemene neef.

Het tweede verhaal – het mooiste – heet De Grootte van een Duimspijker en gaat over rouw. Terwijl dat gaandeweg duidelijk wordt, weet de lezer niet meer in hoeverre hetgeen hij beschrijft echt is.

‘We doen allemaal wel eens domme dingen, waar we niet trots op zijn, die we eerder willen weglaten.’ Ze wreef met haar duim over zijn voorhoofd en zei: ‘Al jouw herinneringen zitten hier veilig opgeborgen. Met de tijd verwelkt langzamerhand het sombere geheugen, en da’s een zegen, nooit een vloek.’

De mooie mond van Bobby Cespedes
en andere verhalen
Ulises Segura

In dit boek vind je zes verhalen, met allemaal een ik-verteller.

Het titelverhaal heeft - net als enkele andere verhalen - een omlijsting, een kader, waar binnen zich het echte verhaal bevindt. De ik-figuur is een filmmaker. Hij heeft een film gemaakt over Bobby Cespedes:  ‘Vervloekte eeuwige vriend van me, grootmeester, ouwe dooie poot.’  Bobby was een kunstenaar, een striptekenaar, de maker van een grote muurschildering aan Coldharbour Lane. Hij was ostentatief homoseksueel en stierf aan de door hen gevreesde ziekte. De film was een hommage aan een kleurrijk persoon.

Bij dit verhaal is het duidelijk dat het zich grotendeels in Engeland afspeelt, hetgeen bij  de andere verhalen niet zo naar voren komt. Dat ligt aan het feit dat het kaderverhalen zijn. Dan is het vrij logisch dat het om verschillende locaties gaat. Bijvoorbeeld: iemand ligt eenzaam te wezen in een ziekenhuis en kijkt vanuit zijn bed naar drie dames die in de ruimte zweven en daar eveneens alleen zijn.

In het verhaal  Eindeloze Zomer gaat over twee mensen op de vlucht in een gestolen auto. Ze laten een aantal overleden familieleden en vrienden achter zich en hopen via Spanje Marokko te bereiken en zo al die ziekten en de dood achter zich te laten.  Een verstikkende hitte en opgehoopte vuilnis laten ze achter zich. Kunnen zij ontsnappen? En terwijl de ik-figuur de eerste verschijnselen van ziekte ziet bij zijn vriendin, daalt de volgende plaag op hen neer. Aan Bijbelse plagen valt helaas niet te ontkomen.
Dit verhaal krijgt van mij een tien. Tussen de regels voel je de beklemming, en dan is de ontknoping toch verrassend.

Het verhaal over die winter van 1979, waarin een aantal vrienden op weg is naar een dode hond doet denken aan Stand By Me van Stephen King. Ook hier de beklemming, het onontkoombare. Maar niet zo origineel, dus een acht.

De Mooie Mond van Bobby Cespedes en andere verhalen van Ulises Segura is het eerste boek in de Extazereeks, een serie debuten van talentvolle auteurs die eerder in het literaire tijdschrift ‘Extaze’ publiceerden. De Extazereeks is een samenwerking tussen de redactie van het tijdschrift Extaze en Uitgeverij In de Knipscheer. Dat eerste boek is meteen een schot in de roos. Dat kan ook bijna niet anders. Het Vlaamse Aalst waar ook deze schrijver geboren en getogen is, heeft al diverse goede schrijvers voortgebracht!

Ulises Segura (pseudoniem) is jurist, maar dat belemmert hem niet ook een  - goede - verhalenverteller te zijn. De kracht van de verhalen zit 'm in de uitdaging naar de lezer, die zelf moet invullen wat er gebeurt, en dan besef je dat je eigenlijk een volledige roman hebt gelezen.

ISBN 9789062659180 | Paperback | 131 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | mei 2016

© Marjo, 27 september 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Bewaren