http://clareswatman.co.uk

Voor je weggaat
Clare Swatman


‘Ik ga naar mijn werk Tot vanavond.’
‘Dag.’ Het klonk bruusk en kortaf. Ze was niet in de stemming voor een praatje en dat wist hij. Dus draaide hij zich om en liep weg.’

Dat was de laatste keer dat ze haar man in leven zag, en zoals dat dan gaat: Zoe heeft er reuze spijt van dat ze niet vriendelijker was. Dat ze hun ruzie niet uitgepraat heeft. Dat ze …

Na de begrafenis moet Zoe pillen slikken om op de been te blijven. Haar leven is uitzichtloos, ze heeft ongelofelijk wroeging, en wordt verteerd door het idee dat ze niet aardig genoeg was. Ze heeft het helemaal verkeerd aangepakt. En toch was Ed haar soulmate. En dan komt ze ten val:

‘Zodra ik wakker word weet ik, zelfs met mijn ogen dicht, dat er iets veranderd is.’

Inderdaad: ze is ineens twintig jaar jonger. Ze ontdekt dat ze bepaalde dagen herbeleeft, dagen die belangrijk waren voor haar en Ed. Soms heeft ze dat niet meteen door, omdat ze soms niet weet welke dag het precies is, en dat op moet maken uit wat er om haar heen gezegd en gedaan wordt. Het zijn de dag dat ze Ed ontmoet heeft, de dag van de eerste kus, de dag van hun eerste ruzie, dat soort momenten die ze nu opnieuw beleeft, terwijl zij in die beleving de enige is die weet dat Ed dood is. Het is niet echt. Maar het voelt zo echt. Wil dat zeggen dat ze de dingen kan veranderen?
Kan ze verhinderen dat Ed die ochtend de deur uitgaat zonder dat hun ruzie uitgesproken is? Kan ze voorkomen dat hij sterft?

Maar als dat niet kan, dan kan ze er in ieder geval wel voor zorgen dat deze nieuwe Zoe liever is voor Ed. De herkansing biedt haar de mogelijkheid om dingen uit te spreken die ze eerder verzweeg. Zich anders te gedragen. En af en toe lijkt het toch of ze zo iets verandert…

Een liefdesverhaal, maar dan anders. In die zin is dit een origineel debuut. Het blijft een zwijmelverhaal, maar daar is niets mis mee, zolang de verhaallijn je blijft boeien. En het is een verhaal over rouwverwerking. Want al beleeft ze het verleden, Zoe is er zich constant van bewust dat Ed er niet meer is als ze echt wakker wordt. Daarom zijn haar herbelevingen dan ook in de ik-vorm geschreven, terwijl het eerste hoofdstuk, die de realiteit beschrijft, in de derde persoon is.
Mooi debuut.

Clare Swatman (Essex, 1975) heeft gewerkt als journaliste en schreef voor diverse vrouwenbladen, waaronder Bella, Best, Woman’s Own en Real People. Voor je weggaat is haar romandebuut.

ISBN 9789400507609 | paperback | 336 pagina's | Bruna Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Erica Feberwee

© Marjo, 29 oktober 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER